«ایران کشوری است که در طول تاریخِ خودش، وجودش را با ماهیتش حفظ کرده. موجودیتش را با هویتش حفظ کرده. همبستگی ملت ما بر گرد معنویت ما است، بر گرد معرفت عمیقی است که در این تاریخ ریشه دارد. وطن برای ما صرفاً یک مفهوم جغرافیایی نیست، یک مفهوم تاریخی است...

عذرخواهی می‌کنم بعضی‌ها مثل اینکه می‌خواهند وطن را به آغل تبدیل کنند.
ما انسانیم. وطن برای ما با هویتش، با ماهیتش، با افتخاراتش، با رشته‌های عمیق معنوی‌اش، با نسبتش با پروردگار - در طول تاریخ ایران همواره ملت ایران یک ملت موحدی بودند - معنا دارد.» (مصاحبه صاحب این قلم با برنامه خرم‌شهر شبکه افق)

این‌که من مکرّر عرض می‌کنم که این ملّی‌گرایی اساس بدبختی مسلمین است برای این است که این ملّی‌گرایی، ملت ایران را در مقابل سایر ملت‌های مسلمین قرار می‌دهد، و ملت عراق را در مقابل دیگران و ملت کذا را در مقابل کذا. این‌ها نقشه‌هایی است که مستعمرین کشیده‌اند که مسلمین با هم مجتمع نباشند. در عراق، حکومت عراق، حکومت سابق‌تر از این حکومت- که این بدتر از آن است- این‌ها طرح می‌کردند که ما می‌خواهیم مجد بنی‌امیه را احیا کنیم در مقابل اسلام. اسلام که آمده بود همه مجدها را فانی کند در مجد الله، این‌ها می‌گفتند ما مجد بنی‌امیه را باید احیا کنیم و این چیزی نبود که شعور این‌ها برسد، تلقینی بود که ابرقدرت‌ها می‌کردند که اسلام متفرق بشود، مسلمین با هم متفرق بشوند، دشمنِ هم بشوند. در ایران از سال‌های طولانی، اشخاص بی‌اطلاع از اساس مسائل، ولو فرض کنید بعضی‌شان مغرض نبودند، این‌ها هم هی طبل ملّیت را کوبیدند، همان ملّیتی که می‌خواست اساس اسلام را در ایران بربچیند.
اسلام آمده است که همه نژادها باهم‌ند؛ مثل دنده‌های شانه می‌مانند؛ هیچ‌کدام بر هیچ‌کدام تفوق ندارند، نه عرب بر عجم و نه عجم بر عرب و نه ترک بر هیچ یک از این‌ها و نه هیچ نژادی بر دیگری و نه سفید بر سیاه و نه سیاه بر سفید، هیچ‌کدام بر دیگری فضیلت ندارند. فضیلت با تقواست، فضیلت با تعهد است، با تعهد به اسلام است. این‌ها تبلیغاتی بوده است، تلقیناتی بوده است که از ابرقدرت‌ها که می‌خواستند ما را بچاپند، شده است و مع‌الاسف، بعض اشخاص مسلمان صحیح هم باورشان آمده.