⚜️دیکتاتور توتالیتر⚜️

یک جنبش توتالیتر قدرت را در کشور خود به همان شیوه در دست می‌گیرد که یک فاتح بیگانه کشوری را اشغال می‌کند. او نه به خاطر کشور، بلکه برای منافع چیزی یا کسی دیگر {برای منافع آرمان و ایدئولوژی‌اش -افزوده به متن اصلی} بر کشورش حکومت می‌کند. نازی‌ها در آلمان همچون فاتحان بیگانه علیه تمامی مصالح ملی رفتار کردند و کوشیدند شکستشان را به یک فاجعهٔ نهایی برای کل مردم آلمان تبدیل کنند... طرز تلقی مشابهی الهام‌بخش سیاست خارجی شوروی در زمان پس از جنگ بوده است و بهای پرخاشگری‌های این سیاست برای مردم شوروی بسیار گران تمام شد. {این سیاست‌ها و تصمیمات حکومت شوروی} نه تنها منافع ملموسی را به دنبال نداشت بلکه به عکس فشار بسیاری بر منابع روسی وارد کرد. اما این سیاست‌ها برای مصالح جنبش بلشویکی بی‌شک سودمند واقع شد چراکه تقریباً نیمی از جهان را تحت پوشش خود گرفت. دیکتاتور توتالیتر مانند یک فاتح بیگانه منابع غنی صنعتی و مادی هر کشوری از جمله کشور خویش را به‌عنوان منبع غارت و وسیله‌ای برای تدارک گام بعدی جهت گسترش تجاوزکارانهٔ جنبش می‌انگارد. از آنجا که این اقتصادِ غارت منظم به‌خاطر جنبش کار می‌کند و نه به خاطر ملت، هیچ کشور و هیچ ملتی به‌عنوان ذینفع بالقوه نمی‌تواند نقطه اشباعی بر این فرآیند غارت بگذارد. دیکتاتور توتالیتر مانند فاتح بیگانه ای است که پیدا نیست از کجا آمده است و غارت او به سود هیچ کسی نیست... . رژیم‌های توتالیتر از نظر اقتصادی همان خاصیتی را دارند که یک دسته ملخ برای یک مزرعه دارند. این واقعیت که دیکتاتور توتالیتر بر کشورش همچون یک فاتح بیگانه فرمانروایی می‌کند اوضاع را وخیم‌تر می‌سازد؛ زیرا او در کشور خویش بی‌رحمی‌اش را کاراتر از آنچه که بیدادگران در کشورهای بیگانه عمل می‌کنند اِعمال می‌کند. {چنانکه} جنگ استالین علیه اوکراین از هجوم و اشغال خونین و وحشتناک آلمان نازی به مراتب شدیدتر بود.

✍🏼 هانا آرنت
📚 خاستگاه‌های توتالیتاریسم

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

🟡➣ @IIFOM_CO

⚫️➣ instagram.com/iifom.co

🌐➣ iifom.com

واشنگتن پست:

آمریکا چهار شرط برای توافق با ایران تعیین کرد:
۱- تعطیلی کامل برنامه غنی‌سازی اورانیوم؛
۲-محدودیت در برنامه موشک‌های دور بُرد؛
۳-پایان هرگونه حمایت از نیابتی‌های خود در منطقه؛
۴-گفت و گوی مستقیم و بدون واسطه با آمریکا.

اینها کم و بیش شرایط آمریکا در طی ۹ ماه گذشته بوده‌اند. طرف ایرانی تمام تلاشش را کرد که بر روی حد واسطی (مثل برجام) توافق انجام شود، ولی طرف آمریکایی کوتاه نیامد.

چند سال پیش، قبل از داستان تراژیک #مهسا_امینی، مهدی نصیری که هنوز آن زمان راهش را کاملا از ج.ا. جدا نکرده بود، در مناظره‌ای در مورد حجاب پیش‌بینی کرد که ج.ا. در آخر مجبور خواهد شد که در این مساله کوتاه بیاید، و توصیه‌اش به نظام این بود که قبل از آنکه کارد به استخوان برسد در این باره کوتاه بیاید و به انتخاب پوشش آزادی دهد. همانگونه که دیدیم، نظام آنقدر کوتاه نیامد و کم‌کم خشم عمومی در این باره جمع و‌جمع شد تا یکباره در داستان مهسا امینی منفجر شد، خسارات زیادی به بار آورد، ذره‌ای اعتماد که بین حکومت و بخشی از مردم وجود داشت را از بین برد، و حتی نزدیک بود که ریشه کل حکومت را بزند.

حالا این خط و این نشان: سه شرط اولیه ذکرشده در بالا به هر صورت عملی خواهند شد. یا با تسلیم ج.ا.، یا با آنچنان ضعیف شدنش که خود به خود این موارد عملی شوند.

این شرایط ۹ ماه پیش نیز بود. ولی در آن زمان تا قبل از جنگ با اسرائیل، ایران می‌توانست با پذیرفتن آنها امتیازات بهتری برای خود به دست آورد. حتی بعد از جنگ با اسرائیل و قبل از مکانیسم ماشه، باز هم شرایط چانه‌زنی برای ایران بهتر از امروز بود.

هرچه بگذرد، شرایط چانه‌زنی و امتیاز گرفتن در قبال خواسته‌های فوق بدتر و بدتر خواهد شد. ولی شرایط فوق خواه ناخواه بر ایران تحمیل خواهد شد.

ج.ا. یک بار دیگر نشان خواهد داد که استادِ از دست دادن فرصت‌هاست تا وقتی که کارد به استخوان برسد: در جریان گروگانگیری سفارت آمریکا، در داستان جنگ با عراق، در داستان حجاب، و اکنون در مناقشه‌اش با غرب.

آخرالامر آنکه در همه اینها ضرر کرد و می‌کند ما مردمیم.

آموزش سناریونویسی!

داستان این نیست که من یا شما چه چیزی را می‌پسندیم یا نه! داستان بر سر عادلانه یا ناعادلانه بودن امور هم نیست. داستان، داستان واقعیت‌هایی است که خواه‌ناخواه بر سرمان آوار می‌شوند.

پیش‌بینی کردن معمولاً کار احمقانه‌ای است! خدا می‌داند چه اتفاقی خواهد افتاد، و هر آن ممکن است یک حادثه کلاً غیرمنتظره همه چیز را تغییر دهد. ولی اجازه دهید اینجا به سبک تحلیلگران، من هم تحلیل ارائه کنم. آنگونه که من می‌بینم، در رابطه با شرایط غرب که در مطلب بالا اشاره شد، فقط چهار سناریوی زیر برایم متصور است.

سناریوی اول: ج.ا. زیر بار شرایط نخواهد رفت، ولی در مخمصه بی‌پایان تحریم‌ها و تهدید جنگ، اقتصاد ایران روز به روز به قهقرا خواهد رفت، مردم فقیر و فقیرتر خواهند شد، حکومت خود به خود مجبور خواهد شد که هم از پیگیری موثر و جدی پروژه اتمی چشم بپوشد، هم از پروژه موشکی، و هم پول زیادی برای پول‌پاشی برای نیروهای نیابتی نخواهد داشت. ولی شعارها و اداها و خودارضایی‌ها به قدرت قبل ادامه خواهد داشت (گزینه مطلوب خل‌های پایداری‌چی و جلیلی‌چی‌ها و خروس لاری‌های لات و لوت «ملی‌گرا»).

سناریوی دوم: بعد از تحمل خسارات متعدد اقتصادی و شاید نظامی، بعد از آنکه کارد به استخوان رسید، با نرمشی قهرمانانه شرایط را به طور موثر قبول می‌کنند، اگرچه احتمالاً با دکوری از تسلیم‌ناپذیری. ظاهر و شعارهای ضدآمریکایی و ضداسرائیلی هنوز حفظ خواهند شد، و به این ترتیب خصومت احمقانه پنجاه ساله ادامه خواهد یافت، اگرچه قسمت زیادی از تحریم‌ها برداشته خواهند شد و گشایش اقتصادی نسبی و به تبع آن انواع رانت‌های کلفت برقرار خواهد شد (گزینه مطلوب خیلی از اصلاح‌طلب‌ها و قسمتی از اصولگرایان قدیمی‌تر و باتجربه‌تر).

سناریوی سوم: ج.ا. یک پوست‌اندازی جدی خواهد کرد و به سبک چین بعد از مائو فقط اسم قبلی را حفظ خواهد کرد. با غرب آشتی خواهد کرد و دشمنی با اسرائیل را کنار خواهد گذاشت. این البته تا حیات رهبر فعلی باقی است تقریباً غیرممکن، و بعد از او هم خیلی نامحتمل است (گزینه مطلوب بعضی اصلاح‌طلبان و خیلی از ملی‌گراها).

سناریوی چهارم: فشارها و مشکلات و تهدیدهای نظامی آنقدر زیاد خواهند شد که درجایی نظام می‌شکند و دچار فروپاشی نرم یا خشن می‌شود.

توجه کنید که در هر چهار سناریو، سه خواسته اصلی آمریکا که در مطلب فوق اشاره شد عملاً برآورده خواهد شد!

ولی البته الله اعلم و نحن الجاهلون!

درک عضو شورای نگهبان از اسلام!

این رجز‌خوانی «بزنی می‌زنم» حتی در سطح عقل متوسط لات و لوت‌ها و جاهل محل‌ها هم نیست، چون آنها هم قبل از اینکه چنین رجزی بخوانند به هیکل طرف مقابل‌شان و اندازه قمه در دستش نگاهی می‌اندازند و اگر دیدند خیلی زور طرف زیاد است چنین شکرخوری نمی‌کنند!

این رجزخوانی لاتی ممکن است برای خودارضایی برادران ارزشی که این کلیپ را دست به دست می‌کنند خوب باشد، ولی کاری به واقعیات تاریخی و عقل سیاسی ندارد. شاهان ایرانی همیشه مجبور به درک واقعیات بوده‌اند! در زمان ساسانیان، برای سال‌های زیادی شاهان ساسانی به هفتالیان در شرق ایران باج می‌دادند؛ صفویه بالاخره مجبور شد از سرزمین‌های عراق کنونی (که برای شیعه خیلی مهم بود) چشم بپوشد و آنها را به عثمانی بدهد؛ عباس‌میرزای دلاور بعد از سال‌ها جنگ تن به ترکمانچای داد و نه تنها شمال ارس را به روس‌ها داد، بلکه سال‌ها ایران مجبور شد زیر بار غرامت کمرشکن به روس‌ها برود؛ ناصرالدین‌شاه وقتی دید که حریف انگلیسی‌ها در جنوب نیست، هرات را داد تا بوشهر و محمره را حفظ کند؛ محمدرضاشاه بحرین را داد، چون مطمئن بود که سعی در تصرفش فقط موجب جدال بی‌پایان با کشورهای عرب خواهد شد.....

آیا احمقانه نیست که موشک‌های دوربرد خود را که تنها دفاع موثرمان جلوی اسرائیل است را بدهیم برود؟
جواب: بله، احمقانه است!

ولی ما کارهای بسیار احمقانه‌تری را داوطلبانه انجام دادیم: گروگانگیری کادر سفارت آمریکا، شعارهای مرگ بر این و‌ مرگ بر آن، پول و اسلحه فرستادن برای هر گروه شورشی چپی در عالم (گروه‌های «آزادیخواه»)، از بین بردن نیروی هوایی کشور (با شعار «خودکفایی» در امر نظامی)، دشمنی با اسرائیل (که در جنگ با عراق کمک‌مان کرده بود و طرفداری از فلسطینیانی که طرف صدام را گرفته بودند)، دخالت در دعواها و جنگ‌هایی که ربطی به ما نداشت، تابو کردن مذاکره با آمریکا (بی‌معناترین تابوی ممکن!)، عدم هیچگونه تلاشی برای استقرار روابط دیپلماتیک با آمریکا، شادی و‌خوشحالی برای ۷ اکتبر، موشک دادن به حوثی‌ها که به اسرائیل بپرانند و کشتی‌های غربی در دریای سرخ را تهدید کنند، حمایت از رژیم اسد که در سوریه منفور بود، تشویق حزب‌الله به عملیات ایذایی نظامی علیه اسرائیل که هیچ نفعی برای فلسطینیان هم نداشت و فقط به نابودی خود حزب‌الله انجامید، شاخ و شونه کشیدن برای عالم و آدم، پریدن به همسایه‌ها، مراسم برائت در حج (علیرغم مخالفت دولت میزبان و نهی صریح قرآن از جدال در حج)، محاسبات اشتباه در همه چیز،....

چون آن کارهای احمقانه را داوطلبانه انجام دادیم، این کار احمقانه را به اجبار انجام خواهیم داد!

بفرستید برای ارزشی‌های معتاد به پورن مقاومت و خودارضایی ذهنی

خیلی جالب است که در حکومت «اسلامی»، دروغ از امری حرام به چیزی حلال و حتی مستحب تبدیل شد که یک «روحانی دینی» می‌تواند در جلوی تلویزیون بدون هیچ شرمی بگوید! مداحان هم که برایشان دروغ از هر واجب دینی واجب‌تر است.

رانت از واجبات شد و دروغ از مستحبات، و خوردن مال مردم حلال شد و بهتان و تهمت صواب شمرده شد و پیدا شدن موی زنان از لواط بدتر شد!

حتی از صداقتِ حاصل از مستی آن فقیه هم خبری نبود که فتوا داد: «می حرام، ولی بِه ز مال اوقاف است!»، بلکه مال اوقاف بود که برای خود و پسر و عروس از می هفت‌ساله هم حلال‌تر شد!

🔹افشاگری علی قلهکی ‏از ابعادِ تحقیرآورِ مصادره ساختمان شرکت ملیِ نفت ایران در لندن

دروغگویی در ذات اینهاست، ولی بیایید کمی دروغگوشناسی یاد بگیریم!

۱-اولین نشان دروغگویی هر کدام از این حضرات، آن به اصطلاح «جای مهر» روی پیشانی آنهاست‌. هرگاه جای مهر اینطوری دیدید، فوری دربروید قبل از آنکه جیب‌تان را بزنند!

۲- راحت‌ترین تاکتیک برای خر کردن ایرانی چیست؟ پیش کشیدن «کار انگلیس» در جایی که ابداً ربطی به انگلیس ندارد! اکثر ایرانی‌ها برای هر نظریه توطئه که در آن پای انگلیس در میان باشد تمام عقل خود را تعطیل می‌کنند. هر ایرانی یک دایی‌جان ناپلئون!

۳- قبلاً اسرائیل هر کاری می‌کرد یا نمی‌کرد، فوراً یک موشک پرت می‌کردند توی اربیل اقلیم کردستان عراق! ولی دفعه آخر، این کار عکس‌العمل شدید دولت دوست و برادر عراق را به همراه داشت. این است که الان باید برای هر توطئه واقعی یا خیالی پای الهام علیف را وسط بکشند. فقط جرات موشک زدن به جمهوری آذربایجان را ندارند!

خلاصه که با جمعی دوزاری دروغگو و عوضی طرفیم.

ابعاد مساله کرسنت اینقدر واضح است و نقش جلیلی در خسارت وارده آنقدر روشن، که حضرات پایداری‌چی و جلیلی‌چی و اعوان و انصارشان و سایبری‌های ولو در فضای مجازی مجبور شدند پروندهٔ #حجاب را (که مدت‌ها به اجبار مسکوت گذاشته بودند) دوباره باز کنند و دوباره غوغا و داد و فریاد که «ای امان! دین و عفاف و‌حیا رفت!». فقط برای اینکه حواس‌ها پرت شود و خیلی به کرسنت و خسارات آن توجهی نشود. برای اینها همه چیز، از دین و ایمان و عفاف و اخلاق و هر چیز دیگر فقط وسیله است: وسیله برای قدرت در خدمت نهیلیسم خالص!

پخش شیرینی، شربت و بادکنک توسط طلاب حوزه علمیه و بسیجیان قم پس از حمله ۷ اکتبر در اسرائیل، ۱۵ مهر ۱۴۰۲
@hafezeye_tarikhi

یکی از بستگان من ۱۳ سال پیش هشتصد هزار تومان داده بود و ثبت‌نام کرده بود برای سفر عُمره به مکه و مدینه. اگر آن پول را طلا خریده بود، الان آن طلا را می‌توانست ۶۰میلیون تومان بفروشد! سال پیش نوبتش شده بود، و گفته بودند بیا ۴۵ میلیون تومان دیگر بده! رفته بود و پرداخت کرده بود، پولی که معادل لااقل ۹۰میلیون تومان الان است. ولی رفتنش به خاطر چند مساله (یکیش جنگ ۱۲ روزه) عقب افتاد، و الان پیام داده‌اند که قیمت عمره شده ۶۵میلیون، و باید ۲۰میلیون تومان دیگر بپردازد! یعنی این فامیل ما در کل به پول امروز چیزی معادل ۱۷۰ میلیون تومان برای یک سفر عمره پرداخت کرده‌ است.

در همین حین، یکی از دوستانم هفته پیش پیامی دریافت کرد که چون کاروان‌ها خالی‌اند می‌تواند برای عمره ثبت‌نام کند. همان هفته پیش ۶۰میلیون تومان پرداخت کرد و همان هفته عازم حج شد! فقط با ۶۰میلیون تومان به پول امروز!

تازه، مطمئنم که اگر رفتن به حج و عمره کلاً حکومتی نبود، ارزان‌تر از این هم می‌شد رفت (مثل تقریباً همه کشورهای اسلامی دیگر!).

یعنی حکومت اسلامی مومنان را هم برای انجام کار دینی می‌چاپد. اگر در اربعین پول‌پاشی می‌کنند، برای دین نیست، بلکه برای پروپاگانداست.

نمونه کامل نگاهی که (بر عکس اصل عاقلانه اشاره‌شده در پست فوق) روابط خارجی را همیشه از دید توطئه، رقابت و دشمنی می‌بیند (به جای تجارت و دوستی)، نگاه جلیلی و یارانش است. البته این دیدگاهی است که بعد از ۱۳۵۷ (و حتی تا درجاتی قبل از آن!) همیشه حاکم بوده، ولی جلیلی عصاره و نمونه کامل آن است. یک نمونه از زیان‌های بی‌حدوحصرِ این دیدگاه را از زبان بیژن زنگنه بشنوید.

@jenabegav

آقای شریعتی که در این تصویر توئیتش و جوابش را به یک کامنت می‌بینید بسیار به عراق و‌ کشورهای عربی دیگر برای تجارت می‌رود. اینجا اشاره‌ای کرده به تجربه تلخش از اینکه فلسطینی‌ها از ایرانیان خیلی خوش‌شان نمی‌آید.

من هم که در خارج با مسلمان‌های مختلف گفتگو داشته‌ام، تجربه مشابهی داشتم. حتی بعضی مسلمانان بنیادگرای سنی حس بهتری نسبت به «شیعیان» داشتند تا فلسطینی‌ها.

فلسطینی‌ها حق دارند! ما خودمان را وارد دعوایی کردیم که هیییییچ ربطی به ما نداشت، و بیشتر به ضرر فلسطینی‌ها شدیم تا به نفع‌شان.

در یک کلام: گند زدیم!

به نظرم آقای اصغر حکمتیار اینجا بیهوده به دنبال کاسه و نیم کاسه و معمایابی است. همان روال رو به پائین شلختگی و گیجی و بدون هدف بودن را داریم. مثلاً این را ببینید:

در وسط این داستانِ صحبت‌های نخست‌وزیر اسراییل که ایران به دنبال موشک قاره‌پیما است، ناگهان یک نماینده مجلس می‌آید و می‌گوید رهبر ممکلت محدودیت بُرد موشک را برداشته است!

تامام!

اگر گمان کرده‌اید هیچ چیزی می‌تواند کوچکترین خللی در پورن «مقاومت و پایداری» برادران ایجاد کند یا خودارضایی آنان را دچار وقفه‌ای هر چند کوتاه سازد، کور خوانده‌اید!

استدعا!

مسوولین عالی‌قدر، حضرات خدوم ملت، برادران و‌ خواهران انقلابی!

۱- با همین دنده در سیاست خارجی ادامه دهید تا به یاری خداوند هسته‌ای و موشکی و نیابتی که هیچ، جزایر سه‌گانه را هم از دست بدهیم. تجزیه هم آنقدرها که گمان می‌کنید دور از دسترس نیست و با تلاش شما عزیزان به آن خواهیم رسید.

۲- در زمینه اقتصادی هم همین راه را ادامه دهید تا ان‌شاءالله طبقه متوسط کاملاً نابود شوند، و به گرسنگی کره شمالی و فرسودگی و فلاکت کوبا برسیم. چه مدل‌هایی بهتر از کاسترو و‌ خاندان معظم و مستطاب کیم؟ شما که عاشق برنامه‌ریزی و کنترل‌اید، سرمشق بهتر از اینها؟

۳- همین فرمان توسعه دولتی و تشویق کشاورزی و فولاد و نیشکر و غیره را پیش بگیرید، تا بعد از راحت شدن از دست چیزهای به‌دردنخوری چون زاینده‌رود و نخلستان‌های خوزستان و دریاچه ارومیه از دست کارون و بقیه تالاب‌ها و رودهای زاید راحت شویم و سرتاسر یک کویر متحد و واحد شویم.

۴- فرهنگ را نمی‌گویم، چون شما عزیزان بالاخره توانستید ما را به سرمنزل مقصود برسانید و تپه دیگری نمانده.

«حزب تمدن نوین اسلامی» راه انداخته‌اند.

یک‌واقعیت و یک پیش‌بینی!

واقعیت: حضرات از سهم‌شان از سفره انقلاب (همان رانت و مقام و غیره!) راضی نیستند، بوی کباب شنیده‌اند و به طلب کباب آمده‌اند.

پیش‌بینی: خیلی زود معلوم‌شان خواهد شد که نه تنها دیگر کبابی در کار نیست، بلکه الاغ داغ می‌کنند!