همسرانه حریم زندگی💑 39587

#کلیپ

براے عشق جانم 😍♥️

@harimezendgi👩‍❤️‍👨🦋

3.05K viewsedited 14:04

#پارت_744

لیوان آب قند رو از فوزیه گرفتم و به سمت نارگل گرفتم.
اونقدر گریه کرده بود که چشماش شده بودن کاسه ی خون....سری تکون داد و لیوان رو پس زد.حتی
صداش هم بالانمیومد.
دل نگرون ودرحالی که رنجش عمیقا برام قابل درک بود گفتم:
-نارگل...بخدا میفهممت...و حتی به اندازه خودت ناراحتم ولی توداری خودتو میکشی...التماست میکنم یه
چیزی بخور..
سرشو تکون داد.پلک زد
فین فین کنان صدای تحلیل رفته ای که انگار از ته چاه بلند میشد گفت:
-یعنی سلدا الان کجاست؟؟ بدون من دووم نمیاره! بدون من نمیخوابه....خدااایا جگرم سوخت...دارم زجر
میکشم...
دستمو با تاسف روی دستش گذاشتم.حالا دیگه چشمای خودمم لباب از اشک شده بود.اشکهایی که هیچ
اختیارو تسلطی روشون نداشتم...دستشو نوازش کردمو گفتم:
_پیدا میشه نارگل...یعنی پیداش میکنیم.هرجور شده
سرم بی اختیار خم شد.اشکهاش دون دون رو زانوهاش چکیدن و شونه هاش لرزیدن....با مایوس ترین
حالت ممکن گفت:
-نه نه...دیگه پیدا نمیشه...مصیب دختر منو جایی میبره که دست هیچکس بهش نرسه...شاید اصلا
بفروشش...بفروشش که وادارش کنن گدایی بکنه...سلدای بیچاره ی من..
آه عمیقی کشیدم.یه لحظه غفلت ختم شد به یه اتفاق وحشتناک...اتفاقی که بوی جبران نشدنش بدجور
پیچیده بود..
رو کردم سمت غلام و پرسیدم:
-خبری از یوسف و ابراهیم نشد!؟
غلام نگاه دلسوزانه اش رو از نارگل برداشت وگفت:
-نه خانم...فعلا که هیچی
جمله ی غلام دوباره نارگل رو به گریه انداخت و چقدر تو اون لحظه بیشتر و بیشتراز همیشه نبود
ارسلان
تو این روزای اخیر ملموس تر و شدیدتر شد برام.
حتی حس میکردم اگه اون بود هیچوقت همچین اتفاقی نمیفتاد.هیچوقت!
آه عمیقی از ته ته دلم کشیدم.دلم میخواست گوشی رو بردارمو بهش زنگ بزنمو بگم که باید همین حالای
حالا بیاد..
در که باز شد هردوی ما بلندشدیم.
چشم دوختیم به اژدر خانی که حتی خودش هم مثل یوسف و ابراهیم به تکاپو افتاده بود.
شتابان خودمو بهش رسوندم.
یاس از صورت مرموز و غیرقابل حدسش میبارید...آره...این اولین باری بود که میتونستم از صورت
مبهمش بی سوال و بی کنجکاوی جوابم رو بگیرم.
ایستاد.نگاهی به من و نگاهی به نارگل انداخت و بعد لب از لب باز کرد و گفت:
نه...نتونستیم..
صدای هق هق نارگل سکوت اتاق رو شکست اصلا نیازی نبود جمله اش رو ادامه بده چون همه ی ما
فهمیدیم چی شده و چه اتفاقی افتاده...
کورسوهای امیدمونم که یکی یکی محو میشدن...
چند دقیقه بعداز اژدرخان یوسف و ابراهیم هم اومدن.اونا هم به مایوسی اژدرخان بودن و مشخص بود
هیچ رد و اثری پیدا نکردن....
ناری همچنان هق هق میکرد و حق هم داشت.پاره ی تنش رو دزدیده بودن و دستش به هیچ جا بند
نبود.یه هیچ جاااایی....
ابراهیم که تا به این موقع از شب پا به پای یوسف و اژدرخان درحال جست و جو بود بعداز نفس عمیقی
و بی اینکه خستگی دربکنه با پایان نتیجه ی جستجوش همه مارو به رعب و وحشت و یاس انداخت:
بازم نشد ردی پیدا کنیم.کاملا مشخص از میانبر رفته...از جاده های فرعی که دوربینای پشتی رو شکسته بود واسه همین چیزی ضبط نشد...تمام جاده و مسیر رو زیرو رو کردیم و دوربین‌های راهنمایی
رانندگی هم نتونسته ثبتش کنن...
و اینکه...ظاهرا خیلی وقت اینجارو زیرورو داشت...
اژدرخان ناباورانه و با خشم پرسید:
-خیلی وقت اینجارو زیر نظر داشت اونوقت شما متوجه نشدین...!؟؟
بجای ابراهیم یوسف بود که سر به زیر انداخت و گفت:
چند روزی یه لبو فروش اومده بود همی پایین جاده لبو و باقال میفروخت...یه درصدهم شک نکردیم
اون حرومزاده باشه آخه همیشه این جوونا دور و اطرافش جمع میشدن و بساطش به راه بود....
اژدرخان لباشو روهم فشرد و گفت:
-گند زدین...گند زدین...
هق هق ناری شدت گرفت.ضجه میزد و میگفت دیگه دستش به دخترش نمی رسه...
کنارش نشستم.دستمو رو شونه اش گذاشتم و گفتم:
-مایوس نشو ناری...پیداش میکنیم...پیداش میکنیم....
گریه کنان گفت:
-نه نه...مصیب بچه امو دزدیده...مصیب دیگه بچه ام رو پس نمیده ..دختر بیچاره ام...حتما الان داره
بهونه منو میگیره...خدااااا....خداااایا دخترم....
کشیدمش تو آغوشم و خودمو بجای اون تصور کردم.اگه یه نفر امیرسامو ازم می دزدید من چه حالی بهم
دست میداد!؟ اون اگه چند ثانیه ازم دور میشد من به جلز و ولز میفتادم وای به اینکه....
سرشو گذاشتم رو شونه ام.رمقی براش نمونده بود...چقدر دلم به حالش سوخت و چقدر پشیمون شدم از
اینکه همون روز اجازه ندادم ارسلان حساب مصیب رو برسه...
آره آره....مثل سگ از کارم پشیمون شدم.
حتی تو لحظه حس تنفر از خودم بهم دست داد.یه حس تنفر تهوع آور....

4.35K views15:43