🎥 شروع نشست و خوشامدگویی

🎥 سخنرانی مقصود فراستخواه
(زایش پدیدهٔ مردم در تاریخ ایران و جهان)

🎥 سخنرانی زهرا گلشن
(معرفی آماج و تلاش‌های مردم‌نامه)

🎥 سپاسگزاری داریوش رحمانیان از سخنرانان و شرکت‌کنندگان و بیان نکته‌هایی در مورد مردم‌نامه

🎥 گفته‌های حسین منوچهری دربارهٔ لزوم پشتیبانی مردم و اهالی تاریخ از مردم‌نامه

♨️ سیاست خارجه و دیپلماسی دولت ملی، مؤلفه‌ای بسیار مهم در بررسی و تعیین جهت‌گیری‌های تاریخی


🔴 بخش اول سخنان جناب آقای داریوش رحمانیان، استاد تاریخ دانشگاه تهران، در برنامه "نخست‌وزیر محصور، چالش‌ها و چشم‌انداز‌ها" که به مناسبت پنجاه و هفتمین سالگرد درگذشت دکتر محمد مصدق در کلاب هاوس گفتگوهای ملی برگزار گردید.

ـــــــــــــــــــــــ
#دکتر_مصدق
#سالگرد_پیروزی_نهضت_ملی
#داریوش_رحمانیان

@goftegoha_melli

♨️ سیاست خارجه و دیپلماسی دولت ملی، مؤلفه‌ای بسیار مهم در بررسی و تعیین جهت‌گیری‌های تاریخی (۲)


🔴 بخش دوم سخنان جناب آقای داریوش رحمانیان، استاد تاریخ دانشگاه تهران، در برنامه "نخست‌وزیر محصور، چالش‌ها و چشم‌انداز‌ها" که به مناسبت پنجاه و هفتمین سالگرد درگذشت دکتر محمد مصدق در کلاب هاوس گفتگوهای ملی برگزار گردید.

ـــــــــــــــــــــــ
#دکتر_مصدق
#سالگرد_پیروزی_نهضت_ملی
#داریوش_رحمانیان

@goftegoha_melli

‍ 🪷به فرهنگ باشد روان تندرست

🪷ایران سرزمینی کهن با فرهنگ باستانی است. سرزمین نیکی‌ها و مردمان نجیبی که ستایشگر داد و راستی و دوستی و نکوهشگر ظلم و دروغ و دشمنی‌اند. باید تا می توان از ایران گفت و نوشت. چرا که ظرف و محتوای توسعه کشور است. باید زبان فارسی را دوست داشت و در جهت ترویج آن از هیچ اقدامی دریغ نکرد. باید تا حد ممکن فرزندان کشور را با حافظ و سعدی، با فردوسی و مولوی و نظامی آشنا کرد. اگر ایده ایران از جمع معدودی نخبگان خارج شود و در میان مردم و سیاستگذاران شکل خودآگاهانه بگیرد معنای امنیت، مصلحت و منافع ملی شکل خواهد گرفت. حقیقت این است که امروزه ایران مورد غفلت قرار گرفته است و بدون وطن، کشور و ایراندوستی هیچ تحول مهمی رقم نمی‌خورد.

🪷فهرست زیر از کوشاترین و معتبرترین رسانه ها و نهادهای فرهنگیِ مستقل تشکیل شده است که جملگی در گستره‌یِ گسترده‌یِ تاریخ و ادبیات و فرهنگِ زرینِ ایران زمین می‌کوشند.
با پیوستن به این رسانه ها و نهادها به توسعه فرهنگی در جامعه یاری رسانیم.
                     
          🪷پـــــــایــنده ایــــــــــران🪷


🪻دکتر محمّد‌علی اسلامی‌نُدوشن

🪻کتاب گویا
(لذت مطالعه با چشمان بسته).

🪻زین قند پارسی
(درست بنویسیم، درست بگوییم).

🪻داستان‌های کوتاه !!!

🪻رسانه رسمی استاد فریدون فرح اندوز
(گوینده و مجری رادیو و تلویزیون ملی ایران).

🪻رازها و نمادها و آموزه‌های شاهنامه

🪻مولانا و باغ سبز عشق

🪻دیوانِ صوتیِ « حافظ »

🪻قصه‌های شب توکا
(قصه بشنوید و قصه‌گویی کنید).

🪻بنیاد فردوسی خراسان
(كانون شاهنامه فردوسی توس‏).

🪻مردم‌نامه، فصلنامه مطالعات تاریخ‌ مردم.

🪻خردسرای فردوسی
(آینه‌ای برای پژواک جلوه‌های دانش و فرهنگ ایران زمین).

🪻آرخش، کلبه پژوهش حماسه‌های ایرانی
(رسانه دکتر آرش اکبری مفاخر).

🪻ایران‌بوم
(نگرشی بر تاریخ و فرهنگ ایران زمین).

🪻سرو سایـه‌فکن
(رسانه ای برای پاسداشت زبان و ادبیات فارسی).

🪻شاهنامه کودک هما

🪻منابع تاریخ ساسانیان

🪻مطالعات قفقاز

🪻ستیغ
خوانش اشعار حافظ و سعدی و...(رسانه سهیل قاسمی)

🪻زبان شناسی و فراتر از آن (محفلی برای آموختن زبانهای ایرانی).

🪻شاهنامه برای کودکان
(قصه های شاهنامه و خواندن اشعار برای کودکان و نوجوانان).

🪻تاریخ اشکانیان

🪻انجمن شاهنامه خوانی آنلاین
(دبی، کانادا، ایران، لندن).

🪻مأدبه‌ی ادبی، شرح کلیله و دمنه و آثار ادبی فارسی
(رسانه دکتر محمّدامین احمدپور).

🪻کانون پژوهش‌های شاهنامه
(معرفی کتاب‌ها و مقالات و یادداشت‌ها پیرامون شاهنامه).

🪻گاهگفـت
(دُرُست‌خوانیِ شعرِ کُهَن).

🪻شرح و بررسی آکادمیک تاریخ اشکانیان

🪻ملی‌گرایی ایرانی/شاهنامه پژوهی

🪻رهسپر کوچه رندان
(بررسی اندیشه حافظ).

🪻تاریخ روایی ایران

🪻اهل تمییز
(معرفی و نقد کتاب، پاسداشت یاد بزرگان)

🪻انجمن دوستداران شاهنامه البرز (اشا)

🪻سفر به ادبیات (خوانش و شرح گلستان صوتی، معرفی کتاب و...)

🪻تاریخ ترجمه(یادداشتها و جستارها دربارهٔ تاریخ‌نگاری و تاریخ ترجمه در ایران).

🪻تاریخ میانه

🪻انجمن شاهنامه‌خوانی هما
(خوانش و شرح بیتهای شاهنامه).


🌈کانال میهمان:

دکتر مرتضی مردیها (آموزگار لیبرالیسم)




🪷فـــرِّ ایــــران را می سـتایـیـم.🪷


🪷هماهنگی جهت تبادل:


🪷@Arash_Kamangiiir

در فقدان دکتر داریوش شایگان
به قلم دکتر محمدعلی موحد

در ولایت ما، آذربایجان، تعبیری دارند برای فصل بهار که می‌گویند فصلِ خنده و گریه‌ی توأمان است: آغلار-گولَر آیی، گریه و خنده با هم.
از من خواستند صحبت کنم و من اطاعت کردم. اما من امروز گزینه‌ی خوبی برای سخن گفتن نیستم. یک چشم من خندان است و چشم دیگرم گریان. آن چشم گریان در غم درگذشتِ دوستم داریوش شایگان گریان است. فضای دل و اندیشه‌ی من پایکوب این خیال و این سوال است که کجا شد آن همه فهم و فراست؟ کجا شد آن همه هوش و ذکاوت؟ داریوش شایگان از مفاخر عصر ما بود. آثارش به چند زبان از جمله به ترکی ترجمه شده است. سزاوار نبود از من که در این روزها سخنی بگویم و یادِ او نکنم.  سخن از فقدان او تلخ است و ناگوار. اما یاد او مایه‌ی امید و سربلندی است؛ مایه‌ی امید و دلگرمی است که هنوز ایران چنین فرزندانی می‌پرورد.

نوروز نوید تحوّل و شکوفایی است و ما امروز به شادباشِ نوروز اینجا آمده‌ایم. یادگار ماندگار پدران ما که سر از مرزهای جغرافیایی و سیاسی فراتر می‌کشد و از پای دیوار چین تا ساحل دریای سیاه و دریای سپید پیام همدلی و همبستگی و همداستانی می‌پراکند. پیام دوستی و مهربانی.
گرامی باد این پیام الهی بویژه در این روزگار که نفیرِ نفرت و بیداد و عُدوان همه‌ی آفاق را پر کرده است.
و پیروز باد نوروز ما و مبارک باد نام او و سرافراز باد پرچم افتخار او و درخشان و درخشان‌تر باد تلألؤ انوار تجلیات او و گرانبار باد ره‌آورد عطایا و برکات او!



سخنان استاد دکتر محمدعلی موحد در گردهم‌آیی ایرانیان مقیم استانبول به مناسبت نوروز، سوم فروردین ۱۳۹۷

نیایش نوزورزی محمدعلی موحد

بخش پایانی سخنان محمدعلی موحد، درباره‌ی نوروز،👆نیایشی‌ست بی‌مانند برای ایران که جا دارد بارها آن را بخوانیم و از بر کنیم:

... گرامی باد این پیام الهی بویژه در این روزگار که نفیر نفرت و بیداد و عدوان همه‌ی آفاق را پر کرده است.
و پیروز باد نوروز ما و مبارک باد نام او و سرافراز باد پرچم افتخار او و درخشان و درخشان‌تر باد تلألو انوار تجلیات او و گرانبار باد ره‌آورد عطایا و برکات او.

درباره‌ی نوروز بسیار گفته‌اند و نوشته‌اند و شنیده‌ایم و خوانده‌ایم. همه زیبا و شنیدنی و خواندنی. اما در میان همه‌ی آن گفته‌ها و نوشته‌ها اندک‌شمارند نمونه‌های چنین جان‌دار و شیرین و آهنگین و دلکش. این نیایشی‌ست برآمده از دل و جان پیری فرزانه که به ژرفاهای فرهنگ ایرانی و ارزش‌های آن ره برده است و پیام نوروز را که نیست مگر امید و شادی و مدارا و مهر و دوستی، نیک دریافته و زیبا و نیکو به دیگران می‌رساند.
تا گردش روزگار هست و نوروز هست ایران هم هست و می‌ماند. ایران، در درازنای تاریخ پرفرازوفرود خود، از گذرگاه‌های بسیار تنگ و باریک و دهشتناک گذر کرده و همچنان استوار مانده است. راز ماندگاری ایران، فرهنگ و اندیشه‌ای‌ست که ریشه‌اش از امید و شادی آب می‌خورد. ایرانیان در گذر تاریخ و در طول قرون و اعصار با تکیه بر این فرهنگ بر پتیاره‌ی دروغ و بیداد چیره شده‌اند و اگرچه بارها در دام این پتیاره گرفتار شده و در راه افتاده‌اند اما هرگز از راه نیفتاده‌اند. نیایش محمدعلی موحد چکیده‌ی اندیشه و فرهنگ ایرانی‌ست. آن را بارها ژرف بخوانیم و امید به پیروزی و بهروزی را بگستریم.
نوروز همایون و خجسته باد.
#داریوش_رحمانیان
سوم فروردین هزار و چهارصد و سه

با سپاس از کانال مجله‌ی ارجمند بخارا که سخنان محمدعلی موحد را بازنشر کرد.
https://www.tg-me.com/mardomnameh

منابع تاریخ مردم
#اسرارالتوحید_و_تاریخ‌مردم

در مردم‌نامه‌نویسی قلمرو تاریخ بسیار گسترده است. تاریخ مردم تاریخ زندگی‌ست. زندگی به تمام معنا. زندگی توده‌ی مردم. برای مردم نامه‌نویس همه‌ی سویه‌ها و گوشه‌های زندگی مردم موضوعیت دارند. اما شواهد و داده‌هایی که برای پژوهش در چنین قلمرو گسترده‌ای نیاز است را از کجا باید به دست آورد. در تاریخ هرچه به پیش می‌آییم و به روزگار معاصر نزدیک می‌شویم چندی و چونی شواهد و اسناد و مدارک مربوط به تاریخ زندگی مردم بیشتر و دسترسی به آن‌ها نیز بدرجات آسان‌تر است و هرچه به پس می‌رویم و از روزگار کنونی دورتر می‌شویم کمتر و سخت‌تر.
متون تاریخ رسمی و سنتی درباره‌ی مردم چندان چیزی ندارند و اگر گاه سخنی از مردم و زندگی آنان هست در پیوند است با روایت اشخاص کلان و رویدادهای مهم. در این میان پاره‌ای از تاریخ‌های محلی بدرجات متفاوتند. پاره‌ای از تاریخ‌های محلی گزارش‌های درخور و ارزشمند از سویه‌هایی از زندگی مردم به دست داده‌اند. این بحث سر دراز دارد و اینجا مجال نیست. آماج این یادداشت کوتاه اشاره به سودمندی‌های ویژه گونه‌ای دیگر از منابع برای پژوهش در تاریخ مردم است که به مقامات مشهورند: مقامات اولیاء. شرح حال مشایخ عرفان و تصوف. کتاب اسرارالتوحید فی مقامات الشیخ ابی‌سعید نوشته‌ی محمدبن‌منور از نمونه‌های برجسته‌ی مقامات‌نویسی در زبان فارسی است. در این مجال تنگ، درباره‌ی اهمیت و ارزش تاریخی این کتاب، بناچار، به نقل اشارات کلی مصحح بسنده می‌کنیم:
«... اما این کتاب تنها زندگینامه بوسعید نیست بلکه یکی از برجسته‌ترین منابع تاریخ تصوف ایران و یکی از مهمترین اسناد تاریخ اجتماعی این سرزمین، در یکی از ادوار تاریخ ایران نیز بشمار می‌رود. اطلاعات تاریخی و اجتماعی‌یی که از خلال این کتاب بدست می‌آید، در هیچ‌یک از کتب رسمی تاریخ، به این دقت و تفصیل دیده نمی‌شود وضع دین و مذهب و طرز زندگی مردم و مسائل زندگی شهری و روستایی تاریخ ایران را، در کمتر کتابی به این دقت و تفصیل می‌توان مشاهده کرد.»
«... اسرارالتوحید، بلحاظ اشتمال بر بعضی حوادث تاریخی از قبیل آن‌چه در باب فتنه غزان و دشت خاوران بویژه، نقل می‌کند یکی از اسناد مهم تاریخ عصر بشمار می‌رود ولی متأسفانه گاه مؤلف در بعضی مسائل تاریخی، چون بر روایات شفاهی تکیه دارد، اشتباه می‌کند..‌. با این‌همه در وصف جزئیات مسائل زندگی شهری و روستایی و آداب و رسوم رایج در میان مردم و طرز معاش آنان، از نوع غذاها و لباس‌ها و خانقاه‌ها و رباط‌ها و کوچه‌ها و بازارها و مساجد و مدارس و کلیساها و شیوه زندگی اقلیت‌های مذهبی از قبیل یهودیان و مسیحیان و زرتشتیان در خراسان و نیشابور قرن پنجم سند معتبر و بی‌همتایی است...»
اسرارالتوحید،تصحیح محمدرضا شفیعی‌کدکنی،
تهران، آگاه، ۱۳۷۳، مقدمه‌ی مصحح صص ۱۶۳-۱۶۴ و ۱۶۹-۱۷۰
از دیدگاه مردم‌نامه‌نویسی متون و منابع ادبی و عرفانی و... ارزش و اهمیتی ویژه دارند. داوری مصحح اسرارالتوحید درباره‌ی ارزش تاریخی آن، کم‌یا‌بیش و بدرجات، درباره‌ی شماری دیگر از تذکره‌ها و مقامات و متون ادبی و... راست می‌آید.
این‌ دست از منابع فقر و کمبود تواریخ رسمی و سنتی را تا اندازه‌ای می‌کاهند و مردم‌نامه‌نویس را در پژوهش زندگی مردمان قدیم بدرجات یاری می‌کنند.
#داریوش_رحمانیان
https://www.tg-me.com/mardomnameh

«ایرانی ترین نویسنده و کودکان و نوجوانان ایران» عنوان مقاله‌ای است که در آخرین شماره فصلنامه «مردم نامه» درباره  مرحوم دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن منتشر کرده ام.
در این مقاله خاطرات او از دوران کودکی، داستانی نوشته او درباره یک کودک فقیر، دوستی و‌ نوشته های او درباره مهدی آذر یزدی، مقالات او درباره مدارس و تعلیم و تربیت و همچنین نگرانی‌های او درباره خواندنی های نامناسب کودکان و نوجوانان مورد اشاره قرار گرفته است.
در ادامه مجموعه «کتاب جوانان برای آشنایی با فرهنگ و تمدن و سرزمین ایران» که با دبیری ندوشن برای دبیرستانی ها در انتشارات فرانکلین منتشر شد معرفی و بررسی شده است.
تحلیل سخنرانی ندوشن در انجمن نویسندگان کودک و نوجوان در سال ۱۳۸۱ با عنوان «تاریخ نویسی برای کودکان و نوجوانان» از دیگر مطالب این نوشته است..


@shahrzadquotes
شهرزاد؛
نوشته‌هایی از سیدعلی کاشفی خوانساری

«من سیاسی نیستم!؟»


سال ۱۳۹۴ هنگامی که پس از سه سال تدریس در دانشگاه ایالتی اوهایو به دانشگاه فردوسی بازگشتم دانشجویان پرسش‌های گوناگونی پیرامون موضوعات متفاوت از نظام آموزشی، برنامه درسی و شیوه و منابع تدریس تا سبک زندگی و وضعیت اقتصادی مردم و سایر شئون زندگی در امریکا می‌پرسیدند. از جمله پرسش‌ها هم این بود که راست است که می‌گویند امریکایی‌ها چندان درگیر آگاهی از اوضاع جهان از جمله ایران و نیز اوضاع سیاسی کشور خودشان نیستند و سطح عمومی آگاهی سیاسی‌شان بالا نیست؟ توضیح من این بود که به طور طبیعی درگیر شدن شهروندان هر کشور با یک موضوع بسته به میزان تأثیر آن موضوع بر زندگی‌شان دارد. مثلا باید دید سیاست به چه میزان بر زندگی دانشگاهی یا زندگی روزمره و از جمله اقتصاد فردی و خانوادگی در یک کشور اثرگذار است. در امریکا نظام سیاسی دخالتی در نظام دانشگاهی و بخش مهمی از اقتصاد ندارد و این بخش‌ها عمدتا مستقل و خصوصی هستند و از آمدن و رفتن دولت‌ها چندان تأثیری نمی‌پذیرند. بنابراین برای چنین مردمی دنبال کردن روزمره اخبار و امور سیاسی چندان معنایی هم ندارد. در مقام مقایسه ایران کشوری است که حکومت و سیاست تقریبا در تمامی شئون زندگی مردم از نوع پوشش گرفته تا طرز تفکر و اعتقادات و متون درسی و در یک کلام همه چیز مردم دخالت دارد و بنابراین طبیعی است که مردم به طور دائم درگیر سیاست باشند و حتی فراتر رفته و دچار سیاست‌زدگی هم بشوند. همین‌طور است در مورد کنجکاوی مردم ایران نسبت به اوضاع امریکا؛ چرا که در چند دهه اخیر سرنوشت ایران و ایرانیان چنان با دشمنی با این کشور گره زده شده است که هر تحولی در این کشور خواه ناخواه بر سرنوشت ایرانیان اثرگذار است و نماد بارز آن هم در اثرگذاری تغییرات قیمت دلار در زندگی روزمره ایرانیان دیده می‌شود. همه تحولات کشور ما از انقلاب اسلامی گرفته تا جنگ با عراق و بحران‌های منطقه‌ای و نیز وضعیت اقتصادی و حتی مناسبات علمی – دانشگاهی ما هم با این کشور پیوند دارد. بدین جهت به اصطلاح «سیاسی بودن» بیشتر مردم کشوری مانند ایران طبیعی است و اگر کسی نسبت به عرصه سیاست بی تفاوت باشد گویی سرنوشت خود و جامعه برایش اهمیتی ندارد.

این مقدمه تجربی را نوشتم تا برسم به عبارتی که از بسیاری افراد از جمله دانشگاهیان می‌شنویم یا بروز آن را در عملکرد آنها می بینیم؛ یعنی عبارت «من سیاسی نیستم!» یا «من با سیاست کاری ندارم!» که در بسیاری موارد به عنوان یک نقطه قوت و با افتخار از آن یاد می‌شود (بگذریم که اتفاقاً برخی از افرادی که چنین مدعایی دارند به شدت پیگیر اخبار و تحولات سیاسی هستند اما بنا به مصالح مختلف خودسانسوری می‌کنند). طبیعی است که منظور این افراد از عبارت «من سیاسی نیستم» نداشتن فعالیت سیاسی یا حزبی و مانند آن نیست، بلکه مقصود عدم علاقه به حوزه سیاست و از جمله دنبال کردن اخبار تحولات سیاسی کشور و اظهار نظر پیرامون آنهاست. بدیهی است که سیاسی بودن در معنای نخست یعنی داشتن فعالیت سیاسی و حزبی را نمی‌توان از همگان انتظار داشت و از قضا یکی از آفت‌های نظام حکمرانی و حوزه سیاست در ایران ورود افراد ناشایست و بی‌مایه به این عرصه است. اما در مورد دوم یعنی حساس بودن نسبت به تحولات سیاسی و اظهارنظر و واکنش نشان دادن در مورد آنها با توجه به نوع رابطه سیاست با تمامی عرصه‌های زندگی در کشور ما «سیاسی نبودن» چیزی جز «بی‌تفاوتی» و «شانه خالی کردن» از مسئولیت اجتماعی نیست و صدالبته افتخار و امتیازی برای مدعی آن به شمار نمی‌آید.
این نوشتار را با یک خاطره شروع کردم و با یک خاطره به پایان می‌برم. چند سال پیش از همکاری پرسیدم «چه خبر؟» و او با افتخار گفت فلانی دو سه سال است کلا به اخبار گوش نمی‌دهم و از هیچ چیز خبر ندارم! نمی‌دانم واقعاً و در عمل هم چنین بود یا فقط چنین وانمود و خودسانسوری می‌کرد یا نه. چون هیچگاه هم اظهارنظری در مورد وضعیت سیاسی کشور از او ندیده بودم حمل بر صحت کردم اما تا مدتی کنجکاو بودم که چطور می‌شود یک فرد بتواند چنین کاری بکند و اگر بشود خوب است من هم به آن فکر کنم و این اندازه به حوزه سیاست توجه نکنم و برای خودم هزینه نتراشم (هشت سال توقف در تبدیل وضعیت و پنج سال بایگانی شدن پرونده ارتقاء مصوب کمیته تخصصی دانشکده). بعد از مدتی دریافتم از قضا همکار یاد شده تمرکزش بر تبدیل وضعیت، ارتقاء و برخی مسائل حاشیه‌ای دیگر بوده است و احتمالا پرداختن به سیاست در حد یک شهروند معمولی را نه تنها وقت‌گیر که چه بسا مانع پیشبرد برنامه‌های شغلی و شخصی خود می‌دیده است.

جواد عباسی، گروه تاریخ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه فردوسی مشهد، ۹۹/۱۱/۲۳

و همچنین مقاله‌ای به توصیه این نویسنده برای مطالعه در این لینک در پیوند با مطلب بالا:
https://www.tg-me.com/culturalpolicyfum/313

https://www.instagram.com/p/Cc0movYNYL1/?igshid=YmMyMTA2M2Y=


"بگو: فرشته مرگ که بر شما مأمور شده، (روح) شما را می‌گیرد سپس شما را به‌سوی پروردگارتان بازمی‌گردانند." #قرآن_كريم/ #سوره_سجده/ آیه ۱۱

#دیدن_دگر_آموز_شنیدن_دگر_آموز

آوازی بلند از آسمان شنیدم
پشت پنجره‌ام، کیلومترها دورتر از حضورِ صدایِ تو،
طوفانی به پا شده است
چقدر تلخ است که خبر تلخ پرواز تو را می‌شنوم،
هر چند خوب می‌دانم، "مرگ پایان کبوتر نیست.." 🍃

و با نیش اشکی در چشم، همراه بادها زیر لب می‌خوانم:

" از داغِ فراقِ او در دل چمنی دارم
ای لالهٔ صحرائی با تو سخنی دارم

این آه جگر سوزی در خلوت صحرا به
لیکن چکنم کاری با انجمنی دارم"

🥀مردی که براستی در قول و عمل عاشق فرهنگ، شعر ، ادبیات، و تاریخ کهن فرهنگ مشرق‌زمین و ایرانِ جان بود و بویژه در اثر ماندگار: "دیدن دگر آموز، شنیدن دگر آموز " این عشقِ تابناک را می‌توان در تمامیِ واژه‌های مقدمه‌‌ی این اثر، براستی کشف کرد،
و این نخستین اثری بود که از کودکی، من را با استاد #محمد_علی_اسلامی_ندوشن عمیقا آشنا کرد!

آری، او نخستین اندیشمندی در زندگی‌ام بود که از زبان #اقبال_لاهوری، جاری و ساری بودن را اینگونه به من آموخت:

/ ساحل افتاده گفت گرچه بسی زیستم

هیچ نه معلوم شد آه که من چیستم

موج ز خود رفته ئی تیز خرامید و گفت

هستم اگر میروم گر نروم نیستم//

-کاوه فرهادی- پنجم اردی‌بهشت۴۰۱
( درگذشت محمد علی اسلامی ندوشن)

#محمد_علی_اسلامی_ندوشن

#یادداشت
#کاوه_فرهادی

@kaveh_farhadi

💠https://www.instagram.com/p/C5LHvdqtbHl/?igsh=NDJ0ZmE4bGNwdWFy

🌱دیدن دگر آموز
🌱شنیدن دگر آموز

🌾روز جهانی کتاب کودک فرارویمان است و وقتی این مقاله و یادداشت را خواندم پیش خودم گفتم براستی چه چیز جذاب‌تر از این یادداشت و مقاله برای کودکان و نوجوانِ این سرزمین می‌تواند باشد:

✔️«ایرانی ترین نویسنده و کودکان و نوجوانان ایران»

#روز_جهانی_کتاب_کودک #کتاب #کودک #کودکان #نوجوان #ایران #دکتر_محمد_علی_اسلامی_ندوشن #دکتر_اسلامی_ندوشن
#ندوشن #ایرانی #نویسنده #ایرانی_ترین_نویسنده

💠https://twitter.com/FarhadiKaveh/status/1774381230223413501?t=l4LF9iaiuj34eWySepZ3BQ&s=35

دانشگاه تهران در ترازوی باستانی‌پاریزی

در آثار باستانی‌پاریزی اشارات و تنبیهات فراوان است و اینجا و آنجا بطور پراکنده از زندگی و احوال خود و از جمله از دانشگاه و اوضاع و احوالش چیزهایی گفته و نوشته و گذشته است. زمانی به این فکر افتاده بودم که این اشارات پراکنده را گردآوری کنم تا خواننده روایتی یک‌دست در پیش چشم داشته باشد. از میان مباحث و موضوعاتی که به نظرم مهم‌ و درخور توجه و قابل تأمل می‌آمد یکی هم اشارات و حکایات او درباره‌ی دانشگاه تهران و گروه تاریخ و دانشکده‌ی ادبیات بود. عجالتا یک نمونه را اینجا نقل می‌کنم و می‌گذرم:
« دانشگاه کیروف Kirov [ قزاقستان ] در ۱۹۳۴ ساخته شده و درست با دانشگاه تهران همزاد است. این دانشگاه درست در همان سالی تأسیس شده که دانشگاه تهران نیز سنگ‌بنای آن نهاده شده ( ۱۹۳۴م/۱۳۱۳ش) منتهی:
ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون
او به مقصدها رسید و ما هنوز آواره‌ایم!
همان‌طور که گفته‌ام، سال تأسیس دانشگاه ما قران نحسین است، یعنی از دو عدد ۱۳ ترکیب شده= ۱۳۱۳. بنابراین استبعادی ندارد اگر دانشگاه قزاقستان مرکز فضایی شوروی باشد، یعنی دانشگاه کیروف آدم به آسمان فرستاده باشد، و ما که با انها در کاروان علم هم‌قدم بوده‌ایم، هنوز اندر خم یک کوچه باشیم
قافله شد واپسی ما ببین
ای کس ما، بی‌کسی ما ببین»
باستانی‌پاریزی، حضورستان

امروزه مقایسه با عمان و امارات و قطر و... هم سویه‌های دیگری از ماجرا را آشکار می‌کند.
#داریوش_رحمانیان
سیزدهم فروردین هزار و چهارصد و سه
https://www.tg-me.com/mardomnameh

مقاله ذیل ، یکی از نخستین هشدارهای "زیست محیطی" از منظر: "مردم شناسی زیست بوم ایران" به قلم: "دکتر مرتضی فرهادی" است که حدود بیست سال پیش برای اولین بار در "فصلنامه نمایه ی پژوهش"- شماره 13 و 14- به چاپ رسیده و پس از آن نیز در کتاب: "کشتکاری و فرهنگ" ایشان و نیز "کتاب ماه علوم اجتماعی" مجددا چاپ گردیده است. این مقاله، به مناسبت "روز طبیعت" به محضر شما سروران گرانقدر و فرهیخته با احترامات فایقه ایفاد می گردد: @kaveh_farhadi