✅دلایل بروز بحران آب در ایران را از زبان یکی از کارشناسان بشنوید:

🔴 آب ایران، پاسخگوی افزایش جمعیت نبوده و نیست.

🔴 ظرفیت زیستی مطلوب ایران، پنجاه میلیون نفر است.

🔴 یکی از دلایل بحران آب، سیاست‌های افزایش زمین‌های کشاورزی و خودکفایی است.

🔴 مدیریت آب در ایران همواره تابع سیاست‌های نادرست بالادستی و کلان کشور بوده است.

🔴 مسائل محیط زیستی جایی در برنامه‌ریزی‌های بلند مدت کشور ندارد.


🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

✳️ لمس طبیعت!

🔹 طبیعت‌گردی یعنی دوری از هیاهوی شهر و دنیای صنعتی... و شنیدن صدای پای آب، صدای پرندگان و صدای نسیمی که لابلای شاخه‌های درختان می‌پیچد...

🔹 طبیعت‌گردی یعنی تماشای آسمان شب و ستارگانی که در شهر از دیدن‌شان محروم هستیم... و گوش سپردن به صدای مرغ حق و مرغ سحر...

🔹طبیعت‌گردی یعنی دیدن شکوه و زیبایی اُرس‌هایی که در شکاف صخره‌ها ریشه دوانیده‌اند...

🔹 طبیعت‌گردی یعنی چشیدن طعم پاکی و طراوت چشمه‌ها...

🔹 طبیعت‌گردی یعنی فرصتی برای کودک کنجکاو درون، تا فارغ از روزمرگی‌ها و عادت‌ها، از کشف شگفتی‌های کوچک و بزرگ طبیعت به وجد آید...

🔹 طبیعت‌گردی یعنی پناه بردن به آغوش مادر طبیعت...


✅ به سراغ طبیعت اگر می رویم؛ نرم و آهسته برویم!...

🔶 بزم‌ها، بلندگوها و سرگرمی‌های پر هیاهوی شهری را با خود به دامان طبیعت نبریم و آن‌ها را به مکانی و زمانی مناسب موکول کنیم!

🔶 خود و دیگران را از درک و لمس طبیعت و آرامش آن محروم نکنیم!

🔶 طبیعت جای زباله و ناپاکی نیست، طبیعت را ارج نهیم و پاس بداریم!


📸✍️ باقریان


لطفا" این مطلب را #نشر_دهید و #همرسانی_کنید!


@hezarmasjedwatch
instagram.com/hezarmasjedWatch

«حمید مرادی» فعال مدنی و محیط زیست، وکیل پایه یک دادگستری و مدیر عامل سازمان مردم نهاد «شنه‌ی نه‌وژین» در راه حفاظت از کوهستان آبیدر سنندج گرفتار شعله‌های آتش شد و به دلیل شدت جراحات به مورخ سوم مردادماه ۱۴۰۴ در بیمارستان کوثر سنندج فوت نمود و به جمع شهیدان ژینگه کوردستان پیوست.

@chya_ngo

پنج‌شنبه دوم مرداد، آتش گسترده‌ای کوه «ئاویه ر- آبیدر- سنندج» را به کام خود کشید. فعالان زیست‌محیطی چونان گذشته دست به کار شدند و سه ساعت تمام در دل آتش ماندند.
سه نفر از آنها دچار سوختگی شدید شدند و به بیمارستان سنندج منتقل شدند. حمید مرادی، مدیر انجمن زیست‌محیطی «شنه ی نه وژین» بر اثر سوختگی شدید در بیمارستان کوثر سنندج جان باخت.

در سال‌های گذشته هم شاهد مرگ عزیزانی بوده‌ایم که در جریان تلاش برای مهار آتش‌سوزی جان خود را از دست دادند:
بلال امینی، یاسین کریمی، مختار خندانی، محمد پژوهی، رحمت حکیمی‌نیا، شریف باجور، امید حسین‌زاده (کهنه‌پوشی)

🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

درختِ عریان، در بسترِ سردی از مِه خفته بود،
پیرامونش، گل‌های بهاری غوغایی به‌پا کرده بودند؛
اکنون زمان بیداریست!

#ایران_جان

📸✍️ باقریان

استان اردبیل - بهار ۱۴۰۴

@chaarraah
https://www.instagram.com/esmaeel_bagherian

➖اصل چهل و یکم سبزگرا
🟩 عضو تشکلی از سبزها باش

زیست‌بوم جهان آنقدر شکننده است که به راستی می‌توان گفت برای آن هزار دوست کم است و یک دشمن بسیار. ترویج سبزگرایی و پرهیختن شمار افزونتری از مردم به ناسبزی می‌تواند مهمترین مسئولیت اجتماعی هر سبزگرا به شمار آید. ایجاد تشکل‌های سبز و حضور گرم و فعال در آنها راهی است برای مضاعف سازی شور و انگیزه و افزایش اثرگذاری سبزها...

◻️... مهم این است که مداوم گرد هم جمع شوید و گفتگو کنید. راه سرانجام پیدا می شود.

... هیچ چیز بهتر از خشنودی درونی به انسان شادی و آرامش نمی‌دهد. و یکی از راه‌ها برای خشنودی درونی البته احساس مفید بودن است، به خصوص اگر همراه با کاری باشد که به انسان این حس را بدهد که دارد جاودانگی را لمس می‌کند. و برای لمس جاودانگی یکی از راه‌ها مشارکت در حفاظت و مراقبت از چیزی است که به هر دلیل باید تا ابد بماند اما در معرض نابودی است. دیواری حتی، پرنده کوچکی شاید، یا بوته و سنگ و صخره‌ای. امتحان کنید. به امتحانش می‌ارزد. فقط کافی است عضو یک تشکل بشوید برای مراقبت از هر آنچه که میراث بشری تلقی می‌شود یا اینکه دوستانتان را تشویق کنید با هم چنین تشکلی راه بیندازید...

✍️ دکتر ناصر کرمی

@nasserkaramii

🍀 محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

✳️ یک یادآوری و چند نکته!

یکی از آرزوهای دیرین من که بارها در این کانال یا در گفتگوی حضوری با دوستان به آن اشاره کرده‌ام این بوده و هست که چندین سَمَن (سازمان مردم نهاد) فعال و کارآمدِ محیط زیستی در شهرها و روستاهای پیرامون رشته کوه هزار مسجد تشکیل شود تا به آموزش همگانی، اطلاع‌رسانی و حفاظت از طبیعت در این منطقه کمک کنند. در سال‌های اخیر تشکیل نخستین سمن محیط زیستی در شهرستان کلات نادری به عنوان گام آغازین در این راه، مایه‌ی خوشحالی بوده و امید است که سمن‌های بیشتری در سایر شهرها یا روستاهای منطقه با حضور افراد علاقه‌مند به طبیعت و محیط زیست، به‌ویژه جوانان تشکیل شوند.

⬅️ بی‌تردید کارایی و اثربخشی این سمن‌ها و تشکل‌ها هنگامی بیشتر می‌شود که نکات اساسی زیر را همواره مد نظر قرار دهند:

🔸 باور قلبی مدیران و اعضاء به اساسنامه و اهداف سمن و ارزش و اهمیت حفاظت از طبیعت، محیط زیست و حیات وحش

🔸 پایبندی به اصول "کار گروهی و سازمانی" و تلاش جدی برای جلب همکاری مردم بومی و عضوگیری هر چه بیشتر

🔸 برگزاری جلسات سالانه یا دوسالانه‌ی مجمع عمومی طبق اساسنامه و انتخاب اعضای دوره‌ای هیئت مدیره‌ با رای اعضای سمن

🔸 برگزاری منظم جلسات هفتگی یا ماهانه برای تبادل نظر اعضاء و تصمیم‌گیری درباره مسائل مختلف

🔸 همکاری موثر و جدی با ادارات حفاظت محیط زیست، منابع طبیعی و...

🔸 پرهیز از خودنمایی یا حضور و اتلاف وقت در برنامه‌ها و همایش‌های نمایشی و بی‌نتیجه‌ که با اهداف صرفا" تبلیغاتی برگزار می‌شوند.

🔸 پرهیز از عافیت‌طلبی و محدود کردن فعالیت‌ها به موضوعاتی خاص یا عامه‌پسند و خودداری از سکوت یا چشم‌پوشی بر تخلفات مهم محیط زیستی در زمینه‌های گوناگون (تخریب یا تصرف منابع طبیعی، شکار حیات وحش، آلودگی محیط زیست، طبیعت‌گردی غیر اصولی و...)


🔹نکته‌ی ظریفی که کمتر به آن اشاره می‌شود این است که:

گاه افرادی به ظاهر خیرخواه، با پیش کشیدن دلایل و بهانه‌هایی واهی توصیه می‌کنند از برخی تخلفات محیط زیستی و ناهنجاری‌ها، از جمله آن‌هایی که ریشه در ضعف‌های فرهنگی و اخلاقی بخش‌هایی از جامعه دارند چشم پوشی شود و انتقادی صورت نگیرد، در حالی‌که اگر نیک بنگریم پشت این ظاهر خیرخواهانه، واقعیتی ناپسند نهفته است؛ چنین افرادی که همواره منافع شخصی خود را در سکوت و بی‌تفاوتی می‌بینند به این دلیل، مسامحه و چشم‌پوشی از تخلفات دیگران را توصیه می‌کنند که همان ناهنجاری‌ها و ضعف‌ها، کم و بیش در خود آن‌ها نیز دیده می‌شود و نمی‌خواهند روزی خودشان هم مورد نقد و سرزنش قرار گیرند!

بدیهی‌ست آموزش، گفتگو و تذکر، در مرحله‌ی نخست فعالیت‌های محیط زیستی قرار دارد ولی در زمانه‌ای که برخی متخلفان سودجو از ضرب و جرح و یا حتی کشتن محیط‌بانان، جنگل‌بانان و ماموران قانون اِبایی ندارند، باید پذیرفت که گاه فعالان محیط زیست یا اعضای سمن‌های محیط زیستی ناخواسته رو در رو با متخلفان ریز و درشت (و حتی برخی مسئولین نالایق) قرار می‌گیرند؛ در این هنگام باید اهداف محیط زیستی را با بهره‌گیری از قانون، اعتراض مدنی، نامه‌نگاری با مدیران دولتی و نیز اطلاع‌رسانی در رسانه‌ها و آگاه کردن افکار عمومی، پیش بُرد حتی اگر متخلفان از آشنایان باشند. بنابراین اگر باور قلبی به اهداف و نیز شهامت کافی وجود داشته باشد جایی برای سهل‌انگاری، رودربایسی یا محافظه‌کاری باقی نمی‌ماند.

🖌 باقریان

#سمن #سازمان_مردم_نهاد #هر_ایرانی_یک_محیطبان

🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

⚫️ متاسفانە چیاکو یوسف‌نژاد یکی دیگر از فعالین محیط زیست که روز پنج‌شنبه گذشته هنگام کنترل و مهار آتش‌سوزی ارتفاعات آبیدر سنندج دچار سوختگی شدید شده بود، دقایقی پیش در اثر شدت جراحات وارده در بیمارستان کوثر جان باخت.

@mohitbanan_Jangalbanan


🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

🔴 در بیست سال گذشته ۲۴۰۰ فرد از گونه‌های مختلف در پارک ملی گلستان تلف شده‌اند.

🔻گرد فراموشی روی مصوبه قدیمی

الهه موسوی/ روزنامه‌نگار


چشمه‌ای در پشت پاسگاه «شارلق» که عامل حیات پارک ملی گلستان و طبیعت و حیات‌وحش آن است، این‌بار عامل آتش‌سوزی قدیمی‌ترین پارک ملی ایران شد. به گفته رضا شکاریان، مدیرکل حفاظت محیط‌زیست خراسان شمالی، این آتش‌سوزی حدود ۳۰۰ هکتار از اراضی جنگلی پارک ملی گلستان را دچار حریق کرد؛ آتشی که در کنار این چشمه با دست‌های یک مسافر و برای خوردن چای یا غذا ایجاد شد، با وزش باد شدید به سمت علفزارها رفت و علاوه بر عرصه‌های مرتعی، جنگل‌ها را نیز خاکستر کرد. درختان چند هزار ساله اُرس، سیاه‌تلو، بلوط و... سوختند و محیط‌بانان و نیروهای مردمی و دیگر نیروها چند روز جان کندند تا آتش خاموش شود. اینها همه به واسطه وجود جاده است که از ابتدای ثبت پارک ملی گلستان، دشنه‌ای بر دل این ذخیره‌گاه زیست‌کره جهانی شده و با وجود مصوبه دو دولت برای خروج از دل پارک ملی، فراموش ....

⬅️ ادامه گزارش در لینک زیر :
.
https://irannewspaper.ir/8757/9/124077

🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

⚫️ متاسفانه خبات امینی، سومین فعال حافظ منابع طبیعی نیز شهید شد.

با کمال تاسف، خبات امینی، سومین مجروح حادثه آتش‌سوزی وحشتناک آبیدر جان خود را از دست داد. او که پیش از این در حادثه‌ای دیگر از ناحیه دست و پا دچار سوختگی شدید شده بود باز هم برای نجات همکارانش حمید و چیاکو به دل آتش زد.

با شجاعت و از خودگذشتگی خبات حتی در لحظات سخت و دردناک حاضر به ترک میدان نبرد با آتش نشد و در نهایت در اثر سوختگی جانش را فدای طبیعت و انسانیت کرد.

خبات امینی، چیاکو یوسف‌نژاد و حمید مرادی، نه تنها در یادها خواهند ماند، بلکه نامشان به‌عنوان قهرمانان واقعی و فراموش‌نشدنی تاریخ این مرز و بوم خواهد درخشید.

روحشان شاد و یادشان گرامی باد
@Sabzpress

افرادی که به‌عمد یا به‌دلیل سهل‌انگاری موجب آتش‌سوزی در طبیعت می‌شوند، همچنین زمامدارانی که در زمینه‌ی حفاظت از منابع طبیعی کشور و تامین بودجه و امکانات برای این منظور کوتاهی می‌کنند، باید پاسخگوی چنین فجایعی باشند.

🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

◾️ملت سوگ، ملت سازندگی نمی‌شود

▪️در جامعه‌ای که قهرمان را فقط در مرگ می‌بیند، زندگی ارزش نمی‌گیرد.

👈سنندج این روزها حال‌ و هوای دیگری دارد. در کوچه‌ها و خیابان‌ها، در نگاه خیس مادران و در دستانی که تابوتی را تا بلندای تپه‌ها بدرقه می‌کنند، می‌توان اندوهی عمیق را دید؛ اندوهی از جنس فقدان، از جنس آتش و انسانیت.
تشییع پیکر جان‌باختگان حادثه آتش‌سوزی آبیدر شهیدان مدافع طبیعت، حمید مرادی، چیاکو یوسفی‌نژاد و خبات امینی، صحنه‌ای بود که کمتر در کلمات می‌گنجد؛ هزاران نفر بدون دعوت آمده بودند. بازهم وداع باشکوه دیگری رقم خورد؛ اما یک پرسش بزرگ، در دل همین صحنه‌ها شعله‌ور شد: چرا ما، تنها در غم و مرگ، کنار هم هستیم؟ چرا وقتی حادثه‌ای اتفاق می‌افتد، یک‌صدا می‌شویم، اما در روزهای عادی، در سازندگی، در مراقبت از محیط زیست، در آموزش، یا در حفظ زیبایی و نظافت شهر و موارد حیاتی دیگر، چنین همبستگی نادری دیده نمی‌شود؟ چرا این همبستگی تنها در سوگ است؟ چرا روزهای دیگر، تبدیل به توده‌های پراکنده، خسته و بی‌تفاوت می‌شویم؟...


فرهنگ قهرمان‌پروری ما، ما را به سوگ عادت داده است؛ ما فقط در لحظه مرگ، قهرمانان را می‌بینیم. کسانی که در آتش آبیدر جان دادند، ناگهان از یک شهروند عادی به «قهرمان ملی» تبدیل می‌شوند. اما آیا همان قهرمان، وقتی زنده بود، حمایتی دید؟ در جامعه‌ای که قهرمان را فقط در مرگ می‌بیند، زندگی ارزش نمی‌گیرد. این‌گونه، ما ملت مرگ محور می‌شویم و نه ملت زندگی ساز.
آن دلدادگان که در آتش آبیدر سوختند، از مردم بودند؛ درد آنان فقط سوختن نیست، درد آنان، تنهایی بود در لحظه‌های قبل از حادثه، زمانی که می‌شد با برنامه‌ریزی و مشارکت مردمی، از چنین اتفاقی پیشگیری کرد. نهادهای اجتماعی ما، برنامه‌ای برای کانالیزه کردن انرژی جمعی ندارند.

در کشورهای توسعه‌یافته، وقتی مردم برای فاجعه‌ای متحد می‌شوند، دولت‌ها و نهادهای محلی بلافاصله این انرژی را تبدیل به اقدام می‌کنند:  برای ساختن آینده‌ای روشن‌تر، باید همین همبستگی را در اقدام‌های مثبت نیز تکرار کنیم. در آموزش مهارت‌های زندگی به نوجوانان، در حفاظت از محیط زیست و مشارکت داوطلبانه، در مطالبه‌گری آگاهانه و مسئولانه برای ایمنی، خدمات شهری، کتاب‌خوانی و کارآفرینی و عدالت.

با نگاهی به تجربه ملت‌های دیگر، می‌بینیم که در بسیاری از کشورهای پیشرفته، تلخی یک حادثه، آغاز تغییری بزرگ شده است:  در ژاپن، پس از زلزله و سونامی توهوکو، همان مردمی که برای سوگواری آمده بودند، در بازسازی مدارس و بیمارستان‌ها داوطلب شدند. در سوئد، آتش‌سوزی گسترده جنگل‌ها در سال ۲۰۱۸، جرقه‌ی شکل‌گیری هزاران گروه داوطلب محیط‌زیستی شد.

درد، اگر با آگاهی همراه شود، می‌تواند به نقطه ی آغاز تبدیل شود، نه پایان.
چرا ما نتوانیم، همبستگی را به رفتار روزمره تبدیل نکنیم؟ نگذاریم همبستگی ما، فقط در سوگ معنا پیدا کند؛ جامعه‌ای مترقی، فقط با سوگواریِ دسته‌جمعی ساخته نمی‌شود. در این روزها، ما داغدار کسانی هستیم که عاشقانه برای حفظ آب و خاک‌مان ایستادند، جان عزیزشان را فدا کردند؛ اما اگر می‌خواهیم راهشان را ادامه دهیم، باید از اندوه، اقدام بسازیم و از سوگ، سازندگی.

دست‌کم این روزها یک کار را می‌توانیم انجام دهیم:  این عزیزان و خانواده‌هایشان را تنها نگذاریم؛ نه فقط امروز، که در روزهای آینده، کنار پدر و مادرانی باشیم که فرزندان‌شان جوانمردانه پرکشیدند...

همین مردم، این جمعیت انبوه و بی مانند، که این روزها در تشییع شهدای مدافع طبیعت، شرکت کردند، می‌توانند فردا برای کاشت درخت، برای آموزش، برای پیگیری خدمات شهری، برای درمان بیماران، برای تأسیس تعاونی‌های مردمی، برای حفظ منابع طبیعی همین‌گونه متحد شوند.  در میان همین جمعیت، دکتر و مهندس، معلم، هنرمند، کارگر و پیمانکار، مغازه‌دار، دانش‌آموز و دانشجو و بازنشسته، همه بودند؛ همه آنهایی که اگر با هم بمانند، این شهر و این دیار رشد خواهد کرد. شاید وقت آن رسیده از آبیدر چراغی بسازیم.

✍بهنام امیری
@tajlilkurdistan


🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch