#امروز

به روز ، پیروز ‌و فرخ روز خور ایزد از آبان ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی.

دو شنبه ۵ آبان ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی.

۲۷ اکتبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ خور = خیر ، خورشید.

@khashatra

#خور_ایزد

خور یا هْوَر به چم (: معنی) خورشید، نام یازدهمین روز از هر ماه در گاه شمار زرتشتی است.
آفتاب‌خوان خور، خوان خور در گات ها به چـم خورشید آمده و در اوستا هْوٓر آمده، در پارسی خُور و هور یا خورشید مى‌گویند.
هَورَخْشَئِتَو در پهلوى خْوَرَشتٓ در گات ها بدون شئت آمده است.

خراسان  نیز از واژه‌های كهن و سرزمین‌ های خاوری بوده و به خورآسان مى‌خواندند به چم بر آینده و بالا رونده همان خورشید را گویند.

«ویس و رامین نوشته‌ی فخرالدین گرگانی»

بر آمدن گاه خورشید هركس سر آید،
خراسان آن بود كز وی خور آید.

خراسان پهلوی باشد خور آید،
عراق و پارس را زو خور بر آید.

خراسان هست معنی خور آبان،
كجا زو خور بر آید سوی ایران.


«سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش»

روز خور است ای به دو رخ هم چو خور،
تافت خور از چرخ فلک باده خور.

باده خور و نیز مرا باده ده،
افسوس احوال زمانه مخور.

اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :

کودک به دبیرستان کن تا دبیر فرزانه بود.

اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

به (خور) روز، کودک به استاد ده،
که گردد دبیری خردمند و به.

🌺 گل مرو سپید نماد خور ایزد است.

@khashatra

#خورشید_نیایش

با آوای روان شاد ؛

موبد مهربان فیروزگری.

@khashatra

#بهشت_و_دوزخ_مادی_و_مینوی.

✅ زرتشت به روان ( : روح ) درکالبد مرتو ( : انسان ) باور دارد که این روان با هر کار خوب ، شایسته و سود رسانی که خوش بختی دیگران را نیز به همراه داشته باشد ، شاد و خرسند خواهد شد و "بهشت"را برای شادی روان مرتو در این جهان فراهم خواهد کرد.
آشکار است با کارهایی ناپسند ، آسیب رسان و ناشایست ، روان مرتو نیز در زندگی این جهانی آزرده خواهد گشت و پیوسته در رنج خواهد بود.
این رنج ، افسردگی و ناخشنودی روان نمادی از "دوزخ" خواهد بود.
باور ترادادی ( : سنتی ) زرتشتیان چنین است که پس از مرگ نیز روان مرتو با همان ویژگی (آرامش وشادی - رنج وافسردگی) که در زندگی مادی داشته است ، هم چنان پایدار خواهد بود.
به بیانی دیگر ، در باور زرتشتیان پس از دوره ی زندگی مادی و جسمی ، مرگ و نیستی پیش نمی آید بلکه «درگذشت» روی خواهد داد ، تن و جسم از آن پس نخواهد بود و آغازی خواهد بود برای هویت مینوی روان درگذشته که از آن پس به دنبال خواهد داشت.
مزدیسنان با چنین باوری ، پس از درگذشتن کسی ، سوگواری نخواهند کرد ، زیرا درگذشت مرتو که رهسپاری از جهان مادی به دوره ی مینوی خواهد بود نیز بخش باشکوه دیگری از هویت یک مرتو است که فرآیند دانش هستی (اهورامزدا) است.
این رویداد گذشتن از جهان مادی و پیوستن به سرای مینوی ، فرآیند نیک و مورد نیاز هستی است پس سوگواری را در پی نخواهد داشت.

📚 بُن مایه :

برگرفته از تارنمای روان شاد موبد کورش نیکنام.

✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.

@khashatra

#گاهان_هات۲۸_بند۱۱

‍ یِ. آایش. اَشِم. نی پآاُنگ هِ. مَنَس چا. واُهوُ. یَوَاِتآایتِ. توِم. مَزدا. اَهوُرا. فرُ. ما. سی شا. ثوَهمات. وَاُچَنگ هِ. مَن یِ اوش. هَچا. ثوآ. اِاِآاُنگ ها. یاایش. آ. اَنگ هوُش. پَ اُاوروُیُ. بَوَت.

با این نیایش ها همواره راستی و منش نیک را نگاهبان خواهم بود.
ای مزدااهورا !
مرا بیاموز و به زبان خویش بازگوی که آفرینش در آغاز چگونه پدید آمد؟
@khashatra

#امروز

نَبُر

به روز ، پیروز ‌و فرخ روز ماه ایزد از آبان ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی.

سه شنبه ۶ آبان ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی.

۲۸ اکتبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ ماه = ماونگهِه ، ماه.

نَبُز : پرهیز از کشتن حیوانات سود رسان.
پرهیز از خوردن خوراک های گوشت دار.

@khashatra

#ماه_ایزد

ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است.
در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است.
در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود.
این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است.
زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند.
در این روز اوستای «ماه‌ نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.

دوازدهمین روز از ماه سی‎روزه‌ی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود.
ماه نام سیاره‌ای ست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود.
ماونگهه در اوستا آمده و یشت هفتم به ماه است.
در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.

در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی ست و پرورش دهنده ی گیاه و رستنی ست.
نَبُر به چمار (: معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است.
پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه، در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند. اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه،
«ماه»، دوازدهمین روزِ ماه،
گوش، چهاردهمین روز به ماه،
و رام، بیست‌ و یكم روز به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.

 در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از  كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب…
و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.

در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …


سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :

ماه ‌روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.

گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.


اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):

می خور و با دوستان گفت و گو کن.


اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.

🌺 گل نرگس نماد ماه ایزد است.

@khashatra

#چهار_روز_نبر


روزهای نبر در کیش زرتشت چهار روز در هر ماه است.
به عبارت دیگر، زرتشتیان ۴۸ روز در سال نبر یا (پرهیز از خوردن گوشت و کشتار حیوانات سودمند) را می‌گیرند اما نه پشت سرهم.
زرتشتیان برای زیاده روی نکردن در خوردن گوشت جانوران، روزهای #دوم و #دوازدهم و #چهاردهم و #بیست_و_یکم هر ماه زرتشتی از خوردن گوشت پرهیز می کنند.

این چهار روز متعلق به چهار امشاسپندِ و ایزدان  #وهمن #ماه #گوش و #رام می‌باشد.
در نزد زرتشتیان برای هر سی روز ماه اسم خاصی وجود دارد.
یکی از این روزها «وهومن» است که بعدها به نام بهمن تغییر ریخت داده و به چم‌ منش نیک است.
روز «ماه»، روز «گئوش» یا گوش و روز «رام» نیز به همراه روز «وهومن» روزهایی هستند که گوشت خوردن درآن نکوهیده شده و به آن نبر(Nabor) می گویند.

"نبُر" فعلی جزو سنت زرتشتیان می‌باشد.
به چمار نبریدن و منظور از آن نکشتنِ حیوانات و سر آن ها را نبریدن بوده است.
در قدیم، برخی از زرتشتیان در کلِ ماه بهمن نیز لب به گوشت نمی زدند.
نیک است بدانید که نمادِ بهمن، سپیدی و پاکی است از همین رو موبدان زرتشتی سپید می پوشند چرا که؛
منش نیک به چم سپیدی ست.
هم چنین برای اطلاعاتِ عمومی می‌ گویم که وهومن نزدِ مزدیسنان بزرگی زیادی دارد.
چرا که با وهومن است که یک مزدیسن هوخت/Hovakht و هورشت/Hovarasht را می فهمد و رعایت می کند.
به چم این که با اندیشه ی نیک به کردار نیک و گفتار نیک نیز می رسد و منطقی می شود.
زرتشتیان باید در سه بخش #مینویِ #شنوایی، #اندیشه و #احساس همیشه کوشا باشند.
به آن چم که با این سه حس،
از نیکی و "امر نیک" دور نشوند.
و “اندیشه و احساس و شنوایی” باید همیشه سرشار از نیکی باشد.

@khashatra‌

#ینگهه_هاتام_سرود_برابری_زن_و_مرد.

✅ یِنگهه هاتام. آئت یِسنِه . پَئی تی وَنگهُو.
مزدا اهورا. وَاِتا. اَشات هَچا.
یا ئونگهامچا. تائونس چا. تائوس چا . یَزَه مَئیدِه ..

این سرود که بند ۱۵ از هات ۲۷ یسنا می‌باشد،
پیش در آمدی بر هات ۲۸ است که با اشم وهو (بند ۱۳) و یتااهو (بند ۱۴)، آغاز سرودهای اشوزرتشت (گاهان) به حساب می آید.
۱
@khashatra

✅ ینگهه‌هاتام در بخش‌های گوناگون اوستا سروده شده است که به هنگام نیایش‌های آیینی خوانده می‌شود.
از یک سو اشاره به برابری حقوق زن و مرد دارد و از سوی دیگر اشاره به ابزار و راه کاری شده است که هر مرد و زن با اراده ی خویش بتواند با دیگری مسابقه بگزارد و در راه پیش رفت زندگی از رقیب خود پیشی بگیرد.
چم ( : معنی ) هر یک از واژگانی که در این سرود آمده به زبان پارسی چنین است ؛

- یِنگهه: از میان ، از بین
- هاتام : مردمان، هستی ها ،
- آئت یِسنِه : برای ستایش، از روی ستایش
- پَئی تی وَنگهُو: به بهترین وجه ، با نیکوترین روش
- مزدااهورا: خداوند، پروردگار
- وَئتا : می شناسد، تشخیص میدهد
- اشات هَچا : از روی راستی، با هنجار اشا
- یائُونگهانس چا : همه ی این ها، همه ی آن ها
- تانس چا : زنان، بانوان
- تائُوس چا : مردان، آقایان
- یَزَه مَئیده : درود می فرستیم، ستایش می کنیم
۲
@khashatra

✅ برگردان سرود

درود می‌فرستیم و می‌ستاییم ، همه ی زنان و مردانی که از میان مردمان ، به شناخت اهورامزدا ، (دانایی و آگاهی) در انجام کار نیک و پیوستن به اشا ، بهترین باشد.

🔻اشاره

در بینش اشوزرتشت زن و مرد با یک دیگر تفاوتی ندارند و هیچ یک به سبب جنسیت یا توانمندی بدنی بر دیگری برتری ندارند ، تنها پیوستن به هنجار راستی و اشا ( بهره مندی از منش نیک وسازنده ، گفتار درست و گویش اثر بخش و انجام کارنیک و سود رسان) هر مرد و زنی را بهتر ، ارجمندتر و ارزشمندتر می گرداند.
در بینش زرتشت ، "اشا" ، هنجار و نظمی است که بر جهان هستی پیوسته جاری و پایداراست.
زیرا از آغاز ساختار آفرینش بر اشا استوار شده است.
همان نیرویی که ابر و باد و مه و خورشید و فلک را به کار وا داشته است تا هستی برای انسان نیزخوش آیند و به کام باشد.
در این راستا انسان نیز (زن و مرد ، پسر و دختر، پیر و جوان) باید بکوشد تا در هنجار گرایی و گسترش راستی و اشا همگام باشد.
بنابراین کسی که بهره ی بیشتری از کردار خویش در راستای نیکوکاری و خدمت به دیگران در زندگی برگیرد در مسابقه هم زیستی ، با نشانِ باشکوهِ مرتو ( : انسان ) بودن سرافراز گشته و بر سکوی قهرمانی در جایگاهی بالاتر ایستاده و از زن و مرد دیگر پیشی گرفته است.

📚 بُن مایه :

برگرفته از تارنمای روان شاد ؛ موبد کورش نیکنام.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.
۳
@khashatra
پایان🔺🔺

#امروز

به روز ، پیروز ‌و فرخ روز تیر ایزد از آبان ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی.

چهار شنبه ۷ آبان ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی.

۲۹ اکتبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ تیر = تیشتر ، نماد و نشانه ی باران.

@khashatra

#تیر_ایزد

روز «تیر ایزد» سیزدهمین روز هرماه و چهارمین ماه هر سال، در گاه شمار زرتشتی «تیر» نام گرفته است.
تیر یا تیشتر، ایزد باران بوده و به یاری او کشتزارها سیراب از باران می‌شوند، هم چنین نگهبان ستوران است.
در اوستا «تیریشت» در نیایش ایزد باران است.
ستاره ی عطارد تیر نامیده می‌شود و نیز تیری که در کمان نهند و بجهانند.
ایرانیان باستان هنگام خشک سالی در این روز آیین ویژه‌ای برگزار می‌کردند و برای خواهش باران و پیروزی تیر ایزد بر دیو خشک سالی(اپوش) به در و دشت می‌رفتند و تیریشت می‌خواندند.

بخشی از یشت های اوستا درباره‌ی این ایزد است.
تیر نام ستاره‌ای‌ است كه امروزه آن ‌را «‌شعرای یمانی» یا به لاتین «سیریوس» (Silius) می‌نامیم.


سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :

ای نگار تیر بالا روز تیر،
خیز و جام باده ده بر لحن زیر.

عاشقی در پرده‌ی عشاق گوی،
راه‌های طبع خواه دل‌پذیر.


اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :

کودک به تیراندازی و نبرد و سواری آموختن فرست.


اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

بفرمای بر کودکان روز (تیر)،
نبرد و سواری و پرتاب.

🌺 گل بنفشه نماد تیر ایزد است.

@khashatra

بزرگداشت کوروش بزرگ بر همه پارسیان جهان و مردمان آزاده دنیا فرخنده و شاد باد 🙏🌹
@khashatra

#روز_بزرگ_داشت_کورش_خجسته_باد

منم کورش؛ شاه جهان؛ شاه دادگر، پسر کمبوجیه

آن گاه که بدون جنگ و پیکار وارد بابل شدم، همه ی مردم مرا با شادمانی پذیرفتند.
فرمان دادم که همه ی مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند و هر کسی آزاد است که هر دینی را که میل دارد بپرستد و در هر نقطه که میل دارد سکونت کند.

برده داری را برانداختم و شهرهای ویران را آباد کردم و مردمان آواره را به خانه‌های خود بازگرداندم.
جامعه‌ای آرام مهیا ساختم و صلح و آرامش را برای همگان به ارمغان آوردم.
من تا روزی که به یاری مزدا زنده هستم و سلطنت می کنم نخواهم گذاشت که مردان و زنان را به عنوان غلام و کنیز بفروشند...

(بخشی از متن ترجمه‌شده‌ی منشور کوروش بزرگ)

۷ آبان، بزرگ داشت کوروش بزرگ فرخنده باد.

@khashatra

#امروز

نَبُر

به روز ، پیروز ‌و فرخ روز گوش ایزد از آبان ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی.

پنج شنبه ۸ آبان ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی.

۳۰ اکتبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ گوش= گئوش ، روان جهان.

نَبُز : پرهیز از کشتن حیوانات سود رسان.
پرهیز از خوردن خوراک های گوشت دار.

@khashatra

#گوش_ایزد

امروز «گوش ایزد» چهاردهمین روز از گاه شمار زرتشتی است.
بنابر گاه شمار زرتشتی، هر ماه، ٣٠ روز دارد و هر کدام از این ٣٠ روز، نامی و امروز، روزی است که نامش «گوش» است.
گوش، یک ایزد است و عنوان ایزد برای آن‌چیزهایی کاربری دارد که ستودنی هستند، یعنی داده‌های نیک اهورایی که در خور ستایشند. گوش‌ایزد، ستودنی است آن اندازه که هتا یکی از یشت های اوستا، به این ایزد ویژه شده است. «گوش‌یشت» یا «درواسپ‌یشت»، آن یشتی است که در‌ آن از «گوش‌ایزد» سخن رفته است.

واژه‌ی «گِوش» یا «گئوش» بارها در «گاتها» (سروده‌های اشوزرتشت)، در «اوستا» و در نوشته‌های پهلوی آمده است.
واژه‌ی گئوش هم چون واژگان بسیار دیگری که چم های گوناگون دارند، چند چم دارد که بی‌گمان باید در جمله معنایش کرد.
این واژه به چمار «گیتی» و «مجموعه‌ی آفرینش» و از سویی دیگر به چم «گاو» است، البته این چم یعنی گاو نیز در استوره‌های ایرانی، همان «آفریده»  یا گیتی است.
گوش یا گئوش در اوستا هم به چم گاو و هم به چم گیتی آمده است. «اورو» نیز  كه به چم روان است همراه با واژه‌ی گئوش، معنی روان جهان یا روان گاو را می‌رساند. «گئوش‌ارورون» نگاه دار گله‌ها و چارپایان سودمند است.
گاو در استوره‌ها، نماد گیتی ست و از دیدگاه فلسفی نماد زندگی دنیوی و خاكی است.

بنابر باور ایرانیان گوش‌ایزد، پاسدار و نگهبان جانداران سودمند است که این خویش کاری با چم این ایزد، هم‌خوانی دارد.
یعنی آزردن جانداران سودمند به نوعی به چم آزار آفرینش، به چم آزار گیتی‌ست.

ایزد گوش برای پاسداری از جانداران سودمند، به همراهیِ «ماه ایزد» و «رام‌ایزد» به یاریِ«وهمن امشاسپند» می‌شتابد.
پس ماه ایزد، رام‌ایزد و گوش‌ایزد، یارانِ «وهمن امشاسپند» در این خویش کاری هستند.

زرتشتیان از دیرباز در این ۴ روز از ریختن خون جانوران و از خوردن گوشت آن‌ها پرهیز می‌کنند و این کار برای نگهبانی از شمار جانوری و سلامتی انسان‌ها انجام می‌شود.

پرهیز از کشتن و خوردن جانوران هم چون یک قرارداد کلی است برای آن‌که در این ۴ روز، جانوران در امان باشند.

تصور کنید که این قرارداد از این دایره‌ی کوچک (هازمان زرتشتی) فراتر رود و جهانیان در این ۴ روز بر خود بایسته بدانند که از کشتن جانوران و خوردن خوراک‌های گوشتی بپرهیزند؛ بی‌گمان که آمار کشتار جانوران به اندازه‌ی بسیاری پایین خواهد آمد و از سویی برای انسان‌ها تمرینی خواهد بود برای خوردن خوراک‌های گیاهی.

روز «گوش‌ایزد» هم چون یک تلنگر، هر ماه، به ما «مجموعه‌ی آفرینش» را یاد آوری می‌کند.
گوش‌ایزد، هم چون رام‌ایزد و ماه ایزد و وهمن‌امشاسپند، تلنگری است تا «گیتی» را از یاد نبریم و یادمان نرود که بخشی از این مجموعه هستیم، اگر بخشی از هستی را بیازاریم، آزرده خواهیم شد. گویند در این روز باید جشن گرفت.

سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :

گوش‌روز ای نگار مشكین‌ خال،
گوش بربط بگیر و نیک بمال.

من ز بهر سماع خواهم گوش،
بی‌سماعم مدار در هر حال.


اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :

پرورش گوش اورون کن، گاو به ورز آموز.


اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

به (گوش) اندرون گاو ساله، به مرز،
ببند و بیامرز بر گاو، ورز.

🌺 گل میزورس نماد گوش ایزد است.

@khashatra

#چهار_روز_نبر


روزهای نبر در کیش زرتشت چهار روز در هر ماه است.
به عبارت دیگر، زرتشتیان ۴۸ روز در سال نبر یا (پرهیز از خوردن گوشت و کشتار حیوانات سودمند) را می‌گیرند اما نه پشت سرهم.
زرتشتیان برای زیاده روی نکردن در خوردن گوشت جانوران، روزهای #دوم و #دوازدهم و #چهاردهم و #بیست_و_یکم هر ماه زرتشتی از خوردن گوشت پرهیز می کنند.

این چهار روز متعلق به چهار امشاسپندِ و ایزدان  #وهمن #ماه #گوش و #رام می‌باشد.
در نزد زرتشتیان برای هر سی روز ماه اسم خاصی وجود دارد.
یکی از این روزها «وهومن» است که بعدها به نام بهمن تغییر ریخت داده و به چم‌ منش نیک است.
روز «ماه»، روز «گئوش» یا گوش و روز «رام» نیز به همراه روز «وهومن» روزهایی هستند که گوشت خوردن درآن نکوهیده شده و به آن نبر(Nabor) می گویند.

"نبُر" فعلی جزو سنت زرتشتیان می‌باشد.
به چمار نبریدن و منظور از آن نکشتنِ حیوانات و سر آن ها را نبریدن بوده است.
در قدیم، برخی از زرتشتیان در کلِ ماه بهمن نیز لب به گوشت نمی زدند.
نیک است بدانید که نمادِ بهمن، سپیدی و پاکی است از همین رو موبدان زرتشتی سپید می پوشند چرا که؛
منش نیک به چم سپیدی ست.
هم چنین برای اطلاعاتِ عمومی می‌ گویم که وهومن نزدِ مزدیسنان بزرگی زیادی دارد.
چرا که با وهومن است که یک مزدیسن هوخت/Hovakht و هورشت/Hovarasht را می فهمد و رعایت می کند.
به چم این که با اندیشه ی نیک به کردار نیک و گفتار نیک نیز می رسد و منطقی می شود.
زرتشتیان باید در سه بخش #مینویِ #شنوایی، #اندیشه و #احساس همیشه کوشا باشند.
به آن چم که با این سه حس،
از نیکی و "امر نیک" دور نشوند.
و “اندیشه و احساس و شنوایی” باید همیشه سرشار از نیکی باشد.

@khashatra‌

#نذ_ونیاز_در_بینش_زرتشت

بهترین شیوه ی پیشکش مینوی (نذرکردن) در بینش زرتشت ، انجام کار نیک است.
آشکار است که هر کس هنر و توانایی ویژه‌ای دارد ، بر او شایشته است تا بخشی از دارایی خویش مانند (هنر ، دانش ، ثروت ، سخن) را به نیازمندان نیز برساند.
مرتو (:انسان) دربخش‌های گوناگون مادی و مینوی نیازهایی دارد ، بنابراین همه به گونه‌ای نیازمندند.
در برابر آن هر انسانی نیز توانمندی های مادی و مینوی گوناگونی دارد که برخی برتر و بیشتر از دیگران است.
چنان چه بخشی از این گونه توانمندی به ریخت (:شکل) رایگان به نیازمندان رسانده شود ، بهترین شیوه ی پیشکشی (نذر) خواهد بود.

کسی که بنیادهایی مانند بیمارستان و آموزشگاه را بنا می گذارد ، با برپایی جشن‌هایی مانند «گاهنبار» با دهش خویش خوراک و پوشاک را برای همه فراهم می‌کند ، آن که دانشی دارد و آموخته‌های خود را برای بهزیستی و رستگاری دیگران به آنان آموزش می‌دهد.
دیگری که با راهنمایی خود مشکلی را از پیش روی نیازمندی برمی‌دارد. سخن رانی که گفته‌های نیک و سازنده را به مردم بیان می کند. نویسنده‌ای که با خامه (قلم) خویش پیام بهزیستی را بازگو می‌کند.
آن که با پاک نگهداشتن آب ، خاک ، هوا و آتش محیط زندگی را برای همه سالم نگه می‌دارد و همه ی کسانی که با سفارش اشوزرتشت ، خوش بختی خود را در خرسندی دیگران احساس می‌کنند ؛ نذر و پیشکشی خود را به خوبی ادا کرده اند.

تا توانی به جهان خدمت نیازمندان کن
به "دمی" یا "درمی" یا "قلمی" یا "قدمی"

📚 بُن مایه :

برگرفته از تارنمای روان شاد ؛ موبد کورش نیکنام.

✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.

@khashatra

#امروز


به روز ، پیروز ‌و فرخ روز دی به مهر از آبان ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی.

آدینه ۹ آبان ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی.

۳۱ اکتبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ دی به مهر = آفریدگار.

✔️ روز آرامش و نیایش همگانی زرتشتیان.

@khashatra