وال‌ها سنگین نیستند
وال‌ها پرنده‌اند...

🐋🌊🕊
داستان نهنگ تنها و اپیزود پانزدهم #پادکست_انسانک ؛
اپیزودی که خیلی از شما انسانک را با آن می‌شناسید

داستان نهنگ تنهایی که سال‌هاست در فرکانس ۵۲ هرتز بی آنکه به جواب برسد، مشغول گفتن و خواندن است. انگار که همه ما برای تنهایی نیازمند نمادی بودیم که به بهانه آن بشود یکّه بودن در اقیانوس ِپرتلاطم زندگی را روایت کرد. و ما همه تنهایان، در تنهایی خود تنها نبودیم. ما همه با هم، تنهاییم.

اما نهنگ بیش از آنکه سمبل تنهایی باشد، نماد رهایی است. صدها کیلو جِرم سبک از هر جُرم، رها از هر وزن در میان موج‌ها پرواز می‌کند. نهنگ از تبار سنگ نیست، به معنای حقیقی کلمه، سنگین نیست. سنگین‌بودن چیزی است در ذهن، چیزی است در اندیشه، چیزی است که ما را از پرواز بازمی‌‌دارد.

———
#حسام_ایپکچی
#انسانک15

@Ensanak 🌊

سال‌بلعیدگی و رسیدن به کهن‌سالی را باید از پروسه استهلاک تغییر بدهیم به پروژه «استعلا» و نگوییم که «ای وای دارم پیر می‌شم» بلکه بگوییم که اراده کردم و «طرح» دارم برای بلعیدن سال‌ها و ماه‌‌ها و روزهای پیش رو.


#انسانک49
#سال_بلعیدگی
@Ensanak 🤍

🛣️🌏
سفر انسانی یعنی:
تــو، در بودنی هستی که از آن به بودنی دیگر هجرت می‌کنی.
در بود جدید، مفاهیم، پدیده‌ها و رخدادها برای تو طعم و عمق دیگری دارند...

و ما راهیِ سفر در پنجره‌ایم.

این دقایقی که شما دیدید، «من‌ساز» بود. یعنی آن منی که قبلاً بود با این منی که الان هست فرق دارد.
هرچیز دیگری هم که می‌دیدید و می‌شنیدید هم در شما تغییر ایجاد می‌کرد. مهم است که شما پنجره‌تان را رو به کجا باز کرده‌اید. و این‌ها تدریجاً هویتی می‌سازد به نام من، به نام تو.


پنجره‌ات رو به کدام منظره باز است؟
———

@Ensanak 🪟

من نمی‌خواهم مصائب زندگی را چراغانی كنم، درد را بزک كنم؛ اما می‌گويم همين امروزها كه گرفتاری داريم شايد فصل شكار مسئله است. شايد ما هم بتوانيم از دل رنج، مسئله كشف كنيم.

#انسانک34
#آخ

@Ensanak 🤍

🌊💛
شیرجه‌زدن در جهان ناشناخته و بازگشتن به نقطۀ امن، شاید اصیل‌ترین سرگرمی آدمیزاد است.
حال هرکس به قعر دریایی مشغول در این سرگرمی.
چو فرو می‌روند، شورِ خواستن؛ و چو برون می‌آیند، ذوقِ توانستن.
پس به هردم دو هوس واجب؛ نخست هوسِ خواستن و سپس هوسِ داشتن.
اولی به کسب نداشته‌ها میل دارد و دومی به حفظ داشته‌ها.


#سقود
#انسانک26
@Ensanak 🤿

443
[1]
زخمِ بی‌آینه فقط دردِ بدنی دارد. یعنی کسی که زخمِ معده دارد، نمی‌تواند زخم خود را مشاهده کند؛ به همین سبب درد می‌کشد اما نه در ذهن. یا کسی که صورتش زخمی است اما آینه ندارد، فقط از درد صورت می‌فهمد که زخمی است اما در ذهن خود رنجشی ندارد. اما زخمِ با آینه و زخمِ قابل مشاهده قصه‌شان متفاوت است.
[2]
عالِم بی‌عمل، زخم خود را می‌بیند. چون باخبر است از اینکه کدام «عمل» شایسته است اما آن را انجام نمی‌دهد. تفاوت بی‌عملیِ عالم و بی‌عملیِ جاهل در همین «مشاهده» است. برای همین حافظ می‌گوید که علما بابت بی‌عملی‌شان دچار ملالت می‌شوند.
[3]
به همین دلیل باید بدانیم که ملالِ زندگی، «چاره نظری» ندارد. صِرف باخبرشدن از تئوری‌ها و صرف آگاهی از حرف‌ها و خواندن کتاب‌ها به علاجِ ملال ختم نمی‌شود. ملال – لااقل در نگاه حافظ – فقط با «عمل» مداوا می‌شود. به همین جهت گاهی مرتب‌کردن تخت یا تمیزکردن خانه یا شستن چند ظرف ناشسته یا آب‌زدن به صورت و معطرشدن؛ اثری دارد که از عهده ده‌ها صفحه کتاب‌خواندن برنمی‌آید. چون ملال، مقوله‌ای عملی است.
به یادگار ماند از امشب – چهارشنبه
بیست و پنجم مهرماه سال سه
#حسام_ایپکچی
#hi1000day

🐻‍❄️❄️
یخ اگر ایستاده باشد، لغزنده است
اقیانوس اگر آرام باشد، هولناک است
معبر اگر لرزان باشد، ناپایدار است

اما چرا خرسِ قطبی بر روی یخ‌های تکه‌تکۀ شناور بر آبِ سرد اقیانوس، خوش‌خوشان قدم می‌زند؟
محیط از ما نمی‌پرسد که چگونه باشد؛ بلکه این ما هستیم که چگونه‌زیستن در محیط را می‌آموزیم.
دشوارترین گام در زندگیِ انسانِ طالبِ فرزانگی - یا همان #انسان_فرزی - حکمتِ انطباق است.
انتخاب دقیقی است که بدانیم در چه‌چیزی باید با محیط انطباق یابیم و در چه‌چیزی باید در برابر محیط طغیان کنیم و راه خودمان را برویم.
سرنوشت آدم‌ها در انتخاب میانِ این دو دسته دگرگون می‌شود.
آسوده‌سوار بودن بر بستر بی‌قرار، قابلیت است! مثل قابلیت سواری که اسب چموش را رام می‌کند.

آسوده‌سواری را آموخته‌اید؟!

——-
#حسام_ایپکچی
#پادکست_فارسی_انسانک

@Ensanak ❄️

گاهی راه نجات این است که «برای خودمان کسی نباشیم». این «مَن‌مَن»کردن، این «خودم‌خودم»کردن و درمیانه‌ندیدنِ من، به گواهی تاریخ، منتهی به نتایج فاجعه‌آمیزی می‌شود.


#درمیانگی
#انسانک43

@Ensanak 🤍

✨🌫
اگر به اعتبارِ جثه باشد، در عظمتِ این کهکشان، زمین تنها یک غبار است و انسان، غبارسوار!
چه‌بسا آنچه انسان را بزرگی می‌بخشد آگاهی بر دو چیز است.
یک: خُردبودگیِ خویش در برابر عظمتِ پیرامون
دو: جدا ندیدنِ خود از هستی و چشیدنِ مزۀ در جهان بودن.

✨ اپیزود تونالیته شعور در پادکست انسانک، روایتی از درجهان‌بودن و پیوستگی میان انسان و هستی در سمفونیِ زیبای شعور است.

آیا شنیده‌اید؟
——-
#حسام_ایپکچی
#پادکست_فارسی #انسانک37

@Ensanak 🌏

تغییر آشیانه برای هجرت انسانی کافی نیست.
اگر معنای کلمه انسان، ادب، شوق، قانون، صیانت، صداقت؛ در ذهن آدم‌ها دگرگون بشود، این آدم‌ها «کوچیده» محسوب می‌شوند.
با سطحی‌نگری در کلمات، می‌شود به‌سمت ابتذال و با تعمق در کلمات، می‌شود به‌سمت اعتلا کوچ کرد.

#انسانک48
#آفرین
@Ensanak 🤍

آنچه از ما «مردم» می‌سازد؛ خیال مشترک است. اگر خیال مشترکی در کار نباشد، آدمیان به‌جای «مردم»شدن به گله‌های انسانی بدل می‌شوند.
—
اپیزود چهل‌وهشتم #انسانک (آفرین) را شنیده‌اید؟


#پادکست_انسانک
#انسانک48

@Ensanak 🗣

🌎☘
زمین گسترده است
خوراک خودت را بردار!

همه دیدنی‌ها و شنیدنی‌ها
خوراک ما نیست.

---
#حسام_ایپکچی
#پادکست_فارسی

@Ensanak 🌿

ما نیازمند یادگیری هستیم. امروز ثروت در تسهیل منابع و سادگیِ یادگرفتن است.
در شرایطی که ما این‌قدر راه داریم برای خبره و کارشناس و آگاه‌شدن، ادعای «من فلان چیز را بلد نیستم» از سر راحت‌طلبی است.
وقت بگذاریم و آموزش ببینیم.


#انسانک40
#مشکله_معاش

@Ensanak 🤍

🍁
امروز آغاز آبان است و پایان مهر...
هیچ‌کدام از این دو بدون هم معنا نداشت.
یعنی نمی‌شد یکی آغاز شود بدون پایانِ دیگری!

تمام آغازها همین خصلت را دارند و نیازمند رضایت‌دادن به پایان هستند.
به همین جهت است که، یادگرفتنِ پایان به‌اندازه یادگرفتنِ آغاز ضرورت دارد.

در اپیزود ادب جدایی از #پادکست انسانک به همین موضوع پرداخته شده تا صرفاً اشاره‌ای باشد بر اینکه، در وقت جدایی بتوانیم «زیبا» وداع کنیم تا سپس آغازگر و زاینده #زیبایی باشیم.
شاید زیباترین منظر از پایانِ منتهی به آغاز، تولد نوزاد باشد یا حتی پایان فصل و آغاز فصلی دیگر.
🍁
▫️در جدایی‌ها و فصل‌هایی که تجربه کردید، ادب آن رعایت شده و زیبا وداع کردید؟


#انسانک31
#ادب_جدایی

@Ensanak 🤱

زندگی را از نقطه صفر مرزی
و در آستانه مرگ می‌توان شناخت
*
این شش بند را گفتم
تا یادگار بماند
از زیستن در جهانی به وسعت شش قدم
____
آن گذشت و این نیز می‌گذرد...


#می
#حسام_ایپکچی
#اپیزودک
—————
@ensanak 🪟

📌کانال پادکست می:
@mey_podcast

☀️
در سمفونی؛ سکوت نت است
سکوت، نواختنِ ننواختن است
*
پس من غبطه نمی‌خورم به سکوت اکنون خودم
نوبت تک‌نوازی من هم خواهد رسید



اپیزود تونالیته شعور (اپیزود سی‌وهفتم پادکست انسانک) را به خاطرتان هست؟ سکوت و بیان به ذات خود نه ارزش‌ هستند و نه بی‌ارزش؛ بلکه معیار آن است که بیان و سکوت ما در خدمت نُت آگاهی و شعورمندی باشد. پس اگر روزی ناگزیر به سکوت بودیم؛ افسوسی نیست و مهیا هستیم تا نوبت تک‌نوازی‌مان برسد.

——

#حسام_ایپکچی
#انسانک37

@Ensanak 🎼

آدمیزادیم دیگه...
پامون رو همین زمینه
سربالایی داره، سرازیری داره
سنگلاخ داره، چمنزار و شوره‌زار داره
حال خوب داریم، حال بد داریم
کسالت داریم، سلامت داریم...

توی همین بالاپایین‌ها آدم‌شدگی رو تجربه می‌کنیم
آدم‌بودگی به همینه
اصلاً تفاوت آدم با جز آدم به همین تنوع احواله،
به همین وسعت دامنه چشیدنه...


#رموز_رخ‌نمایی
#انسانک24
👣
👣
@Ensanak 👣

اصلاً من چرا باید بخوابم؟
اگر از فردا قابلیتی پیدا کنم که بتوانم نخوابم، آیا فضیلتی است؟
آیا از غفلتی رهیده‌ام؟
یعنی بهتر عمر کرده‌ام؟


#گفتی_در_مقام_خفت
#انسانک32
@Ensanak 🤍

🎼💛
شما حتماً درک می‌کنید که این سؤال چقدر برای دانش‌آموزی چون من می‌تواند مهیب باشد. کسی که مهم‌ترین کار زیستنش فهمیدن است، به این پرسش رسیده که فهمیدن چه فایده‌ای دارد اگر سبب نشود که وجدی در زندگی پدید آید؟

آیا ترجیح ندارد که به‌جای فهمیدن، هنر شادزیستن با نافهمی‌ها را آموخت؟
آیا بهتر نیست به‌جای فهمیدن اما عبوس و منزوی زیستن، زندگی را مانند موسیقی شورانگیزی شنید که هیچ کلمۀ مفهومی در آن وجود ندارد؟
و اساساً قابل تجزیه به کلمات نیست اما با همۀ نافهمیدنی و بی‌کلمه‌بودن، شورانگیز و شوق‌آفرین است.

—————


#نامه‌ای_به_لودویگ
#انسانک9

@Ensanak 📝

دوستان عزیز انسانک، سلام

امشب شما از انسانک برای ما بنویسید!

لطفاً جمله‌هایی از پادکست انسانک رو که براتون تأثیرگذار بوده و یه گوشه، داخل دفترچه یا گوشی‌تون برای خودتون یادداشت کردین؛
هر جمله‌ای رو که تو ذهنتون یه چراغ روشن کرده و براتون موندگار شده، در کامنت‌ها بهمون یادآوری کنید.


ممنونیم از محبت پیوسته و همراهی ذوق‌انگیز شما ☺️

#ادمین_نوشت

@Ensanak 🤍