برای دوستش نوشت:
«اگرچه فاصله‌ی بین ما زیاد است و نمی‌شود دائم یکدیگر را ببینیم، اما هر درد و رنجِ تو، گلوله‌ای است که قلب مرا نشانه می‌گیرد.»

«می‌دانی؟ دلم برای آغوشت تنگ شده، برای همان پناهِ بی‌قید و بی‌قضاوت.
دنیا گاهی تنگ می‌شود، نفس نمی‌کشد، اما بغلِ تو هنوز امن‌ترین نقطه‌ی هستی‌ست.»

او هم شما را می‌خواست؟

به اندازه یک قرن ساکت ماند...
بعد گفت: «هیچ‌وقت مطمئن نشدم!»

«ممکن نیست سخاوتمندتر از یک زن بیابی؛ اگر به او امنیت بدهی، برایت وطن می‌شود.»

گفته بودند آدمی‌زاد،

همان چیزهایی‌ست که دوست می‌دارد،
و من چقدر "تو" بودم .

مارکِ آدم ، شخصیت ، صداقت ، اصالت ، ادب ،
خوش قلبی و تعهدشه !

غم درونم را کسی نمی‌بیند، اما کوچکترین

خطایم از چشم هیچ‌کس پنهان نمی‌ماند.

از ارتباط با زن قوی‌ نهراس‌!

شاید روزی برسد که او،تنها ارتش تو باشد.

«هر دلی، یک عزیز دارد؛
و دلِ من، سال‌هاست نامِ تو را به زبان می‌آورد.»

او نگفت دوستم دارد ولى؛
با بدنى پر از زخم به نجاتم آمد،
درحالى كه من در درياچه نمک غرق مى شدم.

گاهی وقتا فریاد دل آدما واسه همون لحظه نیست
بلکه نتیجه صدای هربار شکستن قلبشون بوده که هیچی نگفتن.

از تو دور شدم مثلِ ابر از دریا
اما هر جا رفتم باریدم.
-

حرف‌های من باشد برای بعد...
دلتنگی‌هایم، غرزدن‌هایم، اشک‌هایم،
همه‌اش باشد برای بعد...
تو از خودت بگو!
با او چطور می‌گذشت؛ که با من نشد بگذرد؟!

«حتّی میان شلوغی آدم‌های شهر
‏رنج گم کردن تو
‏کمرنگ نمی‌شود.
‏هیچ شکلی از زندگی
‏رنج جای خالی تو‌ را پر نمی‌کند.»
‌
‏-

من دلم لک زده برا عطر تنت، ولی مبادا برای رسوندنش به من بسپریش دست باد؛
خوش ندارم به مشامِ غریبه‌ها بخوره.
-