تابوی مرگ آفرین
(امتناع وزارت بهداشت از واکسیناسیون عمومی علیه اچ پی وی)
▪️دکتر سیمین کاظمی/ جهان صنعت
@drsiminkazemi
🔹واکسن گارداسیل برای پیشگیری از ابتلا به عفونت اچ پی وی (ویروس پاپیلومای انسانی) ساخته شده است. این عفونت زمینه ساز چند نوع سرطان است که مهم ترین آن سرطان دهانه رحم است. با تلقیح این واکسن می توان از ابتلا به سرطان دهانه رحم پیشگیری کرد. برای همین بسیاری از کشورها آن را در برنامه واکسیناسیون عمومی خود قرار داده اند. 

🔹در ایران سالهاست که پزشکان و صاحبنظران پزشکی به وزارت بهداشت پیشنهاد گنجاندن واکسن اچ پی وی در برنامه واکسناسیون عمومی را داده اند و هر از گاهی مجدداً مطرح می کنند اما وزارت بهداشت بنا به ملاحظات و محدودیت هایی که دارد، با رویکرد غیرعلمی که دقیقاً بر خلاف رسالتش در صیانت از سلامت عمومی است این پیشنهاد و تقاضا را نادیده گرفته است. اخیرا یکی از مسوولان در مورد واکسن به موضوع صرفه اقتصادی واکسن اشاره کرده و تردید درباره نیاز مردم به این واکسن را دلیل امتناع از گنجاندن آن در واکسیناسیون عمومی معرفی کرده و این امر  را به روشن شدن نتایج پژوهش ها موکول کرده است.

🔹سوال این است که اولا چرا تازه به فکر پژوهش افتاده اند و تا به حال چرا اقدام نکرده اند. ثانیاً مطالعاتی در این خصوص موجود است. چرا به نتایج آنها رجوع نمی شود. در ایران شیوع اچ پی وی در مطالعه ای در سال 2021 که روی 12000 زن انجام شده برابر با 36.8 درصد بوده که دربرگیرنده تایپ های پرخطر هم بوده است. این شیوع بالایی است. در یک ارزیابی دیگر در مورد ایران، مشخص شده سالانه 1056  زن با کنسر سرویکس تشخیص داده می شوند و 644 زن به علت این بیماری فوت می شوند. این آمار ممکن در صورت عدم مقابله و پشگیری در سالهای آینده بسیار بیشتر شود، چون شیوع اچ پی و وی در حال افزایش است و توجه داشته باشیم که بین ابتلا به عفونت اچ پی وی تا وقوع سرطان ممکن است دو تا سه دهه فاصله باشد. در حال حاضر تخمین زده شده که تقریبا سه درصد جمعیت عمومی  دارای عفونت اچ پی وی تایپ ۱۶ و ۱۸ یعنی انواع پرخطر هستند. این وضعیت ضرورت پیشگیری را روشن می سازد. اینکه با چنین وضعیتی وزارت بهداشت در حال محاسبه صرفه اقتصادی برای واکسیناسیون باشد، واقعا عجیب است.

🔹اطلاع و استفاده از واکسن اچ پی وی یا همان گارداسیل در حال حاضر کاملا وابسته به وضعیت اقتصادی و میزان آگاهی افراد است. کسانی که سرمایه اقتصادی و فرهنگی داشته باشند تهیه می کنند و بقیه هم به آن دسترسی ندارند. در مناطق محروم و در بین تهیدستان و حتی طبقه متوسط دسترسی به واکسن کم است و بخش بزرگی از جامعه بضاعت تهیه واکسن را ندارند. این وظیفه وزارت بهداشت است که برای دستیابی به عدالت در سلامت و تامین سلامت همگانی واکسن اچ پی وی را وارد برنامه واکسیناسیون عمومی کند.

🔹در مورد واکسن باید با دید علمی به موضوع نگاه کرد. راه اصلی انتقال این ویروس راه جنسی است اما حتی از طرق غیرجنسی و خودتلقیحی هم قابل انتقال است. مساله مهم این است که در حال حاضر شیوع اچ‌پی‌وی بالاست و اینکه ابتلا از راه ازدواج بوده یا خارج از ازدواج تاثیری در این واقعیت ندارد. آنچه اهمیت دارد این است که برای پیشگیری، به جای توصیه‌های اخلاقی که معلوم نیست موثر باشد یا نه باید از روش‌های مطمئن‌تری مثل واکسیناسیون استفاده کرد.

🔹رویکرد فعلی به اچ‌پی‌وی قبلا در مورد ایدز هم اتخاذ شده است یعنی به جای انکه رویکرد نسبت به بیماری علمی و به‌منظور پیشگیری باشد، از این زاویه با آن برخورد شده که این بیماری نشان‌دهنده بی‌بندوباری جنسی است بنابراین باید آن را مسکوت گذاشت. چنین دیدگاهی نه‌تنها غیرعلمی است و نسبتی با واقعیت ندارد بلکه باعث می‌شود در فقدان برنامه‌های پیشگیرانه بیماری به‌طور خاموش گسترش یابد و سلامت جامعه به خطر بیفتد.

🔹 محدودیت واردات واکسن، منجر به این می‌شود که واکسن از راه‌های غیررسمی و غیرقانونی وارد کشور شود. نظارت بر آن وجود نداشته باشد و مثلا زنجیره سرما در نگهداری آن حفظ و رعایت نشود و اثربخشی‌اش از بین برود. یا نمونه تقلبی وارد بازار غیررسمی شود. اگر ایران بتواند تکنولوژی ساخت واکسن ایمن و موثر را داشته باشد. نیازی به واردات هم نخواهد بود و دسترسی به آن بیشتر خواهد شد ولی تا آن زمان لازم است از طریق واردات نیاز جامعه برطرف شود.

▪️لینک گزارش و گفتگو:
تابوی مرگ‌آفرین - روزنامه جهان صنعت
https://jahanesanat.ir/%D8%AA%D8%A7%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%D8%B1%DA%AF%D8%A2%D9%81%D8%B1%DB%8C%D9%86/453620/

🔆 گروه روندهای فکری مرکز مطالعات استراتژیک خاورمیانه با همراهی انتشارات همرخ و انجمن مطالعات صلح ایران برگزار می کند:

امکان و امتناع صلح در ایران امروز

به همراه رونمایی از کتاب: صلح ایرانی؛ در جستجوی مسیرهای صلح در ایران امروز

🔆 با حضور و مباحثه:

▪️نعمت‌الله فاضلی / استاد بازنشسته پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

▪️فرشاد مومنی / استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی

▪️سیمین کاظمی/ پزشک و جامعه شناس

▪️محمد درویش/ پژوهشگر ارشد محیط‌زیست

▪️ماندانا تیشه یار/ عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی و رئیس انجمن مطالعات صلح ایران

▪️مختار نوری/ پژوهشگر و مدیر گروه روندهای فکری مرکز مطالعات استراتژیک خاورمیانه

زمان دو‌شنبه ۷ خرداد ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ تا ۱۹

🏛️ مکان ؛ بلوار کشاورز ، خیابان نادری ، پلاک هشت ، پژوهشکده مطالعات پیشرفته خاورمیانه

حضور در این نشست برای همگان آزاد است.
@drsiminkazemi

به جای مقابله، انکار می کنند!
▪️سیمین کاظمی/گفتگو با جهان صنعت
@drsiminkazemi
🔸در ایران آمار رسمی از میزان خشونت علیه زنان اعلام نمی شود. سال ۸۳ نتایج یک بررسی ملی نشان داده بود که حدود دو سوم زنان متاهل در طول زندگی مشترک تجربه خشونت داشته اند و یک سوم هم خشونت جسمانی را تجربه کرده اند. این آمار فقط در مورد زنان متاهل بود و تجربه زنان مجرد و خشونت هایی که توسط پدر، شوهر، پارتنر، برادر و پسر به زنان اعمال می شود را در بر نمی گرفت. شواهدی در دست نیست که از آن زمان آمار به روز شده باشد. اگر یک مقام رسمی ادعا می کند خشونت علیه زنان نگران کننده نیست، لازم است ادعایش مبتنی بر بررسی و پژوهش و پیمایش در سطح ملی باشد.

🔸ما آمار جدیدی از خشونت علیه زنان در مقیاس کلان در دست نداریم اما بعضی پژوهش های پراکنده نشان می دهد دست کم خشونت فیزیکی تقریبا مشابه متوسط جهانی (یک نفر از هر سه زن) است و نمی توان گفت نگران کننده نیست.

🔸خشونت علیه زنان و اشکال آن یکی از حادترین و مهم ترین مسایل و مشکلات زنان است که جدی گرفته نمی شود و مخصوصا برای پیشگیری از آن و حمایت از آسیب دیدگان اقدام موثری تاکنون انجام نشده است. حالا هم گویا بعضی مقامات مسوول به جای تلاش برای مقابله با خشونت علیه زنان تصمیم گرفته اند با تخفیف و کمرنگ کردن مساله خشونت منکر وجود چنین مساله ای شوند.

🔸علت [بی توجهی مسوولان به مساله خشونت علیه زنان] نگاه سنتی است که به این مساله دارند. در نگاه سنتی خشونت علیه زنان قابل توجیه است. علاوه بر این با توجه به اولویت خانواده بر سلامت و کرامت زنان در رویکرد رسمی، این نگرانی وجود دارد که اقدامات پیشگیرانه و حمایتی در مورد خشونت منجر به تزلزل و تهدید موجودیت خانواده و به خصوص خانواده تحت ریاست و قیمومت مرد شود. برای همین عموما از پیشگیری از خشونت و حمایت موثر از قربانیان امتناع می شود یا مسامحه صورت می گیرد.

🔸خشونت علیه زنان مساله مهمی است و هم حیات و سلامت جسمی و روانی و اجتماعی زنان را به خطر می اندازد و هم تبعات اجتماعی دارد، از این رو سازمان های بین المللی مثل سازمان بهداشت جهانی و دفتر زنان سازمان ملل برای پیشگیری از آن به دولت ها توصیه هایی می کنند که البته الزام آور نیست. دولت های مختلف و گروه های مدافع حقوق زنان نیز برنامه ها و راهکارهایی را برای پیشگیری از خشونت ارایه یا اجرا می کنند که امنیت زنان حفظ شود. اقدام حداقلی در این زمینه تصویب قانون است. در ایران این امر حداقلی نیز تاکنون محقق نشده است.

🔸 لایحه حمایت از زنان در برابر خشونت حدود یازده سال است که در حال بررسی و رفت و آمد در بین سه قوه است. آخرین خبر این است که در نهم اردیبهشت ۱۴۰۳ مجددا در مجلس ماده اول آن مورد بررسی قرار گرفت ولی تصویب نشد و به بعد موکول شد. البته آنچه از این لایحه باقی مانده قدرت و تاثیر معنی داری در کاهش خشونت نخواهد داشت ولی همین بقایای لایحه هم به خاطر ملاحظات و دلایل مختلف که پیشتر به بعضی از آنها اشاره کردم، تصویب نمی شود.
https://jahanesanat.ir/?p=459881

امکان یا امتناع صلح در ایران امروز، با تمرکز بر وضعیت زنان

▪️سیمین کاظمی

➖پژوهشکده مطالعات پیشرفته خاورمیانه
➖۷ خرداد ۱۴۰۳
@drsiminkazemi

درباره اعطای مرخصی دوره قاعدگی
▪️سیمین کاظمی/ گفتگو با شرق
@drsiminkazemi

🔸با توجه به اینکه شرایط کار و اشتغال زنان در ایران بسیار محدودتر و متزلزل‌تر از کشوهای دیگر است و نرخ مشارکت اقتصادی زنان ناچیز است، صحبت از مرخصی قاعدگی خود ممکن است به تهدیدی برای استخدام و اشتغال زنان و حتی تبعیض در میزان حقوق و دستمزد تبدیل شود. از این رو باید طرح این بحث‌ها با در نظر گرفتن همه جوانب و مزایا و معایب مرخصی قاعدگی برای زنان باشد.

🔸دردها و سایر علایم ناراحت کننده دوره قاعدگی در میان زنان شیوع بالایی دارند و حتی تا حدود ۹۰ درصد زنان ممکن است درد دوره پریود را تجربه کنند. اما از این میزان حدود ۵ تا ۱۰ درصد و در بعضی منابع گفته شده تا ۱۵ درصد درد شدید و ناتوان کننده را تحمل می کنند. بنابراین مرخصی قاعدگی برای همه زنان ضرورت ندارد و می توان با توجه به شرایط فرد در مورد آن تصمیم گیری کرد. برای حل مشکل زنانی که از دیسمنوره شدید رنج می برند، می توان شرایطی فراهم کرد که بتوانند برای استراحت و درمان مشمول مرخصی استعلاجی شوند.

🔸 برای این منظور باید به کمیسیون‌های پزشکی محل کار که متخصصان زنان و پزشکان زن نیز در آن عضویت داشته باشند این اختیار داده شود که در موارد دیسمنوره شدید به شخص مرخصی ماهانه اعطا شود. در موارد متوسط نیز امکان یک یا دو روز کار از منزل (دورکاری) یا کاهش ساعت کار در روزهای پریود در نظر گرفته شود یا دست کم اتاق‌های استراحت در محل کار وجود داشته که شخص بتواند استراحت کوتاهی در حین کار داشته باشد. بدیهی است که ماهیت و میزان سختی کار زنان در اعطای مرخصی و معافیت باید در نظر گرفته شود.
 
🔸علاوه بر این، از آنجا که شرم و ملاحظات فرهنگی به خصوص در محیط های کاری که مردانه تلقی می‌شوند، و نیز در برخی مناطق و شهرهای کوچک ممکن است مانع از طرح مساله شود، لازم است در این خصوص به مدیران و کارکنان اعم از مرد و زن درباره قاعدگی و مشکلات آن و نیز شرم زدایی از این وضعیت فیزیولوژیک آموزش داده شود. همچنین مراحل اداری طرح تقاضای مرخصی به گونه‌ای باید پیش بینی شود که زنان بدون شرم و ناراحتی وضعیت شان را بیان کنند. تعیین مسئول یا پرسنل زن برای ثبت و پیگیری مرخصی پریود می توانند کمک کننده باشد.
لینک گزارش و گفتگو:
https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-932401

قاعدگی زنان، وضعیتی رازگونه
▪️سیمین کاظمی/گفتگو با ...!
@drsiminkazemi

🔸قاعدگی به عنوان یک امر خصوصی و جنسی شده، تلقی می شود و به همین دلیل بروز آن در عرصه عمومی ممنوع است. مخصوصا که قاعدگی ویژگی فیزیولوژیک زنانه است و هر آنچه مربوط به بدن زنان است مشمول مقررات نانوشته اما محکم و ریشه دار شرم و خجالت می شود. برای همین در مورد آن درِگوشی و مخفیانه صحبت می شود و مثلا فروشنده ها نوار بهداشتی را به سرعت در کیسه سیاه می گذارند که عموم آن را نبینند.

🔸وقتی درباره مساله ای اطلاعات درست از منابع موثق و معتبر ارائه نشود و به عنوان موضوعی شرم آور مسکوت گذاشته شود، آن موضوع حالت رازگونه می گیرد و اطلاعات نادرست و شایعاتی پیرامون آن شکل می گیرد. این اطلاعات و فهم نادرست مبنای رفتار قرار می گیرد و به خصوص ممکن است تصورات جنسیت زده درباره زنان را تقویت کند یا موجب تنش در روابط بین مرد و زن شود.

🔸وقتی درباره قاعدگی آموزش و اطلاع رسانی صورت گیرد، این وضعیت دیگر رازگونه نخواهد بود و آگاهی ممکن است زمینه تغییر رفتار را فراهم کند. به طوری مردان بتوانند با فهم وضعیت زنان، انتظارات شان را به طور متناسب تنظیم کنند و به این ترتیب تنش و درگیری را کاهش دهند. علاوه بر این گفتگو و بحث در حوزه عمومی موجب شرم زدایی از قاعدگی می شود و از این طریق زنان در دسترسی به بهداشت قاعدگی و سلامت جسمی و روانی توفیق بیشتری خواهند داشت.

🔸ممکن است تصورات نادرستی در ذهن جامعه و بخصوص مردان شکل گرفته باشد که البته بعضی از آنها به تدریج کم رنگ و بعضی هم تقویت شده اند. مثلا اینکه همه زنان هنگام قاعدگی عصبی و پرخاشگرند و در نتیجه قاعدگی به عنوان نوعی جنون ادواری تفسیر می شود! در حالیکه موضوع این است که همیشه از زنان انتظار می رود مدارا و اطاعت کنند و سازگاری شان با شرایط دشوار بالا باشد، حال ممکن است بعضی از زنان در دوره قاعدگی تحمل کمتری نسبت به ناملایمات و فشارهای بیرونی داشته باشند. بنابراین رفتار زنان تا حدود زیادی تحت تاثیر شرایط بیرونی است، تا مشکل قاعدگی.
یکی دیگر از تصورات نادرست، تلقی کردن قاعدگی به عنوان ناپاکی زنان است،  که تحقیر و طرد زنان در دوره قاعدگی را به دنبال دارد.. یا اینکه برخی قاعدگی را به عنوان بیماری و مریضی می شناسند و زنان را ناتوان و ناکارآمد تصور می کنند. ممکن است تصور شود که زنان به علت قاعدگی شایستگی یا توانایی بعضی کارها یا مشاغل را ندارند.

🔸بهداشت قاعدگی شامل مجموعه ای از اقدامات است که توصیه می شود برای حفظ سلامت و راحتی زنان در دوره قاعدگی انجام شوند. برای این منظور لازم است زنان آگاهی و امکانات لازم را برای گذراندن دوره قاعدگی در اختیار داشته باشند. اینکه نوار بهداشتی یا وسایل مشابه، لباس مناسب و امکان شستشوی دست و اندام تناسلی را دسترس داشته باشند و برای معالجه مشکلات مثل اختلالات قاعدگی و عفونت ها بتوانند به پزشک و مراقبان سلامت مراجعه کنند.

🔸این امکانات را باید دولت ها برای زنان به طور رایگان یا دست کم ارزان فراهم کنند. چون با وجود نابرابری طبقاتی، این زنان تهیدست هستند که از بهداشت قاعدگی محروم هستند. وجود توالت عمومی بهداشتی و دارای آب و صابون در نقاط مختلف شهر و بین شهرها، توزیع رایگان نوار بهداشتی و موجود بودن آنها در توالت های عمومی، در مدارس دخترانه و دانشگاه ها و محل کار برای بهداشت قاعدگی ضرورت دارد. پوشش بیمه ای واقعی و امکانات درمانی رایگان برای زنان به ویژه زنان محروم و تهیدست فراهم باشد که بتوانند برای مشکلات شان به پزشک مراجعه کنند.

🔸در این موضوع نباید تنها روی شهرها متمرکز شد و لازم است وضعیت زنان روستایی و مناطق کمتر برخوردار بیشتر مورد توجه قرار گبرد.

♦️انتشار مقاله

مقاله مرور و بررسی کتاب "وقتی پزشکی به بیراهه می رود"، را به دعوت نشریه contemporary sociology یا جامعه شناسی معاصر (از نشریات انجمن جامعه شناسی آمریکا) نوشته ام که در شماره آوریل ۲۰۲۴ منتشر شده است. این کتاب نوشته جوآن کلارک نویسنده و جامعه شناس کانادایی است و موضوع آن قصور پزشکی و رنج و مرگ ناشی از اشتباهات پزشکی است.
@drsiminkazemi
سیمین کاظمی
خرداد ۱۴۰۳

روزنامه شرق
۱۲ خرداد ۱۴۰۳  ۰۰:۰۳ 
چشم‌ها به رفح یا ایران؟
@drsiminkazemi
فضای شبکه‌های اجتماعی ایران پس از یک روز همدردی با آوارگان سوخته و آتش‌گرفته «رفح» و جنایتی که در آن رخ داده بود، مدت‌ها بود دچار چنین تضاد عقیده‌ای نشده بود. فاصله عمیقی بین دو طیف وجود داشت و سبب شد تا برخی از جامعه‌شناسان و اهالی فرهنگ نسبت به آن واکنش نشان دهند. حمایت از رفح با انتشار یک استوری بود که ایرانیان بسیاری، از بازیگران تا شخصیت‌های سیاسی، به حمایت از آن پرداختند. ایرانیانی از انگلیس، آمریکا و آلمان تا کسانی که هرگز اعلام موضع نمی‌کردند و معتقد بودند‌ «سیاسی» نیستند.
‌سیمین کاظمی، جامعه‌شناس، درباره اختلافی که در شبکه‌های اجتماعی درباره حمایت از «رفح» رخ داده است، در متنی نوشت: «اینکه ما در کنار مردم فلسطین بایستیم و از قربانیان غزه و آوارگان در رفح دفاع کنیم، به معنی این است که ستم و توحش و زورگویی را در هر جای جهان باشد، می‌شناسیم و آن را تحمل نمی‌کنیم. این به‌هیچ‌وجه ربطی به بی‌توجهی به ایران ندارد. کسانی که در این مقطع، ایران ایران می‌کنند و حتی یک جمله همدلانه را مانند همه چشم‌ها به رفح است‌ تحمل نمی‌کنند و رفح را با ایران می‌پوشانند، من را یاد بچه‌های لوس خودخواهی می‌اندازند که در توجه به کودکان دیگر که نیازمند کمک و توجه‌اند، پا بر زمین می‌کوبند و با گریه من من می‌کنند. همین‌‌قدر کودکانه و احمقانه! البته بر بچه‌ها حرجی نیست چون بچه‌اند، ولی نژادپرست‌ها و فاشیست‌ها به‌شدت رقت‌آورند.
اینها که همبستگی و همدلی با ستم‌دیدگان را تحمل نمی‌کنند، راهکارشان یا انتظار برای هواپیماهای نظامی حامل بمب دموکراسی است که نتیجه‌اش در همین کشورهای اطراف سخت عبرت‌آموز است، یا اینکه صبح تا شب نوای ای خدا، ای فلک، ای طبیعت.... سر می‌دهند که کجا تغاری بشکند، ماستی بریزد و از ماست ریخته چیزی نصیب‌شان شود. از اینها بیش از این برنمی‌آید».
 https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-932751

🗳 کاندیداتوری زنان اصولگرا امری بی‌سابقه است/ زهره الهیان مدیون تلاش‌های زنان ایرانی و کنشگران جنبش زنان است


#خبرآنلاین نوشت:

سیمین کاظمی، جامعه‌شناس و فعال حقوق زنان:
▪️اگر بخواهیم خیلی مثبت اندیشانه به موضوع کاندیداتوری زنان اصولگرا مثل الهیان نگاه کنیم، همین که جسارت و اعتماد به نفس ورود به عرصه انتخابات را پیدا کرده‌اند، امر بی‌سابقه‌ای است و این جسارت را با آنکه شاید خودشان هرگز تایید نکنند ولی مدیون تلاش‌های زنان ایرانی و کنشگران جنبش زنان از از دوره مشروطه تاکنون هستند.

▪️در حال حاضر قاطبه زنان از کاندیداتوری زنانی مثل الهیان حمایتی نکرده‌اند و در واقع بود و نبود کاندیدای زن برای زنان جامعه ما علی السویه است.

📌جزییات بیشتر در لینک زیر:
khabaronline.ir/xmhG4

#انتخابات1403
@KhabarOnline_ir | Khabaronline.ir

نکاتی درباره نامزدی زنان در انتخابات ریاست جمهوری ایران
▪️سیمین کاظمی/ گفتگو با خبر آنلاین
@drsiminkazemi
🔹ثبت نام زنان در انتخابات ریاست جمهوری از دو جهت قابل بحث و بررسی است. اول اینکه آیا زنی که ثبت نام می کند به عنوان حق فردی می خواهد وارد صحنه رقابت انتخاباتی شود، یا برای نمایندگی زنان و احقاق حقوق زنان.

🔹سوابق زنانی که ثبت نام می کنند می تواند پاسخ به این سوال را امکان پذیر کند. اعظم طالقانی چندین بار در انتخابات ثبت نام کرد و این بحث را به فضای سیاسی ایران آورد که قانون حق زنان برای انتخاب شدن را نادیده گرفته است. او سعی کرد این شرط از رجل سیاسی که فقط شامل مردان می شود به شخصیت سیاسی تغییر کند تا بر زنان هم شمولیت داشته باشد.

🔹اعظم طالقانی درگذشت و هیچگاه اجازه نیافت وارد عرصه رقابت انتخابات ریاست جمهوری شود، ولی حال راهش را زنان دیگری ادامه می دهند که به نظر می رسد وجه شخصی این موضوع را برجسته می کنند. مثلا زهره الهیان بدون طرح این محدودیت که مشخصا برای زنان است خود را در ردیف بقیه داوطلبان قرار داده و گفته که همراه با بقیه بررسی می شود ببینند رجل سیاسی هستند یا نه. یعنی کلا نادیده گرفته یا خود را به بی خبری زده که طبق قانون زنان حق انتخاب شدن به عنوان رییس جمهور را ندارند. حتی اگر سوابق او را در رابطه با وضعیت زنان در نظر نگیریم همین جواب نشان می دهد او قرار نیست، به عنوان زنی که دغدغه زنان دارد، وارد عرصه انتخاب شود.

🔹 به هر حال اگر بخواهیم خیلی مثبت اندیشانه به موضوع کاندیداتوری زنان اصولگرا مثل الهیان نگاه کنیم، همین که جسارت و اعتماد به نفس ورود به عرصه انتخابات را پیدا کرده اند، امر بی سابقه ای است و این جسارت را با آنکه شاید خودشان هرگز تایید نکنند ولی مدیون تلاش های زنان ایرانی و کنشگران جنبش زنان از از دوره مشروطه تاکنون هستند.

🔹از منظر دیگر نیز این موضوع قابل بحث است که در زمانه ای که مساله زنان یکی از مهمترین مسایل کنونی جامعه ایران است، آیا ورود یک زن به عنوان کاندیدا و به فرض محال رییس جمهور می تواند موجب گشایش در وضعیت زنان شود و آیا جامعه، به ویژه زنان، به این امر امیدوار است؟

🔹در حال حاضر قاطبه زنان استقبالی از کاتدیداتوری زنانی مثل الهیان حمایتی نکرده اند و در واقع بود و نبود کاندیدای زن برای زنان جامعه ما علی السویه است، چون به چگونگی انتخابات و مکانیسم های نظارتی و حدود کار رییس قوه مجریه آشنا هستند و می دانند که با این وضعیت حتی کاندیدای مترقی چندان موفقیتی در پیشبرد اهدافش کسب نخواهد کرد، چه رسد به کاندیدایی که نگرشش به مساله زن اساسا متفاوت از مطالبات زنان است و نه تنها صدای زنان نیست که کارگزار حاکمیت است.

➖متن گزارش و گقتگو:
http://khabaronline.ir/xmhG4

📢گروه جامعه‌شناسی پزشکی و سلامت با همکاری گروه مطالعات زنان انجمن جامعه‌شناسی ایران برگزار می‌کند:

🔷 نشست نقد و بررسی کتاب «زنان در پزشکی نوین (نقدی بر تبعیض جنسیتی در پزشکی)» نوشته سیمین کاظمی

با حضور
♦️ شهلا اعزازی (جامعه‌شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی)
♦️سیمین کاظمی (پزشک، جامعه شناس و نویسنده کتاب)
♦️مریم رحمانی (دبیر نشست)

🗓 تاریخ: پنجشنبه، ۲۴ خرداد ۱۴۰۳
⏰ ساعت ۱۸-۲۰

⛪️ آدرس: مرکز آموزش‌های تخصصی و جامعه‌محور انجمن جامعه‌شناسی ایران واقع در تهران. خیابان سید جمال الدین اسدآبادی(یوسف آباد). کوچه 63. پلاک 2. طبقه دوم غربی

💻 امکان حضور در نشست به صورت آنلاین نیز از طریق گوگل میت فراهم است: لینک ورود:
https://meet.google.com/twg-ovfd-upq

@drsiminkazemi