و یادت باشد هنگامی که به تو زخم می‌زدند،
هیچ به قلب و احساست توجهی نکردند.

دیوار که باشی
عاشق کسی می شوی که

یادش نیست کی،
و کجا به تو "تکیه" داده است ....

جهـــانم تـــــویے

چنان

دورت میگردم

کہ هیچکس بہ

این زیبایے

جهانگردے را

تجربہ

نکرده

کاش میشد،
دستِ آمدنت را گرفت....
وپا گذاشت بر رویِ هرچه رفتن است.
آنوقت من وتو در کنارِ هم میخندیدیم،
به آنهایی که می گفتند:
"هرآمدنی یک رفتن دارد"

 
با اسم
ڪَسے اگر
دلےمےلرزد

حالیست ڪہ بر
همہ جهان مےارزد

این حرفِ مرا
فقط ڪَسےمےفهمد

ڪہ عشق بہ نازِ دلبرےمےورزد❤️❤️😘😘😘

چه کیفی دارد
کسی باشد
که وقتی نام کوچکت را
از ته دل صدا می زند
لبخندی روی لبانت نقش ببندد
و تو آرام بگویی جانم...


💞 💞

اگر روزے از من دربارہ تو بپرسند،
سادہ میگم:
در نهایت ناامیدے، او تنها امیدم بود :)

مرا مهمان یک استکان چای کن
بگذار در برت بنشینم
یک حبه قند از لبان تو
یک دنیا جان دادن بامن
تو چایت را بنوش
درد دل بامن
عصر که می‌شود
دلم پر میکشد به سوی تو
مرا مهمان یک استکان چای کن




‌

>من به «قَلْبَم» افتخار میکنم…
با آن "بازی"شد…
"زخمی"شد…

"سوخت"…
"شکست"…
اما…
محبت و توجه گدایی نکرد