Dünyada peşmançılıqdan mənasız şey yoxdur. Onsuz da heç nəyi geri qaytarmaq olmaz. Yoxsa hamımız müqəddəs olardıq. Həyat bizə kamillik bəxş eləməyib. Kamillərin yeri muzeydir.
Məncə, insanların ən alçağı özünü hamıya sevdirməyə çalışanlardır. Düşmənsiz olmağa çalışan insanların düşməniyəm, çünki onlar özlərini hətta düşmənlərinə də sevdirməkdən ötrü insanlıqlarından güzəştə gedərək kiçilirlər.
Sən tək qalacaqsan, özün öz başını dolandırmalı olacaqsan, başa düşürsənmi? Bəli, məsələ belədir. Ona görə də indidən özünü işə öyrət, başqalarına bel bağlama! Sakit və arxayın yaşa, həm də inadlı ol! Hamıya qulaq as, amma sənin üçün nə cür yaxşıdırsa, həmişə o cür hərəkət elə.
Kloyi, axı sən hələ cavansan... - Yox, yaşlıyam, özümü yaşlı hiss edirəm. Sınmışam. Heç kimə inanmıram. Bundan belə həyata qapı gözcüyündən baxacağam. Heç kimə qapı açmayacağam.
Bu kor-koranə sadiqlikdir, cavabsız itaətkarlıqdır, özünü alçaltmaqdır, bu sual vermədən inanmaqdır, özünün və bütün dünyanın əksinə olaraq bütün qəlbini təslim etməkdir... mənim kimi!
Anamın sözü olmasın, mən boşboğazam, cənab baş keşiş isə hesab edir ki, başım xarabdır, çünkü ona heç vaxt heç kimin vermədiyi sualları verirəm. Amma bunu da bilir ki, mən onu səfeh sayıram.
