- 27 яшендә шуны аңламадыңмы? Бу – сиңа зур минус. Һәрхәлдә, журналист кына булса, артистның ничә тапкыр үбешкәнен санамас иде.

- Бәлки, ул «татар сәхнәсендә ничек үбешәләр» дигән тикшерү эшләре алып барадыр.

- Ул 10 тапкырны син бер спектакльдә үбешкәнсеңме соң?

- Әйе. Шулай диде.

- Исеңдә калдымы ул журналист кыз?

- Танымыймдыр хәзер...

- Бу интервьюны укыгач, тагын бер кат килер, бәлки. Килсә, башкача карарсыңмы?

- Ярар.

- Сине ошаткан икән, димәк, бу интервьюны укыячак. Синең «ярар»ны күреп, килеп чыгуы да бар. … Дәвам итәбез. Нәрсә уйныйсың килә?

- Бәлки, бу – сәер яңгырар. Гадәттән тыш... тирән психологик... тискәре типажлы... наркоманмы шунда... алкоголик дисәм, алар күп уйналган инде...

- «Зәңгәр»не дәме?

- Журналистның эше дә шундый бит әле: ял, иртә яки кич дип тормыйча, командировкаларга чабу һәм кайвакыт «җиде төн уртасында» да кайтып керүләр. Ирегез ничек карый моңа?

- Моның өчен тормыш иптәшеңнең сине аңлавы, өстәвенә, хезмәтеңне дә, үзеңне дә хөрмәт итеп торуы кирәк. Бу – иң мөһиме инде. Командировкага иртәнге 6 тулганчы кузгалып, төнге 12дә, 2дә дә кайткан чакларыбыз бар. Чаралар да төнгә кадәр барганы бар. Кемдер эшкә иртән бара, эш көне тәмамлангач ишеген ябып кайтып китә. Ә безнең журналист халкының эше өйгә ияреп кайта… Командировкалардан кайтып керәсең, инде төн эчендә язып, иртәнгә материалыңны тапшырырга тиешсең. Илсурым ул яктан бигрәк тә аңлый торган: үземне дә, һөнәремне дә хөрмәт итә.

- Аш-су әзерләргә вакыт каламы соң?

- Мин Илсур абыеңа «син – шулкадәр бәхетле ир-ат, ашарга яраткан хатын-кызга өйләнгәнсең», дим. Мин үзем тәмле ашарга яратам, шуңа күрә күп пешеренәм.

Разил Вәлиевның тормыш иптәше Алия Вәлиева:

Разил бик күпләр белән аралаша иде. Әлегесе көндә дә төрле төбәкләрдән, чит илләрдән шалтыратулар кабул итәм. Разил зур тормыш мәктәбен Мәскәүдәге әдәби институтта үтте. Анда аның педагогы һәм остазы Лев Ошанин булды – ул искитмәле шәхес иде, аның җырлары бөтен дөнья буйлап яңгырап торды заманында. Аннары тормыш иптәшем Татарстан Дәүләт Советында чыныгу алды. Бу, әлбәттә – дипломатия мәктәбе, иҗтимагый-сәяси белем, грамоталылык һәм җаваплылык. Кеше трибунага чыгып халыкка нидер җиткерәсе килсә, ул аны ныклап уйлап хәл итәргә тиеш. Кайвакыт ирем төннәр буе йокламыйча чыгышларын уйлый һәм әзерли иде, – диде ул.