این ویدیویی‌ست که کیهان شهبازی برادر بابک شهبازی زندانی سیاسی که به دست جنایتکاران جمهوری اسلامی به قتل رسید ساعتی پس از اعدام برادرش منتشر کرده است.
او با شجاعت قاتلان برادرش را خطاب قرار می‌دهد و به آنها می‌گوید که با وجود تمام جنایاتشان «نور بر تاریکی پیروز خواهد بود»
در این ویدیو سام شهبازی فرزند نوجوانش بابک نیز عموی خود را همراهی می‌کند.

برادر بابک شهبازی، صبح امروز با اشاره به نام کشته‌شدگان انقلاب زن زندگی آزادی نوشته بود: «پیوستن خانواده شهبازی به خانواده‌های امینی، نجفی، پیرفلک و هزاران هزار هم‌وطن که به دست خائنین به وطن و جنایتکاران به قتل رسیدند را به خانواده خود و ملت ایران تبریک می‌گویم»

خامنه‌ای و مزدورانش خیلی زودتر از آنچه تصور می‌کنند به دست و پای این مردم و این خانواده‌های دادخواه خواهند افتاد.

#زن‌_زندگی_آزادی
#بابک_شهبازی

ویدیو و پیام دریافتی:

درود فراوان به شما مسیح عزیز
سه سال پیش در چنین روزهایی مهسا امینی به خاطر اینکه پوششی که داشت طبق معیارهای جمهوری اسلامی نبود، کشته شد، ولی این فقط یک نمونه از محدودیت‌هایی است که ما زنان و دختران در ایران داریم. ما تحت حکومت مستبد و زن ستیزی زندگی می‌کنیم که محدودیت‌های زیادی را علیه زنان اعمال میکنه که عملا نتیجه‌اش میشه به حاشیه بردن نقش و اهمیت زنان در جامعه.
اخیرا عبدالحسین خسرو پناه، دبیر شورای انقلاب فرهنگی گفته که زنان اجازه ندارن در جمع آواز بخونن. ما چند دختر دانش آموز تصمیم گرفتیم که برای اعتراض به این گفته‌های بیهوده مسئولین زن ستیز جمهوری اسلامی، در پارک ارم تهران حضور پیدا کنیم و با هم آزادنه و بدون ترس از کسی آواز بخونیم. پیام ما به جمهوری اسلامی این است که: «ما دختران شجاع ایران از این حکومت مستبد نمی‌ترسیم و با صدایی رسا می‌خندیم و آواز می‌خوانیم و این حکومت زن ستیز نمی‌تواند صدای ما را خاموش کند»!

#زن_زندگی_آزادی
#آپارتاید_جنسیتی
#بدون_زنان_هرگز

پارسا مصلحی‌فرد آهنگساز و هنرمند معترض که در خیزش زن زندگی آزادی پیش از این چندین بار بازداشت شده بود، در سومین سالگرد قتل مهسا(ژینا) امینی و آغاز انقلاب زن، زندگی، آزادی قطعه شعری از خودش را به نام "قسم‌نامه" در میدان آزادی تهران خواند.
شجاعت این مردم الهام‌بخش است. جمهوری اسلامی دیگر قادر به ترساندن این جوانان نیست. جوانانی که از حصار ترس خود مدتهاست که عبور کرده‌اند.
نام و یاد یکایک جاویدنامان انقلاب زن زندگی آزادی و مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران، انگیزه و توش و توان ما برای ادامه دادن است.

#زن_زندگی_آزادی
#مهسا_امینی

ویدیوی دریافتی:

این جوان شجاع اهل سنندج نامش محمدنیما احمدی‌ست. او درحالی که کنار خیابان کتاب می‌فروشد از خود فیلم می‌گیرد و شعر ترانه زیبایی از توماج صالحی را می‌خواند و بر ادامه مبارزه و دادخواهی تا رسیدن به پیروزی تاکید می‌کند.

روز گذشته وقتی که محمدنیما احمدی عازم مزار مهسا(ژینا) امینی بود توسط نیروهای سپاهی مستقر در نزدیکی آرمستان آیچی، به این شکل وحشیانه دستگیر می‌شود.
از شرایط او و محل نگهداری‌اش اطلاعی در دست نیست اما حالا خانواده و نزدیکان او به شدت نگران جانش هستند.

#محمدنیما_احمدی
#زن_زندگی_آزادی

کانال تلگرام حسین رونقی به نقل از مادر او از اعتصاب غذای خشک حسین رونقی ۱۶ روز پس از اعتصاب غذا در زندان قزل حصار خبر داد.
اعتصاب غذای خشک یعنی او دیگر از آشامیدن آب نیز خودداری خواهد کرد. در کانال تلگرام به گفته مادرش او به مقامات زندان اعلام کرده که نوشیدن آب نیز امتناع نموده و اعتصاب خود را به «اعتصاب غذای خشک» تبدیل خواهد کرد. او هم‌اکنون در بازداشت موقت در زندان قزلحصار به‌سر می‌برد.

این در حالی است که بنا بر نامه رسمی کمیسیون پزشکی قانونی استان تهران (مورخ ۷ اردیبهشت ۱۳۹۵)، او به دلیل از کار افتادگی کامل کلیه چپ، عفونت مزمن مثانه و پروستات و نیاز مبرم به داروهای تخصصی، اساساً توان تحمل حبس را ندارد. با این وجود دستگاه قضایی جمهوری اسلامی در حالی او را در زندان نگاه داشته که اکنون در اعتصاب غذا نیز به سر می‌برد و اعتصاب غذای خشک جان آقای رونقی را به شدت به خطر خواهد انداخت.

رونقی در نامه آغاز اعتصاب خود نوشته بود: «نه زندگی آن‌قدر شیرین است که به هر ذلتی تن دهیم و نه مرگ آن‌قدر ترسناک که از آن بگریزیم... دست از خودم می‌کشم اما دست‌بردار این خاک نیستم.»

ویدئویی از ضرب و شتم اعضای یک خانواده به خاطر حجاب نداشتن یک زن در محوطه کاخ مرمر در رامسر منتشر شده است. همان حکومتی که شبها کنسرت نمایشی به راه می‌اندازد، روزها اعدام می‌کند و اینچنین مردم و زنان را به خاطر چندتار مو مورد توهین و ضرب‌وشتم قرار می‌دهد.

این تاکتیک جدید آخوند در یک قدمی سقوط است که در شرایط حقارت‌بار فعلی بیاید و کنسرت‌های نمایشی راه بیندازد تا تصویری از مردمانی شاد و ایرانی آزاد به دنیا منعکس کند، اما از سوی دیگر یا تشدید سرکوبها و اعدام‌ها زنان آزادیخواه و فعالان سیاسی را بی‌صدا قلع و قمع کند.

فریب نمی‌خوریم و خوب می‌دانیم که در این حکومت، هیچ چیز عادی نیست و تنها چیزی که آزاد است، آزادی قاتلان برای جنایت و سرکوب و آدم‌کشی در جهت حفظ قدرت است.

#زن‌_زندگی_آزادی

فروشگاهی که در بازار بزرگ تهران اقدام به برگزاری فشن شو نموده بود و مدل‌های زن برای نمایش لباسهای این فروشگاه به اصطلاح «کت‌واک» کرده بودند، به دستور مقام قضایی پلمب شد.
گفتنی‌ست زنانی که در این شوی لباس شرکت داشتند همگی شال و روسری و یا کلاه بر سر داشتند، اما خب راه رفتن زن بر روی فرش قرمز نیز ظاهرا از نظر جمهوری اسلامی اقدامی مجرمانه است.
بس کنید این مسخره‌بازی اقتدارتان را... در خیابان‌های ایران زنان هر روز بدون روسری و با لباسهای زیبای نیم تنه و یا بدون استین در حال قدم زدن روی اقتدار باسمه‌ای شما هستند و شما برای قدرت‌نمایی مغازه‌ و کافی‌شاپ پلمب می‌کنید.

#زن‌_زندگی_آزادی

این ویدیوی جدیدی ست از شعرخوانی بابک شهبازی در زندان در روزهایی که امیدوار بود که آزاد شود. برای او اما روز آزادی نیامد چرا که خامنه‌ای تشنه خون بود. بابک شهبازی چند روز پیش به اتهام واهی ارتباط با اسرائیل اعدام شد و جای او در آغوش همسرش حالا دیگر برای همیشه خالی خواهد بود.
او دهها پیام بی‌جواب به زلینسکی رئیس‌جمهور اوکراین داده بود و از او خواسته بود که کنار نیروهای اوکراینی با متجاوزین روسی بجنگد. پیامهایی که در اینستاگرام نه جوابی گرفت و نه حتی خوانده شد اما قاتلانش یا همان بازجویان امنیتی، آن پیامها را هم ضمیمه پرونده او کردند و با پرونده‌سازی از آن پیامها اتهام جاسوسی برای اسراییل درآوردند.
بابک شهبازی وقتی این شعر را می‌خواند شاید امیدوار بود که درجه‌ای از عقلانیت و انسانیت در این سیستم باشد که منجر به آزادی‌اش شود.
او کاری نکرده بود. مگر می‌شود جاسوس و مرتبط اسراییل بود و بعد در اینستاگرام به رئیس‌جمهوری اوکراین پیام فرستاد؟
بابک شهبازی صاحب این لبخندهای محجوبانه و این جان زیبا را کشتند تا ارباب روسی ازشان راضی باشد و خامنه‌ای در عمق سوراخ موشی که پنهان شده است، کمی احساس قدرت کند.
#بابک_شهبازی

سه سال گذشت از آن روزهایی که در خیابان به هم پیوند خوردیم. از آن شجاعتها و همدلی‌ها و آن روزها هزاران تصویر و ویدیو و روایت برای تاریخ این سرزمین به جای مانده است‌. ویدیوها و تصاویری که حالا بخشی از میراث جنبش آزادیخواهی مردم ایران هستند.
مردمی که در حال تجربه نوعی رنسانس هستند که لازمه آن براندازی یک حکومت آخوندی‌ست. آخوندهای که چندین قرن در ایران مستقیم و غیرمستقیم دارای قدرت بودند و امروز خود نیز آگاهند که به زودی به زباله‌دانی تاریخ فرستاده خواهند شد.
ما فقط کافی‌ست یک بار پیروز شویم.

#زن‌_زندگی_آزادی
#مهسا_امینی

امروز ۳۱ شهریور است. سه سال پیش در چنین روزی قاتلان خامنه‌ای در بسیاری از شهرهای ایران زنان و مردان زیادی را که در اعتراض به قتل مهسا امینی به خیابان آمده بودند، به خاک و خون کشیدند. یکی از کشته شده‌ها دختری ۱۹ ساله و ورزشکار به نام مهسا موگویی بود. مهسا دختری جسور بود و به خاطر آشنایی با هنرهای رزمی ترسی از رویارویی با مزدوران خامنه‌ای نداشت.
او را در اعتراضات خیابانی شناسایی کردند و با تعقیبش او را در محلی خلوت گیر انداختند و از فاصله نزدیک با اسلحه شات‌گان به او شلیک کردند.
مهسا موگویی دارای کمربند مشکی در رشته تکواندو بود. او هنگام مرگ تنها ۱۹ سال داشت.
یادش گرامی.

#مهسا_موگویی
#زن‌_زندگی_آزادی

ویدیو و پیام دریافتی:

سه سال از کشته شدن مهسا (ژینا) امینی به دست رژیم جمهوری اسلامی می‌گذرد؛ رویدادی تراژیک که سرآغاز جنبشی بزرگ با شعار «زن، زندگی، آزادی» شد. ما امروز گرد هم آمده‌ایم تا یاد او و همه کسانی را که جان خود را در راه آزادی فدا کردند، گرامی بداریم و تأکید کنیم که مبارزه همچنان ادامه دارد.

رژیم در این سال‌ها بسیاری را کشته، هزاران نفر را زندانی کرده و شمار زیادی را اعدام کرده است. امروز هم همچنان به اعدام زندانیان این جنبش ادامه می‌دهد. این موضوع کاملاً غیرقابل قبول است و ما نمی‌توانیم در برابر آن سکوت کنیم.

پیام ما روشن است: نه زندان، نه اعدام – بلکه آزادی و زندگی شرافتمندانه برای همه. هدف ما سرنگونی این رژیم دیکتاتوری و ساختن ایرانی آزاد و دموکراتیک است. ما از جامعهٔ جهانی و دولت‌ها، از جمله دولت سوئد، می‌خواهیم که در کنار مردم ایران بایستند، روابط خود را با رژیم قطع کنند و جلوی ادامهٔ جنایت‌های آن را بگیرند. ما خواهان ایرانی آزاد هستیم–کشوری که در آن دین و سیاست از یکدیگر جدا باشند.

ما متحد و امیدوار ایستاده‌ایم تا روزی که آزادی و برابری در ایران برقرار شود.
زن، زندگی، آزادی!
مهساژیناامینی

ویدیوی دریافتی:

این ویدیویی از تجمعات اعتراضی در شبهای گذشته در شهر سبزوار است. شهری که به شهر سربداران شهرت دارد و مردمانش به شجاعت و مقاومت در برابر اشغالگران شهرت دارند.
و چه حکومتی اشغالگر تر از جمهوری اسلامی و حکومت آخوند که تمام هستی و زندگی مردم را به تاراج برده است.
در این ویدیو مردم شعار می‌دهند «آب و برق رو دزدیدید آخر خط رسیدید» و «مرگ بر خامنه‌ای».
تکثیر شجاعت و افزایش همبستگی یعنی پایان جمهوری اسلامی.

#زن_زندگی_آزادی
#سبزوار

بهار خورشیدی تنها ۲۳ سال داشت و معلم و مترجم زبان انگلیسی و نقاش بود. او در روزهای ابتدایی انقلاب زن زندگی آزادی همراه خواهرش در رباط کریم اقدام به پخش کاغذهایی می‌کردند که روی آن شعار زن زندگی آزادی و نام مهسا امینی نوشته شده بود.
ماموران آنها را شناسایی می‌کنند و دوازده مامور در حضور خواهر و برادر کوچک بهار به خانه‌ آنها هجوم می‌آورند. برادر کوچک بهار می‌گوید مامورها او را از پنجره به بیرون انداختند.
پس از این جنایت فشار زیادی به خانواده آوردند که بگویند دخترشان خودکشی کرده است. در نهایت این فشارها باعث شد پدر و مادرش شهر خود را عوض کنند و به یکی از شهرهای شمالی ایران بروند.
مگر می‌شود فراموش کرد؟ مگر می‌شود ادامه نداد؟

دو روز پیش مادر بهار ، با انتشار این ویدیو نوشت:
«بهارم...
نبودنت مثل زمستونی‌ست که هیچ‌وقت تموم نمی‌شه.
صدات هنوز تو گوشمه، خنده‌هات توی قلبمه و نگاهت مثل نوریه که هیچ وقت خاموش نمی‌شه.
هر لحظه تو رو حس می‌کنم، حتی وقتی نمی‌بینمت.
یادت دلیل ادامه دادنمه، حتی وقتی دلم از دلتنگی می‌گیره.
می‌دونم جایی که هستی آروم و خوشحالی، و همین تنها دلخوشی منه.
تا همیشه تو قلبم می‌مونی، بهارم… همیشه.»

پارسا رضادوست را روز ۳۱ شهریور با شلیک دو گلوله جنگی در هشتگرد کرج کشتند. او پس از مجروح شدن به یک رستوران پناه برد. مأموران با پایین کشیدن کرکره رستوران مانع از کمک رسانی و رسیدن آمبولانس می‌شوند.
مادر وی ساعت‌ها در خیابان‌ها به دنبال او می‌گردد و سرانجام او را زخمی پیدا می‌کند. اصرارهای فراوان مادر و همراهانش به مأموران برای بیرون آوردن او هیچ فایده‌ای نداشت و تنها پس از جان باختن به دلیل خونریزی او را بیرون آوردند.
طبق گفته‌های همراهان و برادر او در آن لحظات توانسته‌اند به او تنفس مصنوعی و ماساژ قلبی بدهند اما کافی نبوده است.
مرگ پارسا نشان دهنده اوج توحش مزدوران خامنه ای در برخورد با معترضان در خیزش زن زندگی آزادی ست.
او هنگام مرگ تنها ۱۸ سال داشت.

#پارسا_رضادوست
#زن_زندگی_آزادی

بیژن کاظمی زندانی سیاسی را بیش از ۹ ماه است که در بازداشت موقت و در یک بازداشتگاه غیررسمی وزارت اطلاعات در شهر قم نگهداری می‌شود. او در این مدت حق ملاقات با خانواده خود را نداشته و حتی وکیلش اجازه دیدار با او و یا اطلاع از محتویات پرونده او را نداشته است.

او در گفتگوی تلفنی که به تازگی با مادر خود داشته گفته است که در اعتراض به برخوردهای خشن و شرایطش در بازداشت موقت، از روز پنجشنبه دست به اعتصاب غذا زده است.
گفته شده است پس از کشته شدن تعدادی از قضات عالی‌رتبه جمهوری اسلامی از جمله علی رازینی توسط یک آبدارچی، بیژن کاظمی نیز به ظن ارتباط با این قتل‌ها بازداشت شده است.
این در شرایطی‌ست که تا امروز هیچ مدرک و شواهدی درباره ارتباط او با ترورها وجود نداشته است.
صدای زندانیان سیاسی باشیم.
#بیژن_کاظمی

مهرماه امسال، یک سال می‌شود که امیر گودرزوند چگینی با وجود مشکل اعصاب و بدون دسترسی به داروهایش در زندان به سر می‌برد. شرایط او بحرانی‌ست و به خاطر شکنجه‌هایی که متحمل شده است نیاز به عمل داخلی دارد و نزدیکانش به شدت نگران جان و سلامتی او هستند.
پرونده او به دیوان عالی کشور ارجاع شده است و همچنان در انتظار تعیین تکلیف است.

در کیفرخواستی که در شعبه سوم بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب قزوین صادر شده، اتهامات او شامل تحریق و تخریب اموال عمومی (۴ بنر اداره اطلاعات قزوین) و حمل و نگهداری اسلحه و مهمات عنوان شده است.
علاوه بر این، امیر گودرزوندچگینی به تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت کشور متهم شده است و بخش دیگری از پرونده او به دادگاه انقلاب قزوین ارسال شده است.
صدای زندانیان سیاسی باشیم.

#امیر_گودرزوند_چگینی

سمیه رشیدی، زندانی سیاسی ۴۲ ساله، اردیبهشت‌۱۴۰۴ هنگام شعارنویسی در محله جوادیه تهران بازداشت شد. او پیش از بازداشت کارگر برشکار در یک خیاطی و پیش‌تر کارگر تولیدی لوستر بود.

او در زندان بارها از سردردهای شدید به مسئولین زندان قرچک شکایت کرده بود اما به او گفتند تمارض می‌کنی.

رشیدی همچنین مبتلا به بیماری صرع بود و بارها در اوین و قرچک دچار تشنج شد، بدون آن‌که درمان مؤثر دریافت کند.
روز ۲۵ شهریور، پس از اعزام به پزشکی قانونی برای گرفتن گواهی «عدم تحمل کیفر»، در راه بازگشت حالش وخیم شد و در خودرو استفراغ کرد. در زندان، پیش از رسیدن به بهداری دوباره تشنج کرد. پس از کش‌و‌قوس‌های بسیار، همان شب و در حالی که سطح هوشیاری‌اش ۵ بود، به بیمارستان مفتح ورامین منتقل شد. هوشیاری‌اش به سرعت افت کرد و از سطح پنج در روز جمعه به چهار در روز شنبه، یعنی کمای عمیق، فرو رفت. او اکنون در بخش آی‌سی‌یو و به دستگاه تنفسی متصل است.

حق درمان از بدیهی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوق هر زندانی ست. مسئولیت هر اتفاقی برای این زندانی سیاسی برعهده مسئولین زندان قرچک است.
#زن‌_زندگی_آزادی
#سمیه_رشیدی

ماه مهر آمد، اما این مهر، از سه سال پیش هنوز بوی عکسهای سوخته خمینی و خامنه‌ای پاره شده از ابتدای کتاب‌های درسی می‌دهد.
بوی مقنعه‌های سوزانده‌شده در حیاط مدارس.
و ما را به یاد قاب‌های شکسته خمینی و خامنه‌ای می‌اندازد که زیر پای دانش‌آموزان خرد شد.
سه سال پیش، وقتی مهسا امینی را کشتند، فکر نمی‌کردند که این قتل، جرقه‌ای شود برای انقلابی که حتی کلاس‌های درس مدارس را به صحنه‌هایی اینچنین تبدیل کند.
«زن، زندگی، آزادی» نه فقط روی دیوار خیابان‌ها، بلکه روی تخته‌سیاه‌ها و دیوارهای کلاس‌های درس نوشته شد.
دانش‌آموزان مقنعه‌ها را کندند و تصاویر دیکتاتورها را شکستند.
اما پاییز ۱۴۰۱، برای خیلی‌ از دانش‌آموزان آخرین اول مهر بود.
ادامه👇

ادامه👆
کیان پیرفلک، پسربچه ۹ ساله از ایذه، که در ماشین پدرش با گلوله‌های رژیم سوراخ‌سوراخ شد. نیکا شاکرمی، ۱۶ ساله از تهران، که جمجمه‌اش را له کردند چون جرأت کرد فریاد بزند. سارینا اسماعیل‌زاده، ۱۶ ساله از کرج، که با باتوم به سرش کوبیدند تا صدای آزادی‌اش خاموش شود. زکریا خیال، ۱۶ ساله از پیرانشهر، که در خیابان‌های کردستان جان داد. هستی نارویی، که فقط ۷ سال داشت و در جمعه خونین زاهدان کشته شد. و ده‌ها کودک دیگر – بیش از ۷۰ کودک زیر ۱۸ سال – مثل پدرام آذرنوش، امیرمهدی فرخی‌پور، جواد پوشه، و محمد رخشانی، که نام‌هایشان حالا نماد مقاومت است. جای‌شان تا ابد روی نیمکت‌های مدرسه خالی است.
ما ادامه می‌دهیم، تا روزی که این دیکتاتوری کودک‌کش فرو بریزد و مهر واقعی، مهر آزادی، به مدارس‌مان برگردد.

#دانش_آموزان
#اول_مهر
#مدارس
#زن‌_زندگی_آزادی

ساعتی پیش صمد پورشه زندانی سیاسی و شهروند آزادیخواه ایرانی با در دست گرفتن یک بنر که بر روی آن دعوت به اتحاد اقوام ایران کرده بود، در میدان انقلاب شهر یاسوج حاضر شد.
صمد پورشه چندی پیش نیز قبل از رفتن به دادگاه انقلاب سنندج با دوختن لبان خود اعتراض خود را به پرونده‌سازی، نشان داده بود و گفته بود جرمی مرتکب نشده است که بخواهد جواب پس بدهد. 
این زندانی سیاسی در شهریور ۱۴۰۲ در مراسم اولین سالگرد کشته شدن مهسا امینی در یاسوج بازداشت و بعد از آزادی با وثیقه در آبان ۱۴۰۲، اسفند همان سال برای گذراندن دوران حبس به زندان یاسوج منتقل شده بود.
پس از آن نیز به بهانه‌های واهی بارها به دادگاه و نهادهای امنیتی احضار شده بود.
او پیش از این در پاسخ به فشارهای امنیتی به روشنی گفته بود: «من هرگز پشیمان نیستم و جانی در سینه دارم که آن هم فدای ایران و مردم ایران.»

#صمد_پورشه
#زن_زندگی_آزادی