❖ مجله •⚘️• زندگی ❖ 17461

This media is not supported in your browser

923 views11:06

۰
آتش‌بس بیرون و ادامه‌ی جنگ در درونِ بدن‌ها...
آتش‌بس یعنی توقف بمب.یعنی بس است، آتش...
با اینکه این جمله می‌تواند مرهمی بر بدن‌ها و روان‌هایمان باشد،
اما از آتش اضطرابی که هنوز درونمان
شعله می‌کشد، غافل نشویم.
آتش‌بس می‌تواند پایان بمب‌ها باشد،
اما پایان اضطراب نیست.
وقتی مغز برای چند روز یا چند هفته در
حالت آماده‌باش بماند، شبکه‌های عصبی‌ای
که مسئول حس خطر هستند، تقویت می‌شوند.
به‌ویژه بخش‌هایی مثل آمیگدال، همچنان فعال می‌مانند.
و این یعنی بدن، حتی در نبود خطر واقعی،
همچنان در وضعیت جنگی باقی می‌ماند.
از دید مغز، اگر خطری چند روز ادامه داشته
باشد، احتمال بازگشتش زیاد است.
پس مغز تصمیم می‌گیرد «الگوی بقا» را نگه
دارد، حتی وقتی دیگر صدایی از بیرون نمی‌آید.
اینجاست که دچار نوعی ناهماهنگی درونی
می‌شویم.
بخشی از مغز می‌گوید بمبی نیست، همه چیز
آرام شده،اما بدن هنوز در اضطراب جنگ است.
تنفس تند است، تمرکز پایین آمده، و
بی‌قراری ادامه دارد.
این ناهماهنگی بین پیام مغز و واکنش بدن،
خودش به یک منبع اضطراب مزمن تبدیل
می‌شود.
برای همین، تمام‌شدن جنگ در بیرون،
به‌تنهایی کافی نیست برای آرام شدن بدن
در درون.بازیابی از این وضعیت به زمان
نیاز دارد.
مطالعات نشان می‌دهند که سیستم عصبی
بعد از یک دوره اضطراب شدید،
برای رسیدن به سطح پایداری جدید، گاهی
تا چند ماه زمان می‌خواهد.
به‌ویژه اگر فرد هنوز اخبار، تصاویر یا افکار
مرتبط با خطر را دریافت کند.
وضعیت بدن در این روزها الزاماً طبیعی
نیست، حتی اگر بازگشت به زندگی عادی
اتفاق افتاده باشد.
بازگشت به روتین، به معنای بازگشت تنظیم
عصبی نیست.
ممکن است بدن شما بین دو قطب متفاوت
حرکت کند.
گاهی خسته، گاهی پرانرژی.
گاهی بی‌خواب، گاهی خواب‌آلود.
گاهی بی‌اشتها، گاهی پرخور.
گاهی بی‌حس و گاهی بیش‌برانگیخته.
بدن در حال تقلا برای بازیابی تعادل است،
اما هنوز از شدت اضطراب گیج است و
نمی‌تواند درست فرمان بدهد.
فردی را تصور کنید که مدام در گوشش
زده‌اند و شکنجه‌اش کرده‌اند. آیا می‌تواند
با سرگیجه‌ی بعدش، راحت به کارهای
روزمره‌اش برگردد.
در این روزها بدن بین فازهای مختلف گیر
کرده. بین ترس و بی‌حسی.
بین تلاش برای ادامه دادن و فروپاشی.
این نوسانات نشانه‌ی از دست رفتن تعادل
سیستم عصبی هستند.
و تنها با مهربانی، مراقبت، تمرین‌های کوچک
و مداوم، و کاستن از فشارهاست که می‌توان
دوباره مسیر بازگشت به تعادل را پیدا کرد.
پس مهم است که با خودتان مهربان باشید.
از بدنتان انتظار آرامش فوری نداشته باشید.
و با تمرین‌های بدنی، تنفسی، و ایجاد ریتم
روزانه کمکش کنید تا قدم‌به‌قدم به سمت
امنیت برگردد.

#پونه‌_مقیمی

🇯‌🇴‌🇮‌🇳 👈🏾👈🏾
https://www.tg-me.com/majallezendegii

👍7❤2

931 views11:07