تولد ستاره یک رویداد بسیار پیچیده است.  برخی از این فرآیندها به خوبی در پشت ابرهای گاز و غبار که مناطق  تشکیل ستاره می‌دهند پنهان می‌ماند.  با این حال، بخشی از آن در طول موج های نوری رخ می دهد که می توانیم تشخیص دهیم، مانند نور مرئی و مادون قرمز.  این موارد فرآیندی پیچیده است که تلسکوپ جیمز وب (JWST) می تواند با جزئیات آن را مطالعه کند.

اخیراً این رصدخانه فضایی با سنسورهای حساس به فروسرخ بخشی از یک منطقه ستاره‌زایی به نام NGC 604 در کهکشان مثلثی را رصد و یک جفت عکس شگفت‌انگیز به دست آورده است.  تصویر دوربین مادون قرمز نزدیک (NIRCam) این تلسکوپ حباب‌های گاز، و پیچک‌ها و نوک‌هایی از مواد درخشان را نشان می‌دهد که توسط بیش از 200 ستاره پرجرم داغ و جوان روشن شده‌اند.  جرم برخی از آن ستارگان حداقل 100 برابر خورشید است.  یافتن تعداد زیادی از آنها در چنین منطقه کوچکی از فضا یک اتفاق نادر است.

ابزار فروسرخ میانی JWST (MIRI) ابرهای درخشانی از گاز و غبار را در NGC 604 و مجموعه‌ای از ستاره‌های ابرغول قرمز در ناحیه کهکشان اطراف شناسایی کرد.  آنها خنک و قدیمی هستند و قطر بیشتر آنها صدها برابر خورشید است.

@emebkanal
ستارگانی با جرم بیشتر از خورشید در پایان عمر خود را منفجر میکنند و معمولاً یک سیاهچاله، ستاره نوترونی یا تپ اختر را تشکیل میدهند آنها همچنین عناصر سنگین را در سراسر کهکشان میزبان خود پراکنده می کنند. یکی از این ستاره ها نزدیک به 11000 سال پیش به ابرنواختر تبدیل شد و باقیمانده ابرنواختر Vela را ایجاد کرد. ابر در حال انبساط حاصل از بقایا تقریباً 100 سال نوری را پوشش می دهد اخترشناسان اخیراً با یک دوربین 570 مگاپیکسلی (DECam) از این باقیمانده تصویربرداری کرده‌اند که حاصل ان یک تصویر خیره‌کننده 1.3 گیگاپیکسلی شده.

باقیمانده ابرنواختر ولا در عکس‌های نوردهی طولانی در صورت فلکی ولا قابل مشاهده است.

این نتیجه یک ستاره بزرگتر از خورشید است که به پایان عمر خود رسیده. با تکامل ستاره پیشین، همجوشی در اعماق هسته آن متوقف شده و فقدان همجوشی به معنای متوقف شدن نیروی گرمای هسته ای رانده به بیرون است که ستاره فوراً تحت نیروی عظیم گرانش منفجر می شود هجوم مواد به داخل باز می گردند و منجر به انفجارهای ابرنواختری می شوند.
موج بزرگ شوک ناشی از این رویداد هزاران سال بعد هنوز از میان ابر گازی اطراف عبور می کند.

@emebkanal
کهکشان NGC3799 حدود 16 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد
در اینصورت  هر رویدادی که امروزه در آن کهکشان مشاهده می شود 16 میلیون سال پیش رخ داده است.

  یکی از این رویدادها شگفت انگیز در فوریه 2023 مشاهده شد، زمانی که افزایش روشنایی در هسته با کاهش سریع نور دنبال شد.  مشاهدات بعدی نشان داد که این رویداد ستاره ای بود که توسط یک سیاهچاله بسیار پرجرم در قلب کهکشان پاره شد یا به اصطلاح اسپاگتی شد.

یک پدیده بسیار جالب و شگفت انگیز .

@emebkanal
آیا اقیانوس عظیم و داخلی اروپا می تواند اجزای سازنده حیات را در خود داشته باشد و حتی از حیاتی که ما می شناسیم پشتیبانی کند؟ 

این سوال مهم و اساسی بحث های اختر زیست شناسی قرار دارد زیرا دانشمندان همچنان به بحث در مورد امکان سکونت در قمر یخی مشتری ادامه می دهند.  با این حال، مطالعه اخیر ارائه شده در پنجاه و پنجمین کنفرانس علوم قمری و سیاره ای (LPSC) ممکن است امیدها برای یافتن حیات را کاهش دهد. زیرا تیمی از محققان در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه بستر دریای اروپا ممکن است فاقد فعالیت زمین شناسی باشد و احتمال مواد معدنی و مواد مغذی لازم را کاهش دهد.  از بازیافتی که می تواند به عنوان یک کاتالیزور برای زندگی عمل کند.
در این کنفرانس اشاره مهم به این مطلب نموده که هیچ سنگ تازه ای در بستر دریا تا الان یافت و اثبات نشده است
(برهم کنش آب و سنگ در بستر دریا احتمال وجود حیات را تقویت میکند.)

@emebkanal
NovaCygni_ArtistConcept_watermarked.gif
1.7 MB
پیش بینی می شود که بزودی یک منظومه ستاره ای در فاصله 3000 سال نوری از زمین قرار دارد منفجر شده و با چشم غیرمسلح قابل مشاهده خواهد بود.💥

💥 AstroNomy 💥

محل این انفجار سیستم ستاره ایT Coronae  Borealis


در این انیمیشن یک نوا، یک ستاره غول پیکر قرمز و یک کوتوله سفید به دور یکدیگر می چرخند.  غول قرمز یک کره بزرگ در سایه های قرمز، نارنجی و سفید است که سمت آن رو به کوتوله سفید روشن ترین سایه ها است.  کوتوله سفید در درخشش درخشان سفید و زرد پنهان شده است که نشان دهنده یک قرص برافزایشی در اطراف ستاره است.  جریانی از مواد که به صورت ابر پراکنده ای از رنگ قرمز نشان داده شده است،
از غول سرخ به کوتوله سفید جریان می یابد.  هنگامی که غول قرمز پشت کوتوله سفید حرکت می کند، یک انفجار نوا روی کوتوله سفید مشتعل می شود و صفحه نمایش را پر از نور سفید می کند.  پس از محو شدن نور، توپی از مواد نوا بیرون زده به رنگ نارنجی کم رنگ نشان داده می شود.  یک نقطه سفید کوچک پس از پاک شدن مه مواد باقی می ماند که نشان می دهد کوتوله سفید از انفجار جان سالم به در برده است.

اعتبار: مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا

@emebkanal
اعلام بودجه دولت ایالات متحده در ماه مارس باعث شد که ناسا دو میلیارد دلار کمتر از آنچه خواسته بود داشته باشد. هفته‌های بعدی ناسا را ​​با تصمیم‌های دشواری مواجه کرد که باعث کاهش هزینه در سراسر آژانس شد. تعدادی کاهش هزینه و صرفه جویی در سراسر آژانس وجود خواهد داشت، اما یک تصمیم اخیر برای جامعه علمی کاملاً شوک آور و تاسف بار بود. ناسا به تازگی اعلام کرده است که دیگر از رصدخانه اشعه ایکس چاندرا که از سال 1999 فعال بوده و اکتشافات بی شماری انجام داده است، پشتیبانی نمی کند.
این خبر برای جامعه علمی خبری بسیار ناراحت کننده و ناگوار بود.

در ماه آوریل، ناسا قصد دارد یک فرآیند بازبینی را طی کند تا ببیند با توجه به محدودیت‌های بودجه، آیا ممکن است عملیات در آینده ادامه یابد یا خیر. در حال حاضر، به نظر می رسد که عملیات چاندرا برای آینده قابل پیش بینی متوقف شود.

@emebkanal
ستاره شناسان عظیم ترین ابرخوشه تا به امروز را پیدا کردند

مکان زمین در فضا نسبتاً آشناست، و چرخش آن به دور یک ستاره متوسط ​​است. ستاره - خورشید ما - به دور مرکز کهکشان در راه شیری می چرخد.


از اینجا به بعد، داستان کمتر شناخته شده است. راه شیری بخشی از ساختار بزرگی به نام ابرخوشه Laniakea است که 250 میلیون سال نوری وسعت دارد! این واقعاً یک منطقه بزرگ از فضا است و حداقل 100000 کهکشان را در خود جای داده است. ابرخوشه‌های بزرگ‌تری هم وجود دارند، اما مانند ابرخوشه تازه کشف‌شده Einasto که وسعت آن 360 میلیون سال نوری باورنکردنی است و خانه 26 کوادریلیون ستاره است!

@emebkanal
این تصویر نشان می دهد که سیاره فراخورشیدی K2-18 b بر اساس داده های علمی چگونه می تواند باشد. تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا سیاره فراخورشیدی K2-18 b را مورد بررسی قرار داد و حضور مولکول های حامل کربن را آشکار کرد.

فراوانی متان و دی اکسید کربن و کمبود آمونیاک، این فرضیه را تأیید می کند که ممکن است اقیانوس آبی در زیر یک جو غنی از هیدروژن در K2-18 b وجود داشته باشد. اما مشاهدات گسترده تر با JWST برای درک فضای آن با اطمینان بیشتر مورد نیاز است.

تصویر: ناسا، ESA، CSA، جوزف اولمستد

@emebkanal
ماهواره رله چین در مدار ماه قرار گرفت.

📡📡📡📡📡📡📡📡📡📡📡📡📡📡

در 20 مارس، ماهواره Queqiao-2 چین ("Magpie Bridge-2") از سایت پرتاب فضایی Wenchang LC-2 در جزیره Hainan (در جنوب چین) بر فراز یک موشک حامل Y3 Long March-8 پرتاب شد. این ماموریت دومین ماموریت از سری ماهواره های رله ارتباطی و نجوم رادیویی است که برای پشتیبانی از مرحله چهارم برنامه اکتشاف ماه چین (Chang'e) طراحی شده است. در 24 مارس، پس از 119 ساعت عبور، ماهواره به ماه رسید و یک مانور ترمز پریلون را در فاصله 440 کیلومتری (~270 مایلی) از سطح ماه آغاز کرد.

این مانور 19 دقیقه به طول انجامید و پس از آن ماهواره وارد مدار ماه شد، جایی که ارتباطات ماموریت‌های موجود در سمت پنهان ماه در اطراف منطقه قطب جنوب را ارسال خواهد کرد. این شامل کاوشگر و مریخ نورد Chang'e-4 است و به ماموریت بازگشت نمونه Chang'e-6 که قرار است در ماه مه پرتاب شود، گسترش خواهد یافت. همچنین به Chang'e-7 و -8 متشکل از یک مدارگرد، مریخ نورد و ماموریت فرودگر، و یک پلت فرم که فناوری های لازم برای ساخت ایستگاه تحقیقاتی بین المللی قمری را آزمایش می کند، کمک خواهد کرد. (ILRS).

@emebkanal
هابل چشم قدرتمند فرابنفش خود را به سمت ستاره های بسیار داغ نشانه می گیرد.

💥 💥💥

برخی از ستارگان آنقدر پرجرم و پرانرژی هستند که یک میلیون بار درخشان تر از خورشید هستند. این نوع ستارها در کیهان باستانی بسیار متداول بود و نقشی کلیدی در تکامل آن داشت. اولین ابر ستاره ها در نوع خود اکنون همه از بین رفته اند، اما جهان مدرن هنوز ستاره هایی از این نوع را تشکیل می دهد.

این ستارگان داغ و آبی انرژی ماوراء بنفش قدرتمندی را ساطع می کنند که هابل می تواند آن ها را تشخیص دهد.

در دسامبر 2023، اخترشناسان یک بررسی سه ساله از این ستارگان داغ را تکمیل کردند.

این یکی از بزرگترین و جاه طلبانه ترین رصد های هابل است. در این تحقیق، اخترشناسان اطلاعات دقیقی در مورد تقریباً 500 ستاره جمع آوری کردند.

@emebkanal
کوچکترین و کم نورترین کهکشان اقماری راه شیری کشف شد
💫💫💫💫💫


کهکشان راه شیری دارای کهکشان های اقماری زیادی است که مهمترین آنها ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک است. هر دوی آنها با چشم غیر مسلح از نیمکره جنوبی قابل مشاهده هستند.

اکنون اخترشناسان کهکشان دیگری را کشف کرده اند که کوچکترین و کم نورترین کهکشان کشف شده تاکنون است و همچنین ممکن است یکی از تاریک ترین کهکشان های تحت سلطه ماده باشد.

این کهکشان III / UNIONS 1 (UMa3/U1) نام دارد و دارای تعداد بسیار کمی ستاره را دار است. در واقع، درخشندگی آن به قدری کم است که حتی با وجود اینکه در همسایگی ما است، تا الان، شناسایی نشده بود.

این کشف در مقاله جدیدی با عنوان "Ursa Major III/UNIONS 1: تاریک ترین کهکشانی که تاکنون کشف شده است" منتشر شده این مقاله در مجله Astrophysical منتشر شده است و

نویسنده اصلی آن سایمون اسمیت دانشجوی کارشناسی ارشد نجوم در دانشگاه ویکتوریا، بریتیش کلمبیا، کانادا است
.

@emebkanal
سیاهچاله ای بسیار بزرگ با یک مورد سکسکه!!

آیا سیاهچاله های دوتایی، دو سیاهچاله که به دور یکدیگر می چرخند، می توانند بر رفتارهای مربوط به آنها تأثیر بگذارند؟ این همان چیزی است که یک مطالعه اخیر در Science Advances به این مورد می پردازد.


تیمی متشکل از بیش از بیست محقق بین المللی به رهبری موسسه فناوری ماساچوست (MIT) بررسی کردند که چگونه یک سیاهچاله کوچکتر که به دور یک سیاهچاله بسیار پرجرم می چرخد ​​می تواند فوران های این سیاهچاله را تغییر دهد. انرژی که توسط دومی ساطع می شود، اساساً به آن "سکسکه" می دهد. این مطالعه دارای پتانسیل کمک به ستاره شناسان برای درک بهتر رفتار سیاهچاله های دوتایی است و در عین حال روش های جدیدی برای یافتن سیاهچاله های دوتایی بیشتر در سراسر کیهان تولید می کند.

@emebkanal
اینکه ستارگان می توانند سیارات را بخورند امری بدیهی است😱

اگر یک سیاره به اندازه کافی کوچک به یک ستاره به اندازه کافی بزرگ خیلی نزدیک شود، سرنوشت آن سیاره دچار تغییر خواهد شد.

تحقیقات جدید به بررسی تعدادی ستاره ها  و سیاره ها می پردازد  نتیجه گیری مهم ؟

از هر دوازده ستاره، یک ستاره حداقل یک سیاره را مصرف کرده است.

شواهد از ستارگان هم‌زمان به دست می‌آید که البته لزوماً ستاره‌های دوتایی نیستند. از آنجایی که این ستارگان از یک ابر مولکولی تشکیل می شوند، باید ترکیبات یکسانی داشته باشند.  فلزی بودن آنها باید تقریباً یکسان باشد.

اما از هر دوازده ستاره یک ستاره تفاوت های زیادی دارد.


این تحقیق جدید با عنوان "از هر دوجین ستاره حداقل یکی شواهدی از بلع سیاره ای را نشان می دهد" است و در مجله Nature منتشر شده است.  نویسنده اصلی، فن لیو، محقق ASTRO 3D در دانشکده فیزیک و نجوم در دانشگاه موناش، ملبورن، استرالیا است.

@emebkanal
عطارد سیاره گریز پا یا تیر سیاره بسیار عجیب و شگفت انگیزی است این سیاره قمر ندارد و سطح رو به خورشید آن بسیار داغ و پشت آن بسیار سرد است.
به دلیل مدار بسیار غیرعادی عطارد و همسویی آن با خورشید، مدت زمان طلوع خورشید تا طلوع خورشید که به عنوان "روز خورشیدی" شناخته می شود، برابر با 176 روز زمینی است

- دو برابر طولانی تر از یک سال عطارد.

@emebkanal
چگالی یک ستاره نوترونی بسیار حیرت انگیز است. این ستارگان تقریباً به طور کامل از نوترون هایی تشکیل شده اند که در یک شعاع کوچک در کنار هم قرار گرفته اند.
💥💥💥

فقط یک قاشق چای خوری از این ماده بیش از یک تریلیون کیلوگرم وزن خواهد داشت - بیشتر از وزن کل جمعیت انسان (که به چند صد میلیارد کیلوگرم می رسد).

برای ساختن چیزی به چگالی یک ستاره نوترونی، کل بشریت باید در فضایی به اندازه یک حبه قند جمع شود.

@emebkanal
ممکن است 10 میلیارد سیاره شبیه زمین در کهکشان راه شیری وجود داشته باشد
در سال 2019، اخترشناسان داده های تلسکوپ فضایی کپلر را با نتایج جدید مأموریت گایا آژانس فضایی اروپا ترکیب کردند و به این نتیجه رسیدند که به طور متوسط ​​از هر شش ستاره، یک سیاره در منطقه قابل سکونت خود میزبان سیاره ای به اندازه زمین است. به طور مشخص ده ها میلیارد از این جهان ها در سراسر کهکشان راه شیری پراکنده شده اند.


در حالی که جستجو برای سیارات مشابه زمین ادامه دارد، دامنه محیط هایی که می توان آنها را قابل سکونت دانست در حال گسترش است. ممکن است یک مورد دقیق زمین برای حیات پیچیده ضروری نباشد و تعداد پناهگاه های حامی حیات ممکن است بیشتر از آن چیزی باشد که فکر می کنیم.

@emebkanal
بعضی از ستاره ها آنقدر سرد هستند که: می توانید بدون سوزاندن دست آنها را لمس کنید!!!

با درک اینکه خورشید یک ستاره است، همه ستارگان را به عنوان گلوله‌های داغ و آتشین که می‌توانند هر ماده یا آلیاژی را ذوب کنند. اما این در مورد همه ستارگان صدق نمی کند، دسته ای از ستاره های شگفت انگیز هستند که برخلاف این هستند.

کوتوله های قهوه ای سردتر از هر ستاره شناخته شده ای هستند و به عنوان اجرام زیر ستاره ای طبقه بندی می شوند. آنها اغلب به عنوان "ستاره های شکست خورده" شناخته می شوند زیرا برای حفظ همجوشی هسته ای در هسته خود بسیار کوچک هستند، کوتوله‌های قهوه‌ای نور و گرمای بسیار کمی از خود ساطع می‌کنند که تشخیص آن‌ها را بسیار چالش‌برانگیز می‌کند.

دمای سطح کوتوله های قهوه ای متفاوت است، اما یک زیر کلاس خاص - ستارگان نوع Y - سردتر از همه است. دمای سطح آنها معمولاً تنها چند صد درجه سانتیگراد بالاتر از صفر مطلق است. که با دمای چند ده درجه سانتیگراد مطابقت دارد. دمای پوست شما حدود 35 درجه سانتیگراد است اگر امکان لمس سطوح این ستارگان نوع Y وجود داشت، می توانستید گرما را بدون حتی سوزاندن دست خود احساس کنید!

@emebkanal
2024/05/14 00:12:11
Back to Top
HTML Embed Code: