مجله واردات و صادرات

در سال‌های اخیر، تحولات اقتصادی منطقه و افزایش تقاضا برای مصالح ساختمانی در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس، ظرفیت‌های بالقوه‌ای را برای صنعتگران و تولیدکنندگان مصالح ساختمانی در ایران ایجاد نموده است. توسعه سریع زیرساخت‌ها، شهرسازی وسیع و پروژه‌های مسکونی و عمرانی بلندمدت، موجب شده است تا واردات مصالح ساختمانی به اولویتی راهبردی برای کشورهای عربی تبدیل گردد.

با توجه به مزیت‌های رقابتی ایران از جمله وجود منابع معدنی گسترده، توان تولید بالا، تخصص فنی قابل قبول و نیروی کار ماهر، حضور در بازار کشورهای عربی، به‌ویژه در حاشیه جنوبی خلیج فارس، می‌تواند فرصت ارزآوری، توسعه بازار و تثبیت جایگاه تجاری بین‌المللی را برای تولیدکنندگان ایرانی فراهم آورد.

محرک‌های منطقه‌ای تقاضا برای واردات مصالح ساختمانی

۱. رشد شهرسازی و نوسازی شهری در کشورهای هدف: کشورهایی مانند عربستان سعودی، امارات متحده عربی، قطر و عمان در راستای چشم‌اندازهای توسعه‌ای بلندمدت، پروژه‌هایی با ابعاد فراگیر در حوزه‌های مسکونی، تجاری و زیربنایی در دست اجرا دارند که نیازمند حجم بالایی از مصالح ساختمانی است.

۲. محدودیت منابع داخلی تولید مصالح در کشورهای عربی: اغلب کشورهای عربی حوزه خلیج فارس فاقد منابع معدنی کافی جهت تولید داخلی مصالح ساختمانی نظیر سیمان، گچ، سنگ و کاشی هستند و وابستگی به واردات در آنها امری اجتناب‌ناپذیر است.

۳. جستجوی گزینه‌های جایگزین و مقرون‌به‌صرفه: با افزایش قیمت جهانی مواد اولیه و چالش‌های لجستیکی بین‌المللی، واردکنندگان منطقه‌ای در جستجوی تأمین‌کنندگان منطقه‌ای با قیمت‌های رقابتی و ظرفیت تولید منظم هستند.

مزیت‌های ایران در تأمین مصالح ساختمانی

۱. تنوع مواد اولیه و منابع معدنی: ایران از نظر ذخایر سنگ‌های ساختمانی، معادن گچ، کلینکر، و مواد اولیه سرامیکی در جایگاه مناسبی قرار دارد و قابلیت تولید عمده مصالح پرکاربرد را دارد.

۲. زیرساخت تولید و توان فنی: واحدهای صنعتی در استان‌هایی مانند آذربایجان شرقی، خراسان رضوی، یزد، فارس، و کرمان در حوزه کاشی، سرامیک، سنگ، آهن، بتن آماده و سیمان فعال هستند و استانداردهای قابل قبولی را رعایت می‌نمایند.

۳. مجاورت جغرافیایی با کشورهای هدف: ایران از طریق بنادر جنوبی خود نظیر بندرعباس، بوشهر، چابهار و لنگه به سواحل کشورهای عربی حوزه خلیج فارس دسترسی مستقیم دارد که موجب کاهش هزینه حمل‌ونقل و زمان تحویل می‌شود.

برخی روش‌های کاهش هزینه حمل‌ونقل

۱. انتخاب مقصدهای صادراتی نزدیک: صادرات به کشورهایی نظیر امارات، قطر، عمان، کویت، و بخش‌های شرقی عربستان سعودی از طریق مسیرهای دریایی کوتاه، هزینه حمل را به حداقل می‌رساند.

۲. استفاده از کانتینرهای اشتراکی و حمل ترکیبی: صادرکنندگان می‌توانند با بهره‌گیری از کانتینرهای مشترک با سایر بازرگانان، یا ارسال زمینی تا بنادر و سپس حمل دریایی، هزینه حمل‌ونقل را بهینه‌سازی کنند.

۳. تحویل در مبدا (FOB) و انتقال مسئولیت حمل به خریدار: یکی از راهکارهای رایج در صادرات مصالح ساختمانی، توافق با طرف مقابل جهت تحویل در بندر مبدا و پذیرش هزینه حمل‌ونقل توسط واردکننده است.

۴. بارگیری فله‌ای یا پالت‌بندی فشرده: استفاده از تکنیک‌های بسته‌بندی صنعتی، سبب می‌شود فضا در کانتینر به‌صورت کامل استفاده شود و هزینه حمل هر واحد محصول کاهش یابد.

🌐 @import_export

239 viewsedited 13:49