🔴 گفتگوی سروش جبلی با حسام حسین زاده درباره فریره در پادکست پرسان

📌📌📌
اینستاگرام #مدرسه_رهایی
https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==
🆔 @edalatxah
✉️ ارتباط با ادمین مدرسه رهایی
@FreedomContact

‍ 🔴 در زادروز فریرە، صدای خاموش معلمان را به یاد آوریم

✍️امید شاەمحمدی؛ فعال صنفی معلمان و معلم اخراجی؛ دیواندرە

۳۱ شهریور سالروز تولد پائولو فریرە است؛ آموزگاری که آموزش را نه ابزاری برای اطاعت، بلکه راهی برای رهایی می‌دانست. او در دل نظام‌های سرکوبگر، از گفت‌وگو سخن گفت؛ از هم‌زیستی معلم و شاگرد در مسیر آگاهی، از دانشی که نه از بالا به پایین، بلکه در تعامل و تجربه‌ی مشترک شکل می‌گیرد.
  
فریرە آموزش را کنشی سیاسی می‌دانست؛ نه به معنای حزبی یا جناحی، بلکه به معنای ساختن انسان‌هایی آگاه، پرسش‌گر، و توانمند برای تغییر جهان. او با نقد «مدل بانکی آموزش» که در آن معلم دانش را در ذهن دانش‌آموزان «واریز» می‌کند بر اهمیت گفت‌وگوی دوسویه تأکید داشت. در نگاه او، معلم و دانش‌آموز باید در کنار هم بیندیشند، تجربه کنند، و معنا بسازند.

در آموزش رهایی‌بخش، دانش‌آموز دیگر شیء نیست، بلکه سوژه‌ای فعال است. آموزش از زندگی واقعی آغاز می‌شود، از دردها، امیدها، و پرسش‌های روزمره. معلم نه فرمانده، بلکه همراهی است که با دانش‌آموزان در مسیر کشف و آگاهی قدم می‌زند. این نوع آموزش، نه برای حفظ نظم موجود، بلکه برای ساختن نظمی انسانی‌تر، عادلانه‌تر، و آزادتر طراحی شده است.
  
فریرە می‌گوید: «هیچ‌کس آموزش نمی‌دهد، هیچ‌کس آموزش نمی‌گیرد، بلکه انسان‌ها در تعامل با یکدیگر، در جهان، آموزش می‌بینند.»

اما امروز، در کوردستان، در میان کوه‌ها و دشت‌هایی که سال‌ها صدای معلمان در آن‌ها طنین‌انداز بود، فشار برای خاموش کردن ندای آزادی بیشتر از هر زمان دیگر است. جدیدترین نمونه آن ما معلمان اخراج‌ شده استان کوردستان هستیم که پس از سالها خدمت، با حکم اخراج و انفصال دائم از آموزش و پرورش کنار گذاشته شدیم. نه به خاطر ضعف، بلکه به دلیل ایستادگی، صداقت، و وفاداری به حقیقت.

فردا اولین پاییز بی‌مدرسه‌ی ماست. زنگ اول که به صدا درمی‌آید، کلاس‌ها بی‌حضور ما آغاز می‌شوند، و سکوتی سنگین بر جانمان می‌نشیند. اما آیا معلم بودن فقط حضور در کلاس درس است؟ آیا آموزش تنها در چارچوب نهاد رسمی معنا دارد؟ پائولو فریرە به ما می‌آموزد که آموزش واقعی، در دل جامعه شکل می‌گیرد. امروز، ما از کلاس‌های رسمی بیرون رانده شده‌ایم، اما رسالت‌مان پایان نیافته.

ما هنوز می‌توانیم آموزش دهیم، اما

این‌بار نه از پشت میز و پای تخته، بلکه از دل تجربه، از بطن جامعه، از میان درد و امید.

ما می‌توانیم صدای رهایی باشیم، صدای گفت‌وگویی تازه، صدای دانشی که از دل مردم می‌جوشد. اخراج ما، اگرچه زخمی عمیق بر روحمان نشاند، اما فرصتی شد برای بازاندیشی. ما اکنون آزادیم تا آموزش را از نو تعریف کنیم؛ نه بر اساس اطاعت، بلکه بر اساس آگاهی. نه برای حفظ نظم موجود، بلکه برای ساختن نظمی انسانی‌تر، عادلانه‌تر، و رهایی‌بخش‌تر.

ما به راه فریرە ایمان داریم. به آموزش به مثابه کنش اجتماعی، به معلم به مثابه کنشگر آگاه، به دانش‌آموز به مثابه هم‌پیمان رهایی.

اخراج ما، اگرچه از سوی ساختار رسمی تحمیل شد، اما ما را به سوی حقیقتی عمیق‌تر هدایت کرد: اینکه آموزش واقعی، نه در سکوت اجباری، بلکه در گفت‌وگوی آزاد شکل می‌گیرد.

ما اخراج شدیم، اما خاموش نشدیم. ما را از کلاس‌ها بیرون کردند، اما از دل جامعه نمی‌توانند بیرون کنند.

ما اکنون صدای معلمان رهایی‌بخشیم؛ صدایی که نه تنها برای بازگشت، بلکه برای بازآفرینی آموزش برخاسته است.

۳۱ شهریور ١٤٠٤


📌📌📌
اینستاگرام #مدرسه_رهایی
https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==
🆔 @edalatxah
✉️ ارتباط با ادمین مدرسه رهایی
@FreedomContact

🔴 با پائولو فریره آشنا شویم

«آموزش هرگز بی‌طرف نیست.»
این مهمترین آموزهٔ فریره برای ماست. آموزش یا ابزار سرکوب و تداوم نابرابری می‌شود، یا راهی برای رهایی و آگاهی. فریره، کودک فقیر و گرسنهٔ برزیلی بود که در بزرگسالی یکی از مهمترین متون سیاسی و آموزشی جهان را نوشت: «پداگوژی ستمدیدگان»

او «شیوهٔ آموزش بانکی» که در آن معلم همه‌چیزدان و شاگرد نادان پنداشته می‌شود را تداوم‌‌بخش نظام ستم و سلطه می‌دید؛ برای همین «آگاهی انتقادی»، «اقدام و عمل برای رفع نابرابری» (پراکسیس)، «گفت‌وگو»، «دموکراسی» و «آزادی» را ارکان ضروری آموزش رهایی‌بخش می‌دانست.

✊ اندیشه‌هایش هنوز الهام‌بخش ستمدیدگان جهان است و البته، سرکوب کنندگان آزادی و عدالت، ایده‌های او را «افراطی» می‌خوانند!



📌📌📌
اینستاگرام #مدرسه_رهایی
https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==
🆔 @edalatxah
✉️ ارتباط با ادمین مدرسه رهایی
@FreedomContact

🟠 #ریاضیات_انتقادی، قسمت پنجم: معرفی رویکرد «آموزش ریاضیِ به لحاظ فرهنگی پاسخگو» یا «آموزش ریاضیِ فرهنگ‌محور»


پاره‌ای از متن:

برخلاف دیدگاه غالب، مفاهیم و دانش ریاضی «جهان‌شمول» نیست. دانش ریاضی مرسوم در مدارس، تنها برای کسانی مناسب است که با چشم‌انداز فرهنگی و تاریخی خاصی زندگی کرده‌اند و فرهنگ‌ها و تاریخ‌های دیگر را نادیده می‌گیرد. آموزش ریاضی فرهنگ‌محور بر این اصل استوار است که وقتی دانش‌آموزان از فرهنگی متفاوت یا در اقلیت هستند، آموزش باید با فرهنگ و تجربه‌های آن‌ها هماهنگ باشد. اگر برنامهٔ درسی تنوع فرهنگی را در نظر نگیرد یا ارزشیابی‌ها تجربه و فرهنگ دانش‌آموزان اقلیت را لحاظ نکنند، یادگیری ریاضی برای آن‌ها دشوار می‌شود.



🖊 متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

🔗 https://tinyurl.com/yyu6knem




#ریاضی #ریاضیات_انتقادی و #ریاضیات_رهایی‌بخش


📌📌📌
اینستاگرام #مدرسه_رهایی
https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==
🆔 @edalatxah
✉️ ارتباط با ادمین مدرسه رهایی
@FreedomContact

🔴 معرفی کتاب «گهوارهٔ نابرابری»
      پیشنهادی برای مترجمان

کودکی در روستایی دورافتاده به دنیا می‌آید؛ در خانه‌ای ساده و خانواده‌ای فقیر. مدرسه‌اش یا کاهگلی است و نیمکت‌هایش شکسته و سقفش نم‌کشیده، یا شاید هم حتی مجبور شود در چادر درس بخواند! همین نقطهٔ شروع، سرنوشت او را از کودکی دیگر که در شهری مرفه با بهترین امکانات آموزشی بزرگ می‌شود، متفاوت می‌کند. این حقیقت تلخی است که کتاب «گهوارهٔ نابرابری» می‌خواهد به ما نشان دهد.

این کتاب، حاصل همکاری دو چهرهٔ معروف است: کریستوام بوراکه، اقتصاددان و سیاستمدار برزیلی که سال‌ها دربارهٔ آموزش و عدالت اجتماعی کار کرده و سباستیائو سالگادو، عکاس پرآوازه‌ای که با تصاویر مستند و پرقدرتش، واقعیت زندگی محرومان را به تصویر می‌کشد.

بوراکه در متن‌های خود با زبانی روشن می‌گوید: نابرابری زِ گهواره آغاز می‌شود. کودکی که از بدو تولد با کمبودها روبه‌روست، در همان قدم اول از «برابری فرصت» عقب می‌ماند. کیفیت آموزش، داشتن معلم خوب، دسترسی به کتاب و حتی یک وعدهٔ غذایی روزانه در مدرسه، همه چیزهایی هستند که تعیین می‌کنند آیندهٔ کودک چگونه رقم می‌خورد.

جدا از متن تأثیرگذار کتاب، عکس‌های سالگادو نیز تجربه‌ای عمیق و تکان‌دهنده می‌آفرینند. او در سفرهایش به برزیل، پرو، کنیا و افغانستان کلاس‌های ساده و کودکانی را ثبت کرده که با وجود فقر شدید، چشمانشان پر از شوق یادگیری است. تماشای این تصاویر، آدم را درگیر می‌کند؛ چرا که نشان می‌دهد میل به دانستن و یادگیری، همگانی است اما فرصت‌ها به‌طور دردناکی نابرابرند.

پیام اصلی کتاب روشن است: نابرابری آموزشی فقط مشکل یک کشور یا یک منطقه نیست، بلکه زخمی جهانی است. کودکانی که امروز از تحصیل مناسب محروم‌اند، فردا با فقر، بیماری و محرومیت‌های بیشتر دست‌وپنجه نرم خواهند کرد. اگر جامعهٔ جهانی آموزش را جدی نگیرد، نسل‌های آینده همچنان در همان حاشیه‌ای که متولد می‌شوند، باقی خواهند ماند.

«گهوارهٔ نابرابری» می‌خواهد ما حقیقتاً احساس کنیم نابرابری چه معنایی دارد. پس از خواندن آن، بی‌تفاوت ماندن به شکاف‌های آموزشی دشوار است.

▪️این کتاب ما را به پرسشی ساده اما اساسی می‌رساند:

اگر عدالت از همان گهواره آغاز نشود، آیا می‌شود امیدوار بود که روزی در بزرگسالی محقق شود؟


#عدالت #برابری #عدالت_آموزشی #آموزش_رایگان_برای_همه



📌📌📌
اینستاگرام #مدرسه_رهایی
https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==
🆔 @edalatxah
✉️ ارتباط با ادمین مدرسه رهایی
@FreedomContact