با واضح دیدن این نکته که #هیچ کاری برای انجام دادن نیست ـ زیرا این همواره کامل است ـ #رکود از پنجره خارج می‌شود. آنچه می‌یابم این است که می‌توان مانند #فنر از تختخواب بیرون پرید، قلب کاملاً برای روز دیگری از ندانستن #باز است.

اینکه «هیچ کاری برای انجام دادن نیست» فقط #مفهوم است. و اینکه «کاری برای انجام است» مفهوم #دیگری است.

به هیچ قطبی #نچسبید.

@kheradedaroun

گاهی اوقات زندگی غیر قابل #تحمل به نظر می‌رسد. اما با این حال، یک #لحظه بعد، همان زندگی غیر قابل تحمل #زیبا به نظر می‌رسد.

زندگی تغییر نمی‌کند
آنچه تغییر می‌کند #دیدگاه شماست.

@kheradedaroun

هر چیزی که از تو برآید #غلط است‌.
هر آنچه که تو انجام دهی، حتی اگر ظاهراً کارهای پسندیده و #معنوی باشد، تو را به سوی #جهنم و رنج و بدبختی #سوق می‌‌دهد!!

@kheradedaroun

شاد باشید
@kheradedaroun

چطور رها کنیم؟!
@kheradedaroun

#ترس تو هر کجا که باشد،
وظیفه‌ات نیز #همانجاست.
دقیقا در جایی که بیشترین #ترس و یا درد را
احساس می‌کنید بزرگترین #فرصت
برای #رشد پنهان است. اگر ترس از افتادن باشد،
تنها راه نجات در پریدنی #داوطلبانه است.

@kheradedaroun

تو می توانی همزمان هم #شجاع باشی و هم #ترسیده باشی
تو میتوانی کار درست را انجام دهی،  در مسیرت #قدم برداری و در عین حال شک کنی و با خودت حرف های منفی بزنی...

ترس و شک تو لزوما تو را #متوقف یا کنترل نمی‌کنند. تو را تعریف نمیکنند و پایین نمی آورند.

#شجاع ترین‌ِ افراد پر از شک و تردیدند.
بزرگترین قهرمانان پر از #ترسند.

وقتی میدانی چه کسی هستی، میدانی که موج‌های موقت ترس و شک نمیتوانند تو را متوقف کنند. تو از آن امواج بسیار بزرگتری.

پس شجاع باش و بترس
مطمئن باش و تردید داشته باش
قوی باش و آسیب پذیر باش

این روشن ضمیری #حقیقی است
روشنی بخشیدن به همه حالت ها....

@kheradedaroun

‍ عزیز من، اکنون بیا با هم به آینده‌ #متعهد نباشیم. آینده بسیار ناشناخته است و ما جاری و زنده و پیوسته در حال تغییریم و از تظاهر به اینکه می‌دانیم، درمانده #شده‌ایم.

بیا به حضور متعهد شویم. بیا در تب‌وتاب امروز، متعهد به #دیدار شویم. متعهد شویم همدیگر را بشناسیم و به خودمان اجازه دهیم که شناخته شویم. متعهد شویم این مسیر #شفا را طی کنیم، اجازه دهیم هر کجا که ممکن است ما را ببرد. متعهد شویم حقیقت را به خودمان و به همدیگر بگوییم.

 افکار و احساسات همچون اقیانوسِ #سرکشِ عشق، پیوسته در درون ما تغییر می‌کنند و کنترل ‌ناپذیر هستند. آرزوهای ما زیاد و کم می‌شوند؛ رؤیاهای ما در هر لحظه #زاده می‌شوند و می‌میرند. بیا امروز متعهد به شکلی از عشق نباشیم. فرم‌ها همواره در حال تغییرند، همچون جزر و مد.

اکنون به امنیت گذشته #نیاز نداریم. بیا تعهد ژرف‌تری ایجاد کنیم؛ تعهدی که شکسته #نشود و از دست نرود. تعهد به دوست‌داشتن خود عشق. تعهد به حضور. تعهد به دیدار در اینک و اینجا. تعهد به بودن با #همه‌ی وجود.

تعهد به گفتن حقیقت، امروز ! بدانیم که #حقیقت ما شاید فردا تغییر کند. تعهد به شنیدن یکدیگر. تعهد به تعظیم در برابر تجربه یکدیگر، هرچند قلب‌هامان شکسته و رنجیده باشد. هر چند مایۀ ژرف‌ترین رنج‌ها و شدیدترین ناامیدی‌ها در #یکدیگر باشیم.
@kheradedaroun

همین که تو #تصمیم گرفتی
که این لحظه #حاضر
دوستت باشد،
دیگر بستگی به تو دارد
که #اولین حرکت را
انجام دهی: با آن
دوست شوی، به آن
خوش‌آمد بگویی، در
هر لباسی که #می‌آید.

و آنگاه خیلی زود
#نتایجش را خواهی دید.
اینکه زندگی با تو
دوستانه می‌شود،
مردم یاور تو
خواهند شد،
#مقتضیات و شرایط
با تو #همکاری می‌کنند.

یک# تصمیم تمام
واقعیت تو را
#تغییر می‌دهد.

اما آن یک تصمیم را
تو باید دوباره و دوباره
بگیری، آنقدر که
آنگونه #زندگی کردن
برای تو #عادی شود.


@kheradedaroun

‍ ‍ میل به #شاد بودن تو را #غمگین می‌کند.
فقط زمانی که خودت را از ناشاد بودن #منع نمی‌کنی میتوانی شادی را در «حضور» خود بیابی.

در حاضر بودن هیچ #خواسته ای نیست. «حضور» اقیانوسی است که تمام موج هایش را در بر می‌گیرد و به آنها عشق می‌ورزد. شادی، غم، سوگ، خشم، کسالت، شوق و هر احساس دیگری...

آیا تو برای شاد بودنِ  یک کودک #تلاشی میکنی؟
آیا گل را مجبور به #شکفتن میکنی؟

اگر غمگینی، بگذار امروز غمگین باشی. کاملا غمگین. به طرز با شکوهی غمگین باش. در این حالت بالاخره با غمت هم راستا شده‌ای...

به خودت اجازه یک روز غمگین بودن را بده، بدون این که تلاش کنی با مفاهیم #عرفانی محوش کنی.
و در #عمق آن ناشادی تو چیزی باورنکردنی خواهی یافت...
تو تسلیم کامل به زندگی را خواهی یافت،
و شادی را خواهی یافت.
شادیِ  حاصل از عشق به خود، پذیرش خود و مجوز بودنِ هر آنچه که هستی...

تو کودک غمگینت را به آغوشت دعوت میکنی و او می‌گرید، پرخاش می‌کند و در #نهایت احساس امنیت می‌کند.  

و تو و آن خویشِ غمگین بالاخره در کنار هم #ایمن خواهید بود.
و تو میخندی و شعفی غیر قابل انتظار را کشف میکنی و در میان آن احساس زنده بودن میکنی.

 و تعجب میکنی که چطور تا الان در #جستجوی یک شادی دست دوم بوده‌ای،

و درک میکنی که چرا همین #جستجو کردن شادی دلیل ناشاد بودن توست.

تو عاشق نور و تاریکی این زندگی خواهی شد و ازین که هر چه را که راجع به شادی میدانی #فراموش کرده ای بسیار خوشحال خواهی شد.

@kheradedaroun

‍ ((دوستت دارم... و نه))

شما می توانید نسبت به یک شخص احساس شفقت و مهربانی عمیقی داشته باشید و همچنان به درخواست ها، رفتارها و رفتارهای او "نه" بگویید. «نه» شما از یک #بله عمیق تر به زندگی، حقیقت، اصالت #سرچشمه می گیرد. به این ترتیب، «نه» و «بله» #متضاد نیستند، زیرا ماه در مقابل خورشید نیست، اما در وسعت بی قید و شرط آسمان، در «بله» غول پیکر #حضور، به همان اندازه مورد استقبال قرار می گیرد. «نه» لزوماً مقاومت، یا نفس، یا ابراز ترس یا «فرار» نیست. "نه" می تواند #عشق شدید نیز باشد. "نه" می تواند #بیانگر مهربانی و شجاعت بسیار باشد. عشق ما را ملزم نمی‌کند که درب خانه شویم، یا خشونت را تحمل کنیم، یا احساسات #ارزشمند خود را فرو بنشانیم و «نه» خود را #پنهان کنیم تا فراتر از احساس انسانی، روحی‌تر یا دلسوزتر یا مهربان‌تر یا مهربان‌تر یا بدون منیت یا روشن‌بینی به نظر برسیم. آن تصویر را بگم. #دروغ است. ماسکی که در نهایت شما را #خفه خواهد کرد. یک مرز واقعی، یک "نه" محبت آمیز، ما را از هم جدا نمی کند، بلکه از ما #محافظت می کند. این به ما این امکان را می دهد که قلبمان را به روی یکدیگر باز نگه داریم، صادقانه با هم ارتباط برقرار کنیم، اما دقیقا بدانیم در کجا ایستاده ایم. ممکن است دیگران «نه» ما را #نپسندند یا با آن موافق نباشند. ممکن است ما را به خاطر آن قضاوت کنند. ما را با نام صدا کنید اما ما هرگز اینجا نبودیم تا دیگران را از درد محافظت کنیم. ما همیشه اینجا بودیم تا حقیقت خود را با دلسوزی شدید بگوییم. و بنابراین می توانیم بدون #تناقض بگوییم: دوستت دارم. و نه. و آنجا بایستید، آزاد، عاشق، اصیل، با قدرت حیرت انگیز ما.
@kheradedaroun

مهم نیست که خدا #وجود دارد یا نه،
مهم این است که #سکوت و آگاهی وجود دارد یا نه،
اگر سکوت و آگاهی وجود داشته باشد، تو #خودت یک خدا هستی.
خدا یعنی #غایت سکوت و آگاهی تو.

@kheradedaroun

وقتی در تلاشی عشق را از دیگران #بستانی، و مهم است که #قلبشان هم اکنون چه اندازه باز یا بسته است. تو به #کشمکش با آنها می روی، سعی،میکنی قلبشان را #بگشایی، سعی میکنی #قفل عشق آنها را باز کنی.
وقتی جویای عشق #نیستی، اما در عوض عشق را به عنوان #ذات حقیقی خود میدانی و خاستگاه عشق را در قلب درخشان خویش احساس میکنی، تو #آزاد میشوی و نبرد برای عشق به #پایان می رسد.
اکنون میتوانی اجازه دهی دیگران تو را به شیوه یگانه خودشان #دوست بدارند. هرچند «محدود» به نظر برسد؛ زیرا از نظر فراوانی، عشق محدود هم #موهبت است. قلب گشاده #معجزه است، بله، اما قلب #بسته نیز قابل احترام است.
بنابراین میتوانی امروز اجازه دهی دیگران تو را تا آنجا که #میتوانند دوست بدارند
تو دیگر #گدای عشق نیستی، زیرا تو خاستگاه #راستین عشق را می شناسی: ((خودت))


@kheradedaroun

من اکنون #زندگی خواهم کرد. من نور خود را بیشتر #روشن خواهم کرد، تمام وجودم را به هدف خواهم بخشید. به راهم ادامه خواهم داد، مرگ در کنارم، ناپایداری به عنوان یک #دوست عزیز و همراه مورد اعتماد به همراهم .

و من #مسیر اصلی خود را در این دنیای #غیرممکن زیبا تا پایان اجتناب ناپذیر خود، خواهم ساخت.

@kheradedaroun

#مذاهب مجازی و دروغین در تمام دنیا وجود دارد
در بیشتر این مذاهب، آداب و رسوم ظاهری و سطحی،
جایگزین تحول درونی می‌شود

در این مذاهب، مردم کارهای مختلفی را انجام می‌دهند
به آداب و رسوم مختلف پایبند هستند
و تمامی اینها تنها تبدیل به #عادت می‌شوند
و در نهایت هیچ چیزی کسب نمی‌کنند و به هیچ هدفی نمی‌رسند

افراد مختلف به پرستشگاه‌ها و معابد می‌روند
دعاها و نیایش‌های مختلف  را تکرار می‌کنند
ولی هیچ تغییری ایجاد نمی‌شود.

مذهب واقعی به آداب و رسوم ختم نمی‌شود.
مذهب واقعی #آگاهی_درونی است
مذهب واقعی #بیداری_درونی است.

@kheradedaroun

تو #همونی هستی که هر روز صبح باهاش بیدار میشم کسی که با او نفس می کشم، کسی که هر طپش قلبش برای من است . تو کسی هستی که با او #راه می روم، کسی که با او #صحبت می کنم و می خوانم، کسی که در هر لحظه بیداری هر روزِمقدس ،با من می ماند. تو همونی هستی که باهاش مریض میشم، اونی که باهاش گریه میکنم، اونی که با هر خشم و #شادی و شک ،مثل آتش در من موج میزنه. تو همان کسی هستی که با او خواهم مرد و به آغوشش باز #خواهم گشت. تو همانی #هستی که در هرچهره ای می‌بینم، از میان هر جفت چشم می‌درخشی، از میان سکوت‌ها، دنباله‌های غبار و تاریکی های سایه، می‌درخشی. تو همراه همیشگی من، خانه من، دلیل من، شادی من، زندگی من هستی. ما نمی توانیم تقسیم شویم، نمی توانیم دو نفر باشیم و حتی «یک» برای ما خیلی دور است. من این آهنگ را برای خودم می خوانم، در آهنگ #ناپدید می شوم و هرگز تنها نیستم.(نامه به خودم)

@kheradedaroun

‍ در قلب همه #تروماها، احساس وحشتناکی از انزوا، قطع ارتباط، و تنهایی وجود دارد . ترومای خود را تا  هسته ویرانگرش #دنبال کن، ای دوست، به قلب تاریکی آن وارد شو ، و ناگزیر با زخمهای رها شده، درد #حاصل از  دردها روبرو خواهی شد.

رها شده توسط مادر، پدر. فراموش شده و مورد سوء تفاهم همگان .از بهشت رانده و از #الوهیت جدا شده. از زندگی جدا شده.

البته این یک #توهم است.

تو هرگز از کوه ها، جنگل ها، قطرات الماس شبنم صبحگاهی #جدا نبودی. شما هرگز شکسته نشدید، هرگز در هسته خود پوسیده نشدید، هرگز از آن یکی جدا نشدید. همیشه #دوست داشتنی بودی ،قلب وحشتناک تاریکی همیشه قلب زیبای نورانی شما بود، بسیار شکننده، بسیار قدرتمند، دوست داشتنی، بسیار واقعی. در #نهایت دیگران نمی توانند ما را #نجات دهند. هر یک از ما فراخوانده شده ایم تا به تنهایی با خود روبرو شویم، در قلب آسیب خود فرو برویم و در آنجا آرامش و پناهگاهی #پیدا کنیم.

دیگران می توانند دست های لرزان ما را بگیرند اما نمی توانند برای ما #سفر کنند.

هیچ #ناجی خارجی وجود ندارد، و دروغ عشق این است که انسان دیگری - پدر و مادر، شریک زندگی، مرشد یا خدا - می تواند شما را #کامل کند.
نه،
((تمامیت شما در شکستگی شماست. ))

ما نمی‌توانیم همدیگر را #نجات دهیم، اما می‌توانیم با هم گریه کنیم، با هم راه برویم، باهم #وحشت کنیم.

وحشت، شرم، امید و هیبتمان را تقسیم کنیم. با قدم زدن در جنگل درون ،سپیده دمانش ، چشمان ما به هم #می رسند.

من اشتیاق تو را ، شوق و ارزوی خودم میدانم :

(( عشق یک تشخیص است. ))

@kheradedaroun
-