Days are blue
World is also blue🩵

There something sweet and almost kind
But he was mean and he was coarse and unrefined
And now he's dear and so unsure
I wonder why I didn't see it there before

She glanced this way I thought I saw
And when we touched
She didn't shudder at my paw
No, it can't be, I'll just ignore

New and a bit alarming
Who'd have ever thought
That this could be, true
That he's no Prince Charming
But there is something in him
That I simply didn't see

Bu mening hayotim! Nahotki tushunmayotgan bo'lsangiz, axir, bu mening hayotim!

(c) Endi Dyufreyn

Yoz yomg'iri yoqadi🫠 desam, gapni tagida qopketsam kerak a?)

Yomg'ir yog'ar, shig'alab yog'ar...

Менимча, юз гўзаллиги деган нарса — табассумнинг ўзгинасидир.

Л. Толстой
(c)Mutarcim

Aslini olganda, odamzodning o'zi bu dunyoning eng murakkab, eng anglash mushkul sinoati ekan. Men bunga o'zimni, o'zimdagi o'zgarishlarni anglashga urinish asnosida yana bir bor amin bo'ldim. Savollar ko'p, javoblar esa yo'q edi...

Abduqayum Yo'ldoshev

Ne bo'lgan taqdirda ham, bu bevafo dunyoda, tirikchilik ko'yida yugurib-yelishdan iborat hayotda, chirigan go'ngtepada ham ko'zni quvnatadigan, nihoyat darjada go'zal narsalar uchrab turadi. Bizning falokatimiz shundaki, ana shu go'zallikni ko'rmaymiz, undan bahra olmaymiz.

* * *
Ba'zi bir qushlar qafas uchun yaratilmagan. Ularning patlari misli ko'rilmagan bo'yoqlarda yalt-yult qiladi, xonishlari esa bevosh va xushovozdir. Ularni ozodlikka qo'yib yuborgan yaxshi...

* * *
Tinch okeani tushlarimda ko'rgandek moviy deb umid qilaman...
Men umid qilaman...

Shoushenkdan qochish📚

Мен аёлман, паранжиларим
Қачонлардир ёнганлари бор.
Муҳаббат деб кўксимни доғлаб,
Сўнг баридан тонганлари бор.

Мен аёлман, қийшиқ қовурға,
Эгрилиги бошимга бало!
Нодираман, мана, юз йилки
Ўлдиради амир Насрулло!

Мен аёлман, душманим аёл
Қўлларидан заҳар ютдим жим.
“Сиз ўшами?” Мен ўша эдим
Кумушларинг урди, азизим.

Мана кетди Сибирга кимдир,
О, кимнидир дорга тортдилар.
Йўқ, билмайсиз улар ортига
Оналарин қўйиб отдилар.

Мана тулпор, унинг қўлида
Доро боши, оқиб борар қон.
Эй Тўмарис, қонлар юволмас
Иснодлар бор, қутқар, онажон!

Хонзодаман, тақдирим сулҳдир,
Ҳали ҳамон сулҳга кўнаман.
Қизларимнинг қисмати талҳдир,
Орзуларин ўзим кўмаман.

Мен аёлман, номардни туққан,
Ўйлайвериб эсдан оғаман.
Эй қаттол дун, қачон Алишер,
Яна қачон Темур туғаман?!

Мен аёлман, ким ёмон боқса,
Ўтда куйгай қорачиғлари.
Аёлининг номусин сотган
Элнинг одам бўлмас эрлари.

Мен аёлман, менга гуллар бер,
Шараф бергин, шафоат бергин.
Мен аёлман, номусим учун
Қилич тутгин, ҳимоят бергин.

Мен аёлман, агар хор бўлсам,
Тулпордан туш, бош эгиб юргин.
Эй сен эрлар, қавмингни қутқар.
Ўз қавмингга ҳидоят бергин!

Xorazm voqealari haqida qisqacha(

***

Туғилдиму ёнимга келдинг,
Кўзларимга қараб турдинг жим.
Сен Онамдай чиройли эдинг,
Қўлларингда йиғлаб юбордим.

Ўша дамдан бошланди яшаш,
Ҳаётимга мўралади Вақт.
Юзинг таниш, кўзимиз ўхшаш,
Ўзинг менга ким бўласан, Бахт?

Йиллар билан бирга улғайдик,
Бўйинг кўкка чўзилаверди.
Кейин... бошқа кўришолмадик,
Ғариб кўнглим эзилаверди.

Лаҳзаларни тута олмадим,
Қўлларингни қўйдим йўқотиб.
Ё мен сенга ета олмадим,
Ё сен мени кетдинг тарк этиб.

Қара, йўлда юрибман ҳамон,
Қай юртдасан? Қай йўллардасан?
Сен қайси бир кўнгилга меҳмон,
Ҳозир қайси манзиллардасан?

Энди сени бўлгайми топиб,
Ахир мудом шошганинг шошган.
Умрим ўтди ортингдан чопиб,
Чалғитмасанг бўлди яшашдан.

Бугун бошқа одам ёнимда,
Юзи совуқ, келиши бевақт.
Дийдорингни соғиндим жуда,
Қаердасан, қариндошим – Бахт?

2004
© Беҳзод Фазлиддин

#filmdan

Inson quyoshning asta botayotganini ko'radi, ammo baribir qorong'u tushganda qo'rqadi.

Hayot goho juda g'alati, nihoyatda og'ir bo'ladi.

Amerika fojiasi📚

Olmaz dediğin ne varsa, hepsi olur. Düşmem dersin, düşersin, şaşmam dersin, şaşarsın. Öldüm der durur, yine de yaşarsın.

Hz.Mevlana

Sizni ko'p kuydirdim! Yana sizga ayni qarashadigan paytda shunaqa qildim! Naqadar daxshat! Shunday bo'lsa ham meni kechirarsiz, deb o'ylayman, to'g'rimi, oyi?

Amerika fojiasi📚

...inson butun olamni qo'lga olsa-yu, o'z qalbini halok qilsa, bundan nima foyda...

Amerika fojiasi📚

Ko'p sevimli kitoblarimiz yakunida biz sevgan qahramonlar o'ladi. Kelinglar bugun o'shalarni tiriltiramiz. Ya'ni asarni qisqacha davom ettirib ko'ramiz. To'g'ri, o'sha asarlarda voqea o'sha yerda tugatilgan. Lekin hayolan bo'lsa ham tiriltirib ko'ramiz. Masalan kimlarni?

Martin Idenni
Professor Sneypni
Gregor Zamzani
Paul Boymerni
Va boshqa sevimli qahramonlarimizni.

O'zim "Oq kema"ni boshlab bersam.

Bola ko'zini ochishi bilanoq osmonda uchib yurgan chag'alayni ko'rib uyidan, o'sha badjaxl O'rozquldan, ona bug'uni qotili - avvallari sevimli insoni bo'lgan ammo hozir unga nafrati cheksiz bo'lgan Mo'min choldan ancha uzoqdaligini bildi. Ammo u hech bunday qush ya'ni chag'alayni ko'rmagandi. Boshini ko'tarishga urunganda o'pkasi qisilib birdan qattiq yo'tal tutib og'zidan suv tupurdi. O'pkasi achishib sal bo'shagandek yengil tortganidan keyin atrofida turgan to'rt-beshta matros turganini ko'rdi. Ha-ha matroslar! Bola adashishi mumkin emas edi. Kemada ishlaydigan matroslar. Qalpoqlari ham huddi u hayol qilgandek, Mo'min chol tasvirlab bergandek bejirim qiyshaytirib kallaga qo'ndirilgan edi.


Kommentda behijolat ijod qilinaverilinadi.

Post Lestat kanalidagi postdan ilhomlanilgan. O'zi bilib qolmasin, bo'lmasam menga o'xshab heytlik qilgani keladi😂

Martin Idendan boshlashim aniq)

Martin böğila boshladi. Oyoq-qöllarini qimirlatib, yuqoriga suzishga intildi. Bu – jamiki mavjudotning qoniga singib ketgan hayot ishtiyoqi edi. Martin butun vujudi nihoyatda xorigan bölishiga qaramay suzaverdi, suzaverdi. Yana va yana, tinimsiz, ishtiyoq bilan, chidam bilan suzdi. Bardoshi yetishiga bir paytlar muhabbat va gözallik eng muqaddas tushunchalar ekanligiga ishongandek ishondi, töxtab qolmaslik uchun bir paytlar ilm olishga ğayrat qilgani kabi intildi. Matros bölgan paytlarini esladi, dengiz u matroslik payti qanday bölsa, hozir ham shunday ekanligini tushundi, baliqlar özgarmaganini, sohil ham, orollar ham özgarmasligini angladi. Suv Martin örta maktabni ham tugatmagan, sodda paytlarida qanday oqsa, shuhratga erishgan choğida ham shunday oqayotganini kördi. Martin hayot tomon intildi. Lekin bu hayot avvalgisidek bölmaydi. Balki yana moxovlar oroliga borar. Axir ularning Martinning hamyon töla puli bilan, qayerda qanday yashashi bilan, qaysi ğoyaga ergashishi bilan ishlari yöq. Ular Martinni shunchaki bir inson sifatida körishadi. Martin ösha orolga boradi. Balki tabiat mehribonlik qilib unga kasal ham yuqar-u, bir yilga yetmay jon berar...

Bilmam, hayolimga faqat shu keldi