از زمزمه، دلتنگیم از همهمه، بیزاریم
نه طاقت خاموشی، نه تاب سخن داریم

آوار پریشانی‌است، رو سوی چه بگریزم؟
هنگامه‌ی حیرانی‌است خود را به که بسپاریم؟

تشویش هزار "آیا" وسواس هزار "اما"
کوریم و نمی‌بینیم ورنه همه بیماریم

دوران شکوه باغ از خاطرمان رفته‌است
امروز که صف در صف خشکیده و بی باریم

دردا که هَدر دادیم آن ذات گرامی را
تیغیم و نمی‌بُرّیم اَبریم و نمی‌باریم

ما خویش نداستیم بیداری‌مان از خواب
گفتند که بیداریم گفتیم که بیداریم

من راه تو را بسته، تو راه مرا بسته
امید رهایی نیست وقتی همه دیواریم

#حسین_منزوی
@peirgholaman

ابهت یک قوم به پیشینه است
@khabaresoltanbolagh