5 دیماه زاد روز استاد بهرام بیضایی گرامی باد




🆔 @filmiust

مستند چریکه بهرام

(درباره بهرام بیضایی)

کارگردان فرشید قلی‌پور

🆔 @filmiust

سینمای «فجرمحور» به پایان راه رسید؟

از آن زرق و برق‌ها، از خبر اول بودن‌ها و از آن بینندگان پرشور در صف‌های روزهای سرد چیزی باقی نمانده است. حتا کارگردانانی که خود محصول سینمای فجری بودند دیگر فیلم‌های‌شان را به این جشنواره نمی‌دهند. کم‌تر کسی پیگیر نام شرکت‌کنندگان و برندگان است. می‌توان حدس زد که به احتمال از میان مجموعه‌سازان انتخاب شده‌اند.
تاریخ‌چه‌ی این سینما را می‌توان از قبل ۱۳۵۷ خورشیدی آغاز کرد. از زمانی‌که الگو گرفتن از دو سنت بالیوودی و اروپایی (با تاکید بیش‌تر بر نئورآلیسم ایتالیا) در سینمای ایران حضور پررنگ‌تری داشت. اولی را برخی فیلمفارسی نامیدند و دومی را پیشرو یا موج نو. هر دو این لقب‌ها به‌شکل کنایی هم از سوی مخالفان استفاده می‌شدند. همین دو سنت بودند که با صفت فیلم‌های آب‌گوشتی / در پیتی و سینمای گلخانه‌ای تحقیر می‌شدند.
اشاره به گلخانه تعبیری بود برای فیلم‌هایی که بینندگان اندکی داشتند یا تنها در نمایش‌های محدود دیده می‌شدند. از سوی دیگر نهادهایی از سازندگان این فیلم‌ها یا ساخته شدن این فیلم‌ها حمایت می‌کردند و حتا بودند کارگردانانی که کارمند کانون‌هایی بودند. این فیلم‌ها فضایی داشتند که در جشنواره‌های خارجی با همان الگوی حمایت از سینمای شبه‌نئورآلیسم که در مورد کشورهایی در افریقا و آسیا هم بود، مورد استقبال قرار می‌گرفتند.
این روش فیلم‌سازی به بعد از ۱۳۵۷ هم رسید. ساختار کارمندی در شعارها بازنمود داشت. حتا کارگردانانی بودند که برروی موتور در جلوی دانشکده‌های سینمایی فریاد می‌زدند. برخی از ایشان امروزه برای بازگشت به ایران مشکل دارند و توانسته‌اند گاه در نظام فیلم‌سازی اروپایی فیلم‌هایی بسازند. شاید دیگر به‌یاد ندارند که چندتا کراوات قیچی کرده‌اند؟ بیش از همه کسانی احساس خُسران می‌کنند که برای مسیر تحولی و روشن‌فکر شدن این دسته ذوق می‌کردند. گویی نمی‌دانستند که مشکل ما دوست‌داران و فعالان سینما هستیم.
«اولی» و «دومی» هر دو از ممیزی می‌نالیدند. پیش از ۱۳۵۷ هم ممیزی دو دسته‌ی متضاد داشت و فیلم‌سازانی در خاطرات‌شان عنوان کرده‌اند که نفوذ کسانی‌که در بین گروه بازبینی، سینماشناس بودند کافی بود تا اجازه‌ی نمایش عمومی را بعد از توقیف فراهم کند. فیلم‌های توقیف شده پناهگاهی داشتند که جشنواره‌های خارجی بود. همین عاملی شد که برخی فیلم‌سازان را علاقه‌مندان ممیزی بدانند: کسانی‌که دوست داشتند فیلم‌های‌شان توقیف شود. برچسب «سیاه‌نمایی و نادیده‌گرفتن رشد و ترقی سال‌های اخیر» از همان سال‌ها از سوی نهادهایی که نگاه بدبینانه‌ای به سینما داشتند، انتخاب شد.
سینما این‌سان بود که شانسی برای مخالف‌نمایی یافت یا مامنی برای افرادی شد که از جاهای دیگر رانده شده بودند. حتا ترانه‌های فیلم‌ها گاه سهل‌‌تر ارزیابی می‌شدند و از تیغ ممیزی رد می‌شدند. در بعد از ۱۳۵۷ همین دوگانگی باعث می‌شد که چندتا در میان در جشنواره‌ی فجر به‌کارگردانان بخش خصوصی جایزه بدهند اما مواظب بودند که از آن گروه فریادکش‌ها کسانی باشند که بگویند این‌ها عوامل دشمن هستند و چرا به این‌ها جایزه می‌دهید.
بعد از ۱۳۵۷ کانون‌های حامی فیلم‌سازان هم به حمایت‌های‌شان ادامه دادند. این حمایت‌ها گزینشی شد. بی‌آن‌که معیار گزینش را کسی فاش کند. برخی از کارگردانانِ قبلْ مُجاز شدند و ایشان موازینی چون پوشش بازیگران را پذیرفتند. گروهی هم کوچ کردند. سنت کوچ کردن عوامل و دوست‌داران سینما هم از قبل ۱۳۵۷ بود. امروزه نسل جدیدی از کارگردانان و عوامل فیلم‌ها در خارج از کشور «فیلم ایرانی» می‌سازند.
جشنواره‌ی فجر در آن‌ سال‌ها که امکان فیلم دیدن نبود، جای عشق فیلمی‌ها شد. برگزارکنندگان جشنواره‌ی تهران در سال‌های نخست برگزارکننده‌ی فجر بودند. ایشان هم قبول کردند که حذف‌های بی‌رحمانه در مورد فیلم‌ها اعمال کنند. موسیقی‌های عجیبی که برای فیلم‌های صامت انتخاب می‌کردند. بینندگان هم قبول کردند که فیلم‌ها را بُریده نگاه کنند و کیفیتِ پایین را بشناسند. نسل جدیدی از بینندگانِ حداقلی متولد شد. جوایزدهندگان و ستایش‌کنندگان خارجی هم کم‌تر پرسش می‌کردند که چرا پوشش بازیگران و رفتار همسر با شوهر یا دختر با پدر این‌ شکلی است.
بیش از هرچیز نظام کارمندی بود که به ارث رسید. در سال‌های اخیر تهیه‌کنندگان ابزار قوی‌تری برای ممیزی شده‌اند. در ادامه‌ی اقتصاد، سینما هم دارای سه دسته شد. خصوصی که به‌مرور محو شد یا دیگر پول کافی ندارد. چون بانک‌ها دیگر فرصت وام دادن ندارند. «اداری/نهادی» که همان فریادکش‌ها را دارد که به‌مرور متعادل می‌شوند و نسل جدیدی از فریادکش‌ها جای آنان را می‌گیرند؛ و خصولتی‌ها.
متن کامل
برگرفته از مدخل جشنواره‌های سینمایی و شهرها
در بخش سمفُنی شهر از کتاب هفت گونه سینما جلد چهارم نوشته‌ی علیرضا کاوه (دردست تالیف).
ادامه در فرسته‌ی بعدی
@filmgenres👈

ادامه‌ی سینمای «فجر محور» به پایان راه رسید؟
از فرسته‌ی پیشین

اما نظام کارمندی این‌جا برخلاف پیش از ۱۳۵۷ تنها کارگردانان را نشانه نگرفت. بازیگرانی آمدند که علیه کارگردانان و بازیگران خصوصی سخنرانی می‌کردند. برخی از ایشان نظریه‌پرداز شدند و کتاب در مورد سینمایِ باهنجارهایِ پسندیده نوشتند. شکاف کم کم به جنگ تبدیل شد و حتا در مرگ مشکوک و دستگیری‌های برخی اهالی سینما نام‌هایی از دو گروه بخش‌های دولتی و خصولتی زمزمه شد.
نظام کارمندی سینما از بخش‌نامه‌هایی نیرو می‌گرفت. درجه‌بندی فیلم‌ها که دیگر نیست و برچسب‌های نظریه‌پردازانه مانند سینمای معناگرا. این نظریه‌پردازانِ اداره‌ای بدون این‌که بگویند نگاه چپ‌گرایانه‌ای را از پیش از ۱۳۵۷ تقلید می‌کردند. به‌همین دلیل در نمایش عمومیْ فیلم‌های بالیوودی و هالیوودی را حذف کردند. بخش بزرگی از بینندگان خانه‌نشین شدند و به‌دلیل وسعت نفوذ افکار ضدسینمایی عکس‌های هنرمندان هندی و امریکایی را در زیرزمین نگه‌داری کردند. بودند کسانی‌که به‌دلیل عشق‌فیلم بودن زندانی شدند. و شاید کم‌تر کسی بداند که کتاب‌هایی به‌زبان‌های دیگر در مورد سینه‌فیل‌های ایرانی منتشر شده است. همه‌ی این بگیر و ببندها یک هدف داشت: رشد سینمای فجرمحور.
با رواج شبکه‌های ماهواره‌ای تهیه‌کنندگانی با پول‌هایی که برخی آنان را پول‌های غیرشفاف خوانده‌اند، توانستند مجموعه‌هایی بسازند. اهالی سینما امروزه کمابیش از ساخت این مجموعه‌ها روزگار می‌گذرانند اگر پولی در کار باشد. بینندگانی هم این مجموعه‌ها را که در شبکه‌های مجازی (اینترنتی) پخش می‌شوند می‌بینند. هدف و رقابت هم بیش‌تر با مجموعه‌های تُرکی (ترکیه‌ای) است. این فیلم‌ها فضای داستانی آزادتری از مجموعه‌های سیما (تلویزیون) دارند و پوششی که کمی بازترست.
از سینمای فجرمحور یک گروه دیگر مانده است: خنده‌درارهای همراه با رقص و آواز مردانه که هرازگاهی نمونه‌های پرفروش دارند. از گروه موسوم به سیاه‌نمایی دیگر در جشنواره‌های خارجی فیلمی پذیرفته نمی‌شود. جشنواره‌های خارجی بیش‌تر در یک سال گذشته تمایل نشان داده‌اند که از ایران تنها فیلم‌های با پوشش اختیاری را نمایش بدهند. همه‌ی این‌ها یک سرنوشت را رقم زد: صحنه خالی مانده است.
اما امیدواری بزرگ هست. نسل جدید فیلم‌هایی که از فرهنگ رسمی و تحکم‌های‌اش تغذیه نکند. برخی از این نسل جدید مشغول تمرین در فیلم‌های کوتاه هستند. خون تازه‌ای با سینمای زیرزمینی که آشکارا روبروی فجرمحورها بایستد و البته از فیلم‌هایِ این روزهایِ در حال مکالمه و تضاد با گفتمان و هنجارِ فجر هم تغذیه نکند. چرا که آن‌ها هم هرچند به‌ظاهر متباین‌اند اما به‌واقع روی دیگر سکه از تفکراتِ نسل پیش از ۵۷ هستند.
سینمای جدید هنوز نیامده بینندگان زیادی دارد. همان‌ها که سال‌ها از ترسْ در زیرزمین فیلم دیده‌اند.
متن کامل
برگرفته از مدخل جشنواره‌های سینمایی و شهرها
در بخش سمفُنی شهر از کتاب هفت گونه سینما جلد چهارم نوشته‌ی علیرضا کاوه (دردست تالیف).
@filmgenres👈

📚 برگزاری انتخابات کانون های فرهنگی، هنری، دینی و اجتماعی دانشگاه علم و صنعت ایران

⏰ زمان ثبت نام کاندیداها: ۲۸ فروردین الی ۱۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ در سامانه مدیریت امور فرهنگی و اجتماعی به آدرس farhangi.iust.ac.ir می باشد.

⏰ زمان برگزاری انتخابات متعاقبا اعلام خواهد شد.

سلام دوستان
ما در کانون فیلم برای تولید محتوا، کارهای گرافیکی و تبلیغات و اطلاع‌رسانی و تولید کلیپ به کمکتون نیاز داریم.
اگر مایل هستین با ما همکاری کنین، به این آیدی برای هماهنگی و پرسیدن سوالاتتون پیام بدین.

@mahourdroud

🎉✨ یلدای متفاوت، پرانرژی و هیجان‌انگیز در راه است!
📅 ۲۶ آذر، از ساعت ۱۳ تا ۱۵
📍 آمفی‌تئاتر شهید بهرامی، دانشگاه علم و صنعت ایران

🌟 برنامه‌های جذاب:
🎶 اجرای موسیقی زنده
📜 نقالی سنتی
🎯 مسابقات مهیج + جوایز عالی
🎁 قرعه‌کشی هیجان‌انگیز
🍉 پذیرایی یلدایی

🔔 ویژه: دو مسابقه دانشجویی هیجان انگیز:
1️⃣ مسابقه استندآپ کمدی با جوایز ۷، ۵ و ۳ میلیون تومانی 🏆
2️⃣ مسابقه دوبله طنز انیمیشن (مرتبط با دانشگاه) با جوایز ۴، ۲ و ۱ میلیون تومانی 🎤🎬

🎤 برای شرکت در مسابقات استندآپ یا دوبله، به آی‌دی زیر در بله یا تلگرام پیام دهید:
@iust_a

📽 نمونه انیمیشن‌های برای دوبله طنز(به عنوان مثال) در لینک زیر قابل مشاهده است:
https://drive.google.com/drive/folders/1b5eEBShdkGiEIReZZv5RVqIHKviDfEn8?usp=sharing

ثبت نام از طریق سامانه نگارستان:
https://negarestan.iust.ac.ir/EventDetails/63

منتظرتون هستیم تا با هم یه یلدای فوق‌العاده رو جشن بگیریم! 🌟🎉🎊

@Kanoon_IUST

باتوجه به تعطیلی دانشگاه ها، جشن یلدای فردا به دوشنبه هفتهٔ آینده ۳ دی مؤکول گردید.

جهت ثبت نام در مسابقات دوبله زنده انیمیشن یا استند آپ کمدی با آیدی @arash_abdi_hejran در ارتباط باشید.

@Kanoon_IUST

🔔 به اطلاع می‌رساند که جشن یلدا در روز دوشنبه، ۳ دی، برگزار خواهد شد.

⭐️با توجه به استقبال گسترده، ظرفیت جشن ۱۰۰ نفر افزایش یافته است.

لطفاً برای ثبت‌نام از لینک زیر استفاده کنید:

https://negarestan.iust.ac.ir/EventDetails/63

با توجه به ازدحام جمعیت، خواهشمندیم رأس ساعت ۱۲:۳۰ در آمفی‌تئاتر شهید بهرامی حضور داشته باشید.

جهت ثبت‌نام در مسابقات دوبله زنده انیمیشن یا استندآپ کمدی، با جوایز ویژه آیدی @arash_abdi_hejran در ارتباط باشید.

🆔 @Kanoon_IUST

🔰 انجمن آرمان دانشجویان با همکاری نشریه فرهنگی سرو برگزار می‌کنند:

🎬 نشست نقد و بررسی «سینمای امروز ایران»

📌 محورهای اصلی بحث در این نشست نیز موارد زیر است:
• جایگاه سینما و «سینما رفتن» در جامعه
• تاثیر متقابل سینما و جامعه (آیا بدنه‌ی مبتذل سینمای سال‌های اخیر پاسخی به نیازی اجتماعی‌است؟)
• نقش ارگان‌های نظارتی دولتی و نهادهای خصوصی در رابطه سینما و مخاطب
• همه‌گیری ژانر فقر یا ثروت افراطی در سینمای سال‌های اخیر
• زن در سینمای امروز

مطالعه متن سینمای امروز ایران از اینجا

👤 با حضور:
🔹مسعود فراستی، منتقد سینما
🔸رضا درستکار، منتقد سینما و‌ تلوزیون ایران

⏰ زمان برگزاری: سه‌شنبه ۱۱ دی‌ماه ساعت ۱۲:۳۰

📍مکان برگزاری: آمفی‌تئاتر شهید بهرامی

@IUSTArman

#چهره‌های_سینما

عباس کیارستمی (۱ تیر ۱۳۱۹ – ۱۴ تیر ۱۳۹۵)، کارگردان، فیلمنامه‌نویس، شاعر و عکاس ایرانی، از تأثیرگذارترین چهره‌های تاریخ سینمای ایران و جهان بود. او فعالیت خود را از کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد و با سبک مینیمالیستی، شاعرانه و انسانی‌اش شناخته شد.

کیارستمی با سه‌گانه‌ی «کوکر» شامل خانه‌ی دوست کجاست؟ (۱۳۶۵)، زندگی و دیگر هیچ (۱۳۷۰) و زیر درختان زیتون (۱۳۷۳)، تصویری انسانی و عمیق از زندگی مردم روستاهای ایران ارائه داد. فیلم کلوزآپ (۱۳۶۸) با تلفیق مستند و داستانی، یکی از نوآورانه‌ترین آثار تاریخ سینما به‌شمار می‌رود. اوج شهرت بین‌المللی‌اش با فیلم طعم گیلاس (۱۳۷۶) رقم خورد که برنده نخل طلای جشنواره کن شد.

از دیگر آثار مهمش می‌توان به باد ما را خواهد برد (۱۳۷۸)، کپی برابر اصل (۲۰۱۰) و مانند یک عاشق (۲۰۱۲) اشاره کرد. آثار کیارستمی بیش از آنکه متکی به روایت باشند، تجربه‌ای بصری، ساده و تأمل‌برانگیز از زیستن‌اند که تأثیر گسترده‌ای بر فیلم‌سازان ایرانی و جهانی گذاشتند.
@filmiust

‍ متد اکتینگ یا «بازیگری روشی» 🎭 یکی از عمیق‌ترین و پرچالش‌ترین شیوه‌های بازیگری‌ست که در آن، بازیگر نه‌تنها نقش را اجرا می‌کند، بلکه کاملاً در شخصیت حل می‌شود. در این روش، بازیگر تلاش می‌کند احساسات، افکار، حافظه و روان شخصیت را درونی کند تا از درون به بیرون بازی کند، نه فقط با تظاهر بیرونی. این شیوه ریشه در مکتب استانیسلاوسکی دارد و بعدها توسط معلمانی مانند لی استراسبرگ و استلا آدلر توسعه پیدا کرد.

دنیل دی لوئیس 🎬 یکی از برجسته‌ترین پیروان این روش است؛ بازیگری که برای هر نقش، تمام وجودش را وقف می‌کند. او از زندگی روزمره فاصله می‌گیرد، در روان و فیزیک شخصیت غرق می‌شود و حتی خارج از فیلم‌برداری هم در قالب نقش باقی می‌ماند. همین تعهد کم‌نظیر است که اجرای او را تا این حد واقعی و اثرگذار می‌کند.

برای نقش بیل قصاب در فیلم Gangs of New York 🗡️، دی لوئیس ماه‌ها با لهجه‌ی نیویورکی قرن نوزدهم تمرین کرد، شمشیرزنی یاد گرفت، خودش لباس دوخت، و حتی در طول فیلم‌برداری از پزشک سنتی و تیغ‌ساز محلی استفاده می‌کرد تا فضای شخصیت را حفظ کند. او با چشم‌پوشی از راحتی شخصی، شخصیتی خشن، کاریزماتیک و در عین حال عمیق را خلق کرد که هنوز در ذهن تماشاگران باقی مانده است. این اجرا یکی از دلایل اصلی موفقیت فیلم و نامزدی او برای جایزه اسکار 🏆 بود.
#درباره‌ی_سینما
@filmiust

🎬 معرفی فیلم: زندانی‌ها (Prisoners)

اگر دنبال یک فیلم پرتنش و تفکر‌برانگیز می‌گردی که از لحظه اول میخکوب ات کنه، Prisoners یکی از بهترین انتخاب‌هاست.

👤 کارگردان: دنیس ویلنوو (Denis Villeneuve)
🎭 بازیگران: هیو جکمن، جیک جیلنهال، پل دینو، ویولا دیویس، ملیسا لئو
🎞️ ژانر: معمایی، جنایی، درام
⏱️ مدت‌زمان: ۲ ساعت و ۳۳ دقیقه
⭐ امتیاز IMDb: ۸.۱/۱۰
🍅 امتیاز Rotten Tomatoes: ۸۱٪ (منتقدان)، ۸۷٪ (مخاطبان)


📜 خلاصه داستان (بدون اسپویل):

دو دختر بچه در یک روز بارانی ناپدید می‌شوند. هیچ‌کس نمی‌داند چه اتفاقی افتاده و پلیس تنها مظنونی که دارد، مدرکی علیه‌اش پیدا نمی‌کند. وقتی قانون کاری از پیش نمی‌برد، پدر یکی از دخترها (با بازی درخشان هیو جکمن) خودش وارد عمل می‌شود… اما هر قدمی که برمی‌دارد، او را بیشتر به مرز بین عدالت و انتقام نزدیک می‌کند.

زندانی ها فقط یک فیلم جنایی نیست؛ نبردی درونی است بین خشم، ترس، عشق و وجدان انسان. سؤالی که تا پایان با شما می‌ماند این است: «تا کجا حاضری برای عزیزت پیش بروی؟»
#معرفی_فیلم
@filmiust

چشم های هیوجکمن واقعا توی این فیلم چشمای یه پدره که فرزندش رو گم کرده.چه فیلم عالی و چه بازی های درخشانی.
🎬 Prisoners
#سکانس
@filmiust

کوئنتین جروم تارنتینو (Quentin Jerome Tarantino) کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده و بازیگر آمریکایی است که در ۲۷ مارس ۱۹۶۳ در ناکْسویل، تنسی به دنیا آمد. او از برجسته‌ترین چهره‌های سینمای مدرن به شمار می‌رود و به خاطر سبک منحصربه‌فردش در روایت داستان، دیالوگ‌های تند و تیز، خشونت اغراق‌شده، ارجاعات فرهنگی و ساختارشکنی‌های فرمی شناخته می‌شود.

او فعالیت حرفه‌ای خود را در دهه‌ی ۱۹۹۰ آغاز کرد و با فیلم “Reservoir Dogs” (۱۹۹۲) به شهرت رسید. اما نقطه‌ی عطف کارنامه‌اش فیلم “Pulp Fiction” (۱۹۹۴) بود که برنده‌ی نخل طلای جشنواره کن و اسکار بهترین فیلمنامه شد.

از دیگر آثار معروف او می‌توان به:
• Kill Bill Vol. 1 & 2
• Inglourious Basterds
• Django Unchained
• The Hateful Eight
• Once Upon a Time in Hollywood

اشاره کرد.

تارنتینو معمولاً در فیلم‌هایش نقش‌های کوتاه بازی می‌کند و بارها گفته تنها ۱۰ فیلم خواهد ساخت، زیرا معتقد است یک فیلمساز باید در اوج خداحافظی کند
#چهره‌های_سینما
@filmiust

🎥 اصل تفنگ چخوف در فیلمسازی

📖 چخوف، نویسنده‌ی مشهور روسی می‌گه:

«اگر در پرده‌ی اول، تفنگی روی دیوار آویزون شده باشه، باید تا پایان شلیک کنه.»

یعنی چی؟ یعنی هیچ چیز بی‌دلیلی نباید در داستان وجود داشته باشه.

🔪 مثال طلایی: فیلم 12 مرد خشمگین (1957)

در ابتدای داستان، یکی از دلایل محکومیت متهم، چاقویی خاصه که ادعا می‌شه فقط خودش داشته. همه قانع می‌شن...

اما ناگهان، «عضو شماره ۸» (هنری فوندا) همون چاقو رو از جیبش درمیاره و روی میز می‌کوبه!

💥 این لحظه، نقطه‌ی عطف داستانه. تردید تو دل بقیه می‌افته. روند رأی‌گیری تغییر می‌کنه.

📌 این همون تفنگ چخوفه:
یه شیء ساده که در ابتدا بی‌اهمیت به‌نظر میاد، اما در پایان داستان مثل گلوله شلیک می‌کنه.

🧠 یادت باشه:
تفنگ چخوف فقط یه تفنگ نیست.
می‌تونه یه چاقو باشه، یه دیالوگ، یه عکس روی دیوار…
هر چیزی که در داستان هست، باید دلیل داشته باشه!
#درباره_سینما
@filmiust

🎬 معرفی سریال: The Gentlemen

اگه دنبال یه سریال جنایی متفاوت با استایل بریتانیایی، ریتم تند و شوخی‌های سیاه میگردی که نشه چشم ازش برداشت، The Gentlemen همون چیزیه که میخای.

👨‍🎬 کارگردان: گای ریچی (کارگردان Snatch و Sherlock Holmes)
🎭 بازیگران: تئو جیمز، کایا اسکودلاریو
🎞️ ژانر: جنایی، اکشن، کمدی سیاه
🎯 تعداد قسمت‌ها: ۸ اپیزود
📅 سال پخش: ۲۰۲۴
⭐ امتیاز IMDb: 8.1
🍅 امتیاز راتن تومیتوز: ۷۵٪ منتقدان | ۹۳٪ مخاطبان

📌 بدون اسپویل بخون
بعد از مرگ پدرش، ادوارد (با بازی تئو جیمز) که یه افسر نظامی سابقه‌داره، می‌فهمه امپراتوری خانوادگی‌شون فقط شامل زمین و ملک نیست… بلکه بخش بزرگی از بیزنس ماری‌جوانای زیرزمینی بریتانیا هم دست خانواده‌شونه!
از اینجا داستان پرتاب می‌شه وسط دنیای گانگسترها، گروه‌های تبهکار عجیب‌وغریب، و دیالوگ‌های طعنه‌دار انگلیسی.
#معرفی_سریال
@FILMIUST