با «ت» بنویسیم یا با «ط»؟

این واژه‌ها را با «ت» باید نوشت:
اتاق، اتراق، اتریشی، اتو، امپراتور، ایتالیا، باتری، باتلاق، بلیت، تاس، تایر، تپانچه، تپش، تپنده، تپیدن، تراز، تشت، تنبور، رتیل، سِتبر، شَمّاته‌دار، غلتان، غلتاندن، غلت زدن، غلتیدن، قاتی، قاتی‌پاتی

این واژه‌ها را با «ط» باید نوشت:
الواط، الواطی، بطری، ساطور، سطل، طاق، طاق‌چه/ طاقچه، طناب، طوطی، طوفان، طومار، فطیر، قرنطینه، قوطی، لوطی، ملاط، ناطور

#املا

در گذشته خدا مهم‌تر از انسان بود، امروزه انسان مهم‌تر از خداست.
‌

یک صفحه از فرهنگِ واژه‌های عربی در فارسی که بیست سال قبل تألیف کرده‌ام، ولی هنوز برای انتشار آماده نیست.
در این فرهنگ، تک‌واژهای عربیِ رایج در فارسیِ امروز را از لحاظِ املا، تلفظ، ریشه، و وزن بررسی کرده‌ام.
‌

فرهنگِ واژه‌های عربی در فارسی، تألیفِ بهروزِ صفرزاده.
‌

شَگاع یکی از عجیب‌ترین واژه‌های شاه‌نامه است، چون هم «گ» دارد هم «ع»!

تصویر مربوط است به فرهنگِ شاه‌نامه، تألیفِ دکتر علیِ رواقی.
‌
عَنگ یکی دیگر از واژه‌هایی است که در آن‌ها «ع» و «گ» هست.
«خرِ عَنگ» یعنی خرِ نر.
این واژه در بیتی از دیوانِ شمسِ مولانا آمده و در فرهنگِ بزرگِ سخن هم نقل شده‌است.

#واژه‌شناسی

شیرِ بی یال و دُم و اِشکم ببین.

تهران، دارآباد.
سه‌شنبه هفتمِ فروردینِ ۱۴۰۳.
‌‌

تهران، دارآباد.
‌

معلمان در را باز می‌کنند،
اما تو خودت باید وارد شوی.

مَثَلِ چینی

شخصیتِ معلم مهم‌تر از درسی است که می‌دهد.

کارل مِنینگر
‌

وقتی شاگرد آماده است، آموزگار پدیدار می‌شود.
وقتی شاگرد به راستی آماده است، آموزگار ناپدید می‌گردد.

درسِ ادیب اگر بُوَد زمزمۀ محبتی/
جمعه به مکتب آورَد طفلِ گریزپای را

نظیریِ نیشابوری

من معلم هستم.
زندگی پشتِ نگاهم جاری‌ست.
سرزمینِ کلمات
تحتِ فرمانِ من است؛
قصرِ پنهانِ من است.
قاصدک‌های لبانم هر روز
سبزهٔ نامِ خدا را به‌ جهان می‌بخشند.

من معلم هستم.
آخرین دغدغه‌هایم این است:
نکند حرفِ مرا هیچ‌کس امروز نفهمد اصلاً.
نکند حرفی ماند.
نکند مجهولی
روی رخسارۀ تن‌سوختۀ تخته‌سیاه جا مانده‌ست.

من معلم هستم.
هر شب از آینه‌ها می‌پرسم:
به کدامین شیوه
وسعتِ یادِ خدا را بکشانم به کلاس؛
بچه‌ها را ببَرم تا لبِ دریاچۀ عشق،
غرقِ دریای تفکر بکنم؟
با تبسم یا اخم؟
با یکی بود و نبود،
زیرِ یک طاقِ کبود،
یا کلاغی که به خانه نرسید،
قصه‌گویی بکنم؟
تک‌ به‌ تک یا با جمع؟
بدوم یا آرام؟

من معلم هستم.
نیمکت‌ها
نفَسِ گرمِ قدم‌های مرا می‌فهمند.
بال‌های قلم و تخته‌سیاه
رمزِ پروازِ مرا می‌دانند.
سیب‌ها
دستِ مرا می‌خوانند.

من معلم هستم.
دردِ فهمیدن و فهماندن و مفهوم شدن
همگی مالِ من است.

من معلم هستم.

#راضیه_سلمانی
#روز_معلم

شوخی با ترجمۀ اصطلاحات و مَثَل‌ها 😁

یکی به نعل می‌زنه یکی به میخ.

The blacksmith is busy doing his job without fail
Now hammering the horseshoe, now hammering a nail
‌

کسی که به ان‌شاءالله اعتقاد دارد نیازِ چندانی به برنامه‌ریزی احساس نمی‌کند.

ایرانی‌ها خیلی به شانس و تصادف متکی‌اند.

#بهروز صفرزاده

فناوری کم‌کم دارد ما را به جایی می‌رسانَد که دیگر نمی‌توانیم مَجاز را از حقیقت تمیز دهیم.
در آینده اثباتِ حقیقت کاری ناممکن و بیهوده خواهد بود.

#بهروز صفرزاده

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف...
‌

وقتی گوگل ترنسلیت از فارسی به انگلیسی ترجمه می‌کند. 😄
‌