🔘🔘🔘🔘🔘



تشخیص سیاهچاله‌های اولیه که ممکن است امروزه ماده تاریک باشند

🌌 تصویری از سیاهچاله‌های اولیه در جهان بسیار ابتدایی. دیسک‌های برافزایشی برای قابل‌رؤیت کردن سیاهچاله‌ها طراحی شده‌اند؛ این دیسک‌ها احتمالاً در جهان نوزاد واقعی تشکیل نمی‌شدند. اعتبار: مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا

¹★ علاوه بر ذراتی مانند نوترینوهای استریل، اکسیون‌ها و ذرات پرجرم با برهمکنش ضعیف (WIMPs)، یکی از نامزدهای اصلی برای ماده تاریک سرد جهان، سیاهچاله‌های اولیه هستند - سیاهچاله‌هایی که از تراکم فوق‌العاده زیاد ذرات زیراتمی در ثانیه‌های اول پس از مهبانگ تشکیل شده‌اند.

²★ سیاهچاله‌های اولیه (PBHs) از نظر کلاسیک پایدار هستند، اما همانطور که استیون هاوکینگ در سال ۱۹۷۵ نشان داد، می‌توانند از طریق اثرات کوانتومی تبخیر شوند و تقریباً مانند یک جسم سیاه تابش کنند. بنابراین عمر محدودی دارند که متناسب با مکعب جرم اولیه آنهاست. از آنجا که ۱۳.۸ میلیارد سال از مهبانگ گذشته است، تنها سیاهچاله‌های اولیه با جرم اولیه یک تریلیون کیلوگرم یا بیشتر باید تا امروز باقی مانده باشند.

³★ با این حال، پیشنهاد شده است که عمر یک سیاهچاله ممکن است به میزان قابل توجهی بیشتر از پیش‌بینی هاوکینگ باشد که به دلیل اثر بار حافظه است - جایی که حجم اطلاعات حمل شده توسط سیاهچاله آن را در برابر تبخیر تثبیت می‌کند.

⁴★ بنابراین، سیاهچاله‌های اولیه که قبلاً تصور می‌شد تاکنون تبخیر شده‌اند، ممکن است هنوز به عنوان ماده تاریک سرد وجود داشته باشند، با جرمی کمتر از حدود ۱۰ میلیون کیلوگرم.

⁵★ یک تیم تحقیقاتی از ژاپن اکنون پیشنهاد کرده‌اند که با مطالعه امواج گرانشی ناشی از ناهمسانگردی‌های انحنای اولیه که سیاهچاله‌های اولیه را تولید کردند، می‌توان این ماده تاریک فرضی را تشخیص داد. کار آنها در مجله Physical Review D منتشر شده است.

⁶★ کازونوری کوهری از رصدخانه ملی نجوم ژاپن در توکیو می‌گوید: "این تحقیق اولین کار در جهان است که پیشنهاد می‌کند شواهدی مبنی بر اینکه سیاهچاله‌های اولیه ماده تاریک هستند، توسط مشاهدات آینده امواج گرانشی تأیید خواهد شد."

⁷★ علیرغم تعداد زیادی جستجوهای تجربی (تاکنون)، فیزیکدانان هنوز نشانه‌ای از ماده تاریک در شتاب‌دهنده‌های ذرات، در آشکارسازهای زیرزمینی و زیر یخ و از طریق کاوش فضا - چه مستقیم و چه غیرمستقیم - مشاهده نکرده‌اند.

⁸★ کوهری و همکارانش می‌نویسند: "اگر این وضعیت ادامه یابد، سناریوی کابوس‌وار ماده تاریک - یعنی سناریویی با ماده تاریکی که فقط از نظر گرانشی برهمکنش دارد - اهمیت خواهد یافت." ماده تاریک ماکروسکوپی ممکن است پاسخ باشد، مانند سناریوی سیاهچاله‌های اولیه اگر آنها تا امروز باقی مانده باشند.

⁹★ نتیجه‌گیری هاوکینگ مبنی بر تابش سیاهچاله‌ها به این معنی است که آنها در نهایت کاملاً تبخیر شده و از بین می‌روند. اما محاسبه هاوکینگ فرض می‌کرد که سیاهچاله در طول عمر خود نیمه‌کلاسیک باقی می‌ماند و از واکنش کوانتومی ذرات ایجاد شده بر سیاهچاله در حال تبخیر چشم‌پوشی می‌کرد.

¹⁰★ درمان کامل این مسئله اثر بار حافظه را آشکار می‌کند که توسط فیزیکدان نظری گرجی، گیا دوالی در سال ۲۰۱۸ کشف شد. با نگاه به سیاهچاله به عنوان چگالش‌شده‌ای از گراویتون‌ها (حاملان فرضی نیروی گرانش)، حالت‌های کوانتومی میکروسکوپی مسئول آنتروپی سیاهچاله هستند.

¹¹★ "حافظه" به اطلاعات ذخیره شده در سیاهچاله اشاره دارد؛ این اطلاعات ذخیره شده سیاهچاله را تثبیت می‌کنند و آن را در برابر فروپاشی مقاوم‌تر می‌سازند. حالت سیاهچاله توسط بار حافظه خود تثبیت می‌شود. این اثر زمانی اهمیت پیدا می‌کند که سیاهچاله حدود نیمی از جرم اولیه خود را از دست داده باشد.

🌌 نمودار قدرت موج گرانشی القایی (محور عمودی) در برابر فرکانس طیف (محورهای افقی)، برای جرم‌های اولیه مختلف سیاهچاله‌های اولیه از ۱ گرم تا ۱۰ میلیارد گرم. تصاویر چپ و راست مربوط به دو انتخاب مختلف برای طیف توان بی‌بعد ناهمسانگردی‌های انحنای اولیه هستند. اعتبار: انجمن فیزیک آمریکا

¹²★ کوهری و همکارانش بر اولین احتمال متمرکز شدند. دوالی و همکارانش استدلال کردند که نرخ تابش هاوکینگ توسط مقداری توان صحیح از آنتروپی سیاهچاله سرکوب می‌شود.

¹³★ سیاهچاله‌ها دارای آنتروپی بسیار بالایی هستند. یک سیاهچاله شوارتزشیلد با جرم خورشید، آنتروپی معادل ۱۰⁷⁷ (بر حسب ثابت بولتزمن) دارد. در مقایسه، آنتروپی خورشید تنها ۱۰⁵⁸ است.

¹⁴★ بنابراین عمر سیاهچاله به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد. محدودیت‌های کیهان‌شناسی، حد پایین و بالایی برای جرم سیاهچاله‌های اولیه تعیین می‌کنند. کوهری و همکارانش بر سیاهچاله‌های اولیه با جرم اولیه بین ۱۰۰ کیلوگرم تا ۱۰ میلیون کیلوگرم تمرکز کرده‌اند.

🔭

¹⁵★ یکی از مکانیسم‌های متداول تشکیل سیاهچاله‌های اولیه، رمبش گرانشی مناطق اولیه کیهان با ناهمسانگردی‌های شدید در انحنای فضا-زمان است. در این دوران تابش‌محور جهان، مقادیر قابل توجهی امواج گرانشی نیز تولید می‌شود که فرکانس مشخصه آن مستقیماً به جرم اولیه سیاهچاله اولیه مرتبط است.

¹⁶★ با مطالعه ویژگی‌های مشاهده‌ای این امواج گرانشی در جهان امروز، محاسبات گسترده‌ای منجر به ترسیم طیف امواج گرانشی باقی‌مانده تا امروز بر حسب فرکانس شده است. همچنین نسبت سیگنال به نویز مورد انتظار برای یک سال مشاهده با رصدخانه‌های آینده امواج گرانشی نیز محاسبه شده است.

¹⁷★ محاسبات آن‌ها نشان می‌دهد که سیاهچاله‌های اولیه سنگینِ متأثر از اثر بار حافظه می‌توانند امروزه قابل مشاهده باشند، زیرا امواج گرانشی با فرکانس نسبتاً پایین تولید می‌کنند.

¹⁸★ رصدخانه‌های آینده مانند LISA (آنتن فضایی تداخلسنج لیزری)، DECIGO (رصدخانه امواج گرانشی تداخلسنجی دسی‌هرتز) در ژاپن، و رصدخانه مهبانگ (BBO) پیشنهادی آژانس فضایی اروپا با این هدف در حال طراحی هستند.

¹⁹★ کوهری و همکارانش نمودارهایی از طیف‌های مورد انتظار بر حسب فرکانس امواج تولید کرده‌اند و معادلات خود را برای پیش‌بینی نسبت سیگنال به نویز در مشاهدات واقعی گسترش داده‌اند.

²⁰★ محققان همچنین معیارهایی ارائه کرده‌اند که اخترشناسان امواج گرانشی می‌توانند با آن‌ها سناریوی ماده تاریک سیاهچاله‌های اولیه متأثر از بار حافظه را تأیید یا رد کنند. البته دینامیک غیرخطی این سیاهچاله‌ها شکل دقیق امواج گرانشی را تعیین خواهد کرد.

²¹★ فرکانس اوج امواج القایی می‌تواند تا ۳۰ مگاهرتز باشد (۳۰۰۰ برابر بیشتر از ۱۰ کیلوهرتز که دو رصدخانه LIGO در آمریکا می‌توانند تشخیص دهند). اما محاسبات نشان می‌دهد که دنباله فروسرخ در طیف‌ها نشان‌دهنده فرکانس‌های اوج پایین‌تر نیز هست.

²²★ این سیگنال‌ها ممکن است توسط "کاوشگر کیهانی" پیشنهادی (یک رصدخانه نسل سوم امواج گرانشی زمینی با بازوهای تداخلی ۴۰ کیلومتری) قابل تشخیص باشند.

منبعphys.org

🔭

₁★ دانشمندان پیشنهاد می‌کنند سیاهچاله‌های اولیه، که در ثانیه‌های اول مهبانگ شکل گرفتند، ممکن است ماده تاریک سرد امروزی باشند.

₂★ این سیاهچاله‌ها با جرم کم، به دلیل اثر بار حافظه که تبخیرشان را کند می‌کند، تا امروز باقی مانده‌اند.

₃★ محققان ژاپنی معتقدند امواج گرانشی ناشی از ناهمسانگردی‌های اولیه می‌توانند این سیاهچاله‌ها را شناسایی کنند.

₄★ رصدخانه‌های آینده مثل LISA و DECIGO برای تشخیص این امواج با فرکانس پایین طراحی شده‌اند.

₅★ این یافته‌ها می‌توانند معمای ماده تاریک را حل کنند و منشأ سیاهچاله‌های کم‌جرم را توضیح دهند.

🔭


کانال علمی نجومی ماورای فرازمینی ها



https://www.tg-me.com/joinchat-SOSSquf1wQIBqWJ4

کانال ما رو به دوستان خود معرفی کنید🤔


@farzaminiha👽
#Author_sm3️⃣3️⃣2️⃣2️⃣

🤔🤔🤔🤔🤔🤔🤔🤔

تلسکوپ جیمز وب دورترین کهکشان کشف شده را در ۲۸۰ میلیون سال پس از مهبانگ رصد کرد

🌌 تصویر کهکشان قدیمی و درخشان با انتقال به سرخ z=14.44 که توسط جیمز وب کشف شد (اعتبار: ناسا، اسا، سیا، STScI، بی. رابرتسون، بی. جانسون، اس. تاچلا، پی. کارگیل)

¹★ تلسکوپ فضایی جیمز وب بار دیگر رکورد شکنی کرد. این تلسکوپ قدرتمند پیش از این وجود کهکشان‌های درخشان را تنها چند صد میلیون سال پس از مهبانگ نشان داده بود.

²★ اکنون نور کهکشانی را در فاصله تنها ۲۸۰ میلیون سال پس از مهبانگ شناسایی کرده است - دورترین کهکشانی که تاکنون کشف شده.

³★ پیش از جیمز وب، هیچ تلسکوپ مادون قرمز با آینه‌ای به اندازه کافی بزرگ برای رصد نور کهکشان‌های اولیه وجود نداشت.

⁴★ هابل می‌تواند نور نزدیک به مادون قرمز را ببیند، اما فقط آینه‌ای ۲.۴ متری دارد. این تلسکوپ تنها یک کهکشان از ۵۰۰ میلیون سال اول جهان یافته بود. تلسکوپ اسپیتزر نیز یک تلسکوپ مادون قرمز بود، اما آینه‌ای تنها ۸۵ سانتی‌متری داشت.

⁵★ جیمز وب نه تنها آینه‌ای بسیار بزرگتر دارد، بلکه فناوری آشکارسازها آنقدر پیشرفت کرده که پرده ابهام از جهان اولیه یکی پس از دیگری کنار می‌رود.

⁶★ یکی از اهداف اصلی علمی جیمز وب مطالعه "تشکیل کهکشان‌ها" است. برای درک چگونگی شکل‌گیری و تکامل کهکشان‌ها، باید اولین کهکشان‌های جهان را مشاهده کنیم. تنها چند هفته پس از شروع رصدها، این تلسکوپ تعداد زیادی کهکشان درخشان با انتقال به سرخ بیشتر از z=10 یافت.

⁷★ نویسندگان مقاله جدید می‌نویسند: "این جمعیت غیرمنتظره جامعه علمی را شگفت‌زده کرده و سوالات اساسی درباره تشکیل کهکشان‌ها در ۵۰۰ میلیون سال اول مطرح کرده است."

⁸★ جیمز وب پیوسته افق رصد ما را گسترش داده و این جدیدترین کشف نشان می‌دهد که ممکن است هنوز به حد نهایی خود نرسیده باشد.

🌌 نمودار کهکشان‌های با انتقال به سرخ بالا در مرزهای کیهانی بر اساس انتقال به سرخ و قدر (اعتبار: نایدو و همکاران، arXiv، ۲۰۲۵)

⁹★ مشاهدات نشان می‌دهد بیشتر نور کهکشان از ستاره‌ها می‌آید، نه از هسته فعال کهکشانی (AGN). هسته‌های فعال، مناطق مرکزی درخشان کهکشان‌ها هستند که توسط سیاهچاله‌های کلان‌جرم تغذیه می‌شوند. بنابراین احتمالاً MoM-z14 میزبان برخی ستاره‌های کلان‌جرم درخشان است - چیزی که نظریه درباره جهان اولیه پیش‌بینی کرده بود.

¹⁰★ نسبت نیتروژن به کربن در این کهکشان بیشتر از خورشید ماست. ترکیب شیمیایی آن شبیه خوشه‌های کروی قدیمی است که به راه شیری متصل هستند. این بدان معناست که ستاره‌های این کهکشان و ستاره‌های خوشه‌های کروی در محیط‌های مشابهی با سنتز هسته‌ای و آلودگی فلزی مشابه از ستاره‌های قبلی تشکیل شده‌اند.

¹¹★ نویسندگان می‌نویسند: "از آنجا که این الگوی فراوانی در میان قدیمی‌ترین ستاره‌های متولد شده در راه شیری نیز مشترک است، ممکن است مستقیماً شاهد تشکیل چنین ستاره‌هایی در خوشه‌های متراکم باشیم که تکامل کهکشانی را در سراسر گستره زمان کیهانی به هم پیوند می‌زند."

¹²★ به نظر می‌رسد این کهکشان‌های قدیمی درخشان دو ریخت‌شناسی دارند: نقطه‌ای و گسترده. ارتباط بین ریخت‌شناسی و ترکیب شیمیایی آنها می‌تواند حلقه دیگری در تکامل کهکشان‌ها باشد.

¹³★ نویسندگان اضافه می‌کنند: "علاوه بر این، همانطور که هاریکان و همکاران (2024b) اشاره کرده‌اند، این تفاوت‌های ریخت‌شناسی در الگوهای فراوانی شیمیایی منعکس شده‌اند که نشان‌دهنده ارتباط عمیق‌تری بین ریخت‌شناسی و مسیرهای تکاملی است."

¹⁴★ با کشف کهکشان‌های قدیمی درخشان بیشتر توسط جیمز وب، دسته‌ای از اجرام که تابش‌دهنده‌های قوی نیتروژن هستند آشکار شده‌اند، از جمله "نقطه‌های قرمز کوچک درخشان". MoM-z14 ممکن است یکی از غنی‌ترین اجرام از نظر نیتروژن باشد که جیمز وب تاکنون یافته است.

¹⁵★ نویسندگان توضیح می‌دهند: "این شواهد بیشتری برای دوگانگی اندازه-شیمی در z>10 ارائه می‌دهد، جایی که منابع گسترده تمایل به ضعیف بودن نیتروژن دارند در حالی که منابع فشرده، تابش‌دهنده‌های قوی نیتروژن هستند."

¹⁶★ جامعه علوم فضایی مدت‌ها برای جیمز وب و توانایی آن در رصد جهان اولیه منتظر بود. در حالی که برخی از یافته‌های آن غافلگیرکننده بوده‌اند، این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه اخترشناسان در حال یافتن ارتباط بین شگفتی‌های جهان اولیه و جهان مدرن هستند.

¹⁷★ نویسندگان در نتیجه‌گیری خود می‌نویسند: "ما MoM-z14 و تابش‌دهنده‌های نیتروژن را از طریق باستان‌شناسی کهکشانی تفسیر می‌کنیم، الگوهای فراوانی آنها را به قدیمی‌ترین ستاره‌های متولد شده در راه شیری در z≳4 و همچنین به خوشه‌های کروی مرتبط می‌سازیم."

🔭

¹⁸★ "افزایش نیتروژن، درخشندگی، طیف‌های یونیزه سخت، چگالی ستاره‌ای، ریخت‌شناسی، وابستگی به انتقال به سرخ و نسبت سیاهچاله در این منابع ممکن است به محیط‌های شبیه خوشه‌های کروی مرتبط باشد که در آن برخوردهای سریع ممکن است منجر به تشکیل اجرام فوق‌العاده‌ای مانند ستاره‌های کلان‌جرم شود."

¹⁹★ اگر تلسکوپ فضایی رومن از تهدیدهای مکرر لغو شدن جان سالم به در ببرد، باید صدها کهکشان دیگر از این نوع را آشکار کند. یک مجموعه داده بزرگتر همیشه مطلوب است و می‌تواند به تثبیت برخی از این یافته‌ها کمک کند، یا شاید اسرار جدیدی را معرفی کند. در هر صورت، این پیشرفت خواهد بود. اما در حال حاضر، تلسکوپ فضایی جیمز وب سزاوار توجه برای این کشف است.

²⁰★ محققان نتیجه‌گیری می‌کنند: "به نظر می‌رسد خود جیمز وب آماده رهبری یک سری گسترش‌های بزرگ از مرزهای کیهانی است، انتقال به سرخ‌های قبلاً غیرقابل تصور، که نزدیک شدن به دوره اولین ستاره‌ها را ممکن می‌سازد، دیگر دور به نظر نمی‌رسد."

منبع:sciencealert

https://www.sciencealert.com/jwst-detects-most-distant-galaxy-yet-280-million-years-after-big-bang



📋 این مقاله در اصل توسط Universe Today منتشر شده است. مقاله اصلی را بخوانید.

🔭
تلسکوپ جیمز وب دورترین کهکشان کشف شده را در ۲۸۰ میلیون سال پس از مهبانگ رصد کرد

₁★ تلسکوپ جیمز وب کهکشانی درخشان را در فاصله ۲۸۰ میلیون سال پس از مهبانگ کشف کرد که دورترین کهکشان رصدشده تا امروز است.

₂★ این کهکشان با انتقال به سرخ ۱۴.۴۴، نورش عمدتاً از ستاره‌های کلان‌جرم می‌آید، نه از سیاهچاله‌های مرکزی.

₃★ ترکیب شیمیایی آن با نیتروژن بالا شبیه ستاره‌های قدیمی راه شیری است و نشان‌دهنده تشکیل در محیط‌های متراکم دارد.

₄★ کهکشان‌های کشف‌شده دو شکل نقطه‌ای و گسترده دارند که با ترکیب شیمیایی و مسیر تکاملشان مرتبط است.

₅★ این یافته‌ها درک ما از تشکیل کهکشان‌ها در جهان اولیه را عمیق‌تر می‌کند و جیمز وب را به ابزاری بی‌نظیر تبدیل کرده است.

₆★ این یافته‌ها درک ما از تشکیل کهکشان‌ها در جهان اولیه را عمیق‌تر می‌کند و جیمز وب را به ابزاری بی‌نظیر تبدیل کرده است.

🔭


کانال علمی نجومی ماورای فرازمینی ها



https://www.tg-me.com/joinchat-SOSSquf1wQIBqWJ4

کانال ما رو به دوستان خود معرفی کنید🤔


@farzaminiha👽
#Author_sm🔢🔢🔢🔢

🔘 دانشمندان سیاره کوتوله جدیدی در منظومه شمسی کشف کردند، فراتر از پلوتو

🌌 تصویر تلسکوپ CFHT از یک جرم در منظومه شمسی بیرونی که به اندازه کافی بزرگ است تا یک سیاره کوتوله باشد (چنگ و همکاران، arXiv، ۲۰۲۵)

¹★ در مناطق سرد و دوردست منظومه شمسی، بسیار فراتر از پلوتو، اخترشناسان به تازگی جرمی را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند یک سیاره کوتوله جدید باشد.

²★ این جرم که 2017 OF201 نام دارد، سنگی به عرض حدود ۷۰۰ کیلومتر (۴۳۵ مایل) است که برای طبقه‌بندی به عنوان سیاره کوتوله به اندازه کافی بزرگ است. آنچه این کشف را جذاب‌تر می‌کند، مدار غیرعادی آن است که نشان‌دهنده عدم وجود یک "سیاره نهم" غول‌پیکر در اعماق تاریک منظومه شمسی است.

³★ سیهاو چنگ، اخترفیزیکدان دانشگاه پرینستون می‌گوید: "اوج مدار این جرم - دورترین نقطه از خورشید - بیش از ۱۶۰۰ برابر فاصله زمین تا خورشید است. در حالی که حضیض آن - نزدیک‌ترین نقطه به خورشید - ۴۴.۵ برابر فاصله زمین تا خورشید است، مشابه مدار پلوتو."

🌌 ۱۹ رصد انجام شده از 2017 OF201 (چنگ و همکاران، arXiv، ۲۰۲۵)

⁴★ چنگ و همکارانش مشغول پروژه‌ای برای یافتن و مطالعه اجرام فرانپتونی (TNOs) هستند - تکه‌های سنگ و یخی که در فاصله حدود ۳۰ واحد نجومی (هر واحد برابر فاصله زمین تا خورشید) به دور خورشید می‌چرخند. یافتن این اجرام بسیار دشوار است چون بسیار کوچک، سرد و کم‌نور هستند.

⁵★ در سال‌های اخیر، تلسکوپ‌های پیشرفته‌تری ساخته شده‌اند که می‌توانند کمربند کویپر و فراتر از آن را برای شناسایی اجرام منفرد بررسی کنند. دورترین جرم کشف شده تاکنون FarFarOut است، سنگی به عرض ۴۰۰ کیلومتر که در فاصله ۱۳۲ واحد نجومی یافت شده.

⁶★ چنگ و تیمش 2017 OF201 را در داده‌های آرشیوی بررسی Legacy Survey Dark Energy Camera (DECaLS) و تلسکوپ کانادا-فرانسه-هاوایی (CFHT) کشف کردند. بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸، این تلسکوپ‌ها ۱۹ بار این جرم را رصد کرده بودند - داده‌هایی که به تیم امکان داد ویژگی‌های جرم و مدار آن را با دقت بالا تعیین کنند.

⁷★ نمودار مدارهای نپتون، پلوتو و 2017 OF201 (جیاکسوان لی و سیهاو چنگ)

⁸★ ما نمی‌دانیم این مدار که ۲۵۰۰۰ سال طول می‌کشد تا یک دور کامل بزند چگونه شکل گرفته است. ممکن است 2017 OF201 برهمکنش گرانشی با جرم بزرگی داشته که آن را به این مدار غیرعادی پرتاب کرده، یا تکامل مدار آن یک فرآیند چندمرحله‌ای بوده است.

⁹★ اما آنچه واضح است این است که این مدار بسیار متفاوت از مدارهای گروهی اجرام فرانپتونی قبلی است که برخی اخترشناسان فکر می‌کردند نشانه‌ای از وجود یک سیاره بزرگ ناشناخته در منظومه شمسی بیرونی است.

¹⁰★ در واقع، تیم حتی شبیه‌سازی‌هایی از مدار 2017 OF201 در منظومه شمسی، هم با و هم بدون فرض وجود سیاره نهم انجام دادند. آنها دریافتند که بدون سیاره نهم، 2017 OF201 می‌تواند مداری پایدار و بلندمدت مانند امروز داشته باشد. اما با وجود سیاره نهم، برهمکنش‌های گرانشی با نپتون باعث می‌شد این جرم در عرض ۱۰۰ میلیون سال از منظومه شمسی خارج شود.

¹¹★ این یکی از قوی‌ترین شواهد علیه وجود سیاره نهم است؛ اما همچنین نشان می‌دهد اجرام بسیار بیشتری مانند این در کمربند کویپر و فراتر از آن وجود دارند که هنوز کشف نشده‌اند.

¹²★ چنگ می‌گوید: "2017 OF201 تنها یک درصد از زمان مداری خود را به اندازه‌ای به ما نزدیک می‌شود که قابل رصد باشد. وجود این جرم منفرد نشان می‌دهد ممکن است حدود صد جرم دیگر با مدار و اندازه مشابه وجود داشته باشد که اکنون برای ما بسیار دور هستند."

¹³★ "اگرچه پیشرفت تلسکوپ‌ها به ما امکان کاوش نقاط دوردست کیهان را داده، اما هنوز چیزهای زیادی برای کشف در منظومه شمسی خودمان وجود دارد."

منبع:sciencealert

https://www.sciencealert.com/scientists-discover-new-dwarf-planet-in-solar-system-far-beyond-pluto



📝 جرم 2017 OF201 توسط اتحادیه بین‌المللی نجوم به رسمیت شناخته شده و مقاله مربوط به آن در سایت پیش‌چاپ arXiv منتشر شده است.

🔭
دانشمندان سیاره کوتوله جدیدی در منظومه شمسی کشف کردند، فراتر از پلوتو

₁★ اخترشناسان جرمی به نام ۲۰۱۷ OF۲۰۱ را کشف کردند که با عرض ۷۰۰ کیلومتر می‌تواند یک سیاره کوتوله جدید باشد.

₂★ این جرم در فاصله‌ای بسیار دورتر از پلوتو، با مداری غیرعادی به دور خورشید می‌چرخد که ۲۵,۰۰۰ سال طول می‌کشد.

₃★ کشف آن با داده‌های تلسکوپ کانادا-فرانسه-هاوایی و بررسی‌های آرشیوی انجام شد که ویژگی‌های مدار آن را دقیق کرد.

₄★ مدار این جرم نشان می‌دهد که احتمال وجود سیاره نهم در منظومه شمسی کم است، برخلاف نظریه‌های قبلی.

₅★ این کشف حاکی از وجود صدها جرم مشابه در کمربند کویپر است که هنوز شناسایی نشده‌اند.



🔭



https://www.tg-me.com/joinchat-SOSSquf1wQIBqWJ4

کانال ما رو به دوستان خود معرفی کنید🤔


@farzaminiha👽
#Author_sm🔢🔢🔢🔢

🟡🔵🟢🩷🔴🟤




: امیدها برای حیات فرازمینی کمرنگ شد: تردیدها درباره سیگنال‌های شیمیایی سیاره K2-18b افزایش یافت

¹★تلسکوپ جیمز وب نشانه‌هایی از گازهای زیستی مثل دی‌متیل سولفید در جو سیاره K2-18b، در ۱۲۴ سال نوری از زمین، شناسایی کرده بود.

²★این سیاره، که در منطقه قابل‌سکونت ستاره‌اش قرار دارد، به‌عنوان یک سیاره هیسین با احتمال وجود اقیانوس جهانی شناخته می‌شود.

³★گازهای یافت‌شده روی زمین فقط توسط موجودات زنده تولید می‌شوند، که ابتدا احتمال وجود حیات را تقویت کرده بود.

⁴★تحلیل‌های جدید داده‌ها نشان می‌دهد سیگنال‌های شیمیایی ممکن است ناشی از فرآیندهای غیرزیستی یا خطاهای داده‌ای باشند.

⁵★محققان خواستار احتیاط هستند و می‌گویند برای تأیید حیات، داده‌های بیشتری از رصدخانه‌های آینده نیاز است.

⁶★این مطالعه نشان‌دهنده پیچیدگی جستجوی حیات فرازمینی و نیاز به دقت در تفسیر داده‌های تلسکوپی است.


منبعphys.org

https://phys.org/news/2025-05-alien-life-dim-emerge-exoplanet.html



🔭

🌌تصویر یک هنرمند از سیاره K2-18b ، یکی از مظنونان اصلی برای میزبانی زندگی فراتر از آن

🌌تصویر هنری از یک دنیای اقیانوسی، مانند آنچه برخی دانشمندان گمان می‌کنند سیاره K2-18b می‌تواند باشد.




کانال علمی نجومی ماورای فرازمینی ها👾



https://www.tg-me.com/joinchat-SOSSquf1wQIBqWJ4

کانال ما رو به دوستان خود معرفی کنید🤔


@farzaminiha👽
#Author_sm🔢🔢🔢🔢

✅✅✅✅✅✅




نور چگونه بدون از دست دادن انرژی در سراسر کیهان سفر می‌کند؟

🌌 تصویری از یک تپ‌اختر درون حباب ابرنواختری (ناسا/اسا/جی. دوبنر و همکاران)

¹★ تلسکوپ من که در حیاط پرنور خانه‌ام در سن دیگو برای عکاسی نجومی تنظیم شده بود، به سمت کهکشانی در فاصله‌ای غیرقابل تصور از زمین نشانه رفته بود. همسرم کریستینا درست زمانی که اولین تصویر فضایی به تبلت من ارسال شد، کنارم آمد. تصویر روی صفحه مقابل ما می‌درخشید.

²★ گفتم: "این کهکشان فرفره است." نام آن از شکلش گرفته شده - هرچند این فرفره حدود یک تریلیون ستاره را در خود جای داده است.

³★ نور کهکشان فرفره ۲۵ میلیون سال در سراسر کیهان سفر کرده - حدود ۱۵۰ کوینتیلیون مایل - تا به تلسکوپ من برسد.

⁴★ همسرم پرسید: "آیا نور در چنین سفر طولانی خسته نمی‌شود؟"

⁵★ کنجکاوی او گفتگویی تأمل‌برانگیز درباره نور را برانگیخت. در نهایت، چرا نور با گذشت زمان فرسوده نمی‌شود و انرژی خود را از دست نمی‌دهد؟

🪐 بیایید درباره نور صحبت کنیم

⁶★ من یک اخترفیزیکدان هستم و یکی از اولین چیزهایی که در مطالعاتم آموختم این بود که نور اغلب به روش‌هایی رفتار می‌کند که با شهود ما در تضاد است.

🌌 تصویر ترکیبی کهکشان فرفره (مسیه ۱۰۱) با نور مرئی هابل به رنگ زرد، مادون قرمز اسپیتزر به رنگ قرمز و پرتو ایکس چاندرا به رنگ آبی (ناسا/اسا/سی‌ای‌سی/اس‌اس‌سی/اس‌تی‌اس‌سی‌آی)

⁷★ اما چون نور بدون جرم است، می‌تواند به حداکثر سرعت در خلاء برسد - حدود ۱۸۶,۰۰۰ مایل (۳۰۰,۰۰۰ کیلومتر) در ثانیه، یا تقریباً ۶ تریلیون مایل در سال (۹.۶ تریلیون کیلومتر). هیچ چیز در فضا سریع‌تر از این حرکت نمی‌کند. برای درک بهتر: در مدت زمانی که شما پلک می‌زنید، یک ذره نور بیش از دو بار دور زمین می‌چرخد.

⁸★ با وجود این سرعت باورنکردنی، فضا به طرز حیرت‌آوری گسترده است. نور خورشید که ۹۳ میلیون مایل (حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتر) از زمین فاصله دارد، تنها کمی بیش از هشت دقیقه طول می‌کشد تا به ما برسد. به عبارت دیگر، نور خورشیدی که می‌بینید هشت دقیقه عمر دارد.

⁹★ آلفا قنطورس، نزدیک‌ترین ستاره به ما پس از خورشید، ۲۶ تریلیون مایل فاصله دارد (حدود ۴۱ تریلیون کیلومتر). بنابراین زمانی که آن را در آسمان شب می‌بینید، نور آن کمی بیش از چهار سال عمر دارد. یا همانطور که اخترشناسان می‌گویند، چهار سال نوری فاصله دارد.

¹⁰★ با در نظر گرفتن این فواصل عظیم، به سوال کریستینا فکر کنید: نور چگونه می‌تواند در سراسر کیهان سفر کند و به تدریج انرژی خود را از دست ندهد؟

¹¹★ در واقع، برخی نورها انرژی خود را از دست می‌دهند. این اتفاق زمانی می‌افتد که نور از چیزی مانند غبار میان‌ستاره‌ای بازتاب می‌یابد و پراکنده می‌شود.

¹²★ اما بیشتر نورها فقط به سفر خود ادامه می‌دهند، بدون برخورد با چیزی. این تقریباً همیشه صادق است زیرا فضا عمدتاً خالی است - هیچ‌چیز. بنابراین هیچ مانعی وجود ندارد.

¹³★ هنگامی که نور بدون مانع سفر می‌کند، هیچ انرژی از دست نمی‌دهد. می‌تواند آن سرعت ۱۸۶,۰۰۰ مایل در ثانیه را برای همیشه حفظ کند.

🪐 مسئله زمان است

¹⁴★این یک مفهوم دیگر است: خود را به عنوان یک فضانورد در ایستگاه فضایی بین‌المللی تصور کنید. شما با سرعت ۱۷,۰۰۰ مایل در ساعت (حدود ۲۷,۰۰۰ کیلومتر در ساعت) در حال چرخش هستید. در مقایسه با فردی روی زمین، ساعت مچی شما در طول یک سال ۰.۰۱ ثانیه کندتر کار خواهد کرد.

¹⁵★ این نمونه‌ای از اتساع زمان است - زمان با سرعت‌های مختلف در شرایط مختلف حرکت می‌کند. اگر شما واقعاً سریع حرکت می‌کنید، یا نزدیک به یک میدان گرانشی بزرگ هستید، ساعت شما کندتر از کسی که آهسته‌تر حرکت می‌کند یا از میدان گرانشی بزرگ دورتر است، کار خواهد کرد. به طور خلاصه، زمان نسبی است.

🌌 حتی فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی نیز اتساع زمان را تجربه می‌کنند، اگرچه اثر آن بسیار ناچیز است. (ناسا)

¹⁶★ حال در نظر بگیرید که نور به طور جدایی‌ناپذیری با زمان مرتبط است. تصور کنید روی یک فوتون - ذره بنیادی نور - نشسته‌اید؛ در اینجا شما حداکثر اتساع زمان را تجربه می‌کنید. همه روی زمین شما را با سرعت نور اندازه‌گیری می‌کنند، اما از چارچوب مرجع شما، زمان کاملاً متوقف می‌شود.

¹⁷★ این به این دلیل است که "ساعت‌های" اندازه‌گیری زمان در دو مکان متفاوت با سرعت‌های بسیار متفاوت قرار دارند: فوتون با سرعت نور حرکت می‌کند و سرعت نسبتاً کند زمین در حال چرخش به دور خورشید.

¹⁸★ علاوه بر این، وقتی با سرعت نور یا نزدیک به آن حرکت می‌کنید، فاصله بین مبدأ و مقصد شما کوتاه‌تر می‌شود. یعنی فضای خودش در جهت حرکت فشرده می‌شود - بنابراین هرچه سریع‌تر بروید، سفر شما کوتاه‌تر خواهد بود. به عبارت دیگر، از دید فوتون، فضا فشرده می‌شود.


🔭