پروتئین واکنشی C (CRP): معیار 
دیگر التهاب فعال
پروتئین واکنشی C یا CRP نیز یک نشانگر التهابی حاد است که توسط کبد تولید می‌شود و در پاسخ به التهاب یا عفونت در بدن، سطح آن به سرعت افزایش می‌یابد. اهمیت CRP در آرتریت روماتوئید شبیه به ESR است؛ سطح آن در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید فعال معمولاً بالاست و شدت التهاب را منعکس می‌کند. CRP نسبت به ESR سریع‌تر به تغییرات پاسخ می‌دهد و می‌تواند ابزار خوبی برای پایش لحظه‌ای‌تر فعالیت بیماری و اثربخشی درمان باشد. مانند ESR، CRP نیز یک نشانگر غیراختصاصی التهاب است و در بسیاری از شرایط دیگر نیز بالا می‌رود. با این حال، اندازه‌گیری همزمان ESR و CRP می‌تواند تصویر کامل‌تری از وضعیت التهابی بیمار ارائه دهد و به پزشک در ارزیابی فعالیت بیماری کمک کند.

شمارش کامل خون (CBC): نگاهی به
وضعیت کلی سلامت و تأثیر بیماری
آزمایش شمارش کامل خون (CBC) یک آزمایش روتین است که اطلاعاتی در مورد انواع مختلف سلول‌های خونی شامل گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها به دست می‌دهد. اگرچه این آزمایش به طور مستقیم آرتریت روماتوئید را تشخیص نمی‌دهد، اما اطلاعات مهمی در مورد وضعیت کلی سلامت بیمار و تأثیر بیماری بر بدن ارائه می‌دهد. اهمیت CBC در آرتریت روماتوئید در این است که التهاب مزمن ناشی از بیماری می‌تواند منجر به کم‌خونی (آنمی) شود که به آن “کم‌خونی بیماری مزمن” می‌گویند. همچنین، در فاز فعال بیماری، ممکن است تعداد پلاکت‌ها (سلول‌های دخیل در انعقاد خون) افزایش یابد (ترومبوسیتوز). تغییرات در تعداد گلبول‌های سفید نیز ممکن است مشاهده شود.
نتایج CBC به پزشک کمک می‌کند تا عوارضی مانند کم‌خونی را در بیماران RA شناسایی و مدیریت کند. همچنین، این آزمایش برای پایش وضعیت بیمار، به‌خصوص هنگام استفاده از برخی داروهای درمان آرتریت روماتوئید که می‌توانند بر سلول‌های خونی تأثیر بگذارند، بسیار حیاتی است.

آزمایش آنتی‌بادی ضد هسته (ANA):
در افتراق بیماری‌های خودایمنی
آزمایش آنتی‌بادی ضد هسته (ANA) یک آزمایش غربالگری برای بیماری‌های خودایمنی است. این آزمایش به دنبال آنتی‌بادی‌هایی می‌گردد که علیه اجزای هسته سلول‌های بدن تولید می‌شوند. وجود ANA نشان‌دهنده فعالیت خودایمنی در بدن است، اما اختصاصی یک بیماری خاص نیست. اهمیت ANA در زمینه آرتریت روماتوئید بیشتر در کمک به افتراق این بیماری از سایر بیماری‌های خودایمنی، به‌خصوص لوپوس اریتماتوز سیستمیک است. درصد کمی از بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید ممکن است آزمایش ANA مثبت داشته باشند (حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد)، اما مثبت بودن قوی و با الگوهای خاص بیشتر مطرح کننده لوپوس یا سایر بیماری‌های بافت همبند است.
بنابراین، مثبت بودن ANA به تنهایی تشخیص آرتریت روماتوئید را تأیید نمی‌کند و منفی بودن آن نیز این بیماری را رد نمی‌کند. این آزمایش معمولاً زمانی درخواست می‌شود که پزشک بر اساس علائم بیمار، به سایر بیماری‌های خودایمنی نیز مشکوک باشد و نیاز به افتراق آن‌ها از آرتریت روماتوئید وجود داشته باشد. تفسیر ANA پیچیده‌تر است و نیاز به در نظر گرفتن الگو و تیتر آن دارد.

زمان در تشخیص آرتریت روماتوئید حیاتی است: تحقیقات نشان داده‌اند که بیشترین آسیب‌های مفصلی غیرقابل برگشت در بیماران آرتریت روماتوئید، اغلب در دو سال اول پس از شروع علائم رخ می‌دهد. تشخیص زودهنگام و شروع درمان مؤثر در محدوده ۳ تا ۶ ماه اول ظهور علائم می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی از پیشرفت آسیب‌ها جلوگیری کرده و شانس کنترل بیماری و حفظ عملکرد مفاصل را بسیار افزایش دهد

یکی از زیباترین واکنش های شیمیایی