مجلهٔ فیلم نگار
Photo
چالش‌های اخلاقی در فیلمنامه‌نویسی برای کودکان
سارا کیان ارثی: فیلمنامه نویسی برای کودکان و نوجوانان یک مسئولیت اخلاقی بزرگ است. نخستین چالش، اجتناب از کلیشه های مخرب است. نمایش نقش های محدود جنسیتی یا فرهنگی، می تواند رشد هویتی را مخدوش کند. فیلمنامه نویس مسئول باید شخصیت هایی چند بعدی خلق کند و از تصویرسازی ساده و یک طرفه اجتناب کند. دومین چالش، تعادل بین واقع گرایی و امیدبخشی است. کودکان و نوجوانان نیازمند امید هستند و نمایش مستقیم خشونت یا بحرانهای شدید، می تواند برای آنها آسیب زا باشد.
تمرکز بر تاب آوری شخصیتها و فرایند مقابله با مشکلات، تعادلی مناسب ایجاد می کند. همچنین نمایش فرآیند تدریجی حل بحران، پیام مؤثری ارائه می دهد و به مخاطب کمک می کند که در مواجهه با مشکلات، حس ناامیدی نداشته باشد. سومین چالش، مسئولیت پذیری در قبال آسیب پذیری مخاطب است. فیلمنامه نویس باید نقاط امن عاطفی فراهم کند و از شوکهای غیر ضروری و تصویرسازی های آسیب زا اجتناب کند. خلق شخصیت های حامی و نمایش راهکارهای عملی برای مواجهه با هیجانات و بحرانها، می تواند مخاطب را در مسیر رشد سالم همراهی کند.
#فیلمنامه_نویسی برای کودکان و نوجوانان، امری فراتر از روایت داستان است و می تواند حتی فرمی از روان درمانی خلاقانه محسوب شود. فیلمها و انیمیشن ها می توانند به تقویت هویت، مدیریت هیجانات، همدلی، خلاقیت و تاب آوری کمک کنند و فضایی امن برای آزمودن تجربه های مختلف فراهم آورند. مسئولیت اخلاقی فیلمنامه نویس در پرهیز از کلیشه های آسیب زا و تعهد به امیدبخشی، باعث می شود آثار نه تنها در حافظه سینمایی و جمعی باقی بمانند، بلکه به سنگ بنای سلامت روانی نسلهای آینده نیز تبدیل شوند.
به کارگیری مبانی روانشناسی در فیلم، این آثار را به تجربه ای آموزنده، لذتبخش و توسعه دهنده تبدیل می کند و سطح فیلمنامه نویس را از قصه گوی صرف، به معمار آینده ای سالم تر ارتقا می دهد.
🔹 متن کامل را در صفحه 56 شماره 272 #مجله_فیلم_نگار در www.filmnegar.ir بخوانید.
سارا کیان ارثی: فیلمنامه نویسی برای کودکان و نوجوانان یک مسئولیت اخلاقی بزرگ است. نخستین چالش، اجتناب از کلیشه های مخرب است. نمایش نقش های محدود جنسیتی یا فرهنگی، می تواند رشد هویتی را مخدوش کند. فیلمنامه نویس مسئول باید شخصیت هایی چند بعدی خلق کند و از تصویرسازی ساده و یک طرفه اجتناب کند. دومین چالش، تعادل بین واقع گرایی و امیدبخشی است. کودکان و نوجوانان نیازمند امید هستند و نمایش مستقیم خشونت یا بحرانهای شدید، می تواند برای آنها آسیب زا باشد.
تمرکز بر تاب آوری شخصیتها و فرایند مقابله با مشکلات، تعادلی مناسب ایجاد می کند. همچنین نمایش فرآیند تدریجی حل بحران، پیام مؤثری ارائه می دهد و به مخاطب کمک می کند که در مواجهه با مشکلات، حس ناامیدی نداشته باشد. سومین چالش، مسئولیت پذیری در قبال آسیب پذیری مخاطب است. فیلمنامه نویس باید نقاط امن عاطفی فراهم کند و از شوکهای غیر ضروری و تصویرسازی های آسیب زا اجتناب کند. خلق شخصیت های حامی و نمایش راهکارهای عملی برای مواجهه با هیجانات و بحرانها، می تواند مخاطب را در مسیر رشد سالم همراهی کند.
#فیلمنامه_نویسی برای کودکان و نوجوانان، امری فراتر از روایت داستان است و می تواند حتی فرمی از روان درمانی خلاقانه محسوب شود. فیلمها و انیمیشن ها می توانند به تقویت هویت، مدیریت هیجانات، همدلی، خلاقیت و تاب آوری کمک کنند و فضایی امن برای آزمودن تجربه های مختلف فراهم آورند. مسئولیت اخلاقی فیلمنامه نویس در پرهیز از کلیشه های آسیب زا و تعهد به امیدبخشی، باعث می شود آثار نه تنها در حافظه سینمایی و جمعی باقی بمانند، بلکه به سنگ بنای سلامت روانی نسلهای آینده نیز تبدیل شوند.
به کارگیری مبانی روانشناسی در فیلم، این آثار را به تجربه ای آموزنده، لذتبخش و توسعه دهنده تبدیل می کند و سطح فیلمنامه نویس را از قصه گوی صرف، به معمار آینده ای سالم تر ارتقا می دهد.
🔹 متن کامل را در صفحه 56 شماره 272 #مجله_فیلم_نگار در www.filmnegar.ir بخوانید.