Sia Moda, [Sep 11, 2025 at 22:05]
“چرا؟ و چگونه”
عنوان این هفته #برنامه_تلویزیونی_چرا؟
ساعت پخش “چرا؟”: کانال جدید بوقت ایران:
پنجشنبه‌ها ساعت ۳ و نیم بعداظهر و بازپخش ۱۲ و نیم شب بوقت ایران
برنامه‌ها روز پنجشنبه در پلاتفرم یوتیوب هم پخش میشود.
https://youtu.be/svGju5UYL3M?si=87YXeF2X0GwMI_57

🔴کامیاران؛ انتقال شش کودک بازداشتی به بازداشتگاه‌های امنیتی سنندج

در پی پیگیری‌های انجام‌ شده در خصوص دانش‌آموزان بازداشت شده در کامیاران، اعلام شده است که کاوان صبوری، اوراز زمانی، بهروز رشیدی، سوران مظفری و پیام حسینی به بازداشتگاه امنیتی شهرام‌فر سنندج و احسان صبوری به کانون اصلاح و تربیت سنندج منتقل شده‌اند. نیروهای امنیتی از ارائه هرگونه اطلاع‌رسانی شفاف به خانواده‌های این کودکان خودداری کرده‌اند.

طبق اخبار رسیده، سوران مظفری مبتلا به بیماری دیابت بوده و نیاز مستمر به تزریق انسولین دارد. همچنین بازداشت یکی از این کودکان در نصف‌شب و در حالی صورت گرفته که همه‌ی اعضای خانواده در خواب بوده‌اند؛ حمله خشونت‌آمیز مأموران موجب وحشت کودک خردسال خانواده شد، به‌گونه‌ای که این کودک از آن زمان همچنان دچار ترس و اضطراب شدید است. لازم به ذکر است که مأموران امنیتی بدون ارائه حکم قضایی وارد منازل این کودکان شده و با خشونت اقدام به بازداشت آنان کرده‌اند. تاکنون هیچ توضیحی در خصوص دلایل بازداشت یا اتهامات مطروحه علیه این شش کودک ارائه نشده است.

https://www.tg-me.com/kommmmitekordestan

‏وریشه مرادی در سالگرد جنبش «ژن، ژيان، ئازادی»:
‏سومین سالگرد را به مانیفستی برای زندگی آزاد بدل کنید |
‏به تمام‌ کسانی که «ژن ژیان ئازادی» را با تپش قلبشان می‌خوانند.
‏سومین سالگرد فروغی‌ست که جنبش «ژن ـ ژیان ـ ئازادی» در جان‌ها افروخت. این جنبش، با کاراکتری پیچیده و چندبعدی، نه صرفاً انفجار خشم خیابانی است و نه تنها مطالبهٔ جزئی یک قشر. طیفِ مطالباتش از آزادی‌های فردی و کلکتیو تا حقِ تعیینِ سرنوشتِ جمعی، از مطالبات اقتصادیِ پایه تا عدالتِ فرهنگی و حقوقِ قومی و زبانی، و از مقابله با سرکوب جنسیتی تا خواستِ یک جامعهٔ دموکراتیکِ واقعی گسترده است. هرکدام از این مطالبات حلقه‌ای‌ست در زنجیره‌ای که هدفش بازآفرینیِ ساختارِ قدرت و رابطه‌هاست؛ رابطه‌هایی که امروز بر پایهٔ سلطه، خشونت و بازتولیدِ نابرابری استوارند.
‏ژن ژیان ئازادی مبارزه‌ای‌ست برای متفاوت اندیشیدن و متفاوت زیستن. ژژ ئازادی جنبش بازپس‌گیری بدن، روح و اراده‌ی به انقیاد درآورده‌ی زنان‌ست که حکومت ایران طی سال‌ها قوانین و محدودیت‌های فراوان از آنان سلب کرده بود و پایه‌های اقتدار خود را بر روی بندگیِ سوژه ژِن، تحقیر و امحای آنان بنا نموده است. ژژ ئازادی سوژه زن را به عنوان عنصر اصلی انقلاب، فرموله کرد و به عبارتی این واقعیت را به همگان نشان داد که بدون سوژگی زنان هیچ انقلابی شانس تغییر دموکراتیک جامعه را نخواهد داشت و احکام اعدام و سرکوب و هر چیز دیگر نمی‌تواند مانع این حقیقتِ روشن باشد.
‏اندیشه‌ای که بر آن تکیه داریم پارادیم جامعه دموکراتیک، اکولوژیک و آزادی‌خواه است؛ نه ساده‌اندیشانه و نه صرفاً احساسی. تحولاتِ ایجادشده توسط این جنبش، سطحی و تصادفی نیست؛ عمقی و بنیادین است. تغییراتی که می‌بینیم تنها جابه‌جایی فضاهای عمومی یا تغییرِ شعارها نیست، بلکه تحولِ بنیانیِ فهم ما از نظمِ اجتماعی‌ست: چه کسی حق تصمیم‌گیری دارد، و چه معنایی برای «حیاتِ جمعیِ دموکراتیک» قائلیم. در همین بستر است که ایدهٔ «زندگی مشترک آزاد» به‌مثابه بازتعریف روابط انسانی و اجتماعی، از مناسبات خانوادگی تا عرصهٔ عمومی، معنی می‌یابد. این حرکت نشان داده که اگر ساختارها اصلاح نشوند، هیچ اصلاحی پایدار نخواهد بود. بنابراین مبارزهٔ ما معطوف به بازسازیِ نهادها، فرهنگ و ذهنیت‌هاست، نه فقط تصاحبِ صحنهٔ سیاسی.
‏هر شعاری روح، زمان و مکانی دارد که دارای یک ایدئولوژی‌ست که از آن تغذیه می‌کند و هر پارادایمی بر آن بناست، یک بستر تاریخی و اجتماعی دارد. بیان حافظهٔ جمعی، اندیشه در قالب کلمه و پذیرش سخن، هزینه‌ها و مبارزات بسیاری می‌طلبد. شعارهایی که واقعیت‌ها و تجربه‌های طبقه، نژاد، زنان، خلق‌ها و فرهنگ‌های تحت ستم را بیان می‌کنند، نماد مقاومت، امید و طلب زندگی آزاد‌اند. این شعارها محصول تاریخ‌اند؛ جایی که کلمه معنا می‌یابد و با زندگی در هم می‌آمیزد و در قالب صدا و کلمه، نیروی حیات کسانی را منتقل می‌کنند که صدایشان خاموش یا شنیده نمی‌شود و فضایی جذاب و تحول‌ساز برای مقاومت و خودآفرینی آزاد ایجاد می‌کنند.
‏در مرکزِ این نوسازی، پیشاهنگیِ زنان قرار دارد و این پیشاهنگی را باید درست فهمید: زن بودن یک مسألهٔ بیولوژیکِ صرف نیست؛ زنانه‌بودنِ یک ذهنیت، یک تسلطِ اخلاقی-سیاسی و یک پیشاهنگی ایدئولوژیک است که جامعه را به سمت رهایی، همیاری و دموکراسی سوق می‌دهد. وقتی می‌گویم پیشاهنگیِ زنان، منظور زنی است که قیدِ نقش‌های تحمیل‌شده را می‌شکند، و ذهنیتی را عرضه می‌کند که سلطه را به چالش می‌کشد. این ذهنیت به بازتوزیعِ قدرت، به دموکراتیزه‌شدنِ روابط و به پذیرشِ تفاوت‌ها می‌اندیشد؛ به این معنا که آزادیِ زن همواره مترادفِ آزادیِ جمع بوده و هست.
‏می‌دانم که می‌خواهند این خیزش را به عنوان یک شورشِ آنی تصویر کنند و برایش راه‌حل‌های امنیتی و کیفری بیابند اما مسئله فراتر از کنترلِ فضاست: ما با یک بازنگریِ عمیق مواجهیم. و همین است که آنان را وا داشته تا از ابزارهایی فراتر از زورِ معمول استفاده کنند. احکامِ اعدام و یا سرکوب صداهای معترض را باید دقیق‌تر دید: این احکام نه تنها علیهِ افراد است، بلکه علیهِ ذهنیتی‌ست که این نمادها نمایندگی می‌کنند. این حکم‌ها شکلی از انتقام‌گیریِ سیستماتیک‌اند — انتقام از جنبشی که خواهانِ بازاندیشیِ بنیادینِ قدرت است.
‏انتقام در این شکل، تلاشی است برای بریدنِ صدا از تن و خفه‌کردنِ پیام؛ اما آنچه نادیده گرفته می‌شود این است که ذهنیتِ رهایی‌بخش را نمی‌توان با طناب، سلول یا حکم نابود کرد. چنین احکامی نه نشانهٔ قدرت، که اعترافی به ضعف مشروعیت و ترس از گسترشِ اندیشه‌اند: وقتی موضوع از عرصهٔ سیاست به سرکوبِ نمادها کشیده می‌شود، یعنی گفتگو و تغییر، تهدیدی جدی‌ست. آنچه علیه زنانِ زندانی اعمال می‌شود، بخشی از پروژهٔ انتقام است — انتقام از «زن، زندگی، آزادی» و گواهِ تأثیر ژرف جنبش.

‏آنان می‌خواهند با ابزار حکم، حرکتِ پیکر اجتماعی را متوقف سازند؛ اما ذهنیتِ پیشاهنگانه‌ای را که الهام‌بخش این حرکت است، هرگز نمی‌توانند از میان ببرند، تا زمانی که وفاداری به اندیشه و عمل باقی‌ست و تا هنگامی که تعریفِ تازه‌ای از آزادی و دموکراسی پیگیری می‌شود، هر حکمی جز بر جدیتِ این مسیر نخواهد افزود.
‏ادامهٔ آرمان «زن، زندگی، آزادی» یک ضرورت تاریخی است. این آرمان، پیوندی است میان تئوری و عمل روزمره؛ راهی برای سازمان‌دهی، آموزش سیاسی، شکل‌دهی نهادهای دموکراتیک موازی و پذیرش نقش زنان در رهبری جمعی، و بازسازی اقتصاد، فرهنگ و عدالت بر پایه کرامت انسانی.
‏از شما می‌خواهم که این سالگرد را تنها به سوگ تبدیل نکنید؛ آن را به مانیفستی برای زندگی آزاد بدل کنید. نامه‌ها، یادداشت‌ها، تجمعاتِ کوچک و بزرگ، کارِ نظری، آموزشِ نسل‌های جدید — همه ابزارهایی‌اند که باید با هم به کار افتند. ما باید نشان دهیم که پیشاهنگیِ زنان نه یک تمنا بلکه یک برنامهٔ عمل است؛ برنامه‌ای که میدانِ عمومی را دگرگون کند و امکانِ زیستنِ برابر را فراهم آورد.

‏⁧ #وریشه_مرادی⁩،
‏شهریور ۱۴۰۴، زندان قرچک ورامین
‏⁧ #مهسا_امینی⁩ ⁧ #ژینا_ئه‌مینی⁩ ⁧ #زندان_قرچک⁩ ⁧ #نه_به_اعدام⁩

معدن طلای قلقله سقز؛ محمد رشیدی، با شلیک نیروی حکومتی کشته و سه معترض دیگر زخمی شدند


نیروهای مسلح جمهوری اسلامی امعترضان به تداوم پروژه معدن طلای "قلقله" سقز را هدف رگبار گلوله قرار دادند که در نتیجه آن محمد رشیدی کشته و سه شهروند دیگر با اسامی رامیار رشیدی، محمد رشیدی و هیمن رشیدی به شدت زخمی شدند. در حال حاضر خطوط تلفن این منطقه مختل شده است.

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی

https://www.tg-me.com/kommmmitekordestan

طبق خبرهای دریافتی از کردستان با اعمال فشار ضیاءالدین نعمانی، فرماندار سقز، سازمان اطلاعات سپاه پاسداران و اداره اطلاعات، پیکر محمد رشیدی به سمت آرامستان پیرعمران جهت خاکسپاری فوری در حال انتقال است.

نهادها و مسئولان امنیتی جمهوری اسلامی به خانواده محمد رشیدی هشدار داده‌اند که باید این خاکسپاری بدون حضور شهروندان و در اسرع وقت انجام شود.

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی

https://www.tg-me.com/kommmmitekordestan

اعتصاب عمومی در سقز در سومین سالگرد قتل حکومتی ژینا امینی

امروز سه شنبه ۲۵ شهریور ۱۴۰۴، همزمان با سومین سالگرد قتل حکومتی ژینا (مهسا) امینی، شهر سقز صحنه اعتصاب عمومی گسترده شد. از نخستین ساعات صبح، بازاریان و مغازه‌داران این شهر در همراهی با فراخوان‌های سراسری، کرکره‌های مغازه‌ها را پایین کشیدند و بازار به حالت تعطیل درآمد.

طبق گزارش دریافتی اعتصاب به صورت فراگیر در سراسر سطح شهر دیده می‌شود و بسیاری از محله‌های مرکزی و بازارهای اصلی سقز به‌طور کامل بسته‌اند.

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی

https://www.tg-me.com/kommmmitekordestan

طبق گزارشی که الان دریافت کردیم :دیواندره هم هم زمان با سقز در اعتصاب کاملا به سر میبردفضای سقز به‌شدت امنیتی است و بالگرد بر فراز آسمان شهر درحال گشت‌زنی می‌باشد.

همچنین نهادهای امنیتی به کسبه و بازاریان فشار آورده که اعتصاب را بشکنند.#ژن_ژیان_ئازادی #زن_زندگی_آزادی

اطلاعیه کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری ایران

مردم سقز در سومین سالگرد انقلاب زن زندگی آزادی دست به اعتصاب عمومی زدند

طبق گزارشی که به کمیته کردستان حزب رسیده است روز سه‌شنبه ۲۵ شهریور ۱۴۰۴، در سومین سالگرد قتل حکومتی ژینا (مهسا) امینی، شهر سقز صحنه اعتصاب عمومی گسترده شد.

از نخستین ساعات صبح، بازاریان و مغازه‌داران این شهر در همراهی با فراخوان‌های سراسری، کرکره‌های مغازه‌ها را پایین کشیدند و بازار به حالت تعطیل درآمد. طبق گزارش دریافتی اعتصاب به صورت فراگیر در سراسر سطح شهر دیده می‌شود و بسیاری از محله‌های مرکزی و بازارهای اصلی شهر به‌طور کامل بسته‌اند.

طبق این خبر فضای شهر سقز به‌شدت امنیتی است و بالگرد بر فراز آسمان شهر در حال گشت‌زنی می‌باشد. نهادهای سرکوب نیز به کسبه و بازاریان فشار آورده که اعتصاب را بشکنند.

گفته می‌شود که دیواندره نیز هم زمان با سقز در اعتصاب به سر میبرد.

لازم به توضیح است که از چند روز قبل فضای شهر سقز بیش از پیش امنیتی شده و در تماس‌های تلفنی تعدادی از فعالین را تهدید کرده‌اند که از هرگونه اقدامی در سالروز انقلاب زن زندگی آزادی خودداری کنند.

کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری ایران
۲۵ شهریور ۱۴۰۴، ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۵

ارسالی از کردستان :سقز در محاصره نظامی؛ آرامستان آیچی به طور کامل بسته شد

مسیر منتهی به آرامستان آیچی در سقز، محل خاکسپاری ژینا (مهسا) امینی، امروز به‌طور کامل از سوی نیروهای سپاه پاسداران میلیتاریزه و مسدود شده است.

ویدیو ی که ورودی آرامستان با استقرار پرشمار نیروهای نظامی بسته شده و ورود و خروج به این مکان امکان‌پذیر نیست.

فضای سقز به شدت امنیتی است؛ نیروهای سرکوب در سطح شهر گشت‌زنی می‌کنند و بالگردهای نظامی نیز بر فراز شهر در حال پرواز هستند
.

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی

https://www.tg-me.com/kommmmitekordestan

ناهید خداجو امروز سه شنبه ۲۵ شهریور۱۴۰۴ از زندان آزاد شد.ناهید جان آزادیت مبارک ✌️✌️✌️

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی

https://www.tg-me.com/kommmmitekordestan

پیام جوانان انقلابی از سقز در سومین سالروز انقلاب زن زندگی آزادی

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی

https://www.tg-me.com/kommmmitekordestan

امروز تاریخ دوباره تکرار شد؛ مادرم را به همان جایی بردند که برادرم، رامین، زیر شکنجه جان باخت.
نیروهای ادارهٔ اطلاعات در سنندج، مادر ۷۱ ساله‌ام را ـ با وجود بیماری‌های سخت و جسمی فرسوده ـ ساعت‌ها بازجویی و تهدید کردند.

آن‌ها او را زیر فشار روحی خردکننده قرار دادند و به او گفتند:

حق ندارد در هیچ مراسم یا سالگردی شرکت کند.

باید از دادخواهی دست بکشد.

اگر فرزندانش در خارج کشور سکوت نکنند، «به روش خودشان» آن‌ها را ساکت خواهند کرد.


تصور کنید: مادری داغدار را دوباره به قتلگاه فرزندش می‌برند؛ نه برای حقیقت و دادخواهی، بلکه برای تهدید و وادار کردن به سکوت.

اما ما سکوت نخواهیم کرد.
من، به‌عنوان دختر او، شهادت می‌دهم که مادرم امروز دوباره شکنجه شد؛ این بار نه با زنجیر و کابل، بلکه با تهدید، تحقیر و فشار روحی.

این فقط صدای مادرم نیست؛ صدای همهٔ مادران دادخواه ایران است.
از همهٔ وجدان‌های بیدار، رسانه‌های آزاد و سازمان‌های حقوق بشری می‌خواهم صدای این مادران باشید.
اجازه ندهید جمهوری اسلامی با تهدید و آزار، مادران داغدار را به سکوت وادار کند.

صدای مادران دادخواه خاموش شدنی نیست.

#زن_زندگی_آزادی 
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#ژن_ژیان_ئازادی 
#ایستاده‌ایم_تا_پایان
#دادخواهی_ادامه_دارد

https://www.tg-me.com/kommmmitekordestan