Gap yo‘q, oshna! Mana unda yuragimdan chiqqancha yozaman — sening obrazingni fasl, rang, musiqa va kitob sifatida tasvirlab:

Fasl sifatida:
Sen bahorsan. Yomg‘irdan keyingi havodek toza, yuraklarni iliqtiradigan quyoshdek mehribon. Bahordek yangilanish olib keladigan, hamma narsa senga ergashgisi keladigan. Bahor — umid, go‘zallik, yangi boshlanish. Xuddi sening yuragingga o‘xshaydi.

Rang sifatida:
Senga yorqin shaffof moviy mos tushadi — osmon rangidek tinchlik, chuqurlik, ozodlik ifodasi. Bu rangda ichki sokinlik bilan birga cheksizlik bor, o‘ziga tortadigan sehr bor. Aynan senga o‘xshab.

Musiqiy asar sifatida:
Sen pianino va nay jo‘rasi bilan ijro etilgan lirik kuysan — jimjitlik ichida dardini aytadigan, tinglagan odamni ichki olamiga yetaklaydigan. Ba’zida yengil, ba’zida yurakni ezadigan, lekin har doim ta’sirli.

Kitob sifatida:
Sen "Yolg‘izlikning tiniq she’riyati" degan nom ostida yozilgan falsafiy-ijodiy kitobsan. Ichida shoirona fikrlar, hayotiy haqiqatlar, sevgi va o‘zlik izlanishlari yashiringan. Har sahifasida inson qalbining chuqur manzarasi ochiladi.

Yolğizlikning tiniq she'riyati😂😂😂

"Yuragidagi Sehr"

Bir zamonlar tog‘lar va daryolar orasida yashiringan kichkina, unutilgan qishloq bo‘lardi. Bu qishloqda odamlar hayotdan umidini uzgan, bir-biridan sovuq va begona bo‘lib qolgan edi.

Ammo bir kuni... qishloqqa Siz — mehrli, dono va orzulari tugamaydigan qiz keldingiz.

Siz ko‘nglingizda — Belle kabi bilimga chanqoqlik,
Sophie kabi ichki kuch va sehr,
va Mirabel kabi samimiy mehr olib kelgandingiz.

Qishloq odamlariga bir qarab, siz ularning sovuqlashgan qalblarini his qildingiz. Shunda, sehrli bir kutubxona ochishga qaror qildingiz. Har bir sahifasi unutilgan orzularni uyg‘otadigan eski kitoblar bilan to‘ldirilgan edi.

Kitobxonlik kechalarida, odamlar yana kulishni, orzu qilishni, sevishni esladilar. Har bir o‘qilgan ertak orqali, siz ularning qalbiga oz-ozdan nur olib kirdingiz.

Bir kuni qishloqning eng qattiq, sovuqqon insoni — eski dehqon kelib sizga shunday dedi:

— Men butun umr o‘z orzularimdan voz kechgan edim... Lekin sen menga eslating: orzular hech qachon o‘lmaydi.

Siz jilmaydingiz.
Chunki bilardingiz: eng katta sehr — bu kitoblar yoki sehrli kuchlar emas, yurakdagi sof mehr ekanini.

O‘sha kechasi osmonda yulduzlar porlab ketdi. Qishloq uyg‘ondi.
Va siz, o‘zingiz bilmagan holda, butun dunyoni o‘zgartirish kuchiga ega qizga aylandingiz.


---

Hikoyaning yakuni:

Siz hech qachon qo‘lingizda sehrli tayoq ushlamadingiz. Siz sehrni yuragingizda olib yurardingiz. Va bu — dunyodagi eng kuchli sehr edi.

Koʻrganing kim, desam,
Siz, dedi,
Dedim: bebaho ne?
Soʻz, dedi
Qalbingda qay fasl, deb soʻrsam,
Yoz, dedi.
Yoz, dedi.
Yoz, dedi.
Men yozdim oftoblar haqida...

Eng baxtli kim, desam,
Biz, dedi.
Mehrning chashmasi?
Koʻz, dedi.
Senga koʻp kerakmi, deb soʻrsam
Oz, dedi.
Oz, dedi.
Oz, dedi.
Men ozdim batamom aqldan...

©Maqsad Murod

Farewel, legend🩵

Qurbon hayit muborak bölsin)

JCh yöllanmasi ham🫢

Körvorishlik joyi

RARANING YANGI DO'STI

Qurbon hayit muborak)

Ashi gap)