दोन तीन दिवस उसंत घेऊन काल रात्रीपासून पावसाने पुन्हा धुमाकूळ घालायला सुरुवात केलीय.

महापुराने विदर्भ , मराठवाडा, सोलापुरात केलेलं नुकसान एव्हाना सगळ्यांना समजलेल आहे.

शेतजमीन वाहून गेलेली आहे , विहिरी बुजल्यात, पाझर तलाव, नाला बंडिंग फुटलेत, पाईपलाईन वाहून गेल्यात , ज्यांच्या पशुपालनाचा व्यवसाय होता तो जनावर वाहून गेल्याने उध्वस्त झालेला आहे.कच्ची घर वाहून गेलेली आहेत.

क्रयशक्ती शून्य झालेली , चूल पेटवायची म्हटली तरी लाकड नाहीत, भांडी नाहीत, धान्य नाही,काहीच उरलेलं नाही, आधीच कर्ज डोक्यावर आणि त्याची परतफेड करण्याचे मार्ग संपलेले, उत्पन्नाचे साधन नाही , कुणाकडे मजुरीला जाव म्हटल तरी उघड्याशेजारी नागड गेल आणि रातभर काकडून गेल अशी अवस्था.

या क्षणाला अंगावरचे कपडे सोडून काहीही न उरलेली माणस आहेत.

हि लोक कोण आहेत ?

ही आपली माणस आहेत.
आपलेच पै पाहुणे, सगेसोयरे ,नातेवाईक.

आता कालपरवा घडलेलं लक्षात असेल तर आठवून पहा.

जेव्हा कोविड लॉकडाऊन लागला आणि शहरात राहण मुश्कील झाल तेव्हा मिळेल त्या वाहनांनी लोक गावाकडे आलेले तेव्हा याच लोकांनी ताटातली अर्धी भाकरी तुम्हाला देऊन दिवस कडेला नेलेले.

रस्त्याने जाणारा माणूस चौकशीला थांबला तरी सहजतेने वानवळा देणारी माणस आज अडचणीत आहेत.

सरकार काय करेल ते करेल.
आता वेळ आपल्या कृतीची आहे.

भावकीत सुतक पडल तर आपण वर्षभर सण करीत नाहीत, नवी कापड घेत नाहीत.

सण करा, कापड घ्या, तुमच्याही लेकरांची हौस करा पण त्यातून साधेपणाने सण करता येतील हे पहा, पैसे जमतील तेवढे वाचवा आणि खात्रीशीर माध्यमातून मदत पोहोचवा.

बाजारात गेलो तरी अजूनही आपण सहजतेने कांदा वीस रुपये, मेथीची जुडी ,कोथिंबीर पाच रुपयाला मिळण्याची अपेक्षा करतो.

जेव्हा कटिंग चहा पाच रुपयाला होता , पेट्रोल सत्तर आणि डीझेल साठ होत तेव्हाही मेथीची जुडी आपण पाच रुपयाला मिळण्याची अपेक्षा करत होतो. आज चहा दहा रुपयाला झालेला आहे , पेट्रोल डीझेल शंभरच्या पुढ आहे. महागाई वाढलेली आहे.

साहजिकच शेतीचा भांडवली खर्च, खेळत भांडवल, बियाण-खत-मजुरी सगळ्यांची किंमत वाढलेली आहे पण हमीभाव, उत्पन्न जैसे थे आहे.

ग्राहकांना अन्नधान्य, भाजीपाला, शेतमाल स्वस्त मिळावा म्हणून जे सरकार करत त्याचा विचार करता शेतकरी आपल्याला अनुदानित किमतीला या सगळ्या गोष्टी देतोय.

याची परतफेड करण्याची वेळ आलेली आहे.

मात्र भीक , दान आणि मदत यातला फरक समजून घ्या.

ज्याला फक्त मागून खाऊन जगायचं आहे त्याला भिक दिली जाते.

तुम्हाला पुण्य कमवण्याची इच्छा असते म्हणून दान दिले जाते.

शेतकऱ्यांना गरज मदतीची आहे , भिक किंवा दानाची नाही.

जुनेपुराणे कपडे किंवा बिनकामाचा किराणा असल्या गोष्टी , घरात अडगळ झालेल्या गोष्टी मदतीच्या नावाखाली घरातून काढून अपमान करू नका.

ज्याची गरज आहे अश्याच वस्तू योग्य माणसांच्या हातात पोहोचतील याची काळजी घ्या , तोपर्यंत सगळ्या प्रक्रियेवर लक्ष ठेवा.

आज वेळ त्यांच्यावर आलेली आहे, उद्याचा भरवसा नाही.

मोकळ्या हाताने आपल्या भाऊबंदांचे प्रपंच पुन्हा उभे करायला उभे राहा.

हाच आपला महाराष्ट्रधर्म आहे.
हाच माणुसकीचा धर्म आहे.
हेच भारतीयत्व आहे.

आनंद शितोळे

#रविवारची_पोस्ट

#ओला_दुष्काळ

#महाराष्ट्रधर्म_वाढवावा