“Элек мин тынычрак булырга тырыша идем.
Үземне күрсәтәсем һәм танытасым килмәде, игътибар җәлеп итүдән курыктым. Минем кыйммәтем – башкалар кебек булуда, дип уйладым.

Ләкин, бервакыт миндә нәрсәдер шартлады, һәм аңладым: үзеңнең уникаль тарихыңны, бу дөньяда үзеңнең башка таянычыңны яшерү –үзеңнән яртылаш баш тарту. Шуннан соң мин оялудан туктадым…”

- 27 яшендә шуны аңламадыңмы? Бу – сиңа зур минус. Һәрхәлдә, журналист кына булса, артистның ничә тапкыр үбешкәнен санамас иде.

- Бәлки, ул «татар сәхнәсендә ничек үбешәләр» дигән тикшерү эшләре алып барадыр.

- Ул 10 тапкырны син бер спектакльдә үбешкәнсеңме соң?

- Әйе. Шулай диде.

- Исеңдә калдымы ул журналист кыз?

- Танымыймдыр хәзер...

- Бу интервьюны укыгач, тагын бер кат килер, бәлки. Килсә, башкача карарсыңмы?

- Ярар.

- Сине ошаткан икән, димәк, бу интервьюны укыячак. Синең «ярар»ны күреп, килеп чыгуы да бар. … Дәвам итәбез. Нәрсә уйныйсың килә?

- Бәлки, бу – сәер яңгырар. Гадәттән тыш... тирән психологик... тискәре типажлы... наркоманмы шунда... алкоголик дисәм, алар күп уйналган инде...

- «Зәңгәр»не дәме?

- Журналистның эше дә шундый бит әле: ял, иртә яки кич дип тормыйча, командировкаларга чабу һәм кайвакыт «җиде төн уртасында» да кайтып керүләр. Ирегез ничек карый моңа?

- Моның өчен тормыш иптәшеңнең сине аңлавы, өстәвенә, хезмәтеңне дә, үзеңне дә хөрмәт итеп торуы кирәк. Бу – иң мөһиме инде. Командировкага иртәнге 6 тулганчы кузгалып, төнге 12дә, 2дә дә кайткан чакларыбыз бар. Чаралар да төнгә кадәр барганы бар. Кемдер эшкә иртән бара, эш көне тәмамлангач ишеген ябып кайтып китә. Ә безнең журналист халкының эше өйгә ияреп кайта… Командировкалардан кайтып керәсең, инде төн эчендә язып, иртәнгә материалыңны тапшырырга тиешсең. Илсурым ул яктан бигрәк тә аңлый торган: үземне дә, һөнәремне дә хөрмәт итә.

- Аш-су әзерләргә вакыт каламы соң?

- Мин Илсур абыеңа «син – шулкадәр бәхетле ир-ат, ашарга яраткан хатын-кызга өйләнгәнсең», дим. Мин үзем тәмле ашарга яратам, шуңа күрә күп пешеренәм.