مراتب فنا :

فنا  سه درجه دارد: 

الف. فنای در افعال: سالک در این مقام همه ‌قدرت‌ها و علل و عوامل موثر را در برابر اراده حق سبحانه بی‌تأثیر دیده و حقیقت معنای لا حول و لا قوه الا بالله، برای او تجلی می‌کند به گونه‌ای که از هیچ کس جز حق پروا نداشته و به هیچ چیزی جز حق امیدوار نیست. 

ب. فنای در صفات: سالک در این مقام عالم را با تمام اوصاف و کمالات و آثار و جلوه‌های وجودی که دارد، مظهر حق دانسته و تجلی جمال زیبای دوست می‌بیند، ‌لذا گفته‌اند: 
بدریا بنگرم دریا تو بینم
 به صحرا بنگرم صحرا تو بینم
 به هر جا بنگرم کوه و در و دشت
 جمال چهره زیبا تو بینم

ج. فنای در ذات: سالک در این مقام همه اسماء و صفات حق را مستهلک در غیبت ذات احدیت یافته و به جز ذات احدی، هیچ گونه هستی‌ای در روح او باقی نمی‌ماند و حقیقت آیه: «لمن الملک الیوم، لله الواحد القهّار» برای او تجلی می‌کند. عرفان عملی و اخلاق عرفان عملی به ما نشان می دهد که از چه راهی می توانیم به قله منیع انسانیت(توحید) برسیم و در  بین راه چه منازل و احوالی را شاهد خواهیم بود ولی در اخلاق هیچ گونه ترتیب و نظامی ملاحظه نمی شود در عرفان عملی منازل و مقامات سلوک اخلاقی یک به یک مشخص می شود ولی در اخلاق طی این مراحل نظری مستقلا وجود ندارد یعنی از نظر عارف روند رشد شکوفایی روح آدمی یک گیاه و یا یک جنین است

که طبق نظام مخصوص به پیش می رود ولی از نظر اخلاق روح انسان مانند خانه ای است که باید با یک سلسله زیور، زینت و نقاشی گردد بدون این که مشخص شود از کجا آغاز و به کجا پایان می یابد


@haghightx

آنچه خدا می دهد پایانی ندارد،

و آنچه آدم ها میدهند، دوامی...

زندگیتان پر از داده های خدا.

@haghightx

طبق قانون فیزیک قرار دادن یک آهن در میدان مغناطیسی، پس از مدت کوتاهی آنرا به "آهنرُبا" تبدیل می‌کند.

حال قراردادن یک ذهن در میدان مغناطیسی بدبختی، می شود بدبختی رُبا.
و قرار دادن در میدان مغناطیسی خوشبختی، می‌شود خوشبختی رُبا.
هرچه را که می‌بینید،
هرآنچه را که می‌شنوید،
و هر حرفی که می‌زنید،
همه دارای انرژی  هستند و ذهن شما را همانرُبا می‌کنند

به قول مولانا

تا درطلب گوهر کانی، کانی
تا در هوس لقمه نانی، نانی
این نکتهٔ رمز اگر بدانی، دانی
هرچیز که در جستن آنی، آنی

@haghightx

در بلا هم می‌چشم لذات او
مات اویم مات اویم مات او
چون رهاند خویشتن را ای سره
هیچ کس در شش جهت از ششدره
جزو شش از کل شش چون وا رهد
خاصه که بی چون مرورا کژ نهد
هر که در شش او درون آتشست
اوش برهاند که خلاق ششست
خود اگر کفرست و گر ایمان او
دست‌باف حضرتست و آن او

#مولانای_جان
@haghightx

هفت واقعیت زندگی که مستقیماً روی چاکرا هامون تاثیر میذاره.

#درمانگر خودتون باشید.

@haghightx

خوشبختی سه قانون دارد

فراموش کردن تلخی های دیروز
غنیمت شمردن شیرینی های امروز
امیدواری به فرصت های فردا...

@haghightx

چیزی در درون سالک، همیشه از هر تغییری آگاهی دارد. هدف سالک دقیقاً پروردن و ادامه این آگاهی است. سالک آن را پاک می کند، صیقل می دهد و سر پا نگه می دارد.

📕 کتاب افسانه های قدرت

@haghightx

از جزء تا کل ،از خود تا خدا :

اگر براي نيست شدن در كل آماده باشي، پيامد آن شادماني است. اگر در برابر نيست شدن مقاومت كني و اگر بكوشي همچنان ماهيتي مجزا باقي بماني ... اين كاري است كه همه مشغول انجام آن اند: تلاش برا ي يك « خود » ‌بودن. تلاش براي محافظت از خويش، دفاع از خويش.

همه مشغول حصار كشيدن به دور خود در برابر كل هستند. همه از كل مي ترسند، زيرا كل پهناور است. از همه طرف ما را فرا گرفته . ما همچنان به دور خود ديوار مي كشيم، ديوار چين را به دور خود مي كشيم، تا از خودمان محافظت كنيم و گرنه كل همچون سيل ما را فرا خواهد گرفت و ما را در خود غوطه ور خواهد ساخت! بنابراين ما ديوار بزرگ چين را دور خود مي كشيم، تا پشت آن پنهان شويم، تا خرد و كوچك باقي بمانيم... 

ما جدا و مستقل نيستيم،‌هيچ انساني يك جزيره نيست. ما جزيي از قاره هستيم، بنابراين ستيزه جويي با قاره بي فايده است... در كل نيست شو، دست از «‌خود » ‌بشوي. فراموش كن كه تو جدا و مستقل هستي. خودت را جزيي از كل احساس كن تا ببيني چقدر زيبا، شيرين و دلنشين است. تا ببيني هر لحظه اش چقدر پر خير و بركت است.

@haghightx

اگر به روابط خود به صورت آینه ای بنگریم که دقیقاً چهره خودمان را به ما نشان می دهد، پی می بریم که دروناً به کدام مسئله باید بپردازیم.

آنگاه می توانیم بیشتر خودمان را بشناسیم و کمتر دچار مشکلات شویم.

آن افراد زندگیمان که ناراحتمان می کنند و ما را می آزارند و با ما می ستیزند و ما را مورد قضاوت قرار می دهند، آن جنبه های وجودمان را منعکس می سازند که طردشان می کنیم.

مثلاً به شخص آرام نشان داده می شود که وجه صراحت خود را پرورش نداده است، و به شخص پرخاشگر نشان داده می شود که وجه تامل و تعمق خود را پرورش نداده است.

اغلب اوقات می بینیم به سوی اشخاصی کشیده می شویم که دارای ویژگیهای متضاد خودمانند.

در این گونه روابط به طرزی ناهشیار جویای آنیم که تمامیت یابیم.

به این دلیل به سوی افرادی کشیده می شویم که نمایانگر نیروهایی هستند که در شخصیت ما پرورش نیافته اند.

در یکی از سطوح تشخیص می دهیم که آنها می توانند به ما کمک کنند تا متعادلتر شویم.

اگر به افرادی که نمایانگر جنبه های متضاد ما هستند اجازه بدهیم،
می توانند بهترین آموزگار ما بشوند.

#شاکتی_گواین
#راه_تحول

@haghightx

زندگی همین لحظاتی است که یکی پس از دیگری از دست می رود.

برای زندگی، هیچ بعداً و بعدی وجود ندارد.

یا فی الحال زندگی می کنی،
یا هیچگاه زندگی نخواهی کرد.

(🗻📷ارتفاعات تهران کلکچال)

@haghightx

وقتی شما خودتان را از اندیشه های منفی دور می کنید نه تنها روحتان را از بیماری محافظت می کنید بلکه جسم خویش را که خانه روحتان است از مرض و ناراحتی مصون می دارید.

@haghightx

شاید تو نیاز داشته باشی این جمله رو
از پائولا هاوکینز بخونی:
«حفره‌های زندگی‌ات همیشگی‌اند.
تو باید در اطرافش رشد کنی،
مثل ریشه‌های درخت که
از اطراف بیرون می‌زنند، باید خودت
را از لابه‌لای شیارها بیرون بکشی...»

@haghightx

انتظار رو فقط از اونی داشته باش
که تو آینه میبینی..!

@haghightx

صبح اول هفتتون بخیر

انرژی ساطع شده توسط افرادی که مدیتیشن میکنند صدها یا هزارها برابر بیشتر از سطح انرژی انسانهای عادی است.

@haghightx

اکنون اگر صدهزار بار آبِ دریا را طاس طاس بپیماید،
گوهر را نیابد.
غَوّاصی می‌باید تا به گوهر راه بَرَد،
و آنگاه هر غَوّاصی نه،
غَوّاصی چالاکی، نیکبختی.
این هُنرها و عِلم‌ها
همچو پیمودن آبِ دریاست به طاس.
طریقِ یافتنِ گوهر نوعی دیگر است.


#فیه_ما_فیه  مولانا

طاس: ظرف

@haghightx

وقتی که با مراقبه، فکرهای بی‌قرار را از دریاچه ذهن بیرون میکشیم، ما روح خودمان و بازتابی کامل از روح مقدس را نظاره می‌کنیم و درک می‌کنیم که روح و خدا یکی هستند

👤 یوگاناندا

@haghightx

مراقبه،ذکر ،فنا:
مراتب ذکر :
ذکر را چهار مرتبه است  :
نخست آنکه تنها بر زبان جریان یابد ،دوم علاوه بر زبان ،قلب نیز ذاکر و متذکر باشد،بدیهی است که برای حضور قلب ،مراقبت و مداومت لازم است ،چراکه اگر قلب خود را به حال خود رها کند، در وادی انکار سرگردان خواهد شد .
سوم آنکه ذکر چنان در قلب متمکن شود و بر آن مستولی گردد که بازگیری توجه دشوار است.و بلاخره چهارم آنکه بنده خدا یکسره در مذکور مستغرق شود که دیگر نه به ذکر و نه به  قلب خود توجه دارد .و این حال همان است که در عرف عرفان به فناء تعبیر می شود و  همان    که منظور تمام و کمال مطلوب از ذکر حضرت باری تعالی است.

نشان از بی نشان ها

@haghightx

‍ پُر کن از باده ی چشمت،
‏قدح صبحِ مرا.
‏خود بگو
‏من ز ِ تو سرمست شوم،
‏یا خورشيد؟
‏‌
مولانا

@haghightx