🪐🪐🪐🪐🪐🪐



به گفته ناسا احتمالا در آینده حلقه های زحل از بین خواهد رفت

هر چیز زیبایی ناپایداره .. حیف اون همه قشنگی😢



کانال علمی نجومی ماورای فرازمینی ها🛸



https://www.tg-me.com/joinchat-SOSSquf1wQIBqWJ4

کانال ما رو به دوستان خود معرفی کنید👆


@farzaminiha👽
#Author_sm🔢🔢🔢🔢

🪐🪐🪐


صحنه ای نادر از برخورد رعد و برق با رنگین کمان که توسط دوربین در بریتانیا ضبط شده است😍



کانال علمی نجومی ماورای فرازمینی ها🐈



https://www.tg-me.com/joinchat-SOSSquf1wQIBqWJ4

کانال ما رو به دوستان خود معرفی کنید👆


@farzaminiha👽
#Author_sm🔢🔢🔢🔢

جنین سه روزه با ۸ سلول که شبیه یک گل زیباست🌸

💬Dr.ParisaTaherzadeh



کانال علمی نجومی ماورای فرازمینی ها🐱



https://www.tg-me.com/joinchat-SOSSquf1wQIBqWJ4

کانال ما رو به دوستان خود معرفی کنید👆


@farzaminiha👽
#Author_sm🔢🔢🔢🔢

🟡🔵🟢🩷🔴🟤



سنگ‌ریزه‌های کوچک، یکی از عجیب‌ترین جهان‌های کهکشان را خلق کردند

🌌 تصویر هنری از شکل‌گیری تیلوس (اعتبار: T. Müller/MPIA/HdA/CC BY-SA)

¹★ سنگ‌ریزه‌های باقیمانده از تشکیل یک ستاره، رشد یکی از عجیب‌ترین و خشن‌ترین جهان‌هایی که بشر تاکنون شناخته را تغذیه کرده‌اند.

²★ این جهان معروف، تیلوس یا WASP-121b نام دارد - یک غول گازی فراخورشیدی در فاصله حدود ۸۸۰ سال نوری که آنقدر به ستاره میزبانش نزدیک است که جو آن پر از ابرهای فلز تبخیرشده است.

³★ اکنون مشاهدات جدید نشان می‌دهد این جهان - یکی از پر مطالعه‌شده‌ترین‌ها در راه شیری - از غبار و سنگ‌هایی ساخته شده که زمانی به دور ستاره می‌چرخیدند، زمانی که سیستم هنوز در سال‌های اولیه شکل‌گیری خود بود.

⁴★ شاهدی قطعی؟ مونوکسید سیلیکون - ابرهای سنگ تبخیرشده. با استفاده از تلسکوپ جیمز وب، تیمی از اخترشناسان این مولکول را در جو این سیاره فراخورشیدی شناسایی کردند، همراه با آب، مونوکسید کربن و متان.

🌌 تصویر هنری از تیلوس (اعتبار: Engine House VFX)


⁵★ توماس اونز-سوما، اخترشناس دانشگاه نیوکاسل استرالیا که این تحقیق را رهبری کرده، توضیح می‌دهد: "نسبت فراوانی کربن، اکسیژن و سیلیکون بینشی درباره چگونگی شکل‌گیری این سیاره و مواد تشکیل‌دهنده آن ارائه می‌کند."

⁶★ تیلوس حدود ۱.۷۵ برابر شعاع اما تنها ۱.۱۶ برابر جرم مشتری است و به دور ستاره‌ای زرد-سفید به نام دیلمون می‌چرخد که ۱.۵ برابر خورشید ما شعاع دارد. این سیاره با مداری سریع تنها در ۳۰ ساعت به دور ستاره می‌چرخد. آنقدر به ستاره نزدیک است که در حال تبخیر شدن است و جو آن بر اثر گرمای شدید متورم شده است.

⁷★ هنگام چرخش به دور دیلمون، تیلوس از بین ما و ستاره عبور می‌کند که آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای مطالعه تبدیل کرده است. بخشی از نور ستاره از جو متورم سیاره عبور می‌کند و توسط مولکول‌های موجود در آن تغییر می‌کند. اخترشناسان می‌توانند با دقت این سیگنال‌های کوچک را بررسی کنند تا بفهمند کدام مولکول‌ها مسئول این تغییرات هستند.

🌌 تصویری از مدار تیلوس به دور دیلمون (اعتبار: Patricia Klein)

⁸★ تیلوس نمونه‌ای از "مشتری‌های داغ" است - غول‌های گازی که در فاصله‌ای به طرز حیرت‌آوری نزدیک به ستاره‌های میزبان خود قرار دارند. این سیارات هنوز یک معما هستند: آنها نمی‌توانند در چنین مدارهای نزدیکی شکل بگیرند، زیرا تابش و بادهای ستاره از تجمع گاز جلوگیری می‌کنند. توضیح پیشرو این است که آنها در فاصله دورتری شکل گرفته و سپس به سمت داخل مهاجرت کرده‌اند.

⁹★ اولین تشخیص مونوکسید سیلیکون در جو یک سیاره فراخورشیدی در مقاله‌ای در سال ۲۰۲۲ توصیف شد. تشخیص این مولکول بسیار دشوار و نادر است. اما ترکیب مولکول‌ها در جو تیلوس بود که به اونز-سوما و تیمش کمک کرد محل تولد این سیاره فراخورشیدی را کشف کنند.

¹⁰★ ستاره‌ها از ابرهای متراکم گاز مولکولی متولد می‌شوند. با چرخش آنها، مواد در یک دیسک مرتب می‌شوند که به تغذیه ستاره در حال رشد کمک می‌کند. وقتی ستاره به اندازه کافی قدرتمند شود که مواد را با بادهای خود پراکنده کند، رشد آن متوقف می‌شود و مواد باقیمانده در دیسک به صورت سنگ‌ریزه‌های کوچک غبار و یخ به هم می‌چسبند و سیارات را تشکیل می‌دهند.

¹¹★ در فواصل نزدیک‌تر به ستاره میزبان، یخ به گاز تصعید می‌شود. این منطقه به نام "خط یخ" یا "خط برف" شناخته می‌شود و یخ‌های مختلف نقاط تصعید متفاوتی دارند.

¹²★ با مطالعه نسبت‌های مولکولی در جو تیلوس، محققان نتیجه گرفتند که این سیاره فراخورشیدی در فاصله‌ای از ستاره خود شکل گرفته که متان به شکل گاز بوده، اما یخ آب هنوز منجمد باقی مانده بود.

¹³★ در منظومه شمسی، این فاصله بین مدارهای مشتری و اورانوس قرار دارد. دیلمون از خورشید ما داغ‌تر است، بنابراین این فاصله برای تیلوس باید حتی بیشتر باشد - که نشان می‌دهد این سیاره مسیر طولانی‌ای را برای رسیدن به موقعیت فعلی خود مهاجرت کرده است. این همچنین از بهترین شواهد موجود درباره چگونگی شکل‌گیری و تکامل مشتری‌های داغ است.

¹⁴★ اما یک راز دیگر هم وجود دارد. متان در سمت شب سیاره که همیشه از دیلمون دور است، شناسایی شد. متان در دمای بالا ناپایدار است و در سمت روز داغ سیاره قابل تشخیص نیست. با حرکت به سمت شب، انتظار می‌رود در همان ارتفاع غیرقابل تشخیص باقی بماند.

¹⁵★ بنابراین، فراوانی متان در لایه‌های بالایی جو شبانه‌ی تیلوس نشان‌دهنده فرآیندهای جوی جالبی است. محققان معتقدند این پدیده ناشی از «اختلاط عمودی» است - جریان‌های قوی صعودی که متان را از اعماق جو به لایه‌های بالایی منتقل می‌کنند، جایی که توسط تلسکوپ جیمز وب قابل تشخیص است.

🔭

¹⁶★ اونز-سوما می‌گوید: «این یافته، مدل‌های دینامیکی سیارات فراخورشیدی را به چالش می‌کشد. به احتمال زیاد باید این مدل‌ها را اصلاح کنیم تا بتوانند اختلاط عمودی شدیدی که در سمت شب کشف کرده‌ایم را بازتولید کنند.»

¹⁷★ اگرچه تیلوس یکی از پر مطالعه‌ترین سیارات فراخورشیدی از میان نزدیک به ۶۰۰۰ سیاره تأیید شده تا امروز است، اما این جهان عجیب و در حال ذوب هنوز اطلاعات زیادی درباره سیارات راه شیری به دست می‌آوریم

منبع:sciencealert


https://www.sciencealert.com/tiny-pebbles-created-one-of-the-most-extreme-worlds-in-the-galaxy

📋 این تحقیق در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.

🔭


₁★ تیلوس، سیاره‌ای غول‌پیکر در فاصله ۸۸۰ سال نوری، از سنگ‌ریزه‌های دیسک اولیه ستاره‌اش شکل گرفته است.

₂★ تلسکوپ جیمز وب مونوکسید سیلیکون و مولکول‌هایی مثل آب و متان را در جو این سیاره شناسایی کرد.

₃★ این سیاره که به ستاره‌اش بسیار نزدیک است، جوی پر از فلزات تبخیرشده و متورم دارد.

₄★ تیلوس در فاصله دوری از ستاره شکل گرفته و سپس به مدار نزدیک کنونی‌اش مهاجرت کرده است.

₅★ فراوانی متان در سمت شب سیاره نشان‌دهنده جریان‌های جوی قوی و اختلاط عمودی است.


🔭

کانال علمی نجومی ماورای فرازمینی ها👽



https://www.tg-me.com/joinchat-SOSSquf1wQIBqWJ4

کانال ما رو به دوستان خود معرفی کنید🤔


@farzaminiha🛸
#Author_sm🔢🔢🔢🔢

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️


ثبت تصاویری زیبا از چهره حشرات از فاصله نزدیک!👽



کانال علمی نجومی ماورای فرازمینی ها👽



https://www.tg-me.com/joinchat-SOSSquf1wQIBqWJ4

کانال ما رو به دوستان خود معرفی کنید👆


@farzaminiha😍
#Author_sm🔢🔢🔢🔢

🪐🪐🪐🪐🪐


کشف بلوک سازنده کلیدی حیات در دیسک سیاره‌ ساز

🌌 تصویر هنری از دیسک گاز و غبار حول یک ستاره جوان با حفره‌ای بزرگ که توسط یک سیاره غول‌پیکر در حال شکل‌گیری ایجاد شده است. گاز متانول گرم که دیواره حفره غباری را دنبال می‌کند، برجسته شده است. این مولکول‌ها از یخ‌های غنی از مواد آلی نشأت می‌گیرند که توسط تابش ستاره گرم شده و به گاز تبدیل می‌شوند. کشف متانول و ایزوتوپ‌های آن، این ایده را تأیید می‌کند که یخ‌های
میان‌ستاره‌ای می‌توانند فرآیند تشکیل دیسک‌های سیاره‌ساز را تحمل کنند. اعتبار: CfA/M. Weiss


¹★ اخترشناسان نوع نادری از متانول (یک نوع الکل) را در یک دیسک سیاره‌ساز کشف کرده‌اند که گامی حیاتی در درک چگونگی شکل‌گیری حیات فراتر از زمین محسوب می‌شود. این یافته جزئیات مهمی درباره ترکیب شیمیایی یخ در دیسک‌های سیاره‌ساز و مولکول‌های آلی که توسط دنباله‌دارها به سیارات (از جمله در منظومه شمسی ما) منتقل می‌شوند، ارائه می‌دهد.

²★ اگرچه اخترشناسان قبلاً شواهدی از مولکول‌های پیچیده‌تر در دیسک‌های سیاره‌ساز حول ستارگان دیگر یافته بودند، اما این کشف جدید اولین بار است که ایزوتوپ‌های نادر متانول در چنین دیسک‌هایی شناسایی می‌شوند. ایزوتوپ‌ها نسخه‌های مختلفی از یک عنصر یا ترکیب شیمیایی هستند که تعداد پروتون‌های یکسان اما تعداد نوترون‌های متفاوتی دارند.

³★ "الیس بوث" از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین (CfA) که این مطالعه را رهبری کرده، می‌گوید: «یافتن این ایزوتوپ‌های متانول بینش اساسی درباره تاریخچه مواد لازم برای ساخت حیات در زمین ارائه می‌دهد.»

⁴★ این تحقیق که در The Astrophysical Journal Letters منتشر شده، ایزوتوپ‌های متانول را حول ستاره HD 100453 کشف کرده است - ستاره‌ای با ۱.۶ برابر جرم خورشید که حدود ۳۳۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. محققان از داده‌های آرایه میلی‌متری بزرگ آتاکاما (ALMA) در شیلی استفاده کردند.

⁵★ دانشمندان این دیسک‌های سیاره‌ساز را به عنوان آزمایشگاه‌هایی می‌بینند که مقادیر مولکول‌های آلی پیچیده موجود هنگام تشکیل سیارات و دنباله‌دارها را نشان می‌دهند.

⁶★ "لیزا وولفر" از مؤسسه فناوری ماساچوست به عنوان نویسنده همکار می‌گوید: «کشف متانول در این کوکتل ستاره‌ای واقعاً دلیل شادی است. باید بگویم که سن بیش از یک میلیون سال این ستاره (HD 100453) کیفیت بسیار خوبی دارد.»

⁷★ چه چیزی این کشف را ممکن ساخت؟ جرم بیشتر HD 100453 نسبت به خورشید باعث شده دیسک سیاره‌ساز حول آن گرمتر باشد. این گرما مولکول‌هایی مانند متانول را در فاصله‌های دورتر از ستاره به حالت گازی نگه می‌دارد و ALMA می‌تواند آنها را شناسایی کند. در مقابل، ستارگان کم‌جرم‌تر مانند خورشید دیسک‌های سردتری دارند که متانول در آنها به صورت یخ قفل شده و ALMA قادر به تشخیص آن نیست.

⁸★ نسبت متانول به سایر مولکول‌های آلی ساده در HD 100453 تقریباً مشابه نسبت مشاهده‌شده در دنباله‌دارهای منظومه شمسی ماست. این شباهت امکان یادگیری درباره تاریخچه سیاره خودمان را با مطالعه این جهان‌های اولیه دورتر تقویت می‌کند.

⁹★ به طور خاص، این تحقیق نشان می‌دهد که یخ‌های درون دیسک‌های سیاره‌ساز - که ماده اولیه برای تشکیل دنباله‌دارها هستند - غنی از مولکول‌های آلی پیچیده می‌باشند.

¹⁰★ "میلو تموک" از رصدخانه لیدن هلند به عنوان نویسنده همکار می‌گوید: «این تحقیق از این ایده حمایت می‌کند که دنباله‌دارها ممکن است نقش مهمی در انتقال مواد آلی ضروری به زمین در میلیاردها سال پیش داشته باشند. شاید آنها دلیل اصلی شکل‌گیری حیات - از جمله ما - در اینجا بوده‌اند.»

¹¹★ اگرچه متانول قبلاً در چندین دیسک ستاره‌ساز شناسایی شده بود، اما کشف ایزوتوپ‌های متانول (که ۱۰ تا ۱۰۰ برابر کم‌یاب‌تر هستند) گامی مهم محسوب می‌شود، زیرا تأیید می‌کند که این دیسک‌ها احتمالاً غنی از مولکول‌های آلی دیگری هستند که هنوز در HD 100453 شناسایی نشده‌اند، از جمله اسیدهای آمینه ساده و قندهایی مانند گلیسین و گلیکولآلدهید.

¹²★ سطوح بالای متانول در این دیسک احتمالاً از لبه داخلی حلقه غباری در فاصله حدود ۱.۵ میلیارد مایلی ستاره (معادل ۱۶ برابر فاصله خورشید تا زمین) نشأت می‌گیرد.

منبعphys.org🔭



https://phys.org/news/2025-06-key-block-life-planet-disk.html


کانال علمی نجومی ماورای فرازمینی ها👽



https://www.tg-me.com/joinchat-SOSSquf1wQIBqWJ4

کانال ما رو به دوستان خود معرفی کنید🤔


@farzaminiha👽
#Author_sm🔢🔢🔢🔢

💫💫💫💫💫💫



سنگین‌ترین گسیلنده‌ی پروتون: نوع جدیدی از هسته‌ی اتمی کشف شد

🌌 این مطالعه بخشی از رساله‌ی دکتری هِنا کُکّونِن است. اعتبار: تُمّی ساسی

¹★ واپاشی پرتوزای هسته‌های اتمی از آغاز پژوهش‌های هسته‌ای، یکی از ارکان اصلی فیزیک هسته‌ای بوده است. اکنون سنگین‌ترین هسته‌ای که از طریق گسیل پروتون واپاشی می‌کند، در آزمایشگاه شتاب‌دهنده‌ی دانشگاه ییوِسکولِا در فنلاند اندازه‌گیری شده است. مقاله‌ی این پژوهش به‌عنوان بخشی از یک همکاری بین‌المللی با مشارکت متخصصان فیزیک هسته‌ای نظری نوشته شده و در ۲۹ مه ۲۰۲۵ در مجله‌ی نیچر کامیونیکِیشِنز منتشر شد.

²★ هِنا کُکّونِن، پژوهشگر دکتری دانشگاه ییوِسکولِا، می‌گوید: «گسیل پروتون شکل نادری از واپاشی پرتوزاست که در آن، هسته یک پروتون منتشر می‌کند تا گامی به سوی پایداری بردارد.»

🪐 مطالعه‌ی هسته‌های عجیب دشوار است، اما غیرممکن نیست

³★ این هسته‌ی جدید، سبک‌ترین ایزوتوپ شناخته‌شده از عنصر آستاتین با نام ۱۸۸At است که از ۸۵ پروتون و ۱۰۳ نوترون تشکیل شده است. مطالعه‌ی چنین هسته‌های عجیبی به دلیل نیمه‌عمر کوتاه و مقطع تولید پایین، بسیار چالش‌برانگیز است و به روش‌های دقیقی نیاز دارد.

⁴★ کالّه اورانِن، پژوهشگر آکادمی دانشگاه ییوِسکولِا، توضیح می‌دهد: «این هسته در یک واکنش گداخت-تبخیر با تابش پرتوهای یونی ۸۴Sr به یک هدف نقرۀ طبیعی تولید شد. ایزوتوپ جدید با استفاده از دستگاه‌های آشکارساز در جداساز پس‌زنی RITU شناسایی شد.»

🪐 یافته‌های جدید درباره‌ی هسته‌های سنگین

⁵★ علاوه بر نتایج آزمایشگاهی، این مطالعه یک مدل نظری را برای تفسیر داده‌های اندازه‌گیری شده گسترش داد. بر اساس این مدل، این هسته را می‌توان به‌صورت بسیار کشیده، یعنی «به شکل هندوانه»، تفسیر کرد.

⁶★ کُکّونِن می‌گوید: «ویژگی‌های این هسته نشان‌دهنده‌ی تغییر روند در انرژی پیوندی پروتون ظرفیتی است. این پدیده احتمالاً با نوعی برهمکنش توجیه می‌شود که پیش‌ازاین در هسته‌های سنگین دیده نشده بود.»

🌌 داده‌های واپاشی اندازه‌گیری‌شده برای ۱۸۸At. اعتبار: نیچر کامیونیکِیشِنز (۲۰۲۵). DOI: 10.1038/s41467-025-60259-6

⁷★ این پژوهش بخشی از رساله‌ی دکتری کُکّونِن و ادامه‌ی مستقیم کار علمی او در پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشدش است، جایی که او موفق به کشف نوع جدیدی از هسته‌ی اتمی به نام ۱۹۰-آستاتین شد. مقاله‌ی مربوط به این کشف در سال ۲۰۲۳ در مجله‌ی فیزیکال ریویو C منتشر شد.

⁸★ کُکّونِن می‌افزاید: «کشف ایزوتوپ‌های جدید در جهان نادر است، و این دومین باری است که من فرصت مشارکت در ساختن تاریخ را داشته‌ام. هر آزمایشی چالش‌برانگیز است، و انجام پژوهش‌هایی که درک ما را از مرزهای ماده و ساختار هسته‌های اتمی بهبود می‌بخشد، حس فوق‌العاده‌ای دارد.»

منبعphys.org🔭

https://phys.org/news/2025-06-heaviest-proton-emitter-atomic-nucleus.html



₁★ دانِشمندان دَر آزمایِشگاه شِتاب‌دَنده‌ی دانِشگاه ییوِسْکُلِا دَر فِنلاند، سَنگین‌ترین هَسته‌ای را که با گَسیل پُروتون واپاشی می‌کُنَد، کَشف کَردَند.

₂★ این هَسته، ایزوتوپ ۱۸۸آستاتین اَست که از ۸۵ پُروتون و ۱۰۳ نُوترون تَشکیل شُده و نِیمه‌عُمر کُوتاهی دارَد.

₃★ پِژوهِشگران با تَواندَن پُرتوهای یونی به هَدَف نُقره، این هَسته را تَولید و با دَستگاه‌های آشکارسَاز شناسایی کَردَند.

₄★ مُدل نَظَری این پِژوهِش نِشان می‌دَهَد که هَسته شَکلی کِشیده مِثل هِندوانه دارَد.

₅★ کَشف این ایزوتوپ نَشان‌دَهَنده‌ی تَغییرات جَدید دَر اِنرژی پُروتون و بَرهَمکُنش‌های ناشِناخته دَر هَسته‌های سَنگین اَست.

₆★ این پِژوهِش، بخشی از رِساله‌ی دُکتُری هِنا کُکّونِن اَست که قَبلاً هَسته‌ی دیگَری را هَم کَشف کَرده بود.

₇★ این کَشف، دَرک ما را از ساخْتار هَسته‌های اَتُمی و مَرزهای ماده عَمیق‌تر می‌کُنَد.



کانال علمی نجومی ماورای فرازمینی ها🐰



https://www.tg-me.com/joinchat-SOSSquf1wQIBqWJ4

کانال ما رو به دوستان خود معرفی کنید🤔


@farzaminiha👽
#Author_sm🔢🔢🔢🔢