⬅️ شرح ویدئوهای پُست پیشین:

این تصاویر را یکی از دوستان علاقه‌مند به طبیعت برای من فرستاده است که دو سازه‌، یکی سنگ‌چین و دیگری سیمانی در بخش‌هایی از ارتفاعات جنوبی مشهد را نشان می‌دهد؛ جایی نسبتا" دور از شهر که تاکنون کمتر مورد دست‌اندازی و ساخت و ساز قرار گرفته و برای علاقه‌مندان به کوهپیمایی یا دوچرخه‌سواری در طبیعت، بسیار ارزشمند است. ولی متاسفانه فرد یا افرادی از روی ناآگاهی (یا به دلایل دیگر...) سازه‌هایی را به‌عنوان استراحتگاه و... در این منطقه درست کرده‌اند که در نگاه نخست ممکن است کاری خیرخواهانه به‌نظر برسد ولی در واقع حاصلی جز زشت کردن چهره‌ی طبیعت ندارد و نمایانگر آن است که این افراد نه از طبیعت درک درستی دارند و نه از ورزش در طبیعت.

لازم به یادآوریست که جای استراحتگاه، آلاچیق و... در تفرجگاه‌های طبیعی عمومی است نه در طبیعت بکر و نباید هر کسی خودسرانه در هر جایی از طبیعت سازه‌ای ناهمگون با محیط طبیعی بسازد و روی هر تپه‌ای یادگاری از خود بر جای بگذارد!

جالب اینکه اکنون این محل بیش از آنکه مورد نیاز یا استفاده ورزشکاران یا طبیعت‌گردان باشد توسط افرادی که دنبال جایی خلوت برای عروج به عوالم دیگرند بهره‌برداری می‌شود! و البته به‌زودی پیرامون آن آکنده از زباله خواهد شد.

جاده‌هایی که در اثر تاخت و تاز آفرودبازان و موتورکراس‌سواران در این منطقه ایجاد شده نیز حکایت غم‌انگیز دیگریست... / باقریان


🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

یکی دیگر از همراهان ارجمند، این تصاویر را از تاخت و تاز گروه‌های موتورکراس در ارتفاعات جنوبی مشهد فرستاده‌ است. متاسفانه هر روز بر تعداد این موتورسواران افزوده می‌شود و رد لاستیک این موتورها همچون زخم تازیانه بر پیکر طبیعت ایران خودنمایی می‌کند (زخمی که دیگر گیاهی جای آن نمی‌روید) و صدای گوشخراش آن‌ها آرامش انسان و هر جاندار دیگری را بر هم می‌زند.

⬅️ چند پرسش‌:

🔸این موتورهای بدون پلاک که فقط مجاز به استفاده در پیست‌های ورزشی موتورسواری هستند در طبیعت چه می‌کنند؟

🔸چرا نیروهای انتظامی، ماموران حفاظت منابع طبیعی و مقامات قضایی با این متخلفان برخورد قاطع و جدی نمی‌کنند؟ آیا در انجام این کار ناتوانند؟!

🔸چرا مسئولین هیئت‌های موتورسواری هیچگاه اقدامی بر علیه این تخلفات انجام نداده‌اند؟ آیا اعضای هیئت‌هایشان را در بین این گروه‌ها می‌بینند؟!

🔸چه کسانی (و یا چه مافیایی) این موتورها را به تعداد زیاد وارد کشور می‌کنند؟ آیا دست برخی از مسئولین در کار است؟!

🔸مگر طبیعت ایران، دشمن کم دارد که این‌ها نیز به آن اضافه شده‌اند؟!


⬅️ لطفا" #بازنشر کنید تا به گوش مسئولین برسد.

🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

🔴 نمونه‌ی کوچکی از جنگل‌تراشی و زمین‌خواری در شمال ایران به روایت تصاویر ماهواره‌ای!


در این تصاویر که در طول چند سال ثبت شده‌اند، روند تبدیل جنگل به باغ و زمین‌های کشاورزی و افزایش تعداد خانه‌ها را در منطقه‌ای اطراف بابل می‌بینید.

منبع: زیستا
@zistaa_env

🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

✳️ حشره‌خوار کوتوله - Pygmy White-toothed Shrew

یکی از کوچکترین پستانداران جهان

📸 هزار مسجد - مرداد 1404


طول سر و بدن این حشره‌خوار 35 تا 48 میلیمتر، طول دم 25 تا 30 میلیمتر و وزن آن 1.5 تا 2.5 گرم است. جثه‌ای بسیار کوچک و ظریف دارد و یکی از کوچکترین پستانداران روی زمین است. شبگرد است اما اغلب نزدیک طلوع خورشید فعالیت کرده و به‌صورت انفرادی زندگی می‌کند. به غیر از فصل تولیدمثل جانوری قلمرو طلب است. از مورچه، حشرات کوچک و بندپایان تغذیه می‌کند. به علت متابولیسم بالا اغلب در حال جستجوی غذا است و روزانه بیشتر از 1.5 تا دو برابر وزن خود غذا می‌خورد. از حاشیه دریا تا ارتفاع 1000 متر دیده می‌شود. اغلب در میان ریشه درختان یا داخل حفره‌ها لانه می‌سازد. در اوایل بهار جفتگیری می‌کند و پس از 27 تا 28 روز دو تا شش بچه برهنه با چشمانی بسته می‌زاید. بچه‌ها هنگام تولد 0.2 گرم وزن دارند. 17 تا 20 روز بچه‌ها را شیر می‌دهد. در سال 2 بار تولیدمثل می‌کند و طول عمر آن حدود 15 ماه است (اطلس پستانداران ایران - کرمی و همکاران)

#پستانداران_ایران #حشره_خوار_کوتوله

🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

🔴 عبارت غلط و ضد فرهنگ و ضد ارزش «داریم می‌رویم شمال عشق و حال»

این عبارت، بازتاب یک نگاه تقلیل‌گرایانه به شمال ایران است. نگاهی که این منطقه را نه به‌عنوان یک اکوسیستم حساس و دارای فرهنگ [بومی]‌، بلکه صرفاً یک محل خوش‌گذرانی و مصرف بی‌حد منابع می‌بیند. این ذهنیت محصول ترکیب چند عامل است:

🔸تبلیغات گردشگری غیر مسئولانه که طبیعت را فقط به‌عنوان [منبع درآمد و] پس‌زمینه‌ای برای تفریح پر سروصدا نشان می‌دهد، تجربه‌های تکرار شده مهمانی‌های شبانه و رفتارهای بی‌ملاحظه در ویلاها [و برخی مراکز اقامتی] و نبود آگاهی عمومی درباره ارزش‌های بوم‌شناختی و فرهنگی شمال.

🔸نتیجه این رویکرد، تبدیل سکوت و آرامش روستاها و جنگل‌ها به شلوغی و آلودگی صوتی، تولید زباله، فشار بر منابع آب و زمین، و تضعیف فرهنگ مهمان‌نوازی بومی است. در حالی که برای بسیاری از مردم، سفر به شمال معنایی متفاوت دارد: جست‌وجوی آرامش، ارتباط با طبیعت بکر، استراحت ذهنی و احیای حس احترام به محیط و جامعه محلی. تغییر این ذهنیت نیازمند بازتعریف #گردشگری [و طبیعت‌گردی] در گفتمان عمومی، آموزش رسانه‌ای، و ایجاد زیرساخت‌هایی است که سبک سفر آرام، کم‌مصرف و مسئولانه را تشویق کند.

🔸در این سال‌ها آلودگی صوتی در مناطق مسکونی اطراف شهرهای بزرگ و یا منطقه شمال ایران، به‌ویژه در محله‌های ویلایی و گردشگری، به معضلی جدی برای ساکنان تبدیل شده است. در ایام تعطیل و فصل گردشگری، پخش موسیقی با صدای بلند و برگزاری مهمانی تا نیمه‌شب یا بامداد شایع است. این مسئله هم از نظر قانونی و هم از نظر اجتماعی محل بحث است. در قوانین ایران، ایجاد صدای مزاحم در ساعات استراحت شبانه ممنوع است و بر اساس آیین‌نامه‌ها، ساعات سکوت معمولاً بین ۱۰ شب تا ۷ صبح تعیین شده است.

🔸این پدیده علاوه بر جنبه #قانونی، ریشه‌های #فرهنگی و #اجتماعی نیز دارد.
تفاوت سبک زندگی مردم بومی و تازه‌واردان، نگاه تفریح‌محور مالکان ویلاها [و برخی گردشگران]، نگرش مصرف‌گرایانه و تمایل به نمایش جایگاه اجتماعی از طریق مهمانی‌های پر سروصدا، #برداشت_نادرست_از_آزادی_شخصی و #نبود_نظارت_مؤثر، همگی در گسترش این رفتار نقش دارند.

🔸بخش بزرگی از فرهنگ در احترام گذاشتن به آسایش و آرامش اطرافیان شکل می‌گیرد. وقتی کسی بدون در نظر گرفتن شرایط ساکنان دیگر، نیمه‌شب با صدای بلند و چند نفره صحبت می کنند و همزمان موسیقی بلندشان تا چند خانه آن طرف‌تر هم شنیده می‌شود، در واقع نشان می‌دهد که یا به حقوق دیگران آگاه نیست و یا آگاه است و اهمیتی نمی‌دهد که هر دو حالت #ضعف_فرهنگی محسوب می‌شود.

🔸این مسئله حاصل ترکیب عوامل مختلف و نبود گفت‌وگو و توافق اجتماعی میان ساکنان بومی و مهمانان موقت و فصلی است که باعث بر هم زدن آرامش ساکنین دائم یا کسانیکه برای استراحت و آرامش به سکوت طبیعت پناه آورده‌اند می گردد. تفریح و مهمانی و دورهمی خیلی خوب است ولی استفاده از پخش‌ها و اسپیکرهای سالن‌های جشن در تراس خانه‌های مسکونی! آن هم در ساعات نیمه شب با صدای بلند با توجه به تراکم خانه و ویلاها هیچ توجیهی ندارد و تنها نشانه بی توجهی به حقوق همسایه‌ها است.

🔸البته نبود یا محدودیت شدید  مراکز تفریحی و رستوران‌های شبانه باعث می‌شود بخشی از فعالیت‌های شبانه جوانان و گردشگران به فضاهای خصوصی مثل ویلاها و خانه‌ها منتقل شود. وقتی چنین فضاهایی رسمی و کنترل‌شده وجود ندارد، تفریح شبانه به شکلی غیررسمی، بی‌ضابطه و معمولاً در دل مناطق مسکونی انجام می‌شود که ناخواسته منجر به آلودگی صوتی و نارضایتی همسایه‌ها می‌گردد. معضلی که در آپارتمان‌ها نیز تکرار می شوند.
در واقع مشکل فقط رفتار افراد نیست، بلکه نبود جایگزین مناسب برای تخلیه هیجان و تفریح جمعی است. اگر چنین فضاهایی با استانداردهای کمتر سختگیرانه مهیا بود، هم جوانان می‌توانستند آزادانه سرگرم شوند و هم آرامش محله‌ها حفظ می‌شد. [معمولا" این افراد از آنچه در این پاراگراف آمده به عنوان دستاویزی برای توجیه رفتارهای نادرست خود استفاده می‌کنند غافل از اینکه چنین کمبودهایی هرگز به منزله مجوزی برای زیر پا گذاشتن حقوق دیگران جهت بهره‌مندی از آرامش در خانه خود یا در طبیعت نیست]

هیچ جای دنیا قانون به کسی اجازه مزاحمت و آلودگی صوتی در مناطق مسکونی [شهر، روستا یا در طبیعت] نه تنها در شب حتی در روز هم نمی‌دهد.

امید که برای دعوت ناخواسته ساکنین مناطق مسکونی به ساعات جشن و دور همی‌ها و یا مراسم دعا و عزاداری خود در هر جایی، رعایت [حقوق دیگران را] بنماییم و با قانونمندی زمینه‌ی گسترش فرهنگ شهروندی و گردشگری را فراهم آوریم.


⬅️ بر گرفته از کانال: سلامت محیط زیست (با اندکی ویرایش)
@Envirhealthir


🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

● بریده‌ای از یک سخنرانی

راه رستگاری این سرزمین و مردمانش، همه ما، تنها از راه مواجهه‌ای راستین و پیکاری سترگ با کهن فرومایگی‌ها و نقد بیرحمانه رذائل اخلاقی بیشماری می‌گذرد که حالا، تا واپسین قطره شیره حیات اجتماعی‌مان را بلعیده و از دیرباز، در کُنه جان‌مان به هولناک‌ترین شکل ممکن چنبره زده.

از زمانه‌ی ظهور بابک خرمدین تا عهد بیهقی، و از وانفسای استبداد صغیر پیشامشروطه تا روزگار پسامرگِ صادق هدایت، دلمشغولی اهالی اندیشه، جستن راهی برای گذار انسان ایرانی، جامعه ایرانیان(پدرانِ ما و ما فرزندان) از این مغاک تاکنون پرناشدنی تاریخی/ اخلاقی بوده؛ گریختنی یکباره از تثلیثِ خیانت، خرافه و خودمَداری. یافتن سلوکی روشن که بتوان از این ورطه‌ی مرگبار آشنا، جانی سالم بِدَر بُرد و پا به ساحل ثبات و عافیت نهاد.

فترت اندیشه، نفرت از نقد، فقر فرهنگی، گرایش دیرپای اهالی یک سرزمین به افکار قضا و قدری و دلبستگی پررنگ و غریبشان به برخی مناسبات و سنن عشیره‌ای و قومی پیشاتمدنی را، نمی‌توان با آرا بزرگترین فلاسفه و جامعه‌شناسان توضیح داد و یا با گریختن در پَسِ متأخرترین نظریات علمی عصرِ نو توجیه کرد. یگانه راه رهایی ساکنان این جغرافیای پررنج و حرمان، بازخوانی موشکافانه و بی‌لکنت تاریخ به قصد کسبِ فهمی در خور و قدم نهادنی پیوسته و خستگی‌ناپذیر در مسیر اصلاح و والایش خِرَد جمعی است.

● بریده ای از سخنرانی استاد بهرام بیضایی در شب سوم از ده شب«شب های شاعران و نویسندگان» در انجمن فرهنگی ایران، آلمان/ ۱۸ مهر ۱۳۵۶
.
.
.
@ABeautifulMind

✳️ میش اوریال و بره‌هایش

منطقۀ حفاظت شدۀ اُرس سیستان (هزار مسجد)

📸 باقریان

✅ طبیعت با وجود زیستمندانش زیباتر است.

@hezarmasjedwatch

✅ مقاله جدید نشریه Nature:
راه پیشرفت از مسیر بازسازی رابطه انسان با طبیعت می‌گذرد. بدون همزیستی با طبیعت، پیشرفت انسانی پایدار نخواهد بود!

▫️در دورانی که بحران‌های زیست‌محیطی با سرعت و شدت در حال گسترش‌اند، گروهی از پژوهشگران بین‌المللی با همکاری برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) مقاله‌ای در نشریه Nature منتشر کرده‌اند که افقی تازه و امیدوارکننده پیش‌روی ما می‌گذارد.

آن‌ها به‌جای پرداختن صرف به تهدیدها و نابسامانی‌ها، چارچوبی جهانی معرفی می‌کنند که هدفش سنجش همزیستی سازنده بین انسان و طبیعت است؛ مفهومی که در قالب شاخصی جدید به نام «شاخص رابطه با طبیعت» (Nature Relationship Index - NRI) مطرح شده است.

▫️این شاخص قرار است در کنار شاخص شناخته‌شده توسعه انسانی (HDI) قرار گیرد تا تعریف ما از پیشرفت را کامل‌تر و جامع‌تر کند. برخلاف شاخص‌هایی مانند تولید ناخالص داخلی (GDP) که صرفاً بر رشد اقتصادی تمرکز دارند، NRI به این می‌پردازد که کشورها تا چه حد در تعامل مثبت با طبیعت عمل می‌کنند؛ شامل حفاظت از اکوسیستم‌ها، استفاده مسئولانه از منابع طبیعی، فراهم‌کردن دسترسی برابر به طبیعت برای همه اقشار جامعه و نیز تلاش برای بازسازی و احیای محیط‌زیست.

کشورهایی که در این زمینه‌ها سرمایه‌گذاری کنند و عملکرد مناسبی داشته باشند، شاهد ارتقای جایگاه خود در این شاخص خواهند بود. این رویکرد به‌جای ثبت صرفِ روندهای منفی، بر تقویت و تشویق اقدامات مثبت تمرکز دارد.

▫️این تغییر در نحوه سنجش پیشرفت، ضرورتی است اجتناب‌ناپذیر برای پاسخ‌گویی مؤثر به بحران‌های قرن بیست‌ویکم.

▫️پروفسور ارل الیس، نویسنده اصلی مقاله، تأکید می‌کند باید از تکرار روایت‌های تلخ و هشدار دهنده عبور کرد و به سمت داستان‌ هایی رفت که الهام‌بخش باشند و نشان دهند جوامع انسانی توان ساختن آینده‌ای بهتر را دارند.

▫️در این مقاله بر اهمیت مفاهیمی مانند هوای پاک، فضاهای سبز در دسترس همگان، تنوع زیستی پویا و حس پیوند با طبیعت به‌عنوان انگیزه‌هایی مشترک برای اقدام جهانی تأکید شده است.

به باور مدیر مرکز لورهولم در دانشگاه آکسفورد، بحران‌های زیست‌محیطی امروز، تنها یک هشدار نیستند؛ بلکه فرصتی‌اند برای بازنگری اساسی در شیوه تعامل انسان با جهان طبیعی...

📌 برای مطالعه کامل این مقاله به لینک زیر مراجعه کنید:

https://www.nature.com/articles/s41586-025-09080-1

@Geographers_Iranian


🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

✳️ صدای دلنشین مرغ حق

⬅️ ارسال: کاهانیان

#پرندگان_ایران


@hezarmasjedwatch

✅ داوطلب باش!

هلند یکی از کشورهایی است که مفهوم فعالیت‌های داوطلبانه عمیقاً در آن به یک فرهنگ تبدیل شده است.
اگر نگویم همه‌، اما می‌توانم بگویم بیشتر مردم از پیر و جوان کار داوطلبانه می‌کنند، حتی اگر آن کار، خریدن یک بسته نان باشد برای پیرزنی یا یاد دادن ریاضی به یک پسرک شیطان، یا نقاشی کردن دیوار یک مدرسه یا هل دادن صندلی چرخدار یک پیرمرد یا آشپزی به جای یک مادر پر مشغله یا قصه‌گویی برای چند بچه سر به هوا یا هر چیز دیگر که به فکرتان برسد یا نرسد. {مثلا" فعالیتهای محیط زیستی}
آنها برای هر کار داوطلبانه ای قرارداد می‌بندند، متعهد می‌شوند و اگر روزی نتوانند آن کار را انجام دهند باید حتما قبلش مثل یک کار واقعی مرخصی بگیرند. پایان یکسال کار داوطلبانه، با یک بسته پنیر و یک شیشه مربا یا یک دسته گل یا با یک کارت سپاس از آنها قدردانی می‌شود!
(هیچ ریاکاری در کار نیست، قضیه کاملا مشخص است) آنها کار داوطلبانه می‌کنند نه برای ثواب و آخرت و بهشت و نذر و زکات. کار داوطلبانه به مثابه یک درمان، به مثابه کمک، نه به دیگری که کمک به خود ...
کار داوطلبانه حال آدم را بهتر می‌کند، فرصت‌های تازه ایجاد می‌کند. امکان‌های جدید فراهم می‌کند. به تو احساس ارزشمندی و مفید بودن می‌دهد. داوطلب بودن برای کارهای خوب یک قدرت است.

منتظر دیگران نباش، وقتی هیچ کس برای بهتر کردن زندگی داوطلب نیست، تو داوطلب باش.

✍️ عرفان نظرآهاری

@erfannazarahari


@hezarmasjedwatch

✳️ 10 نکته کاربردی در مورد کیسه‌های پلاستیکی

✍️ صدرالدین علیپور

♻️کیسه‌های پلاستیکی به یک معضل جهانی تبدیل شده‌اند. از خیابان گرفته تا دشت و بیابان و دریا و حتی نوک قله‌ها، همه جا دیده می‌شوند. شاید هیچ محصولی اندازه پلاستیک تا این اندازه زشتی عاقبت مصرف‌گرایی بی‌حد و مرز را به بشر نشان نداده باشد.

♻️ برخی از کشورها مانند دانمارک، آلمان، ایرلند، ایتالیا و انگلستان، چین، بنگلادش، هند، مکزیک آمریکا، رواندا، کنیا، تانزانیا و ... یا استفاده از این کیسه‌ها را به کلی ممنوع کرده، یا محدودیت‌هایی برای آن ایجاد کرده‌اند و با بالا بردن قیمت و البته اخذ مالیات سنگین از فروشندگان عملاً به این سمت قدم برمی‌دارند.

♻️ سال پیش پارلمان آلمان ممنوعیت استفاده از کیسه‌های پلاستیکی خرید را از سال ۲۰۲۲ میلادی تصویب کرد. سونیا شولتزه، وزیر محیط زیست آلمان که این طرح را به پارلمان داد در تعریف آن گفت که "کیسه پلاستیکی نماد اتلاف منابع است" و گزینه‌های مناسب، سبدهای خرید، کیسه‌های پارچه‌ای قابل شستشو برای میوه و سبزیجات و جعبه‌های قابل استفاده مجدد برای کالاهای موجود در پیشخوان محصولات تازه است.

♻️ در ایران هم تشکل‌های مردم‌نهاد گام‌های خوبی در این زمینه برداشته‌اند اما نیاز به عزمی ملی است. جالب اینکه در یکی از تبلیغ‌های تلویزیونی مردم به خرید «کیسه پلاستیکی» در دو سایز تشویق می‌شوند.

✅ دانستن این 10 نکته شاید بتواند در روز «نه به کیسه‌های پلاستیکی» مفید باشد:

1️⃣ وقتی از سوپرمارکت مثلاً یک یا دو قلم خرید می‌کنید که می‌توانید بدون کیسه پلاستیکی هم آن‌ها را به منزل بیاورید، از فروشنده تشکر کنید و بگویید:«نه! ما پلاستیک استفاده نمی‌کنید» این رفتاری متمدنانه است.

2️⃣ کیسه پلاستیکی که شاید فقط چند دقیقه کار شما را راه بیندازد و بعد رهایش می‌کنید به 500 سال زمان برای تجزیه شدن در طبیعت نیاز دارد. ضمن اینکه در این تجزیه خاک آلوده می‌شود.

3️⃣اگر نمی‌توانید جلوی خشک شدن دریاچه‌ها را بگیرید، اگر قادر به متوقف کردن شکنجه حیوانات در باغ‌وحش یا شکار نیستید، اگر دلتان برای محیط‌زیست کشور می‌سوزد، لطفاً مصرف پلاستیک را به حداقل برسانید. این یک گام مهم است. لطفاً شروع کنید.

4️⃣ وقتی برای خرید می‌روید با خودتان کیسه پارچه‌ای ببرید. شما با این رفتار به دیگران هم نشان می‌دهید که برای کره زمین، خودتان و آیندگان احترام قایلید.

5️⃣ نان داغ را در کیسه پلاستیکی قرار ندهید. این کار باعث آزاد شدن مواد سمی به کار رفته در پلاستیک و ترکیب آن با نان می‌شود. سفره پارچه‌ای همراه داشته باشید. ریشه بسیاری از سرطان‌ها در همین نکات جزیی است.

6️⃣ رهاسازی پلاستیک در طبیعت باعث شده که احشام از آنها تغذیه کنند، آبزیان دریایی تکه‌های پلاستیک را با طعمه اشتباه بگیرند و حتی شکم پرندگان پر از پلاستیک شود. این یک قتل‌عام خاموش است.

7️⃣ در ایران هنوز قانونی برای ممنوعیت پلاستیک وضع نشده است اما همه می‌دانیم که این کیسه‌ها چقدر زیان‌بار هستند. بدون اجبار و قانون، جلوی کار خطا را خودمان بگیریم.

8️⃣ به جای خرید پی‌درپی بطری آب معدنی، در خودرو یا هنگام ورزش کردن در باشگاه بطری یا قمقمه شخصی همراه داشته باشیم.

9️⃣اگر به کیسه پارچه‌ای دسترسی ندارید، از کیسه‌های پلاستیکی که قابلیت استفاده چندباره دارند استفاده کنید. کیسه‌های نازکی که یک‌بار مصرف هستند حتی ارزش بازیافت ندارند و بسیاری اوقات در دل طبیعت رها می‌شوند.

🔟 همه ما در حال غرق شدن در دریای پلاستیک هستیم. لطفاً از همین امروز تصمیم بگیرید که مصرف کیسه‌های پلاستیک را متوقف یا به حداقل برسانید. حتی یک کیسه کمتر هم به کره زمین کمک می‌کند.

✅ مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران
@zistboom


@hezarmasjedwatch

✅ اصول و مبانی گردشگری در طبیعت


🔹 یادمان باشد در سفر، از اسارتگاه‌‌های‌ حیوانات، مانند باغ وحش، دلفیناریوم‌ها، باغ پرندگان و... بازدید نداشته باشیم و از این صنعت ظالمانه حمایت نکنیم.

🔹در مسیرهای گردشگری که مردم بومی همراه خانواده‌های‌شان کسب و کارهای کوچکی راه‌اندازی می‌کنند، در حد توان خود از آن‌ها حمایت کنیم.

🔹 یادمان باشد که با پول دادن به افراد، و به ویژه کودکان، آن‌ها را به تکدی‌گری عادت می‌دهیم. بهتر است این کمک در قبال خدماتی باشد که از جوامع محلی می‌گیریم. به عنوان مثال می‌توانیم به فردی که مثل راهنمای محلی ما را برای پیدا کردن یک جاذبه راهنمایی می‌کند و اطلاعاتی می‌دهد مبلغی برای این کار پرداخت کنیم.

🔹یادمان باشد در طبیعت به جز رد پا چیزی از خود به جا نگذاریم و از طبیعت چیزی جز عکس برنداریم. گاهی به نظر ما رها کردن بعضی زباله‌ها که در مدت زمانی تجزیه می‌شوند مشکلی ایجاد نمی‌کند؛ اما کوچکترین مشکل این کار ایجاد آلودگی بصری است.

🔹 در طبیعت، از مسیرهای پاکوب حرکت کنیم و مراقب باشیم هنگام راه رفتن به گیاهان، حشرات و یا آشیانه پرندگان آسیب نرسانیم.

🔹محیط طبیعی مورد بازدید خود را تمیزتر از زمان آغاز بازدید تحویل دهیم.

🔹یادمان باشد از جابه‌جایی سنگ‌ها به قصد استفاده‌های مختلف بپرهیزیم و در صورت انجام این کار آن‌ها را مجددا به محل اولیه خود برگردانیم. زیر سنگ‌ها زیستگاه جاندارانی است که با این جابه‌جایی محل زندگی‌شان آسیب می‌بیند و زندگی طبیعی‌شان مختل می‌شود.

🔹 از طبیعت، سنگ‌، فسیل‌های ارزشمند و یا محصولات دریایی برنداریم. این کار در دراز مدت موجب ایجاد مشکل در محیط می‌شود.

🔹حواس‌مان باشد که در طبیعت آرامش حیات‌وحش را به هم نزنیم. به عنوان مثال پخش آهنگ با صدای بلند و... موجب ایجاد استرس و فراری دادن پرنده و سایر ساکنین طبیعت می‌شود.

🔹یکی دیگر از وظایف‌مان در سفر، مدیریت زباله‌های‌مان است. یادمان باشد که هر زباله‌ای تولید می‌کنیم در نهایت بر روی زمین باقی می‌ماند و قرار نیست به سیاره دیگری منتقل شود. برای این منظور به جای استفاده از ظروف یکبار مصرف از ظروف ماندگار استفاده کنیم. همیشه چند کیسه پارچه‌ای در کوله‌مان بگذاریم و هنگام خرید سوغات و... از آن‌ها استفاده کنیم.

🔹از قوانین و مقررات مناطق مورد بازدید پیروی کنیم. هم‌چنین خود را به اصول حاکم بر تور و سفرهای گروهی متعهد بدانیم.

🔹با خرید محصولات محلی به اقتصاد بومی کمک کنیم. اما خاطرمان باشد محصولاتی را که از حیوانات و گیاهان در خطر انقراض تهیه می‌شود خریداری نکنیم. خرید فسیل، خاک، مرجان و حتی صدف دریایی نیز توصیه نمی‌شود. درست است که این کار می‌تواند به ارتقای زندگی جامعه بومی کمک کند، ولی در دراز مدت به طبیعت آسیب می‌رساند. به جای آن می‌توان از محصولات محلی مردم بومی مانند صنایع دستی‌های بومی، خوراکی‌های محلی و... تهیه کرد.

🔹از باورها و اعتقادات مردم منطقه آگاه باشیم و با احترام به آن‌ها از بروز ناهنجاری و مشکلات ناشی از بی‌توجهی به آن‌ها جلوگیری کنیم. به طور مثال در بین جوامع محلی پوشش و رفتاری خارج از عرف آن منطقه نداشته باشیم.

🔹 یادمان باشد آثار تاریخی و طبیعی میراث ما هستند و از نوشتن یادگاری بر آن‌ها خودداری کنیم.

🔹هرگز بدون اجازه از افراد از خودشان یا خانه‌شان عکاسی نکنیم.

🔹یادمان باشد در محیط خانه‌ای که اقامت داریم و نیز محیط روستا سروصدای بیش از حد تولید نکنیم. اهالی روستا معمولا شب‌ها زود می‌خوابند و صبح زود بیدار می‌شوند. هنگام پیاده‌روی در کوچه‌های روستا، به ویژه شب هنگام، آرامش و سکوت را رعایت کنیم.

🔹یادمان باشد سعی نکنیم در باورها و اعتقادات جامعه بومی تغییر ایجاد کنیم و اصرار در یکسان‌سازی دیدگاه‌ها داشته باشیم. این باورها در طی زمان و تحت تاثیر شرایط و مقتضیات جغرافیایی، اکوسیستمی، تاریخی، فرهنگی و اجتماعی در منطقه شکل گرفته است و تشخیص درست یا غلط بودن آن‌ بر عهده ما گردشگران نیست. اصرار در تغییر در سبک زندگی، روابط خانوادگی، ادامه تحصیل فرزندان و... بدون شناخت کافی از جامعه آن هم در کوتاه مدت، تاثیرات نامطلوبی در جامعه میزبان خواهد داشت.

🔹یادمان باشد در سفرهای‌مان به جانوران غذا ندهیم. این کار باعث تغییر در رژیم غذایی طبیعی آن‌ها و تغییر رفتارشان خواهد شد و به این امر عادت کرده و از محیط طبیعی خود به سمت محیط‌های انسانی خواهند آمد و به رفتار و چرخه زیستی طبیعی آن‌ها آسیب وارد خواهد شد.

🔹 ترجیحاً در طبیعت آتش روشن نکنیم. در صورت نیاز و الزام در جایی روشن کنیم که قبلا آنجا روشن کردند.


@KDLtourismgroup



@hezarmasjedwatch

‍ جنگل‌های مانگرو ایران در سواحل و جزایر خلیج فارس و دریای عمان واقع شده‌اند که از خلیج گواتر در شرق (دریای عمان) شروع شده و تا خلیج نایبند در غرب خلیج فارس گسترده‌اند. مانگروها در ایران از دو گونه انحصاری حرا (Avicenia marina) و چندل (Rhizophora mucronata) تشکیل شده‌اند. مانگروها برای رشد و توسعه در محیط ویژه خود که به‌طور مداوم تحت تأثیر جزر و مد دریا و غرقاب قرار دارد، اقدام به تولید ریشه‌های هوایی، بذرهای زنده‌زا و تغییر در آناتومی برگ کرده‌اند (شهلا صفیاری - نشریه طبیعت ایران).

اجتماعات گیاهی مانگرو در محیط‌هایی به رشد و ادامه زندگی می‌پردازند که شوری بالاست و جزر و مد وجود دارد. مانگروها محیط اکولوژیک بی‌همتایی ایجاد می‌کنند که میزبان اجتماعات غنی از انواع گونه‌هاست. این جنگل‌ها به نحو مؤثری بر محیط‌های استقرار خود تأثیر می‌گذارند. سیستم ریشه‌ای آنها باعث پایداری رسوبات می‌شود و اجتماعات آنها انرژی امواج را کاهش می‌دهد و در مقابل، زیستگاه و پناهگاه مناسب برای شمار زیادی از موجودات زنده ایجاد می‌کند. جوامع گیاهی مانگرو سرمنشأ زنجیره‌های غذایی دیگر موجودات زنده منطقه بوده و دارای اراضی مساعد و حاصلخیز وسیعی هستند. چنین محیطی به دلیل آنکه در حد واسط اکوسیستم خشکی و اکوسیستم دریایی قرار گرفته، موجب به وجود آمدن زیستگاه مناسبی برای انواع جانوران آبزی و پرندگان گشته‌اند (ویکیپدیا).

📸 باقریان
استان هرمزگان - خور تیاب

🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

✳️ ویدیویی کوتاه از طبیعت و پرندگان منطقۀ حفاظت شدۀ گلیل و سرانی در استان خراسان شمالی

🎼همراه با نوای دلنشین دوتار

📹 کاری از بابک موسوی (از اساتید عکاسی حیات وحش در ایران)


@hezarmasjedwatch

✳️ اگر میهنی آباد می‌خواهیم؛ همه‌ی ما ایرانیان باید در حد توان، کنشگر و مسئولیت‌پذیر باشیم.

این ویدئوی جالب صرفاً نمونه‌ای از تلاش و پیگیری برخی شهروندان یک شهر برای به تصویب رساندن قانونی بر علیه آلودگی هوا را نشان می‌دهد. لطفاً آن را تا آخر ببینید.

منبع:
https://www.instagram.com/amir_the_magnificent

🔸پیش‌تر یادداشت کوتاهی در این زمینه نوشته بودم:
https://www.tg-me.com/hezarmasjedwatch/5930

⬅️ به‌راستی چند نفر از ما حاضریم برای بهبود اوضاع روستا، شهر یا میهن خود، از آسایش، آرامش یا منافع شخصی خویش گذشته، خطرات یا دردسرهای احتمالی را به‌جان خریده، وقت صرف کرده و پا به میدان عمل بگذاریم؟!


🍀 کانال محیط زیست برای همه

@hezarmasjedwatch

✳️ پلنگ ایرانی

پارک ملی تندوره

📸 عکاس: بابک موسوی


@hezarmasjedwatch

🔴 قانون جهش تولید مسکن با منابع‌ طبیعی چه کرد؟

🔸تهاجم به عرصه‌های ملی

✍ مسعود امیرزاده

تصویب قانون «جهش تولید مسکن» در سال ۱۴۰۰ -به‌ویژه ماده ۹ آن- نمونه‌ای بارز از قانونگذاری شتاب‌زده و فاقد پشتوانه کارشناسی در ایران است. این قانون به‌ بهانه‌ مقابله با بحران‌های اقتصادی و مهار تورم، دولت را مکلف به تولید انبوه مسکن در مقیاس‌های بسیار بالا کرد. اما فارغ از اینکه نیاز واقعی کشور در آن مقطع «کمبود مسکن» بوده یا خیر، مسئله‌ اصلی، تعرض آشکار این قانون به اصول بنیادین حقوقی و زیست‌محیطی کشور است.

ماده ۹ با مکلف کردن سازمان منابع‌ طبیعی به واگذاری بخشی از اراضی ملی در حاشیه‌ شهرها به وزارت راه‌ و شهرسازی، عملاً اصل ۴۵ قانون اساسی و همچنین قانون ملی شدن جنگل‌ها و مراتع (۱۳۴۱) را نقض می‌کند. این قوانین به‌صراحت منابع‌ طبیعی را جزو انفال و متعلق به عموم مردم می‌دانند، نه عرصه‌ای برای تقسیم و تملک میان دستگاه‌های دولتی. انتقال زمین‌های ملی میان نهادهای دولتی به‌معنای تجزیه‌ مالکیت عمومی و ایجاد بستری برای فساد و رقابت‌های مخرب سازمانی است.

فارغ از مسائل حقوقی و شکلی، اجرای چنین قوانینی می‌تواند پیامدهای ناگوار و غیرقابل‌ کنترلی در عرصه‌های اجتماعی و محیط‌زیستی داشته باشد که به برخی از آنها اشاره می‌شود:

حتی در شرایط کنونی، بسیاری از شهرهای ایران از تأمین حداقل خدمات پایه مانند آب شرب، انرژی و زیرساخت‌های شهری ناتوان‌اند. برخی مناطق در معرض «صفر شدن» منابع آبی قرار گرفته‌اند. پرسش اساسی این است که با کدام منابع و چه پشتوانه‌ای قرار است شهرها توسعه یابند؟ تصور اینکه صرفاً با ساخت مسکن، منابع مورد نیاز آن نیز «خودبه‌خود» تأمین خواهد شد، نشانه‌ای آشکار از سطحی‌نگری در مدیریت سرزمین است.

شهرها تا امروز توانسته‌اند بخشی از خدمات اکولوژیک خود -مانند هوای پاک، تغذیه‌ سفره‌های آب و تنظیم دما- را از طریق محیط‌های طبیعی پیرامون دریافت کنند. واگذاری و تخریب همین بافرهای طبیعی برای ساخت‌وساز، به‌معنای ازدست‌دادن آخرین سپرهای حفاظتی محیط‌زیستی شهرهاست. این روند نه‌تنها کیفیت زندگی ساکنان فعلی را تهدید می‌کند، بلکه بقای سکونت در بسیاری از مناطق را به‌طور جدی زیر سؤال می‌برد. ساخت‌وساز بی‌حدومرز، رؤیایی است که درصورت تحقق، به کابوسی وحشتناک بدل می‌شود.

واگذاری اراضی ملی به وزارت راه‌ و شهرسازی یا دستگاه‌های مشابه، زمینه‌ساز یک «مسابقه برای تصاحب زمین» میان نهادهای دولتی است. نمونه‌های عینی این بحران هم‌اکنون در کشور مشاهده می‌شود: اختلاف میان وزارت مسکن و سازمان محیط‌زیست بر سر تالاب خان‌میرزا در استان چهارمحال‌ و بختیاری، یا نزاع مشابه بر سر تالاب میقان در استان مرکزی. این کشمکش‌ها نه بر سر منافع خصوصی، بلکه بر سر اموال عمومی و انفال ملت است؛ اموالی که هیچ‌یک از این سازمان‌ها نباید خود را مالک آن بدانند.

برداشت از اراضی ملی و تکه‌پاره کردن منابع‌ طبیعی کشور، راهی جز حرکت به‌سمت «سقوط سرزمینی» باقی نمی‌گذارد. در شرایطی که ایران هم‌اکنون با بحران آب، فرونشست زمین، نابودی تالاب‌ها و تخریب جنگل‌ها مواجه است، چنین قوانینی به‌جای حل بحران مسکن، آینده‌ زیست‌پذیری کشور را به نقطه‌ سقوط نزدیک می‌کند.

قانون جهش تولید مسکن -به‌ویژه ماده ۹ آن- نه‌تنها پاسخگوی نیازهای واقعی مسکن در کشور نیست، بلکه با نقض قوانین بنیادین، گشودن دست‌اندازی به منابع‌ طبیعی، تشدید بحران خدمات شهری و تخریب محیط‌زیست، ایران را با هزینه‌های جبران‌ناپذیر مواجه می‌کند. این قانون می‌تواند زمینه‌ساز فساد، سفته‌بازی زمین و ساخت‌ و سازهای آلوده به تبانی باشد.

سیاستگذاری مسکن نمی‌تواند با قربانی کردن انفال و منابع‌ طبیعی عمومی پیش رود. راه‌حل‌های پایدار باید بر اصلاح الگوهای بهره‌برداری از زمین، بازآفرینی بافت‌های فرسوده و ارتقای کارآمدی شهری استوار باشد؛ نه فروش و تاراج سرمایه‌های طبیعی ملت. اصولاً گرانی مسکن بیش از آنکه ناشی از کمبود باشد، ریشه در سیاست‌های اقتصادی تورم‌زا دارد؛ اما این‌بار نیز فشار بر منابع ملی و حیاتی باید تاوان آن را بپردازد.


https://payamema.ir/payam/138140

🍀 محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch

🔴 توسعه نامتوازن، عامل بحران کلان‌شهرها

🔺در سلسله گفت‌وگوهای پیرامون پویش کاهش مصرف آب با عنوان «حتی چند قطره کمتر» که توسط اتاق بازرگانی تهران کلید زده شده؛ عیسی بزرگ‌زاده، سخنگوی آب کشور مهمان محمد درویش، پژوهشگر محیط زیست کشور بود و در بخشی از سخنان خود گفت: در دهه‌های گذشته، روند برنامه‌ریزی توسعه به‌گونه‌ای پیش رفت که شهرهایی مانند تهران، اصفهان و شیراز به کانون فرصت‌های استثنایی تبدیل شدند، در حالی که توسعه باید به‌طور متوازن در سراسر کشور گسترش می‌یافت. حضور پررنگ تصمیم‌گیرندگان از شهرهای بزرگ در ساختار مدیریتی کشور و نوعی بخشی‌نگری، موجب تمرکز امکانات و فرصت‌ها در این مناطق شد. پیامد این روند، توسعه‌ای ناپایدار و نامتوازن است که خود باعث بروز چالش‌هایی همچون ترافیک، آلودگی، کمبود منابع و مشکلات اجتماعی و امنیتی در کلان‌شهرها شده است.

@TehranChamber

توسعه در هر منطقه‌ای از ایران باید متناسب با منابع موجود و شرایط محیطی و اقلیمی آن منطقه صورت بگیرد.

🍀 محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch