#امروز_در_شیمی

7 اکتبر

نیلز بور، فیزیکدان دانمارکی، یک مدل جدید برای اتم را در این روز در سال 1913 پیشنهاد داد.
او اتم را به عنوان یک سیستم خورشیدی مینیاتوری با الکترونهایی که در اطراف یک هسته سنگین چرخیده می شوند، توصیف کرد. او در سال 1922 جایزه نوبل فیزیک را برای "خدمات خود در بررسی ساختار اتمها و تابش ناشی از آنها" دریافت کرد.

#نیلز_بور

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

🔷برندگان نوبل پزشکی و فیزیولوژی

سه زیست‌شناس در حوزه ایمنی

🔷🔷هیئت نوبل در مؤسسه یورولینسکی تصمیم گرفت جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی ۲۰۲۵ را به مری ای. برونکوف، فرد رامسل و شیمون ساکاگوتی اختصاص دهد «برای کشفیات آنها در زمینه تحمل محیطی سیستم ایمنی.» جایزه امسال نوبل در رشته پزشکی به خاطر کشفیات انقلابی در زمینه چگونگی کنترل سیستم ایمنی اهدا شد. سیستم ایمنی قدرتمند بدن باید تنظیم شود، وگرنه ممکن است به اندام‌های خود حمله کند. برونکوف، رامسل و ساکاگوتی برای کشفیات بنیادی خود درباره تحمل محیطی سیستم ایمنی که از آسیب زدن سیستم ایمنی به بدن جلوگیری می‌کند، برنده این جایزه شدند. 
این محققان سلول‌های T تنظیمی، را شناسایی کردند که از حمله‌ی سلول‌های ایمنی به بافت‌های خودداری می‌کنند. 
کشفیات این سه محقق زمینه‌ساز توسعه‌ی حوزه‌ی تحمل محیطی شد و توسعه‌ی درمان‌های پزشکی برای سرطان و بیماری‌های خودایمنی را تسریع کرد. این کشفیات ممکن است منجر به پیوندهای موفق‌تر نیز شود. چندین مورد از این درمان‌ها هم‌اکنون در آزمایش‌های بالینی قرار دارند. 

#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

شیمونی ساکاگوچی، مری برانکو و فرد رمزدل جایزه‌ی نوبل پزشکی و فیزیولوژی را به خاطر کشف‌هایی درباره‌ی تحمل ایمنی محیطی دریافت کردند. فهمیدن این مکانیزم‌ها می‌تواند به درمان یا پیشگیری از بیماری‌های خود ایمنی، آلرژی‌ها و حتی پیوند اعضا کمک کند.

شیمون ساکاگوچی کشف کرد که گروه خاصی از سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های T تنظیمی وجود دارند که مثل "پلیس‌های آرام‌کننده" در سیستم ایمنی عمل می‌کنند.

مری برانکو و فرد رمزدل هم در کشف ژن‌ها و مکانیزم‌هایی که باعث می‌شوند این سلول‌ها کار کنند، نقش مهمی داشتند.

#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

🔷🔷برندگان جایزه نوبل امسال در رشته فیزیولوژی یا پزشکی، کشف کردند که چگونه سیستم ایمنی بدن کنترل می‌شود. ..سیستم ایمنی ما یک شاهکار تکامل‌یافته است. هر روز از ما در برابر هزاران ویروس، باکتری و دیگر میکروب‌هایی که سعی در نفوذ به بدن‌مان دارند، محافظت می‌کند. بدون یک سیستم ایمنی فعال، ما زنده نمی‌ماندیم. ..یکی از شگفتی‌های سیستم ایمنی توانایی آن در شناسایی پاتوژن‌ها و تفاوت قائل شدن بین آنان و سلول‌های بدن است. میکروب‌هایی که سلامت ما را تهدید می‌کنند، لباس یکسان پوشیده ندارند – آن‌ها ظاهرهای متفاوتی دارند. بسیاری از آن‌ها همچنین شباهت‌هایی با سلول‌های انسان توسعه داده‌اند، به عنوان نوعی مخفی‌کاری. پس سیستم ایمنی چگونه پیگیری می‌کند که چه چیزی را باید هدف قرار دهد و چه چیزی را باید محافظت کند؟ چرا سیستم ایمنی بیشتر از این بدن ما را مورد حمله قرار نمی‌دهد؟..پیش‌تر پژوهشگران بر این باور بودند که پاسخ این سوال‌ها را می‌دانند: اینکه سلول‌های ایمنی از طریق فرایندی به نام تحمل مرکزی سیستم ایمنی، رشد می‌کنند. اما مشخص شد که سیستم ایمنی از آنچه تصور می‌کردند، پیچیده‌تر است. مری برونکو، فرد رامسدیل و شیمن ساکاگوچی در سال ۲۰۲۵ برای کشفیاتشان در زمینه تحمل محیطی سیستم ایمنی، جایزه نوبل در رشته فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کردند. ..برندگان نوبل، نگهبانان امنیتی سیستم ایمنی، سلول‌های T تنظیمی، را شناسایی کردند و بر این اساس پایه‌های یک حوزه جدید تحقیقاتی را گذاشتند. این کشفیات همچنین منجر به توسعه درمان‌های پزشکی بالقوه‌ای شده است که هم‌اکنون در آزمایش‌های بالینی ارزیابی می‌شوند. امید است که بتوان آن‌ها را برای درمان یا شفا دادن بیماری‌های خودایمنی، ارائه درمان‌های مؤثرتر برای سرطان‌ها و جلوگیری از عوارض جدی پس از پیوند سلول‌های بنیادی، به کار برد.
#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

🔴 درباره جایزه نوبل پزشکی ۲۰۲۵ بیشتر بدانیم.


#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

🔴 درباره جایزه نوبل پزشکی ۲۰۲۵ بیشتر بدانیم.


#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

#امروز_در_شیمی

8 اکتبر

شیمیدان فرانسوی هنری لوشاتلیه در این روز در سال 1850 متولد شد.
معروف بودن وی بیشتر به علت اصل لوشاتلیه است که این اصل اثر تغییر غلظت، فشار جزئی، حجم و یا درجه حرارت را در موقعیت تعادل یک واکنش شیمیایی پیش بینی میکند. اگر تغییرات در این عوامل رخ دهد، سپس تعادل در جهت جبران این تغییر فعالیت خواهد کرد.

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

🔷برندگان نوبل فیزیک ۲۰۲۵


#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

انجمن سلطنتی علوم سوئد تصمیم گرفت جایزه نوبل فیزیک ۲۰۲۵ را به جان کلارک، میشل ه. دیوریت و جان م. مارتینیر به خاطر کشف تونلی کردن مکانیکی کوانتومی ماکروسکوپی و کوانتایز کردن انرژی در یک مدار الکتریکی اهدا کند. آزمایش‌های برنده‌های امسال نوبل در حوزه فیزیک بر روی یک چیپ، مکانیک کوانتومی را در عمل نشان دادند... یکی از سوالات مهم در فیزیک این است که حداکثر اندازه یک سیستم چقدر است که بتواند اثرات مکانیک کوانتومی را نشان دهد. برندگان امسال نوبل در آزمایش‌هایی با یک مدار الکتریکی، هم تونل‌زنی کوانتومی و هم سطوح انرژی کوانتایز شده در سیستم‌هایی به اندازه‌ای بزرگ نشان دادند که در دست نگه داشتن آن ممکن است. در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵، کلارک، دیوریت و مارتینیر مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را با مدار الکترونیکی ساخته شده از مواد فوق‌الهای‌فروش، اجزایی که می‌توانند جریان برق را بدون مقاومت الکتریکی هدایت کنند، انجام دادند. در این مدار، اجزای فوق‌الهای‌فروش با لایه نازکی از ماده غیررسانا جدا شده بودند که این مجموعه به عنوان یک اتصال جوزفسون شناخته می‌شود. با اصلاح و اندازه‌گیری تمام خواص مختلف مدار خود، آن‌ها توانستند پدیده‌هایی را که هنگام عبور جریان از آن رخ می‌دهد کنترل و کاوش کنند. در کنار یکدیگر، ذرات باردار حرکت یافته درون هادی فوق‌الهای‌فروش، سیستمی را تشکیل می‌دهند که رفتار آن‌گونه است که انگار یک ذره واحد تمام مدار را پر کرده است... این سیستم ماکروسکوپی، در ابتدا در وضعیتی است که جریان بدون ولتاژ در آن جریان دارد. این سیستم در این حالت گیر افتاده است، انگار پشت مانعی است که نمی‌تواند از آن عبور کند. در این آزمایش، سیستم ذات کوانتومی خود را با توانایی فرار از حالت بدون ولتاژ از طریق تونل‌زنی نشان می‌دهد. وضعیت تغییر یافته سیستم از طریق ظاهر شدن ولتاژ تشخیص داده می‌شود... برندگان همچنین توانستند نشان دهند که سیستم طبق پیش‌بینی‌های مکانیک کوانتومی رفتار می‌کند – یعنی کوانتایز است، به این معنی که فقط مقادیر خاصی از انرژی را جذب یا انتشار می‌دهد... جایزه نوبل فیزیک امسال فرصت‌هایی برای توسعه نسل بعدی فناوری‌های کوانتومی فراهم کرده است، از جمله رمزنگاری کوانتومی، رایانه‌های کوانتومی و حسگرهای کوانتومی...

#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

جایزه نوبل فیزیک سال ۲۰۲۵ مربوط به خصوصیات کوانتومی در مقیاس انسانی است... برندگان نوبل فیزیک ۲۰۲۵، جان کلارک، میشل اچ. دِورِت و جان م. مارتینیس، با استفاده از مجموعه‌ای از آزمایش‌ها نشان دادند که خواص عجیب دنیای کوانتومی می‌تواند در یک سیستم بزرگ‌تر که در دست جا می‌گیرد، به شکل ملموس درآید. سیستم برق‌الکترونیکی ابررسانای آن‌ها توانست از یک حالت به حالت دیگر نفوذ کند، گویی از دیوار عبور می‌کند. همچنین نشان دادند که این سیستم انرژی را در دوزهای خاصی جذب و منتشر می‌کند، همانطور که مکانیک کوانتومی پیش‌بینی کرده است..

#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

یکی از پرسش‌های بنیادین در فیزیک آن است که بزرگ‌ترین ابعاد ممکن برای یک سامانه‌ای که بتواند رفتارهای کوانتومی از خود نشان دهد، چیست؟ برندگان امسال با طراحی و اجرای آزمایش‌هایی بر روی یک مدار الکتریکی، موفق شدند هم تونل‌زنی کوانتومی و هم سطوح انرژی کوانتیده را در سامانه‌ای به نمایش بگذارند که ابعاد آن به اندازه‌ای بود که در دست جای می‌گرفت.

در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵، کلارک، دووره و مارتینیس مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را با مداری الکترونیکی متشکل از ابررساناها انجام دادند؛ اجزایی که جریان الکتریکی را بدون مقاومت منتقل می‌کنند. در این مدار، اجزای ابررسانا توسط لایه‌ای نازک از مادهٔ نارسانا از یکدیگر جدا شده بودند؛ ساختاری که به نام پیوند جوزفسون (Josephson Junction) شناخته می‌شود. با پالایش و اندازه‌گیری دقیق ویژگی‌های مختلف مدار، آن‌ها توانستند پدیده‌هایی را که در اثر عبور جریان از مدار پدید می‌آمد، کنترل و بررسی کنند. ذرات بارداری که درون ابررسانا حرکت می‌کردند، در مجموع سامانه‌ای را تشکیل می‌دادند که رفتاری مشابه یک ذرهٔ واحد در کل مدار از خود نشان می‌داد.

این سامانهٔ شبه‌ذره‌ای در ابتدا در حالتی قرار دارد که جریان بدون ولتاژ در آن جاری است. سامانه در این حالت به‌دام افتاده است، گویی پشت مانعی قرار دارد که عبور از آن ممکن نیست. در آزمایش، سامانه با عبور از این مانع از طریق تونل‌زنی کوانتومی، ماهیت کوانتومی خود را آشکار می‌سازد. تغییر حالت سامانه از طریق ظهور ولتاژ قابل شناسایی است.

برندگان همچنین نشان دادند که سامانه مطابق پیش‌بینی‌های مکانیک کوانتومی رفتار می‌کند؛ یعنی کوانتیده است، به این معنا که تنها مقادیر مشخصی از انرژی را جذب یا گسیل می‌کند.

#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

🔴 درباره جایزه نوبل فیزیک ۲۰۲۵ بیشتر بدانیم.


#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

🔴 درباره جایزه نوبل فیزیک ۲۰۲۵ بیشتر بدانیم.


#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

#امروز_در_شیمی

9 اکتبر

هرمن فیشر، شیمیدان آلمانی، در این روز در سال 1852 متولد شد.
او واکنش استری شدن فیشر و مدل طرح ریزی فیشر برای رسم اتم های کربن نامتقارن را توسعه داد. معروف ترین کار او در قندها بود و بزرگترین موفقیتش سنتز گلوکز، فروکتوز و مانوز از گلیسرول بود.

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

🔷🔷آکادمی سلطنتی علوم سوئد اعلام کرده که جایزه نوبل شیمی سال ۲۰۲۵ به سوسومو کیتاگاوا، ریچارد رابسون و عمر یاقی داده می‌شود، چون آن‌ها ماده‌های خاصی به نام چارچوب‌های فلزی–آلی (Metal–Organic Frameworks) را ساخته و توسعه داده‌اند. این مواد از فلز و مولکول‌های آلی تشکیل شده‌اند و می‌توانند گازها را درون خود نگه دارند یا جدا کنند.

سه دانشمند به خاطر ساخت نوع جدیدی از مواد که می‌توانند گازها را ذخیره یا فیلتر کنند، جایزه نوبل شیمی ۲۰۲۵ را گرفتند.


#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

🔷برندگان جایزه نوبل شیمی ۲۰۲۵، ساختارهای مولکولی با فضاهای بزرگی ایجاد کرده‌اند که گازها و سایر مواد شیمیایی می‌توانند از طریق آنها جریان یابند. این ساختارها، چارچوب‌های فلزی-آلی، می‌توانند برای برداشت آب از هوای بیابان، جذب دی‌اکسید کربن، ذخیره گازهای سمی یا کاتالیز واکنش‌های شیمیایی استفاده شوند.

کیتاگاوا، رابسون و یاغی شکل جدیدی از معماری مولکولی را توسعه داده‌اند. در ساختارهای آنها، یون‌های فلزی به عنوان سنگ‌های گوشه‌ای عمل می‌کنند که توسط مولکول‌های طولانی آلی (مبتنی بر کربن) به هم متصل می‌شوند. یون‌ها و مولکول‌های فلزی با هم سازماندهی می‌شوند تا کریستال‌هایی را تشکیل دهند که حاوی حفره‌های بزرگی هستند. این مواد متخلخل، چارچوب‌های فلزی-آلی (MOF) نامیده می‌شوند. با تغییر بلوک‌های سازنده مورد استفاده در MOFها، شیمیدانان می‌توانند آنها را برای جذب و ذخیره مواد خاص طراحی کنند. MOFها همچنین می‌توانند واکنش‌های شیمیایی را هدایت کنند یا الکتریسیته را هدایت کنند.

هاینر لینکه، رئیس کمیته نوبل شیمی، می‌گوید: «چارچوب‌های فلزی-آلی پتانسیل عظیمی دارند و فرصت‌های پیش‌بینی‌نشده‌ای را برای مواد سفارشی با عملکردهای جدید فراهم می‌کنند.»


#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

کیتاگاوا، ریچارد رابسون و عمر ام. یاغی به خاطر توسعه نوع جدیدی از معماری مولکولی، جایزه نوبل شیمی سال ۲۰۲۵ را دریافت کردند.

در سال ۱۹۸۹، ریچارد رابسون، برنده جایزه شیمی، استفاده از خواص ذاتی اتم‌ها را به روشی جدید آزمایش کرد. او یون‌های مس با بار مثبت را با یک مولکول چهار بازویی ترکیب کرد؛ این مولکول دارای یک گروه شیمیایی بود که در انتهای هر بازو به یون‌های مس جذب می‌شد.

وقتی آنها با هم ترکیب شدند، به هم متصل شدند و یک کریستال منظم و جادار تشکیل دادند. این کریستال مانند الماسی بود که پر از حفره‌های بی‌شماری بود.

#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/

سوسومو کیتاگاوا نشان داد که گازها می‌توانند به داخل و خارج سازه‌ها جریان یابند و پیش‌بینی کرد که می‌توان چارچوب‌های فلزی-آلی (MOF) را انعطاف‌پذیر ساخت.


#Nobelprize

🔺@kooche_shimi
🔺 instagram.com/kooche_shimi/