حزب الله ایران را تنها خواهد گذاشت

باورکردن این سناریو برای بیشتر مومنان به رویکردهای جمهوری‌اسلامی سخت، بلکه غیر قابل هضم است که با فرض کردن تکوین جنگ تمام عیار بین ایران-اسرائیل، به اغلب احتمال حزب الله ایران را تنها خواهد گذاشت. سهل است که دمشق نیز از پیوستن به چنین جنگی امتناع خواهدکرد. گزاره کاملتر چنین است: در صورت تکوین جنگ بین ایران-اسراییل، هیچ دولت مسلمان و عرب، حتی سوریه، لبنان و عراق به چنین نبردی ورود نخواهند کرد. البته محتمل است حوثی ها گام هایی در این مسیر بردارند. ولی چرا حزب الله ورود نخواهد کرد؟!!
۱- نخست آن که حتی حزب الله در وهله نخست به منافع ملی لبنان می نگرد. بنابراین چنان چه ورود به این جنگ فرضی را، به زیان کشورش محسوب کند، از درگیری گسترده و با همه قوا با اسرائیل اجتناب خواهد ورزید. به رویکرد شیخ حسن نصرالله پس از رخداد حمله به کنسولگری متمرکز شوید.‌ ایشان به نرمی و با خونسردی و لبخند گفت ایران خودش پاسخ این حمله را خواهد داد و نیازی به دخالت حزب الله نیست؛
۲-فضای عمومی لبنان مخالف ورود این کشور به جنگ با اسرائیل(اشغالگر)بوده است. چنان که طی شش ماه گذشته رویکرد حزب الله در برابر نبرد غزه و دشمن اسرائیل(اشغالگر) کژدارو مریز بوده و هرگز نخواسته تمام قد به این نبرد ورود کند. چنین رویکردی هم خیال اسرائیل را راحت کرده و هم هراس مردم لبنان را؛
۳- با وجود رویکرد کاملا دفاعی حزب الله در برابر اسراییل، نتانیاهو در پی آن است که به هرطریق ممکن بر تهدید شمال تمرکز نماید. به دو دلیل: گسترش میدان جنگ و دوم عقب نشاندن حزب الله تا شمال رودخانه لیتانی.

کوتاه آن که به اغلب احتمال، با فرض ناچیز و بسیار کمرنگ رخداد جنگ همه جانبه میان ایران- اسرائیل، حزب الله از ورود همه جانبه به چنین جنگی خودداری خواهد ورزید.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

چرا اسرائیل واکنشی نداشت؟!

36 شبانه روز متوالی موشک های پر قدرت و ویرانگر اسکاد بر سر اسرائیلی ها فرود می آمد. 42 موشک. از 17 ژانویه تا 28  فوریه 1991. بیش از 74 اسرائیلی کشته شده و بیشتر مردم هفته ها در پناهگاه‌ها مستقر بودند. پرزیدنت صدام حسین که پس از تصرف کویت با واکنش حمله گسترده و فراگیر نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا به کشورش مواجه شده بود، با دو هدف در برابر بوش پدر (جورج هربرت برت واکر بوش)، اسرائیل را موشکباران کرد: خارج کردن 8 کشور مسلمان از ائتلاف به بهانه جنگ با اسرائیل و دوم وارد کردن جمهوری‌اسلامی به این کارزار ضد آمریکایی و اسرائیلی. ولی درست به خاطر دارم که اسحاق شامیر نخست وزیر و حییم هرزوگ رئیس جمهور، کمترین اعتنایی به موشکباران نکرده و کوچکترین واکنشی به این حملات دهشتناک عراق زیر فرماندهی صدام حسین نداشتند. چرا؟! مگر قدرت واکنش نداشتند؟ این بی واکنشی چه دلیلی داشت؟!!
اسرائیل(اشغالگر) به جای غرق شدن در تاکتیک ها، استراتژی عراق را هدف قرار داده بود. به عبارت دیگر، چنان چه اسرائیل به این جنگ ورود می کرد، به اغلب احتمال همه 8 کشور عرب از ائتلاف ناتو-امریکا به نفع عراق خارج شده و ممکن بود پای جمهوری اسلامی نیز به چنین جنگی باز شود. فراموش نمی کنم که در آنروزها دستکم 8 نماینده مجلس شورای اسلامی طی خطابه های تند و آتشین، خواهان کمک و حتی ائتلاف با صدام در جنگ با آمریکا شدند. اسرائیل نه تنها به اقدامات تلافی جویانه دست نزد، سهل است که تقریبا سکوت محض در پیش گرفت. آنان این اصل سون تزو را که پیروزی در جنگ، باید بدون دست زدن به جنگ حاصل شود، سرلوحه قرارداده و اهداف استراتژیک پرزیدنت صدام حسین را مقهور بی عملی خود ساختند.
امروزه روز نیز، چنان چه هدف استراتژيک کابینه ائتلافی جنگ نتانیاهو گسترش جغرافیای جنگ با وارد کردن جمهوری اسلامی و ایالات متحده به معرکه غزه است، که هست؛ پاسخش در یک گزاره دو واژه ای خطاب به شورای امنیت ملی نهفته است: هیچکار نکنید.
باور کنید با این هیچکاری و بی واکنشی، جهان تا ماه های نزدیک آتی، اسرائیل را وادار به ایجاد کردن تغییرات استراتژیک در اهداف درازمدتش خواهد نمود. البته به اغلب احتمال تصمیم سازان جمهوری‌اسلامی حتی پیش از توصیه امثال من، خود به هیچکار نکردن واقفند و آن را در توان ایران تنها مانده نمی بینند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

در مسیر تکوین کشور فلسطینی

دیروز جو بایدن طی مصاحبه ای تلویزیونی در مخالفت با سیاست بی بی نخست وزیر اسرائیل(اشغالگر) گل کاشت. او سیاست نتانیاهو را در غزه اشتباه خواند. وی از دولت تحت ریاست بی بی خواست هر چه زودتر آتش بس را بپذیرد. بایدن به روشنی گفت: «فکر می‌کنم کاری که او انجام می‌دهد اشتباه است. من با رویکرد او موافق نیستم.». هم چنین امروز دولت محافظه‌کار استراليا به جمع کشورهایی پیوست که از احتمال به رسمیت شناختن کشور فلسطینی سخن می گویند. پیشتر نیز چندین کشور مانند جمهوری ایرلند،‌ اسپانیا و حتی پادشاهی متحده بریتانیا، اعلام کرده بودند که به زودی کشور فلسطین را به رسمیت خواهند شناخت. با این همه یک پرسش بنیانی در ارتباط با استراتژی اسرائیلی غرب به ویژه امریکا، بریتانیا و آلمان وجود دارد: چرا با وجود مخالفت پیاپی اسرائیل با قطعنامه‌ الزام آور ۲۴۲ شورای امنیت، دایر بر خروج اسرائیل از کرانه باختری و باریکه غزه و تشکیل کشور فلسطینی، هنوز از این دولت پشتیبانی نظامی، سیاسی شده و در شورای امنیت قطعنامه‌های حتی اندکی ضد سیاست های خشونت بار این دولت، از سوی آنها وتو می شود؟!
خب دستکم ۷۶ سال است که ۵ عضو دائم شورای امنیت در تکوین، استمرار و گسترش و بلکه فراگیر کردن به رسمیت شناختن اسرائیل کوشیده اند. به ویژه لابی های بسیار پرتوان یهودی در ایالات متحده از جمله هاوس و کنگره را برای حمایت دائمی و همه جانبه از اسرائیل در قبضه دارند. حال چگونه می توان تنها طی شش- هفت ماه(از آغاز جنگ غزه)، انتطار داشت همه دست از پشتیبانی اسرائیل بکشند؟! به ویژه آن که ۱۶۵ کشور، از جمله تعداد زیادی از ملل مسلمان و عرب،‌ این دولت را به‌رسمیت شناخته اند! هم چنین با وجود این که حماس متهم به شروع این نبرد است.
با این همه طی شش ماه گذشته، رویکردی فوق شگرف در ارتباط با منازعه تاریخی فلسطین- اسرائیل شکل گرفته است: عزم جزم و به اغلب احتمال بی برو و برگرد جهانی برای تکوین و به رسمیت شناختن کشور فلسطینی.
ولی در برابر این اراده فراگیر جهانشمول، سه مانع قد علم کرده اند: سد نخست رویکرد لیکود و دیگر احزاب تندرو است؛ سد دوم کمبود و نقص مبادی و مبانی جغرافیایی تشکیل چنین کشوری است؛ و سوم رویکرد محور مقاومت به رهبری جمهوری‌اسلامی دایر بر آرمان نشدنی و افراطی محو یا نابودی اسرائیل(اشغالگر) است. به گمانم چنین رویکردی به گونه ای پشتیبانی غیر مستقیم از اشغالگری واشغالگران و آب به آسیاب لیکود و بی بی ریختن است. هم چنین مخالفت با اراده استوار جهانی است. در عین حال ایستادگی در برابر رویکردی است که گریزناپذیر و حتی محتوم خواهد بود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

کبریت بی خطر

-اسرائیل و ایالات متحده در حال آماده شدن برای پاسخ ایران هستند(یدیعوت آحارونوت؛ امروز)؛
-ایران پس از حمله انتقامی به اسرائیل، پایگاه‌های آمریکا را هدف قرار خواهد داد(یدیعوت آحارونوت امروز)؛
-ساعات پر التهاب برای ایران و خاورمیانه؛ از گزارش حمله"قریب الوقوع" تا لغو برخی پروازهای تهران(یورونیوز؛ امروز)؛
- منابع اطلاعاتی آمریکا اعتقاد دارند که حمله ایران و هم پیمانانش به اسرائیل بسیار نزدیک است(چندین منبع رسانه ای داخلی- فضای مجازی)؛
- اسرائیل در حالت آماده باش کامل بوده و منتظر است ایران را به عصر حجر بازگرداند(ایران- تایمز؛ امروز)؛
این تنها یک هزارم عناوین خبرهایی است که در ارتباط با حمله احتمالی انتقامی جمهوری‌اسلامی به اسرائیل پیاپی و بی وقفه در حال بارگزاری و پخش است. ولی تا امروز پاداش کلان این اخبار و گزارش ها، تنها نصیب صراف ها، دلال های بازار ارز و... شده است. بخردی هم نیست که بگوید چنان چه جنگ بین جمهوری‌اسلامی - اسرائیل تا این حد جدی است و قرار است چه و چه شود، پس چرا از رسانه ملی آهنگرانی، کویتی پوری، سرود جنگ سر نمی دهند؟! چراِ همه چیز عادی است؟! اگر قرار است جنگی در راه باشد، چرا برنامه آشپزی و خیاطی و پخش فیلم های بی مایه تلویزیونی همچنان روبراه است؟!!
باور کنید جمهوری اسلامی قصد جنگ نداشته، ندارد و نخواهد داشت. از کی مثلا شلیک چند موشک و پرواز چند پهپاد احتمالی مثلا به جولان متعلق به سوریه، یا بیابانی برهوت، جنگ خوانده می شود؟! واقع امر آن است که جمهوری اسلامی تا کنون و مستقیما، به رغم دلبستگی فدراتیو روسیه و پرزیدنت ولادیمیر پوتین، درصد ناچیزی از طرفداران تندروی حکومت و ایضا بنيامين نتانیاهو، کبریت بی خطر خاورمیانه بوده است. به هیچ روی نگران نباشید، به اغلب احتمال، از هر گونه رخداد منجر به جنگ تمام عیار خبری در میان نیست.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

یک هدف،شش پرسش

جمهوری‌اسلامی از آغازهای تأسیس، محو و نابودی اسرائیل(اشغالگر) را جزو اهداف کلیدیش قرار داده است.‌ در این ارتباط حتما شورای عالی امنیت ملی، پاسخ های دقیقی برای شش پرسش زیر از پیش آماده داشته است:
۱- آیا با درنظر گرفتن همه جوانب، نابودی اسراییل از دیدگاه های حقوقی، سیاست بین الملل و نظامی، شدنی است؟!
۲- بر فرض آزاد شدن قدس و حاکم شدن الفتح، حماس و یا هردو، از کجا معلوم که چنین دولتی، متحد ترکیه، عربستان، امارات، قطر و... یا همگی نشود؟ مگر سه دولت همسایه شیعی ایران(عراق،‌بحرین،‌ جمهوری آذربایجان) با ایران متحد شدند.؟
۳- آیا سرانجام دشمنی و تداوم جنگ فرسایشی کنونی، تضعیف درازمدت توان ملی ایران و ایرانیان نخواهد بود؟
۴- آیا با پایان یافتن گریزناپذیر جنگ غزه، پیمان صلح ابراهیم دو باره در مسیر گسترش و بلکه فراگیری و جهان‌شمولی قرار نخواهد گرفت؟
۵- آیا تمرکز بر یک هدف دور، با آینده نامشخص، دولت را از تمرکز بر مسائل نزدیک و حیاتی درونی و همسایگی باز نخواهد داشت؟
۶- طی چند دهه اخیر، تا کنون جمهوری‌اسلامی در جهت همراه کردن با هدف نابودی اسراییل، از 7 قدرت فرامنطقه ای( اعضای شورای امنیت، آلمان، ژاپن) و 14 قدرت برتر منطقه ای(برزیل، هند، استرالیا، مکزیک و...) چه دولت هایی را با خود همراه و متحد کرده است؟
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

حمله به سفارت خانه ها و کنسولگری ها

پس از حمله اسرائیل(اشغالگر) به کنسولگری ایران در دمشق، این گزاره که حمله به سفارتخانه و کنسولگری هر کشوری، به منزله حمله به خاک آن کشور است، در رسانه های فارسی جا انداخته شده و به عنوان بخشی از فرهنگ سیاسی درآمده است. گرچه این گزاره به هیچ روی جزو حقوق بین الملل نیست و نمایندگی های هر کشور در کشور دیگر، بخشی از خاک کشور میهمان نبوده و تنها از برخی مصونیت ها و پشتیبانی های ویژه در کشور میزبان برخورداند، ولی فرض می گیریم این گزاره درست باشد(تنها فرض). در این صورت خوب است مروری تلگرافی بر کارکرد ایرانیان در زمینه پاسداری از مصون ماندن نمایندگی های کشورهای دیگر داشته باشیم. به چند نمونه زیر اکتفا می شود:

حمله به سفارت آمریکا در ۱۳ آبان ۱۳۵۸، اشغال آن و بازداشت طولانی مدت کارکنانش چه نامیده می شود؟! حمله به سفارت پادشاهی عربستان سعودی در تهران طی ۱۲دی ۱۳۹۴ با کوکتل مولوتف، مواد آتش‌زا و سنگ و ایضا کنسولگری ریاض در مشهد زیره عنوانی باید جا داده شود؟ حمله به سفارت پادشاهی متحده بریتانیا(انگلیس) در تهران، طی نوامبر  ۲۰۱۱ در کجای این گزاره جای می گیرد؟! و...
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

می خواهند اسرائیل و بی بی را نجات دهند

به پندار من،گزاره های زیر صحيح می نماید:
۱- جمهوری اسلامی به هیچوجه در جریان عملیات ۷ اکتبر حماس و کم و کیف آن نبود؛
۲- لیکود و رهبرش بی بی با تأسیس کشور فلسطینی، بر بنیان قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیت،‌ به کلی مخالف بوده اند؛
۳- از میانه های جنگ غزه تا کنون، جهانیان و اکثر اعضای ملل متحد و نیز شورای امنیت، بر تأسیس کشور مستقل فلسطینی تاکید می ورزند. این خواست عزمی جهانی شده است؛
۴- این اراده و علقه ی بخش بسیار بزرگی از ملت-دولت های خاورمیانه هم هست.

ولی دانسته یا ندانسته(آگاهانه یا از روی ناآگاهی استراتژیک)، سه اراده مخالف هم، به گونه ای شگفت در برابر این اراده منطقه ای و جهانی ایستاده اند و نیز همپوش شده اند:
1- لیکود و نتانیاهو به هیچ روی نمی خواهند پذیرای کشوری فلسطینی در کنار اسرائیل(اشغالگر) باشند. بهانه‌ امروزه روز نتانیاهو آن است که چنین تصمیمی جایزه ای برای حماس در قبال حمله ۷ اکتبر است؛
2- جمهوری اسلامی که هدفش را از آغاز بر نابودی اسراییل بنیان نهاده و حاضر به تغییر دادن استراتژی خود نیست؛
3- فدراتیو روسیه که پایان یافتن و یا کاهش تنش و منازعه در خاورمیانه را به منزله تمرکز غرب بر خود می پندارد. بنابراین مشوق استمرار منازعه و مناقشه در هر جایی است که ناتو ناگزیر باید در آن حضور داشته باشد.

کمترین گمانی نیست که بنیامین نتانیاهو با هر ترفندی شده تصمیم گرفته پای جمهوری اسلامی و حزب الله را مستقیم به جنگ باز کند. در چنین صورتی ایالات متحده، حتی تحت زعامت دمکرات ها و جو بایدن، ناگزیر به گونه ای همیاری و مشارکت در جنگ به نفع اسرائیل بر خواهد آمد. این سناریو هدیه ای غیبی برای پرزیدنت ولادیمیر پوتین به شمار می آید. مسلم است که با فرض تحقق چنین سناریویی، استراتژی کهن یک ملت، یک دولت لیکود در ارض مقدس، غالب شده و مسلم تر این است که میدان جنگ و پیامدهای ویرانگرش به ایران نیز کشیده خواهد شد.
به گمانم هنوز شورای عالی امنیت ملی به آن حد از انحطاط تفکر استراتژیک نرسیده که در دام استراتزی تل آویو بغلطد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

اف بر شما؛ هورا کشیدن برای کشتن مرزبان

خدا گواهست امروز با خواندن و دیدن مطالب برخی نادانان که در شهادت مرزبان های ايران در سیب و سوران بلوچستان هورا سر داده اند، گریه ها کردم. آخر کدام شهروند میهنی است، که برادران بایندر(غلامعلی و یدالله بایندر گروسی) را که در جریان تهاجم ائتلاف متفین(آمریکا، بریتانیا و اتحادشوروی) در سوم شهریور ۱۳۲۰، همزمان در دو جبهه دریایی جنوب و شمال، جانانه و وهرز گونه(وهرز دریاسالار ایرانی عصر ساسانی) در برابر دشمن جرار پایمردی کرده و با افتخار شهید شدند، قهرمان ملی نپندارد؟! کدام ایرانی است که پایمردی سرجوخه مصیب ملک محمدی و دو سرباز زیر فرمانش، سید محمد راثی هاشمی و عبدالله شهریاری را که، در برابر دو لشگر تا بن دندان مسلح جوزف استالین برای ورود به خاک میهن، روی پل جلفا تنهای تنها، با غیرت، در برابر غیر ایستادند و حماسه پرشکوه مقاومت خلق کردند، تاج سر مُلک و مملکت نداند؟! این هورا کشیدن از سر ناآگاهی است. مرزبان در هر نظام و رژیمی حافظ حدود و ثغور میهن و دشمن در برابر غیر بوده است. کدام خام اندیشی است که تصور کند حتی در دمکراتیک ترین دولت و حکومت، دیگر خبری از جیش العدل ها نخواهد ماند؟! مگر امروزه روز، فرانسه، بریتانیا، فنلاند و جمهوری کره، بی دشمنند؟! آیا مرزهای این ملت های دمکرات دیگر نیازمند مرزبان نیست؟!
دوستان باور کنید واژه های غیر،غیرت و غیریت، هنوز در این جهان مملو از ملت- دولت، بخش های جدایی ناپذیری از آن به شمار می روند؛ واژه هایی که درست یا نادرست، در میان و بین جوامع همچنان در جریان است. به دیوارهای ترامپ و اردوغان و نتانیاهو در سده 21 بنگرید. چه ها از این جهان رو به پیوستگی و همبستگی، در عین جان گرفتن رویکرد دور شوندگی از یکدیگر می بینید؟ مگر این ها همه نمادهای حرم و حریم و تحریم و نامحرم ، حرام و... نیستند؟!!

من هم هیچ گمانی ندارم که روزی و روزگاری خواهد رسید که آدمی با این واژه ها خداحافظی خواهد کرد، ولی تا مفاهیم و رویکردهایی همچون «مرز» و سیستم های متفاوت سیاسی و اقتصادی در و بین جوامع پایدار است، این واژه ها و کارکرد و رویکردهایش  مانا خواهد بود. آری من هم هنوز در چارچوب اندیشه ی حافظِ نخست، در جا زده ام که:
من غریب،ز غیرت، فتادم از پا، دوش
نگار خویش چو دیدم به دست بیگانه

حال چنان چه امتگراها و انترناسیونالیسم ها، جهانی نو، با ساز و کاری دیگر در افکندند، که در آن از عربده های ترامپ ها، اردوغان ها، طالبان ها،  نتانیاهو ها و پوتین ها و برخی حکمرانان نا آگاه امتگرای جمهوری اسلامی خبری نباشد، آن گه همراه شما و حافظ دوم(در هنگامه ی پیری اش)، خواهم سرود:
اگر بر جای «من»، «غیر» ی گزیند دوست، حاکم اوست
حرامم باد اگر من، جان به جای دوست بگزینم.

✔️ پس تا دستیابی به عالم و آدمی که، در آن دیوارکشی بین ملت ها خنده دار باشد، همچنان ایرانگرا،‌ میهن دوست، ملتمدار و مرزبان و مرزبان دوست خواهم ماند. ضمن این که تاکنون من حشیشی بین جهانگرایی و میهنگرایی خلاف و عداوتی ندیده ام.  هنوز هم قهرمانان من بایندرها، باکری ها، سرجوخه مصیب ها و مرزبان های سیب سوران هستند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

حالا نتانیاهو ول کن نیست

سیلاب جاری شده بود.‌ مردم ده در حاشیه مسیل به تماشا ایستاده بودند. سیل با خود پوستینی آورد. مردی طمعکار وارد رود خروشان شد تا پوستین را به دست آورد. از بد روزگار آن پوستین خرسی مغروق بود که برای نجات خویش دست و پا می زد تا بلکه راهی برای رهایی بیابد. خرس مرد را که دستش را به امید دستیابی به پوستین به سویش دراز شده بود، گرفت تا بلکه از سیل نجاتش دهد، ولی سیل و خرس که محکم مرد را گرفته بود، داشت با خود می برد. مردم همگی فریاد می زدند پوستین را رها کن. مرد دست بسته و نالان، پاسخ می داد: بابا من رهایش کرده ام، او مرا ول نمی کند.
به گمانم امروزه روز، جریان ایران و حزب الله در برابر اسراییل تحت ریاست بی بی نیز چنین می نماید. در حالی که به نظر می آید جمهوری‌اسلامی کم کم از خیر انتقام کنسولگری می گذرد، نتانیاهو ول کن نیست و به هر طریق است می خواهد پای ایران و حزب الله را به جنگ باز کند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

کرملین موفق شد

با وجود آغاز درگیری هوایی بین ایران- اسراییل، کرملین به اهداف تاکتیکی خود دست یافت و تمرکزها را از اوکراین برداشت.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

کدام جنگ؟

در کدام دائرةالمعارف جنگ به درگیری هوایی و پرتاب موشک اطلاق شده است؟! اگر چنین تعریف و تعبیری درست بود، مدت هاست بین لبنان- اسرائیل، حوثی ها- اسراییل، الحشد الشعبی- اسرائیل، جنگ در جریان بوده است.جدا از پرتاب دهها پهپاد و شلیک بیش از ۱۰۰ موشک و جدای از میزان واقعی خسارت که اسرائیل آن را در حد صفر  اعلام کرده( به گفته  تل آویو هیچ زیرساخت و یا نقطه حساسی هدف قرار نگرفت)، جنگی بین ایران- اسرائیل رخ نداده و امکان شکل گیری جنگ همه جانبه بین این دو، تقریبا صفر است. چرا؟!
دوکشور فاقد مرز مشترک زمینی بوده و بیش از ۱۲۰۰ کیلومتر فاصله دارند. بنابراین درگیری ها هواپایه خواهند بود. از سوی دیگر اگر قرار بود عزمی برای جنگ وجود داشت، حزب الله می توانست مانند جنگ ۳۳ روزه نیروهایش را وارد کند. در حالی که سید حسن نصرالله همراهی چشمگیری با حمله ایران نداشت. البته از دیدگاه ایران این مساله تمام شده است. چنان که هیات دیپلماتیک ایران در فرانسه طی اطلاعیه ای گفته است: "می توان مساله را خاتمه یافته تلقی کرد". به نظر می رسد تا این جای کار پوتین و نتانیاهو برندگان اصلی بوده اند. پوتین اوکراین را از زیر تمرکز بیرون کشیده و نتانیاهو غزه را. به هر روی امکان تکوین جنگی تمام عیار بین ایران- اسرائیل بس اندک است. به ویژه این که حزب الله در شرایط کنونی نسبت به آن اشتیاق چندانی ندارد. ولی با تکوین جنگی همه جانبه، منطقه ای شدن آن گریزناپذیر خواهد بود. آیا اسراییل(اشغالگر) از پس هیمنه ملت های خاورمیانه بر خواهد آمد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

مشکلات تاکتیکی پرتاب ها

در پرتاب پهپادها و شلیک موشک ها به اسرائیل چند مساله تاکتیکی وجود داشت:
۱- حداقل فاصله هوایی ایران- اسراییل دستکم ۱۲۰۰ کیلومتر است. با سرعت ۲۰۰ کیلومتری پهپادهای شاهد، مدت زمان رسیدن پهپادها چند ساعت بود. این زمان کمی برای رهگیری و ساقط نمودن پرتابه ها نیست؛
۲-علاوه بر اسراییل، آمریکا، بریتانیا، فرانسه و اردن، بیشتر موشک ها را پیش از رسیدن به هدف، ساقط کردند؛
۳- مجموعه غرب، ناتو و گروه هفت همچنان مدافع همه جانبه اسراییل(اشغالگر) باقی مانده اند؛
۴- مشارکت همزمان دوستان منطقه ای جمهوری‌اسلامی کمرنگ بود.
جمهوری اسلامی بهتر است با این نقایص برخوردی بخردانه داشته باشد. جلب همکاری و همراهی بیشتر حزب الله و دریافت فوری اطلاعات نظامی از روسیه، تا حدود زیادی در تعدیل قوا موثر خواهد بود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

دکتر قالیباف تشریح کند

امروز دکتر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی گفت: در صورتی که رژیم صهیونیستی هر اقدامی انجام دهد، پاسخ طراحی شده ایران شدیدتر خواهد بود. خب جناب دکتر در ژئوپلیتیک، این دور تسلسل بزن بزن بین این دو، تا کجا و کی ادامه خواهد یافت؟! سرانجام این کنش و واکنش های هواپایه چه خواهد شد؟ پیشنهاد می کنم رییس مجلس در جهت دریافت گسترده و فوری S-400 به یاری سازمان دفاعی کشور بشتابد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

نتانیاهو چه خواهد کرد؟

بی بی مشتاقانه در انتظار وارد کردن جمهوری‌اسلامی به درگیری بود تا بدین وسیله غزه را از چشم رسانه ها و جهانیان تحت الشعاع قرار دهد. به گمانم در شروع این استراتژی و تا این جای کار تا حدودی موفق بوده است. ولی چنان چه در واکنش به حمله دیشب ایران که به گفته تل آویو تاثیری بر اسرائیل نداشت، راهکاری نیابد، عملا بازنده بوده و حیات سیاسی اش برای همیشه پایان خواهد یافت. دست نتانیاهو برای واکنش گسترده و متعدد در برابر ایران چندان باز نیست.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

مساله استراتژیک جمهوری اسلامی در برابر اسراییل

از دیدگاه استراتژی ملی و نیز استراتژی نظامی، مساله کانونی جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با اسرائیل(اشغالگر)، یکی بیش نیست: پشتیبانی استراتژیک و بدون زمان ایالات متحده از اسرائیل. شاهد آن که واشنگتن تا کنون ۵۳ بار قطعنامه‌ پیشنهادی علیه اسرائیل را وتو کرده و ۳۰۰ میلیارد دلار نیز به این دولت کمک کرده است. کوتاه آن که در بیشتر نزدیک به همه مواقع، جنگ و دفاع با اسرائیل به منزله رویارویی با آمریکا است. از منظر استراتژی بزرگ، حل این مساله پیش از هر سیاستگذاری، طرح و برنامه ریزی، در اولویت محض نهاد دولت است. اصولاً وظیفه و مسئولیت تصمیم سازان دولت ها(نهادها و شوراها) شناخت و حل مساله اصلی ملی است. کار استراتژی بزرگ تنها و تنها همین است و بس. بر جمهوری‌اسلامی است که حل این مساله را در کانون توجه قرار دهد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

نیایش

- پروردگارا چه کنم، در این پیرانه سری قلمم چونان قلبم می لرزد.‌ نه چون عین القضات، طاقت شمع آجین شدن دارم و نه نامردی دور شدن از نوشتن. پس تو خود یاریم کن؛
-کردگارا،‌ خانواده ام، میهن و مردمم را تو خود در این روزگار پلشت نگاهبان باش. خود دانی که مرا نه زوری است و نه زری که پاسدارشان باشم؛
- آموزگارا، به فرمانروایان میهنم، ارزش های پابرجا ماندن این کهن دیار را بیاموز؛
- خدایا، مردم و میهنم را از همه درد و رنج ها دور کن؛
- دادارا، خود دانی دشمنان دیرین این مرز و بوم، شبانه روز چشم انتظار از پای فتادن این کهن دیارند، تو خود راست و استوارش نگاهدار؛
- ایزدا، دانی که هزاران سال است این کشور و فرهنگ پابرجا مانده و نیاکانمان در اندوختن خرد و حکمت آدمی کوشا بوده اند، پس تو خود نگاهبان این بوم و میراثش گرانبهایش باش؛
- جان آفرینا، خشنودی و سعادت زیستن در صلح را به ما و دشمنانمان بچشان؛
- بارالها،‌ فرمانروایان، غالبان و زورداران را با مردمشان مهربان‌تر و خویشتندارتر کن؛
- توانگرا،‌ مردم این بوم و بر را کم و بی نیاز کن و سفره هاشان را فراختر؛
- عزیزا، مردم و میهنم را از عزت نینداز و پاسبان فر و شکوهشان باش؛
- حکیما، تو خود راه و روش خرد و خرد ورزی و دوستداری خرد را به حاکمان بیشتر بیاموز؛
- روشنی بخشا،‌ نور و لذت همدلی و همزبانی بین مردم- مردم؛ دولت- مردم و دولت- دولت را فروزانتر کن؛
- رهنمایا، باشد که مرا و فرمانروایان ملتم را به سوی داد و دادگری و خوشبختی ملت و دلسوزی بر مردم و...رهنمون شوی؟!
- حبیبا، تو را به سنگینی و بزرگی عشق و دلدادگی سوگند، عشق من، مردم و فرمانروایان را به میهن و ملتم افزون دار؛
- بخشایشگرا، دل ما و فرمانروایان را برای آزادی زندانیان و محصورین نرم تر کن؛
- شهیدا و حفیظا، تو خود نگاهبان این مرز و بوم و فرهنگ و تمدن زیبا و ممتازش باش.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

راه شهادت بسته می شود؟!

بیشتر کارشناسان متخصص آینده بینی توانایی های هوش مصنوعی، باورمندند طی بیشینه ۸ تا ۱۲ سال آتی و یا در درازمدت ترین حالت تا ۲۰۴۰، ربات های انسانما، کم کم ولی بسیار پرشتاب، مسئولیت های بخش جنگ-دفاع را پوشش خواهند داد. به عبارت دیگر، همه وظایف انسانی جنگ، بی کم و کاست می تواند توسط هوش مصنوعی پوشش داده شود. مثلا نقش های سرباز، تفنگدار، تعاون و پشتیبانی، خلبانی جنگنده ها، حتی کنترل و فرماندهی و رهبری پیچیده ترین ابزار جنگ ساخت بشر،‌ یعنی ناوهای هواپیمابر، به ربات های ساخته هوش مصنوعی واگذار خواهد شد. بنابراین جنگ ها در قالبی گسترده، هم توسط آنها طرح ریزی و هم به مرحله اجرا در می آید. مو بر تن آدمی سیخ می شود. با چنین چشم اندازی، می توان پرسید،‌ آیا قرار است بدین ترتیب درهای جهاد و شهادت هم به روی مومنان و مسلمین برای همیشه هم بسته شود؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

ناتوی آسیایی

سازمان پیمان آتلانتیک شمالی یا NATO، فراگیرترین نهاد نظامی تاریخ با عضویت ۳۲ ملت است که در بهار ۱۳۲۸، در واشنگتن، دی.سی، بیشتر با هدف سد نفوذ‌ (Containment) اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی تاسیس شد.‌ تمرکز محوری و مستقیم این بزرگترین سازه نظامی تاریخ، بر ایجاد کردن و استمرار بخشیدن به امنیت دو سوی اقیانوس اطلس بوده است. ولی در پی فروپاشی اتحاد شوروی و اضمحلال کلی سوسیالیسم طراز مارکسیسم-لننیسم، علت وجودی و به ویژه علت تداوم موجودیت این سازمان پرهزینه زیر دهها پرسش اصولی قرار گرفت.‌ کانونیترین پرسش این بوده که چرا به رغم نبود تهدیدی کلان همچون پیمان ورشو و محدودیت قدرت مانور فدراتیو روسیه ، همچنان بخش شمالی اقیانوس اطلس باید سنگین ترین سازه نظامی را در دو سویش جا دهد؟! این در حالی بود که از آغازهای دهه دوم سده ۲۱، پیش بینی ژئوپلیتیسین ها، مبنی بر خطر خیز با قدرت دهشتناک و انتشار جهانی جمهوری خلق چین، هاوس و کنگره را به لرزه انداخت.‌ طی یک دهه پنداشته می شد که سازه NATO برای سد نفوذ چین کفایت می کند. ولی از پایان های دهه دوم سده ۲۱، روشن شد که برای کانتین منت پکن و برقراری امنیت در پاسیفیک شمالی، چاره ای جز ایجاد سازه فراگیر منطقه ای دیگری نیست. سازه ای که دربر گیرنده همه ملت های سرمایه داری-توسعه یافته این اقیانوس و نیز ملت های تحت خطر از ناحیه چین باشند.‌ به اغلب احتمال چاره کار در تکوین North Pacific Treaty Organization با کوته‌نوشت NPTO(نپتو) است.

در نخستین مرحله پیمان آنزوس(ANŹUS) که در برگیرنده اتحاد دفاعی استرالیا,نیوزلند و ایالات متحده بود(۱۹۵۱- سانفرانسیسکو) بود، با تکوین توافقنامه دفاعی آکوس(اوکوس) که در گام نخست بین آمریکا، بریتانیا و استرالیا شکل گرفت، عملا نه تنها جانشین آنزوس شد، که در برگیرنده حوزه های کلیدی مانند هوش مصنوعی، جنگ سایبری، سیستم زیر سطح(ابی) و قابلیت همکاری در حملات دور شده است. بدین ترتیب اوکوس بستر اولیه تکوین نپتو(NPTO) در منطقه پاسفیک-هند شده است.‌ به اغلب احتمال، طی سال های بسیار نزدیک پیش رو، ژاپن، جمهوری کره، فیلیپین، هند و بیشتر اعضای آسه آن(ASEAN) به آن خواهند پیوست. از ۲۰۲۵، فراوان از اوکوس خواهیم شنید. بی گمان جمهوری‌اسلامی متاثر از تصمیمات اوکوس و نیز واکنش های چین در برابر آن خواهد بود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

این هم دانشمند جمهوری اسلامی!!!

سعید لیلاز:جمهوری اسلامی یک بازیگر بزرگ فرامنطقه‌ای است. توجه کنید، هنوز ابرقدرت نشده، بلکه فرامنطقه‌ای است. تنها گزاره‌ای که این روند روبه رشد را تهدید می‌کند، مسائل داخلی است./ روزنامه اعتماد
در کم بود، و یا ن بود و به حاشیه راندن فرهیختگان، زاغچه درنقش عقاب ظاهر می شود.  ویژگی جناب لیلاز که گویا در دانشگاه مدرس تاریخ است و البته تحلیلگر اقتصاد و دارای پیشینه اجرایی و حکومتی متعددی مانند قائم مقامی ایران خودرو، مدیر عامل سبلان خودرو و مدیریت عامل شرکت خودروسازی کارمانیا است، سرک کشیدن و دخالت کردن در همه مباحث تخصصی است. نمونه اش گزاره نامبرده در بالا است که جمهوری اسلامی اسلامی را قدرت فرامنطقه‌ای معرفی کرده است. این در حالی است که در نردبان 5 پله ای قدرت بین 193 کشور عضو ملل متحد، یعنی ابرقدرت، قدرت فرامنطقه ای، قدرت برتر منطقه ای، قدرت منطقه ای و قدرت ملی(قدرت کوچک)، که هر کدام تعریف خود را دارند، جمهوری اسلامی در رده چهارم قرار دارد.‌ یعنی فقط و بیشینه قدرتی منطقه ای است. در واقع پس از آمریکا به عنوان ابرقدرت،‌ چین، بریتانیا، فرانسه، روسیه، آلمان و ژاپن قدرت های فرامنطقه ای محسوب شده اند. هم چنین هند، استرالیا، جمهوری آفریقای جنوبی و... در مناطق ژئوپولیتیک خود،‌ قدرت برتر منطقه ای هستند. در خاورمیانه و شمال افریقا قدرت برتر منطقه ای هنوز شکل نگرفته است. بنابراین ترکیه، عربستان، ایران، مصر، اسراییل(اشغالگر) هر یک قدرت منطقه ای است. جناب لیلاز به همین هم بسنده نکرده و در ادامه پس از فرامنطقه ای خواندن ایران در سلسله مراتب قدرت های جهان می گوید: پیشنهاد من این است که ایران، آزمایش هسته‌ای خود را عمومی کند.
مقایسه و همردیف قراردادن جمهوری اسلامی با چین و بریتانیا و روسیه،‌ تنها از مفسرین درون جمهوری اسلامی از قبیل سعید لیلاز بر می آید. هنگامی که ایران قدرتی مانند چین و بریتانیا فرض شود، چرا نتواند از عهده جنگ با قدرتی منطقه ای و پایین تر از خود برآید؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

فقط سپاه می تواند

فکر می کنم این گزاره که امروزه روز، ایران و ایرانیان در  شرایط عادی نبوده و اوضاع و احوال نرمالی ندارند،‌ برای همگان، دوست و دشمن، خودی و بیگانه مبرهن است. سهل است که به پندارم مدیران درون حکومتی در همه رده ها از شکاف و بلکه چالش بین ظرفیت ها و اهداف و یا بین توانایی ها و خواسته ها، بیش از مردم و منتقدان آگاهند. ولی ساختار نظام، آرایش بازیگران درونی- برونی و در مجموع برآیند قدرت، پروسه تغییرات ضروری را مانع شده است.‌ منظورم تغییر در سطوح کلان اهداف، استراتژی ها و بلکه مدیریت ها است؛ یا دستکم‌ تغییر در سطح استراتژی سیاست خارجی است. نهادهای رسمی-حکومتی بر حفظ وضع موجود، به رغم آشکار بودن چالش ها پافشاری می کنند، در حالی که اکثریت مردم تشنه تغییرات در این مقیاس ها و برگرداندن حس و فضای امنیت مادی- روانی بر جامعه تبدارند. این در حالی است که در شرایط کنونی غیر از سپاه پاسداران که واجد قدرت و اشراف کامل و برتر نظامی-انتظامی، سیاسی و اقتصادی است، هیچ تشکل دیگر رسمی و یا در اپوزیسیون داخلی- خارجی وجود قابل لمسی ندارد. در این صورت، آیا سپاه بر درک جمعی خطیر بودن شرایط کلان کشور پی برده است؟! آیا سپاه بر گریزناپذیری ایجاد تغییرات، اگرچه کوچک و کم پهنا، برای بازگرداندن آرامش و امنیت به جامعه دست یافته است؟! به هر روی درست یا نادرست، خواه و ناخواه در شرایط امروز، سپاه پاسداران تنها بازیگر رسمی است که می تواند بر دگرگونی های مثبت در رویکردها اثرگذار باشد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k