Новыя інфармацыі пра Крым 2014

Былы галоўнакамандуючы (2014–2019) Узброенымі сіламі Літвы Ёнас Вітаўтас Зукас (Jonas Vytautas Zukas) апісаў, што былая канцлерка Нямеччыны Ангела Мэркэль мела ціснуць на ўкраінскія ўлады ў 2014 годзе, каб яны не дапусцілі абароны ўкраінскай арміі будынка парламента ў Крыме. Die Welt дапыталася вайскоўца, які апісаў, што быў тады ў Кіеве і спаслаўся на размову з Аляксандрам Тручынавым, які тады выконваў абавязкі прэзідэнта. Офіс былой канцлеркі адмовіўся каментаваць справу.

Рэпутацыя Ангелы Меркель сярод усходнееўрапейцаў пагоршылася не толькі пасля нядаўняга абвінавачвання ў пачатку вайны ва Украіне.

- адзначаецца ў газеце ды прыводзяцца каментары польскіх палітыкаў з крытыкай палітыкі Мэркэль. Таксама адзначаецца пра наіўную палітыку Нямеччыны адносна Расіі і нелегальнай міграцыі:

У вачах жыхароў Цэнтральнай і Усходняй Еўропы палітыка Масквы заўсёды была імперскай і накіраванай на ўмацаванне дамінавання ва Усходняй Еўропе. Адпаведныя папярэджанні доўга ігнаравалі ў Берліне. (...)

Па-трэцяе, нямецкая міграцыйная палітыка з 2015 года па цяперашні час выклікала негатыўную рэакцыю ў Польшчы і Літве. Напрыклад, у Польшчы палітыкі розных партый сыходзяцца ў меркаванні, што Мэркэль дзесяць гадоў таму паслала фатальны сігнал свету, прыняўшы бежанцаў з Сірыі без належнай каардынацыі ў Еўропе, тым самым заахвочваючы нелегальную міграцыю ў Еўропу. Вынік: культурныя і сацыяльныя ўзрушэнні і ўздым радыкальных і часта прарасійскіх партый. Апошняе мае вырашальнае значэнне з польскага ці балтыйскага пункту гледжання, не ў апошнюю чаргу таму, што краіны на ўсходнім флангу НАТА сутыкнуліся з унікальнай з'явай: з 2021 года рэжым беларускага дыктатара Аляксандра Лукашэнкі, саюзніка Масквы, сілком выціскае людзей, у першую чаргу з Блізкага Усходу і Афрыкі, праз межы ў Літву ці Польшчу з мэтай дэстабілізацыі ЕС.

Многія людзі задаюцца пытаннем, ці было б наогул магчымым выкарыстанне "міграцыі як зброі", як кажуць эксперты, супраць Польшчы, Літвы і Латвіі, калі б палітыка Мэркэль у дачыненні да бежанцаў не выявіла праблемы нелегальнай міграцыі і рознагалоссі сярод еўрапейцаў па гэтым пытанні.

Здаецца, частка "Міколы Бугая" у свой час захаплялася палітыкай канцлеркі, можа варта адыйсці ад артыкулаў "калі б" ды сфакусавацца на рэальнай сітуацыі. І не абмяжоўвацца толькі Bild Russian на "Бастыёне Беларушчыны".

З серыі чаго не прачытаеш у беларускіх СМІ

⏰ Кожны год той самы абсурд.

Паміж Горадняй і Вільняй 150 км. Розніца часу ў гадзіну.
Паміж Горадняй і Беластокам 70 км. Розніца часу ў дзве гадзіны.
Паміж Горадняй ды Грозным і Варкутай адпаведна 2000 км і 2600 км. Той самы час.

Чаго толькі можна не сустрэць апошні час у беларускай інфапрасторы ды розных каналах і чатах.

Тысячы паведамленняў пра стрыжак-гэйт, які некаторыя з каляновапазіцыйнай тусоўкі абмяркоўвалі хіба больш, чым праблему беларускай ідэнтычнасці за ўсе апошнія гады. З важных тэм яшчэ прайды, гендары і гольфы нейкай выступоўцы на чарговай палітканферэнцыі.

Не менш абмеркавалася справа актывісткі КР Вольгі Карпушонак, якая магчыма на хвалі тэматычнага "хайпу" у новаапазіцыйных колах абвінаваціла Кэвіна Спэйсі Паўла Латушку ў "харасмэнце". Але той не стаў уступаць у гульні, падаў заяву ў суд і ў выніку сяброўка фракцыі "Хватит Бояться"... пакінула ЕЗ. Правальным аказаўся таксама касплэй metoo ў дачыненне кіраўніка БАЖ, усё ж такі не атрымалася некаторым зраўняць запрашэння на каву да "харасмента".

Не менш цікавы прыклад асяроддзя і самога анархіста-сацыёлага, даследчыка "национальной идентичности беларусов", які пішучы з Лодзі гатовы выдаляць палякаў "нациков" з Польшчы, бо тыя не хочуць прымаць нелегальных мігрантаў і на расейскай спрабуе тлумачыць, што Лукашэнка гэта кансерватар і нацыяналіст(sic!).

У падобных духу сотні каментароў у чаце беларускага СМІ ў Польшчы, якія палякі фашики, нацики, националисты, ксенофобы, расисты ды ўвогуле (амаль) як у Беларусі. "Цікавыя" назіранні.

Коратка можна было заўважыць вяртанне да дыскусіі аб стварэнні трасянкі беларускай расейскай мовы, нібыта беларуская моўная сітуаця не аналізавалася сотні разоў і не бачна, што адбываецца.

"Разгромны" артыкул Міколы Бугая, што бабарыканец Іван у чаце сваіх пасмеў не без мацюкоў абурыцца фактам, што Ціханоўская выступіла ў Еўрапарляманце.

Коржаўскі русский движ у Варшаве і яго наступствы, а таксама шматлікія абурэнні, чаму палякам не спадабаліся паводзіны часткі коржаўцаў у Польшчы і некаторыя былі дэпартаваныя.

Выказванні Ціханоўскага, а затым выказванні, якія мелі патлумачыць яго выказванні.

[Тут месца на іншае, прапушчанае, можна дапісаць]

Карацей, будзе матэрыял на кнігу тыпу "Беларускі гістарычны анекдот", толькі варта дадаць слова новаапазіцыйны ці/і (каля)палітычны.

• Widok z kościoła Najświętszej Maryi Panny ("Fary Witoldowej") na centrum. Wśród gęsto zabudowanego centrum widać m.in. pałac Radziwiłłów, kościół Bernardynów oraz były klasztor Bernardynek. Około lata 1920. Zdjęcie pokolorowane i ożywione dzięki AI.

• Viž na centr miesta z kaścioła Najśviaciejšaj Panny Maryi (”Fary Vitaŭta”). Siarod ščylna zabudavanaha centra vyłučajucca miž inšym pałac Radziviłaŭ, kaścioł biernardynaŭ i były klaštar biernardynak. Pryblizna hady 1920ja. Zdymak u kolery i ažyŭlonny dziakuj AI.

Grodnæ

Как похорошел город Гродно в составе Белой Руси.

Замежнікаў, што разглядаюць Беларусь у якасці новага месца жыхарства (дарэчы, часцей за ўсё іх вока падае на Гродна, Ліду і Браслаўшчыну), агітуюць ранейшыя эмігранты — або боты

У артыкуле пра русских людей, якія з Латвіі і Эстоніі збіраюцца ехаць у белорусскую республику Беларусь, амаль кожны з іх звяртае ўвагу на тое, што ў Беларусі іх родная расейская мова (русский язык) і няма русафобіі (русофобии) - крацей, русский мир.

Але ад часткі маладых дзеячаў новай апазіцыі і беларусаў у русофобских краінах далей чутна думка ў духу какая разница какой язык і што гэта амаль не істотна, асабліва тых з БССР да 1939. Пра лукашэнкаўцаў зразумела, яны адкрыта за расейшчыну. Дарэчы, іранічна, што на месца жыхарства прапануецца нерусская і русофобная Гарадзеншчына і Віленшчына. Чаму не нейкі Омск, Уладзівасток ці хаця б Белгарад?

Беларусы на секунду задумаліся.

Не, не пра таго блогера гаворка 😉

Некалі ў Горадні