چپ مغز
مارکسیست تروریست

سیبیلوهای سه تیغه ی چپول تروریست را بهتر از ریشوهای شیپیشوی مسلمان ندانیم...

@flith

ادغام کانادا با امریکا یک شبه انجام نمی شود و حداقل چند سال طول می کشد.
نکته دیگر اینکه ببینید کشورهایی مثل کانادا که تاریخ و هویت ریشه داری ندارند براحتی قابل ادغام در کشورهای دیگر هستند اما در مورد ایران، کشوری با تاریخ و تمدن چند هزار ساله، حتی نمی توان درباره اش حرف زد.

این است رمز ماندگاری ایران.
ایران، کشوری است با ریشه های بسیار محکم، حکومتهای زیادی آمدند و رفتند اما ایران همچنان سربلند و محکم ماند.

این روزها که حرف از ادغام کانادا با امریکا بر سر زبانها افتاده، بدلیل فقدان ریشه وطن پرستی و ملی گرایی در میان ساکنان کانادا، هیچگونه حساسیتی برنیانگیخت.
قدر میهن پرستی و ملی گرایی در بین ایرانیان را بدانید و نگذارید دشمنان آنرا  با برچسب فاشیسم و غیره از ذهن شما پاک کنند.
میهن پرستی و ایران دوستی ضامن بقای این سرزمین پرافتخار است.

از توئیت #رابرت

@flith

●تمام فکر و ذهن خامنه‌ای، وحشت از به قدرت رسیدن پهلوی است.

خامنه‌ای هم می‌داند که پهلوی در جای درستی ایستاده است. بله در اینکه پهلوی قلعه مستحکم بود که مردم در آن آسایش و آرامش داشتند و کشور آباد و آزادی بود هیچگونه شکی وجود ندارد. اما پهلوی قلعه مستحکم منافع ملّی ایران بود.

خامنه‌ای در تمام سخنرانی‌های خویش از وحشت به قدرت رسیدن پهلوی صحبت می‌کند. این نشان می‌دهد که تنها اپوزیسیون واقعی پهلوی است. هیچ گروهی از مخالفین جمهوری اسلامی، خامنه‌ای را به اندازه پهلوی به وحشت نیانداخته که مستمر و مداوم پیرامون آن صحبت می‌کند و خواب و خوراک را از او گرفته است
به امید روزی که جانش هم گرفته شود.

@flith

می‌گفتیم ارتجاعیون سرخ و سیاه توانایی اداره یک قهوه‌خانه رو ندارند
حالا این حرف خودشونه :)))

@flith

‏«برداشت افراد نسبت به مجاهدین دقیقاً مانند «کاغذ تورنسل» در شیمی است. «مجاهدین» را مانند کاغذ تورنسل بگذارید زیر زبان هر کنشگر سیاسی ببینید چه رنگی می‌شود؛ هر گونه حمایت، همفکری، توجیه، همدلی، سفیدشویی و حتی بی‌طرفی دیدید، بدانید با یک «اسید سیاسی» روبرویید.»

مهدی تدینی

@flith

سفید کننده های رژیم ولایت

این قسمت #مژگان_شجریان
مژگان خانم ۳۶ ساعت برق نداشتند اما گوشی موبایل همچنان شارژ داره و با آرامش نشسته توی خونه‌ش می‌گه منتظریم اگه لازم شد بهمون اطلاع می‌دن تا تخلیه کنیم، با اینترنت پرسرعت و در امنیت کامل.
بعد می‌گه می‌خواستم بدونید اینجا هم مثل ایرانه :))) آسمان همه جا یک رنگه :)))
خب با این حد از پاچه خواری ، حیف نیست دور از ایران پاچه خواری میکنی؟
بیا ایران تا هم آسمان ایران رو ببینی ( اگه بتونی ببینی) و هم از نزدیک برای حکومت خدمت‌رسانی کنی

#وایتکس_نظام

@flith

فرهاد طباطبایی:

تنها موضوعی که همیشه خوف دارم بدان بپردازم خانواده شجریان است. طرفداران تیفوسی و بی‌منطقی دارد که عبارت کیش شخصیت نمی‌تواند به قدر کافی توصیفشان نماید.

کاری به هنر موسیقی این خانواده ندارم اما به یک هنر منحصر بفردشان چرا: هنر دلبری از ظالم و مظلوم در آن واحد!

هم بلدند که در حکومت ابتذال یکه‌تازی کرده و پول پارو کنند و هم قاپ مردم را بدزدند؛ 
نوعی عقل معاش ژنتیکی!

خانم مژگان شجریان فرموده آسمان همه جا یک رنگ است. اگر در ایران برق نیست در کالیفرنیا هم وضع همین است.

او یا نمی‌داند یا توان فهمیدن تفاوت‌ها را ندارد. اینکه شهرداری برق را قطع کرده تا جلوی گسترش آتش‌سوزی را بگیرد البته امر پیچیده‌ای نیست اما مژگان خانم می‌تواند با توسل به آن، غمزه‌ای هم برای حکومت ابتذال بیاید.

بی‌نهایت بعید است که دو‌ خط انگلیسی بلد باشد و اساسا بداند در جایی که زندگی می‌کند اوضاع چگونه است و چه اتفاقاتی در حال افتادن.

بابا حالا جهان لنگ «سرو خرامان» شما نیست. صد نفر به بهترین وجه آن را خوانده‌اند!

https://www.tg-me.com/flith/13623

@flith

یک کار تیمی عالی
یک پاس گل زیبا و دیدنی از مژگان به روزنامه همشهری و چه گلی می‌زنه بازیکن تیم همشهری و تیم خبرنگاران جوان 😘

https://www.tg-me.com/flith/13623

@flith

دادکان به جمهوری اسلامی: ۴۶ سال نتوانستید، بروید، حکومت را بدهید دست دیگران
⁨
@flith

دادکان به جمهوری اسلامی: ۴۶ سال نتوانستید، بروید، حکومت را بدهید دست دیگران
⁨
محمد دادکان، رییس پیشین فدراسیون فوتبال، در گفت‌وگو با ورزش‌مدیا، گفت: «امروز کی با ما رابطه دارد؟ غیر از گروه‌هایی که در کشورها درست کردیم آن هم با پول، نه با اعتقاد. پول می‌دهیم با ما باشند. شماها نمی‌توانید بچرخانید، خب بروید. مگر ارث بابا و ننه‌تان است؟»
رییس پیشین فدراسیون فوتبال با اشاره به تاثیر سیاست‌های جمهوری اسلامی در نگرش دنیا به مردم ایران، گفت: «با خانواده‌ام به شانگهای رفته بودیم. هرکجا که برای تبدیل پول می‌رفتیم، به ما می‌گفتند «گانگستر، تروریست». در چین که مدعی هستیم با ما است. خدا شاهد است تاکسی ما را سوار نمی‌کرد می‌گفت ایرانی گانگستر، تروریست.»
دادکان در ادامه گفت: «امروز کی با ما رابطه دارد؟ غیر از گروه‌هایی که در کشورها درست کردیم آن هم با پول، نه با اعتقاد. پول می‌دهیم با ما باشند. خب همین پول را به مردم خودت با تو باشند. من نمی‌گویم که، رییس کمیسیون امنیت مجلس آمد گفت سی میلیارد دلار به سوریه دادیم. پول کی را دادی؟ پول چی را دادی؟ که یک گروه درست کنی که آنجا با ما هستند، آخرش چی شد؟ بعد هم می‌گویند حرف نزنید.»
دادکان در ادامه گفت: «۴۵ سال، ۴۶ سال، شما حرف زدی این مملکت است، بگذار بقیه حرف بزنند. آخر که چی، هرسال [می‌گویند] سال آینده بهتر می‌شویم. بابا به داد مردم برسید. نه من منافقم، نه دزدم، نه اختلاس‌گرم نه می‌خواهم مهاجرت کنم. وطنم را دوست دارم و همین جا می‌مانم و همین‌جا هم می‌مانم. دوست ندارم مردمم در سختی باشند. کشوری که جزء ده کشور ثروتمند دنیا است.»
رییس پیشین فدراسیون فوتبال همچنین گفت: «شماها نمی‌توانید بچرخانید، خب بروید. مگر ارث بابا و ننه‌تان است؟ ۴۶ سال حکومت کردید، خب نتوانستید. بروید. بدهید دست مردم. تمام نابغه‌ها و متخصصان مملکت بروند، شما بمانید؟ دلتان نمی‌سوزد مملکتی که همه جا ارزش داشت، به مردمش بگویند تروریست؟»
تاریخ انتشار: دوشنبه ۲۴ دی ۱۴۰۳
https://www.tg-me.com/flith/13626

@flith

‏وقتی خبرنگار از صداو سیما استخدام می‌کنی و کراوات میدی ببنده!،باید بدانی کسیکه تمام عمرش گفته «جنایات رژیم‌صهیونیستی»! ناخودآگاه بر‌می‌گرده به ستینگ کارخانه و دوباره میگه «جنایات رژیم صهیونیستی»

می‌خوام بگم کراوات مغز را عوض نمی‌کنه :))

‎#بایکوت_اینترنشنال

‎@flith

هر بار که صبح ۲۶ دی ماه ۱۳۵۷ را به یاد می آورم اندوهی عمیق و بی پایان قلبم را می فشارد. آن روز تهران در سکوتی دلهره آور فرو رفته بود. گویی پایتخت ما که از چند ماه پیش در خون و آتش بسر میبرد ناگهان نفس در سینه حبس کرده بود. ما در آن روز به سفر میرفتیم، مملکت را ترک میگفتیم با این گمان که دور شدن موقت پادشاه به آرام کردن شورش کمک خواهد کرد. ما به سفر میرفتیم، تصمیم به این سفر از ده روز پیش گرفته شده بود. ما به طور رسمی برای چند هفته استراحت به خارج از کشور پرواز میکردیم. پادشاه مایل بود خبر سفر به اینگونه اعلام گردد. آیا به این مطلب اعتقاد داشت؟ نا امیدی و اضطرابی که گاه به گاه در نگاهش مشاهده میکردم، نشانی از این مطلب نداشت.  امّا من بدون اینکه واقعاً اعتقادی داشته باشم این امید را در دلم می پروراندم. در نظر من غیر قابل تصور بود که این مرد که ۳۷ سال از زندگی خود را به ملّتش ارزانی داشته، اعتماد مردم را بار دیگر به دست نیاورد. در دوران پادشاهی او ایران با شتاب فراوان توسعه یافته بود. روزی که آرامش دوباره برگردد، همه مجبور به قبول این واقعیت خواهند شد. آری، امیدوار بودم همه به استقبال او خواهند رفت و حق را به حق دار خواهند داد.

برف باریده بود و با سرد کوهستان دانه های بلورین برف را در فضای آفتابی پخش میکرد. شب به آرامی گذشته بود. آرامشی شگفت آور، به طوری که پادشاه توانسته بود چند ساعتی بخوابد. همین نیز غنیمت بود. بچه ها دیگر در کنار ما نبودند. دیدارهای سرزده لیلای کوچولو، نگاههای پر مهر فرحناز به پدر، شوخی ها و خنده های علیرضا و حتی زیاده روی های او که همسرم با مهربانی تحملشان میکرد، دیگر از کاخ به گوش نمیرسید. من تا آخرین لحظه، رفتن را به تعویق انداخته بودم زیرا پیش بینی میکردم که رفتن آنها نشان از پایان یک زندگی خانوادگی دارد که نزدیک به بیست سال با مهر و شادمانی توأم بوده است. پسر بزرگمان رضا در آمریکا بسر میبرد و دوره آموزشی خلبانی هواپیماهای شکاری را میگذراند. او که در آن زمان ۱۷ سال داشت، هر روز از طریق تلفن با ما در تماس بود. اوضاع آنچنان که تلویزیون آمریکا گزارش میداد، او را بسیار نگران کرده بود. من سعی میکردم اطمینان او را جلب کرده متقاعدش کنم که باید استقامت کرد و به ویژه امید را از دست نداد. در حالی که خود احساس میکردم که مملکت به سوی هرج و مرج میرود. تقریباً در همه جا مردم دست از کار کشیده بودند. پادشاه با پسر بزرگمان به اختصار سخن میگفت و او نیز کوشش میکرد پریشانی خود را از پدر پنهان کند.

کهن دیارا
شهبانو فرح پهلوی

https://www.tg-me.com/flith/12484

@flith

روزی که ایران سرنگون شد

۲۶ دیماه ۱۳۵۷

#کیانوش_سنجری
@flith

‌آیا محمدرضا شاه واقعا از ایران رفته است؟؟

اگر بخواهیم به سبک مسلمانان برای روزها نامی ماندگار تعیین کنیم ۲۶ دی ماه (روز رفتن شاه از ایران) در تقویم ایرانی را باید یوم الخسران ، یوم الحسرت یا یوم الحزن نامید!
یک روز شاه با چشمانی اشکبار رفت تا خیره بر جریان نیل بزرگ با نگاهی اندوهگین و نگران، به درب خروجی زندگی زمینی برسد. به کجا رفت، همان راز سر به مهر می باشد ولی خیلی زود با فریادهای جگرسوز ملتش "ای شاه ایران، برگرد به ایران"، دوباره برگشت و تاریخ درب تالار خود را با تشریفات و فرش قرمز بر او گشود، همانند زمانی که در کسوت شاهنشاه ایران، برای یک سخنرانی یا مهمانی رسمی وارد یک تالار میشد.
پس از این احیای تاریخی، نه تنها غمگین نیست بلکه چشمانش شادمانه می درخشد، با خنده و اعتماد به نفس، مثل همیشه با غرور و شکوه، مانند فاتحان در تالار تاریخ قدم می زند.
محمدرضاشاه پهلوی قاب عکسی بر دیوار تالار موزه تاریخ نیست که صرفا ببینی و عبرت بگیری و عبور کنی، او چلچراغ درخشان و باشکوه این تالار است که تاریخ معاصر ما ایرانیان، بخش بزرگی از اعتبار و روشنایی اش را وام دار اوست. او همه صداقت تاریخ است، می خندد با غرور و گام مینهد با شکوه، با وجدانی آسوده در پیشگاه تاریخ، در محضر کشورش و ملتش...
یک روز، روزنامه کثیرالانتشار این کشور تیتر معروفی زد: "شاه رفت"، اما امروز روزنامه دائم الانتشار"ندای تاریخ" تیتری برجسته دارد :"شاه هرگز نرفت"...
آری، شاه همواره هست، در کوچه و خیابانهای شهرها و روستاهای ایران، در هر کوچه و محله ای، خاطره اش بر وجدان این ملت تا ابد سنگینی خواهد کرد و یادواره اش با سایه ای سنگین بر حافظه تاریخی جامعه ایران حسرتی همیشگی را نقش خواهد زد. اگر شکسپیر دوباره هملت را می نوشت، شاید اینبار در وصف آنچه ایرانیان با شاه ایرانسازشان کردند مینوشت: "هان ای شرم، سرخی ات پیداست..."!

رفتنش در ۲۶ دیماه چونان همه رخدادهای رازآلود تاریخ محل مناقشه امروز ایرانی است که بوی ایرانستان شدنش، هشدارتیزبینانه و آگاهانه او را در گوش یک ملت مستاصل و نادم نجوای دوباره میکند.
در حقیقت همان روز ۲۶ دی که تیتر روزنامه ها " شاه رفت " را فریادی جنون آمیز میکشیدند، در لایه های پنهان یک تراژدی ملی حقیقتی متضاد در حال تبلور بود و تیتری دیگر داشت خودش را در ناخودآگاه جبر بی رحم تاریخ می آراست تا روزی خیلی زود رخنمون یافت: " شاه آمد ..."
آری شاه آمده است، او آمد و تا ابد در قلب و روح و یاد ایرانیان جاودان ماند...
https://www.tg-me.com/flith/13630

@flith

پسر عبدلعلی سلطنه خطاب به جمالزاده :
شما «زاده‌ها» خیال می‌کنید می‌توانید جای ما «دوله‌ها و سلطنه‌ها» را بگیرید ، اما این آرزو را به گور خواهید برد.

‌‎#جمالزاده می‌گوید وقتی روزنامه «کاوه» تعطیل شد و ‎#تقی‌زاده به ایران بازگشت، با کارهای پراکنده زندگی می‌کرد. تا اینکه یکی از آشنایان در سفارت ایران پیشنهاد استخدام او را مطرح کرد. به این ترتیب، جمالزاده به عنوان کارمند محلی استخدام شد. او از این شغل راضی بود، تا روزی که سفیر جدید، فلان‌السلطنه، وارد شد. طبق رسوم، تمام کارکنان سفارت به استقبال او رفتند. چندی بعد، سفیر او را فراخواند و گفت: «آقای جمالزاده، شما نویسنده‌اید؟ لطفاً با قلم مؤثرتان برای وزارت خارجه نامه‌ای بنویسید و تقاضای بودجه برای ذغال‌سنگ کنید!»
‏گفتم: چشم، اما در هرحال خاطرتان آسوده باشد چون چند روز پیش من بر حسب اتفاق به زیرزمین عمیق سفارت رفته بودم و ذغالدانی‌ها را پر از ذغال یافتم. فلان‌السلطنه مانند باروت منفجر شد که تو می‌خواهی دزد مرا بگیری؟ و در میان هتاکی و عربده کشی گفت: شما «زاده ها» خیال می‌کنید می توانید جای ما «دوله‌ها و سلطنه‌ها»را بگیرید اما این آرزو را به گور خواهید برد زیرا اولا ما چندهزار نفریم، حال آنکه شما سیصد چهارصدتن بیشتر نیستید و ثانیا ما مثل قند دروغ می‌گوئیم ولی شما عرضه دروغ گفتن ندارید.
‏جمالزاده می‌گفت که فلان‌السلطنه در حال عر و تیز کردن بود که از اطاق بیرون آمدم و بلافاصله استعفای خود را نوشته روی میز کارم گذاشتم بدون اینکه کوچکترین امیدی به یافتن شغل دیگری داشته باشم اما بختم یار بود و چندماه بعد شغل دفتر بین‌المللی کار پیدا شد و ما برای همیشه به ژنو آمدیم. جمالزاده می‌گفت چندی پس از رفتن ما به ژنو تقی زاده به این شهر آمد و در ضمن گفتگو، از من چگونگی رها کردن شغل سفارت و رفتن به ژنو را پرسید. وقتی حکایت را به او گفتم، گفت: زمانی که ما با سرعت طاقت فرسایی قانون اساسی مشروطه را می‌نوشتیم شهرت داشت که حال مظفرالدین شاه خوب نیست و به زودی خواهد مرد.
‏ما می‌ترسیدیم که پیش از اینکه شاه و به تاسی از او محمدعلی میرزا قانون اساسی را بپذیرند و امضاء کنند مظفرالدین شاه بمیرد و پسرش هم هرگز قانون اساسی را تایید نکند. پس من که تقی‌زاده باشم با میرزا محمدعلی خان تربیت به دیدن پزشک انگلیسی (درست: اسکاتلندی) شاه رفتیم، نگرانی خودرا صریحا به او باز گفتیم و خواهش کردیم بکوشد که شاه را تا هنگام پایان یافتن قانون اساسی سر پا نگاه دارد.
‏دکتر شاه جواب داد: شاه بیمار نیست اما بی‌نهایت ضعیف و علیل است به خاطر اینکه در هر کاری ناپرهیزی و زیاده روی می‌کند. ازجمله این پسر عبدالعلی هر روز در زیر کرسی پهلوی شاه می نشیند و در چند نوبت آلتش را مالش می‌دهد تا حالت انزال به او دست می‌دهد و من هرچه می‌گویم که این پسر عبدالعلی را از او دور کنند سودی نمی بخشد. جمالزاده می‌گفت، تقی زاده گفت: آن پسر عبدالعلی همین فلان‌السلطنه است.
:‏منبع
محمدعلی همایون کاتوزیان/مقاله «درباره جمال زاده و جمال زاده شناسی»در «کلک مهر»مهرماه سال ۱۳۷۳
https://www.tg-me.com/flith/13632

@flith

🔲 #یک‌صدم‌ثانیه
مشکل آنها نه مشروطه است و نه پادشاهی و نه شاهزاده. مشکل آنها فقط براندازی است. جان به جانشان کنی اصلاح‌طلب هستند. تا همین چند سال پیش صبح تا شب مجاهدین را میکوبیدند چون به نظر می‌آمد آنها پیشگام براندازی هستند. از دی 96 به این سو که شعار رضا شاه روحت شاد سپهر سیاست در ایران را تسخیر کرد نه فقط یقه مجاهدین را رها کردند بلکه کنار آنها ایستادند برای تخریب شاهزاده.
مشکل آنها این است که آدرس مستقیم و سرراست براندازی می‌رسد به ایرانگرایان با محوریت شاهزاده رضا پهلوی. شاهزاده نباشد هر کس دیگری که مقصد این آدرس باشد هم مدام آماج حمله آنها خواهد بود.
تا آخرین لحظه عمر اصلاح‌طلب میمانند. اندکی از آنها واقعا هنوز دل در گروی میراث امام راحل دارند. اما بیشترشان اگر روزانه سنگی پرت نکنند به سمت ایرانگرایان گرسنه میمانند. آن رسانه‌ها پول مفت به کسی نمی‌دهند.
@nasserkaramii