شوپنهاور می‌گوید رضایت از زندگی اندازهٔ مطلق ندارد؛ تنها نسبتی است میان آنچه داریم و آنچه می‌خواهیم. او اشاره می‌کند که دو دشمن پنهان رضایت‌اند: مقایسه‌ای که ما را اسیر تصویر زندگی دیگران می‌کند و عادتی که باعث می‌شود نعمت‌های امروز، از نگاه‌مان محو شوند. ممکن است راز رضایت در چیزی باشد که هیچ ابزار بیرونی قادر به اندازه‌گیری آن نیست؟

این اپیزود را می توانید در سایت مِی، شنوتو، کست باکس و سایر پادگیرها بشنوید.
https://mey.ir/episode-57

•••
#پادکست_می
به روایت #حسام_ایپکچی
@mey_podcast

شاید پرسش عجیبی به نظر برسد؛ اما می‌شود درباره‌اش تأمل کرد...

از آرزویت چه انتظاری داری؟


مثلاً می‌شود به این فکر کرد که آرزو چیست، انتظار کدام است و مگر ممکن است که از آرزو انتظاری داشته باشیم؟

این سؤال، موضوع انشای چهل‌ودوم است و در این #انشائک، از شما می‌خواهیم به آرزویتان فکر کنید و درباره انتظاری که از آن دارید بنویسید.

باز هم به رسم همه انشاها، دوست داریم «خوش‌خیال» باشید. ذهنتان را آزاد بگذارید و اجازه دهید قلمتان جای نوشتن پرواز کند.

مهلت ارسال انشای 42:
پنجشنبه 24 مهر
ُساعت 20

@Ensanak ✍🏻

در جایی که زبان کارکرد ندارد، دست‌کم بی‌زبانی و سکوت را به‌منزلۀ «فضا» به رسمیت بشناسیم
و به خودمان و دیگران امکان بدهیم که دقایقی، ساعتی، لحظه‌ای در پناهگاه سکوت، فضای شخصی داشته باشند.



📝 گزیده‌ای از متن اپیزود 55 انسانک | خزانِ زبان
#انسانک55
#خزان_زبان

@Ensanak 🤍

🐣👼
کودکی مثل پَر است، برای همین ما سبک‌ترین شیوه زیستن را تجربه می‌کنیم. یک اخم می‌تواند ما را بگریاند و بلافاصله نوازشی مختصر خنده به صورتمان بنشاند.
می‌دانی چرا؟
کودک، فرصتِ خنده کنونی را به خاطره اشکِ سابق از دست نمی‌دهد.
همواره در اکنون است.
اکنون اگر گریه دارد، در اشک مضایقه نمی‌کند.
اکنون اگر به خنده برسد، لبخند را قربانی اشکِ گذشته نمی‌کند و به خنده می‌رسد.
در اکنون زیستن یعنی زندگی به وزنِ پر

—•••
چقدر سبک زیسته‌اید؟!

#انسانک
#حسام_ایپکچی

@Ensanak 🦋

داستان مرد ماهی- بخشی از سفر ترس و لرز و کتابی از سورن کیه کگور

@unschool_ensanak

جرعه‌های جمعه‌ها برقرار است
فردا جرعهٔ «انسانِ بی‌افق»
Mey.ir
@mey_podcast

سلام انسانکی‌ها
فکرکردن به آرزوهامون، کار ساده‌ایه. مثل بچه‌هایی که وقتی ازشون می‌پرسن «چه آرزویی داری؟» برات یه‌عالمه آرزوی ممکن و ناممکن رو ردیف می‌کنن..‌.
اما اندیشیدن به اینکه از آرزومون چه انتظاری داریم، موضوع پیچیده‌تریه... سؤال انشای چهل‌ودوم هم همین بود.
از آرزوتون چه انتظاری دارین؟

شما پاسخ‌هاتون رو نوشتین و این هفته، انشای دو «رضایی» از نگاه شما برگزیده شد:

🟨 ارشک رضایی

https://www.tg-me.com/ensanak/2623?comment=24561

🟨 آنا رضایی
https://www.tg-me.com/ensanak/2623?comment=24620


#انشائک این هفته هم تموم شد
و فردا موضوع تازه‌ای اعلام می‌کنیم...
شب و روزتون به خیر✨


@Ensanak ✍

دوستان انسانک، سلام
#انشائک چهل‌وسوم را خوش تحویل بگیرید!

باز هم قرار است نامه‌ای بنویسیم. این‌بار، نامه به کسی که هرگز نمی‌بیند...

شاید توضیح‌دادن، موضوع را از گستردگی ابتدایی‌اش بیرون بیاورد. پس چیز بیشتری نمی‌گوییم و قیدی نمی‌گذاریم؛
فقط تأکید می‌کنیم تا می‌توانید به ذهن‌تان بال‌وپر بدهید.

شاید شما با شعر، داستان یا سفرنامه انس بیشتری داشته باشید. نامه‌تان را در قالب‌هایی بنویسید که احساس شما را بهتر بازتاب می‌دهند.

از هوش مصنوعی استفاده نکنید و خلاقیت خودتان را به کار بگیرید.

سعی کنید انشایتان دست‌کم 50 کلمه و حداکثر 300 کلمه داشته باشد.

انشاهایتان را تا پنجشنبه اول آبان، ساعت 20 بنویسید و زیر همین پست کامنت بگذارید.



شب به خیر و
هفته پیش رویتان زیبا ✨
@Ensanak ✍🏻

من قرار نیست از تصورات دیگران مراقبت بکنم؛ من قرار است از خودم مراقبت بکنم.
من قرار است چنان‌که اصالت من راهنمایی می‌کند، مقاومت بکنم
و این نیاز به تأمل دارد، نیاز به رسیدن به آیین مراقبت و نجات فردی دارد.



📝 بخشی از متن اپیزود 56 انسانک | مراقبت ـ مقاومت
#انسانک56
#مراقبت_مقاومت
#حسام_ایپکچی

@Ensanak 🤍

وجود حاضر غایب شنیده‌اید؟

☀️🌼
من اگر بخواهم حضور را به فهم خودم معنا کنم می‌گویم «حضور، بودنی است که بر بودِ دیگر چیزها اثر داشته باشد» یا «بودنی است که این بودن را میان خودش و دیگری مبادله کند.»



با این تعریف شما حاضر در هستی‌اید؟
وجود حاضر غایب دیده‌اید؟

———
#پادکست
#انسانک33

@Ensanak

در #انشائک ۴۳ قرار شد نامه‌ای بنویسیم برای کسی که هرگز نمی‌بیند.

چقدر همه نوشته‌هایتان دلچسب و خواندنی بود. ذوق کردیم از این‌همه آفرینش و خلاقیت. سر کیف آمدیم از تنوعِ نظرگاه‌ها و خیال‌پردازی‌ها.


این هفته یک برگزیده به انتخاب شما داریم:

🟡 فاطمه:
https://www.tg-me.com/ensanak/2630?comment=24737

🟡 و تقدیر و تشکر می‌کنیم از
محمد میرصفی به‌خاطر انشای زیر
https://www.tg-me.com/ensanak/2630?comment=24745
و در ضمن، آرزوی صبر و آرامش برای ایشان داریم.


انشای ۴۳ هم به این نقطه ختم شد...
تا فردا چه در انتظارمان باشد ✨

@Ensanak ✍

قصدهای ما، ما رو می‌سازن...

موضوع #انشائک این هفته رو معطوف به قصد انتخاب کردیم. موضوعی از دلِ زندگی و نه خیال و رؤیای خالی.

حالا که ماه دوم پاییز آغاز شده، در انشای 44 برای انسانک بنویسین که چه قصد کردین. تا آخر آبان چی رو می‌خواین؟ و شاید ساده‌تر از همه این پرسش‌ها همین باشه:


این جمله رو کامل کنین:
می‌خواهم تا پایانِ آبان...


برای نوشتن این انشا تا ساعت 20 روز پنجشنبه 8 آبان وقت دارین.
منتظریم تا از شما درباره قصۀ قصدهای آبانی‌تون بشنویم و بخونیم...

@Ensanak ✍🏻

⁨ دو رُست کار بودن
🪾🌳
دو رُست بودن را باید از درخت یاد بگیریم.
به این معنا که درخت از دو سو رستن را تجربه می‌کند.
یعنی رستنش به این شکل نیست که فقط ریشه دهد،
یا فقط برگ دهد.

بین ریشه و ساقه‌های درخت تقارن وجود دارد.
خیلی وقت‌ها برای ثمردادن، باید ریشه را هرس کرد.

——
پ.ن: بخش‌هایی از دوره حضوری نامدرسه

#نامدرسه_انسانک
#نامدرسه
#انسانک

کانال نامدرسه:
@Unschool_ensanak

@Ensanak 📝

🐋☀️

مردماهی همواره در کشاکش میان وجوه مختلف خود است. انگار حاکم دیاری است که همیشه منطقه‌ای علیه منطقه دیگر قشون‌کشی کرده است.

مردماهی وقتی با اظهار عشق به خودش روبه‌رو می‌شود، این گرفتاری و این پرسش را دارد که «الان عاشق کدامم هستی؟»

یعنی وقتی کسی به او می‌گوید «دوستت دارم» می‌گوید «ای داد بیداد، باز این ما را از شانه به بالا دید!»...


◾️
داستان مردماهی، از خاطره‌های به یادماندنی کلاس «نامدرسه» است. خرداد سال چهار رسیدیم به صفحات پایانی کتاب ترس‌ولرز از سورن کیه‌کگارد و این قصه از مردماهی مطرح شد.
داستان جذاب بود و قرار شد حسام در هفته بعد (که هفته پایانی کلاس بود) این بحث را ادامه دهد اما...
*
دو شب بعد جنگ آغاز شد و شرایط طور دیگری پیش رفت؛ مباحث دیگری اولویت پیدا کرد و بحث مردماهی ناتمام ماند.

آیا موافقید که قصه مردماهی موضوع اپیزودی در انسانک باشد؟


پ.ن: فیلم کامل‌تر را در کانال نامدرسه پیدا می‌کنید:
@unschool_ensanak

پ.ن: ویدئوها از صفحه رضا میلانی است.

#نامدرسه_انسانک
#انسانک
#حسام_ایپکچی

@Ensanak 🧜‍♂

سلام، اهالی انسانک
هفته اول آبان هم تمام شد و در این هفته، در #انشائک چهل‌وچهارم، شما از قصدهای آبان‌ماه‌تان نوشتید. از این نوشتید که می‌خواهید در این ماه چه بشود یا چه بکنید یا ... . به‌خاطر این «یا»ها بعد از «می‌خواهم» کلمه‌ای نگذاشتیم تا جمله را آن‌طور که مناسب شماست، کامل کنید.

از همه عزیزانی که هفته ۴۴ را با کلماتشان همراهی کردند ممنونیم.
–––
برگزیده‌های این انشا به انتخاب و پسند شما این دوستان‌اند:

🟡 ارشک رضایی
https://www.tg-me.com/ensanak/2635?comment=24895


🟡 اعظم اصحابی
https://www.tg-me.com/ensanak/2635?comment=24925


🟡 فاطمه
https://www.tg-me.com/ensanak/2635?comment=24975



شب و روزتان به خیر  ✨

@Ensanak ✍

بدن، برای ما همراهی دیرینه است. این بدن، در کنار فعالیت و تحرکی که به ما می‌دهد، گاه خستگی و ضعف و بیماری را هم با آن تجربه می‌کنیم.
گاهی لازم است به هواداری بدن کاری بکنیم. شاید خوب باشد با او به گفت‌وگو بنشینیم. شاید عذری از او بخواهیم، دلش را به دست آوریم یا شاید حتی گلایه‌ای از او داشته باشیم.

وقت انشای چهل‌وپنجم رسیده...
و در این #انشائک نامه‌ای برای بدنمان می‌نویسیم.


مهلت این انشا، تا پنج‌شنبه 15 آبان، ساعت 20.

@Ensanak ✍🏻

🌟☀️

جهان ستاره‌باران بود اگر هرکس به وسعتِ خود فانوس می‌شد
*
فدای سرمان اگر خورشیدشدن کار ما نیست،
اگر نمی‌توانیم یک‌تنه همه زمین را روشن کنیم.
حتی خورشید هم از روشنایی‌بخشیدن به آن‌سوی زمین که به او پشت می‌کند،‌ عاجز است.
ما قرار است به وسع‌‌ خودمان، به شعاع پیرامون خودمان، حلقه‌ای از نور باشیم؛ همین.


#حسام_ایپکچی
#انسانک

@Ensanak 🪐

در هفته چهل‌وپنجم #انشائک تجربه تازه و عجیبی را پشت سر گذاشتیم. نامه‌نوشتن چیز غریبی نیست اما اگر مخاطب نامه، «بدن» باشد قضیه کمی فرق می‌کند.
انشاهایتان هیجان‌های متفاوت و پردامنه‌ای را به نمایش گذاشت که هرکدامتان نسبت به بدنتان احساس کرده‌اید. یکی از همراهی‌ها نوشت، دیگری شکایت کرد و آن‌یکی برای بدن دل سوزاند...

از همگی شما ممنونیم 🤍
ـــــــــــــ

این هفته سه برنده داریم که دو نفر با اختلاف اندک، از نیمه اول‌ کامنت‌هایند و نفر سوم از نیمه دوم.

🟡 سمیرا
https://www.tg-me.com/ensanak/2640?comment=25067

🟡 محبوبه
https://www.tg-me.com/ensanak/2640?comment=25044

🟡 سعید بروجردیان
https://www.tg-me.com/ensanak/2640?comment=25075


شب و
چشم و
دلتان روشن✨

@Ensanak ✍

⁨ مواجهه دقیق می‌شود بخشش
🤍💛
هر «من»ی، مانند سلسله‌جبال است، مانند مجمع‌الجزایر است.
پستی دارد، بلندی دارد. جزیره‌های خرابه و متروک و آباد دارد.
وقتی من می‌روم از کسی طلب بخشش می‌کنم، می‌گویم مرا بخش کن! وقتی از خودم طلب بخشایش می‌کنم، باید بتوانم خودم را بخش کنم و بتوانم دریابم من انبوهی بخشم و همه این بخش‌ها حکم واحد ندارند.
در بعضی از آن‌ها خوبم، در بعضی بد.
در بعضی زیبا و در بعضی زشت.
در بعضی ویرانم و در بعضی آباد.
این کمک می‌کند که من از حکم کلی و مطلق در مورد خودم، برسم به حکم جزئی و متکثر. اینجاست که دیگر بخشش، نه به معنای انکار مسئله است و نادیده‌گرفتن کارهایی که کرده‌ایم یا نادیده‌گرفتن کارهایی که دیگری کرده؛ نه به معنای ترحم و توهم و خیال و خود به ندانستن زدن؛ اتفاقاً به‌عکس، مواجهه دقیق می‌شود بخشش.

——
#انسانک50
#بخشیدن
#حسام_ایپکچی

@Ensanak 🤍

سلام اهالی انسانک!

موضوع #انشائک در هفته چهل‌وششم، به رسم هفته‌های آغازینِ انشا، باز هم یک عکس است.
می‌توانید برای این عکس، کپشنی در هر قالبی که مایلید بنویسید؛ نثر ادبی، داستان، نامه، سفرنامه یا گفت‌وگو...

سعی می‌کنیم برای عکس‌ها توضیح بیشتری ندهیم
آنچه را که گفتنی‌ست، در آینه انشاهایتان خواهیم خواند...

▫️بهتر است انشایتان بیش از 50 کلمه و کمتر از 300 کلمه باشد.
▫️تا ساعت 20 روز پنجشنبه 22 آبان هم فرصت دارید.



منتظر بارش کلمه‌هایتان هستیم...

@Ensanak ✨✍🏻