Öz dəyərini bilməyən adam başqasının dəyərini heç bilməz.

– İmam Əli | Nəhcül-bəlağə

Bu, Mari Smitdir. O, "oyadıcı" olaraq işləyərək həftədə 6 pens qazanırdı.

Bu qadın (və digər belə işçilər) qurudulmuş noxudu insanların pəncərələrinə tüpürürdülər və "müştərinin" oyandığına əmin olmadan getmirdilər. O zamanlar zəngli saatlar bahalı idi. Şərqi London, 1930-cu illər.

Fatimə xanımın duasından incilər

Adını özünüz seçə bilərsiz

4 saat yaşamaq üçün 8 saat işləyirsən.
1 günün dadını çıxarmaq üçün 6 gün işləyirsən.
15 dəqiqə təam yemək üçün 8 saat işləyirsən.
5 saat dinc qalmaq üçün 8 saat yatırsan.
Sadəcə bir və ya iki həftə istirahət etmək üçün bütün il boyunca işləyirsən.
Qocalıqda təqaüdə çıxmaq üçün bütün həyatın boyunca işləyirsən.
Və yalnız son nəfəsini düşünəndə həyatın özünü unutmağa yönəlmiş bir parodiyadan başqa bir şey olmadığını anlayırsan.
Maddi və ictimai köləliyə o qədər öyrəşmişik ki, artıq zəncirləri görmürük...
Həyat qısa bir səyahətdir, onu yaşa.

Deyir, Mən bilirəm ki, hər şey yaxşı olacaq... Amma bəzən kiminsə bunu təsdiqləməsini istəyirəm...🎈

Evində nə qədər böyük yer olduğunun əhəmiyyəti yoxdur, Əhəmiyyətli olan orada nə qədər xoşbəxtliyin olmasıdır...

"Heç kim heç kimi itirə bilməz, çünki heç kim heç kimə məxsus deyil."
Paulo Koelho, "On Bir Dəqiqə"

Arktik adada unudulan aşpaz qadının hekayəsi: Adaya tək başına ağ ayılar arasında sağ qalmaq necə müyəssər oldu?

Arktikanın fəthi dövründə hətta ən güclü kişilər belə sərt şəraitə tab gətirə bilmirdilər. Buna görə də 23 yaşlı Ada Bleccekin 1921-ci ildə ailəsi üçün pul qazanmaq məqsədilə Arktikaya getməsi və orada ağ ayılar arasında bir il yarım unudulması heyrətamizdir.

Eskimos ailəsində doğulan Ada çox gec təhsil almağa başladı. O, ingilis dilini öyrəndikdən sonra həyatında dəyişikliklər oldu. Əri tərəfindən atılan və ağır xəstə olan kiçik övladına tək başına baxmağa çalışan Ada, Arktikaya təşkil olunan ekspedisiyada aşpaz və tikişçi kimi işləmək təklifi aldı. Ayda 50 dollar maaş vəd olunmuşdu ki, bu məbləğ o dövr üçün çox yüksək idi. Lakin hər şey planlaşdırıldığı kimi getmədi.

İlk aylar ərzində ərzaq ehtiyatları tükənmədiyindən vəziyyət nisbətən normal idi. Lakin çətin hava şəraiti və ətrafda dolaşan ağ ayılar komandaya böyük qorxu gətirirdi. Ekspedisiya üzvləri Adaya atəş səslərindən qorxduğu üçün zarafat edirdilər. Ancaq Ada yaxınlaşan təhlükəni hiss edirdi.

Təhlükə çox çəkmədi. Gözlənilən gəmilər ərzaq gətirmək üçün gəlmədilər. Bir neçə ay sonra ekspedisiya üzvlərinin əksəriyyəti vəziyyətdən çıxış yolu tapmaq üçün yürüşə başlayaraq, ağır xəstə olan Lorn Naytı və Adayı orada qoyub getdilər. Onlar 1000 kilometr məsafəni qət edib kömək göndərməyə çalışdılar, lakin heç vaxt geri dönmədilər və onların taleyi naməlum qaldı.

Ada isə Naytın ölümündən sonra tamamilə tək qaldı. Ağır şərait, qütb gecələri və ətrafda dolaşan ağ ayılar arasında sağ qalmaq üçün ona yalnız övladı haqqında düşünmək güc verirdi. Öləcəyini düşündüyü üçün vəsiyyətnamə yazaraq qazandığı pulları anası və bacısı arasında bölüşdürməyi vəsiyyət etdi.

O, ağlını itirməmək üçün gündəlik işlərdən başqa, qütb tülkülərinin dərilərini hazırlayır, gündəlik yazır və fotoşəkillər çəkirdi. Ağ ayılardan qorxusunu dəf edərək silahdan istifadə etməyi və ov etməyi öyrəndi.

Nəhayət, bir il yarım sonra yeni ekspedisiya gəmisi gəldikdə, Ada sağ qalmışdı. Onu sağ-salamat görən ekipaj üzvləri təəccübləndilər və ona daha yüksək maaş təklif edərək qalmasını istədilər. Lakin Ada onları qətiyyətlə rədd etdi.

Evə qayıtdıqdan sonra Ada Bleccek qəhrəman kimi qarşılandı, lakin o, şöhrətdən uzaq durmağa çalışırdı. Qazandığı pulu toplayaraq övladına qovuşdu, yenidən ailə qurdu və bir övladı da dünyaya gətirdi. Çətin həyatına baxmayaraq, Ada 85 il yaşadı və ümid edirik ki, həyatının əksər hissəsi xoşbəxt keçib.