صفت بارز تو دیر کردن🥲

چقدر مرا می‌شناسید.🥲

خیلی شلوغه ولی پر قدرت بیا جلو جا پیدا میکنی بعضیا باز نشستن

با تشکر از توصیه‌ها😔

سدّدهن یاعلي :)

ویژه| مصاحبه‌ی هدی حجازی، مادر سه دختری که در حمله‌ی هوایی ۲۰۲۳/۱۱/۵ رژیم صهیونیستی به خودروی غیرنظامی در جنوب لبنان به شهادت رسیدند + زیرنویس فارسی

@nasrollahir

«جهنم خالی‌ست؛
همه شیاطین همین‌جا هستند...»

✍ویلیام شکسپیر

@m_a_tavallaie

•حسین‌بن‌عُلوان نقل می‌کند که: در محضر مبارک امام صادق(ع) بودیم و سَدیر هم حضور داشت. حضرت رو به او کرده و فرمودند:
إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَحَبَّ عَبْداً غَتَّهُ بِالْبَلَاءِ غَتّاً وَ إِنَّا وَ إِيَّاكُمْ يَا سَدِيرُ لَنُصْبِحُ بِهِ وَ نُمْسِ
این روایات خیلی روایات عجیبی است. «غَتَّهُ» یعنی او را در بلا فرو می‌برد. مثل اینکه شما فرزندتان را در آب فرو کنید چطور آب تمام وجود او را می‌گیرد.
میفرماید:«خداوند تبارک‌و‌تعالی هنگامی که بنده‌اش را دوست داشته باشد، او را در بلاها و ابتلائات فرو می‌کند.»

•ظاهر بلا که در اینجا می‌فرماید، امتحانات و ابتلائات دنیوی است.
وَ إِنَّا وَ إِيَّاكُمْ يَا سَدِيرُ! لَنُصْبِحُ بِهِ وَ نُمْسِ.
«و ای سدیر! ما و شما صبح که می‌کنیم در بلا فرو می‌رویم و وارد شب هم که می‌شویم در بلا هستیم.»

•برای بعضی مومنین این معنا چه بسا ایجاد شک و شبهه می‌کند که خدایا مگر ما چه کردیم که اینقدر مورد ابتلا واقع می‌شویم چرا این کفار و منافقین و ملحدین که دشمن تو هستند این‌ها در عیش و ناز و نعمت زندگی می‌کنند و اصلاً هیچ دردی احساس نمی‌کنند، اما مؤمنین گرفتارند، از هر حیث که حساب کنید گرفتارند، چرا چنین است؟!
این روایات جوابگوی این سوال است. خدا آن کفار و منافقین را دوست ندارد و لذا نمی‌خواهد آنها را تربیت کند اما مومن را دوست دارد و می‌خواهد او را تربیت کند.
یک مثال عرض می‌کنم که مطلب کامل روشن شود؛ باغبانی که سرپرستی یک باغ و یک گلستان را به عهده دارد و گل‌ها را تربیت می‌کند شاخ و برگ گل خرزهره را نمی‌زند چون برایش ارزشی ندارد اما گل رز یا گل محمدی یا گل‌های دیگر را آبیاری می‌کند و تربیت می‌کند. تربیت این گل‌ها به چیست؟! به اینکه شاخ و برگش را بزند و بِبُرد.
تربیت پروردگار هم نسبت به مومنین به همین نحو است که در حکم زدن شاخ و برگ آن گل می‌ماند و هیچ فرقی ندارد.

•و نیز در روایت  صحیح علی بن ابراهیم روایت می‌کند که:
قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‌: الْمُؤْمِنُ لَا يَمْضِي عَلَيْهِ أَرْبَعُونَ لَيْلَةً إِلَّا عَرَضَ لَهُ أَمْرٌ يَحْزُنُهُ يُذَكَّرُ بِهِ.
از امام صادق شنیدم که می‌فرمودند بر مومن چهل شب نمی‌گذرد الا اینکه حادثه‌ای برای او پیش می‌آید که او را محزون می‌کند و به واسطه این حزنی که برایش پیش آمده متذکر پروردگار می‌شود.


| بادهٔ‌توحید‌در‌کربلای‌عشق |

این لیالی؛
در میان لحظاتی که گریه‌کنان بر سینه میکوبیم،
و یک لحظه نفسمان از غم ابا‌عبد‌الـلـه(ع) بالا نمی‌آید و آن لحظه‌ای که بی‌اختیار دلمان به جوش می‌آید و یاحسین میگوییم،
این رنج‌کشیده‌های متوکل، برگزیده‌شدگان تحمل بلاهای صعب، و مجاهدینِ تا آخرین‌قطره را هم دعا کنیم، غلبهٔ فی‌الفور را بخواهیم، ذلت و مرگِ شیاطین رذل عالم را طلب کنیم و آقایمان را برای تعجیل صدا بزنیم.
شاید به این دعا کردن‌ها خدا ما را هم در اجر رنجشان شریک گرداند