هر‌چه انسان‌تر باشيم، زخم‌ها عميق‌تر خواهند‌ بود. هر‌چه بيشتر دوست بداريم بيشتر غصه خواهيم داشت، بيشتر فراق خواهيم کشيد و تنهایی‌هايمان بيشتر خواهد شد.
شادی‌ها لحظه‌ای و گذرا هستند..
شايد خاطرات بعضی از آن‌ها تا ابد در ياد بماند، اما رنج‌ها داستانش فرق می‌کند تا عمق وجود آدم رخنه می‌کند و ما هر روز با آنها زندگی مي‌کنيم.
انگار که اين خاصيت انسان بودن است...

#اوریانا_فالاچی
@majnonebidel

🍃يا الله أحلامنا بين يديك فحققها...
خدایا آروزهای ما در دستان توست،
" پس آنها را برآورده کن.."

#لاادری
@majnonebidel

قسم به شاه بیت این شعر عاشقانه‌ی سِپَر انداخته‌ی جناب سعدی،که اینقدر قشنگ شرح احوال دل می‌‌‌گه؛
"به جانت کز میان جان ز جانت دوستتر دارم
به حق دوستی جانا که باور دار سوگندم"
❤️‍🩹🩹

سلام بر تمامِ جان‌های خسته و شکسته‌شده، که در تنهایی خود، برای خود مرهم شدند.و سلام بر قلب‌هایی که نور بر آن‌ها تابید و سخت درآغوششان گرفت.🫀✨

و سلام بعد از ماه‌ها‌ نبودن...

نمیدونم چرا یه حسِ غریبی ریزی دارم برای اینجا نوشتن! طبیعیه؟!🫠🚶‍♀
کلی حرف دارم واستون، به قد و عمقِ اقیانوس...
من هربار که اینجا غیبت داشتم درحد دو یا سه ماه بود. نه ۱۱ ماه و یکسال! هر بار که بعدش اومدم، یه چیزی فرق کرده بود برای زهرا. حالا اینبار و تموم این ۱۱ ماه، بزرگ شدن،روز به روز برام ملموس تر بود. هربار که اومدم اینجا نوشتن رو شروع کنم و گرد و غبار بردارم از روی نبض، دیدم هنوز وقتش نشده انگار. خیلی چیزا تو ذهنم هنوز نصفه نیمه بود و نیاز به ثبات داشت.نمیگم الان همه چی کامله‌ها نه، ولی ثبات خیلی بیشتری داره نسبت به قبل.خیلی حرفا دارم براتون،همش باشه سر فرصت. قراره بیشتر باهم گپ بزنیم و حرف بزنیم‌.
پیامای پر مهر و محبت خیلیاتون رو گرفتم و تو ناشناس و شناس دیدم این مدت. وشرمنده‌ام اگه یسریا بی‌پاسخ مونده تا الان.هربار که پیامی اومد ‌به این فکر میکردم که چقدر محبت و قلب شماها بزرگه،چقدر خوش قلبین و چقدر روحتون بزرگه و لطیف که با اینکه رفیق ندیده‌ایم، اینقدر به من لطف و محبت و مهر دارید. و حقیقتا این رفاقت ندیده‌ی مجازی با شماها نعمته برای من،و خوش قلب ترینید برام♥️🌱

+دلم کلی براتون تنگ شده بود. الهی حالِ دل همتون خوب باشه و تنتون سلامت.مراقب قلب‌های مهربونتون باشید رفقا🦋

طاعاتتون قبول باشه.طبق رسم و عادت قشنگ هر سالمون؛ امسال هم به لطف خدا قرار کنار هم توی این ماه قشنگ، باهم "هم نفس" شیم. و رسم #به_وقت_حمد هرسالمون رو دمدمای افطار داشته باشیم. مثل همیشه همراه باشین خفن‌ترین‌ها که من به نفس‌های پاک شما، به دعا‌های خیرتون، به انرژی‌های خوبتون اعتقاد دارم.♥️🍃

@majnonebidel

#به‌_وقت_حمد
امشب همگی باهم نفری یه حمد بخونیم برایِ
سلامتی و فرج امام زمان(عج) 🌱

یه اکیپ پایه که پاشیم بریم اینطوری چهارشنبه سوریمون رو بگذرونیم و بعدش دور هم باشیم چیه؛ همونم نداریم.🚶‍♀️
.
این صداهای شبیه ترکیدن بمب و تَق و توق‌های کوچیک و بزرگ و پی در پی،نه تنها برام هیچ وقت جذابیتی نداشته،بلکه سراسر استرس بوده و هست واسم.کاش به جاش برگردیم به این رسمای قشنگمون.ببینشون آخه!🥲
نمیدونم شایدم من تو نسل اشتباهی به دنیا اومدم که هنوزم این رسم و رسومات برام پر از قشنگین و دلنشینن.مراقب خودتون باشید خیلی.
چهارشنبه سوریتون مبارک🔥

#نــبــض‌طور
+در ستایش زیبایی و لطافت بید‌مجنون...
🌙🫀
@majnonebidel

#به‌_وقت_حمد
امشب همگی باهم نفری یه حمد بخونیم
برایِ شفا و سلامتی همه‌ی بیمار‌ان که دارن
با بیماری دست و پنجه نرم میکنن🌱

‏آدم گاهی از یک سرزمین مهاجرت می‌کند، گاهی از یک فرهنگ، گاهی از یک رشتهٔ تحصیلی، و البته گاهی از یک آدم. «مهاجرت از آدم‌ها» شاید سخت‌ترین نوعِ مهاجرت باشد: باید از یک گوشهٔ قلبِ خودت به گوشه‌ای دیگر از قلب‌ات مهاجرت کنی؛ به آن گوشهٔ کوچکِ خلوتی پناه ببری که کسی آن‌جا نیست: پناه به خویشتن از دستِ خویشتن.

#ابراهیم_سلطانی
@majnonebidel

#به‌_وقت_حمد
امشب همگی باهم نفری یه حمد بخونیم برایِ آمرزشِ
تمام اسیرانِ خاک که چشم به راه دعای ما هستن 🌱

+ چرا دست‌ها؟!
- چون معتقدم چشم‌ها بیشتر برای حرف زدن‌اند تا دیدن. لب‌ها برای لمس کردن‌اند تا گفتن. و هرچیزی که چشم نتواند بگوید و لب نتواند لمس کند؛ دست‌ها بیان می‌کند‌‌.

#لاادری
@majnonebidel

+داستانِ دست‌ها...
🌙🫀
@majnonebidel

#به‌_وقت_حمد
امشب همگی باهم نفری یه حمد بخونیم برایِ
سلامتی و تندرستی همه‌ی عزیزانمون؛
مادر،پدر،برادر، خواهر و...🌱

#به‌_وقت_حمد
امشب‌ باهم نفری یه حمد بخونیم
برایِ سلامتی و عاقبت بخیریمون 🌱

كوه با نخستین سنگ ها آغاز می شود؛
و انسان با نخستین درد...

#شاملو
@majnonebidel

امسال تصمیم گرفتم مفصل‌تر برم سَرِ تمیز کاری اتاقم. رفتم سراغ یکی از کمد‌هام،که قاعدتاً باید دو یا سه ساعت پیش کارش تموم میشد.
اما چقدر عجیبه این آدمی‌زاد!
اگه بخوام شرح حال بدم؛ اینطوریم که، هر چند دقیقه یه بار یه مکث طولانی دارم. یهو از وسط وسایلم یه وسیله، یه کاغذ یا یه دست نوشته پیدا می‌کنم و چشمم می‌خوره بهش. و همون بسه برای کَندَن من از این لحظه و نقطه‌ای که توشم. عجیبه که یه وسیله، یه تیکه کاغذ کوچیک و‌.‌‌‌‌.. کمتر‌ از ثانیه‌ای دستت رو میگیره و میرتت و پرتت میکنه به چند ماه قبل یا سال‌ها قبل! و عجیب‌تر که حسِ واقِعیت به یک خاطره‌رو وقتی که بی‌هوا باهاش رو به رو میشی می‌فهمی. اینکه بعد از لحظه‌ای غرق شدن توی خاطرات و افکار و خیالت، وقتی به خودت میای، ببینی لبخند روی لب داری یا چشم و گونه‌ها تَر شدن.
چقدر عجیبه‌ این آدمی‌زاد!

#یاد‌داشت‌های_زهرا
۲۷‌/اسفند/ ۱۴۰۲
@majnonebidel

امشب‌ باهم نفری یه حمد بخونیم برایِ
اینکه تویِ هیچ زندانی به هیچ دلیلی آدمی نباشه،
برایِ آزادی زندانی‌ها🌱