🩸 مستند «این مرد نیچه نیست»
دربارۀ شخصیت ادبی عبدالعلی دستغیب

🩸 ساختۀ سعید کشاورز

🩸 تاریخ ساخت ۱۳۹۱ش

✅ نسخۀ گوشی تلفن همراه (این فیلم را روی گوشی باید ببینید)

شبکهٔ متن‌پژوهی
‏https://www.tg-me.com/matnpazhohi

♦️نشانی اینستاگرام👇🏻

‏https://www.instagram.com/invites/contact/?i=8ark11eewyn4&utm_content=tdjq7w

پاسخ سعید کشاورز به حاشیه‌های فیلم «این مرد نیچه نیست» دربارۀ عبدالعلی دستغیب

📺مستندی کوتاه درباره زنده یاد استاد اکبر نحوی

🔸اکبر نحوی ادب‌پژوه ایرانی و استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز بود. نحوی همهٔ دوره‌های تحصیلی را تا مقطع دکتری زبان و ادبیات فارسی را در سال‌های ۱۳۶۵ و ۱۳۶۹ و ۱۳۷۹ در دانشگاه شیراز گذرانده بود.


#باشگاه_فیلم_شاهنامه

@Shahnamehfilm

▪️مستند آقای نویسنده زنده است
▪️کارگردان: حامد قصری
@literature9
روایتی از زندگی و آثار مرحوم بهرام صادقی بهرام صادقی نوشتن شعر و نثر را از نوجوانی آغاز کرد. در دبیرستان با نام مستعار «صهبا مقداری» (که در واقع مقلوب نام اصلی بود) شعر می‌سرود و اشعارش در مجله‌های ادبی نیز منتشر می‌شد. هرچند با ادبیات کلاسیک فارسی و عروض و قافیه آشنا بود اما به پیروی از نیما یوشیج به سرودن شعر نو رو آورد.شهرت صادقی به عنوان یک نویسنده مدرنیست در دهه ۲۰ زندگی او و زمانی آغاز شد که داستان‌های کوتاه او در مجلات روز منتشر شدند. این همزمان با وقوع رویداد تاریخی کودتای ۲۸ مرداد در سال ۱۳۳۲ بود که تاثیر بسیار عمیقی بر روح و روان ملت ایران گذاشت. اولین داستان کوتاه او «فردا در راه است» نام داشت که در سال ۱۳۳۵ در مجله ادبی سخن منتشر شد. پس از آن، چندین داستان کوتاه مشهور او مانند «وسواس»، «سراسر حادثه»، «اذان غروب»، «تاثیر متقابل» و «آقای نویسنده تازه‌کار است» در مجله سخن و کتاب هفته به چاپ رسید. انتشار این داستان‌ها باعث شهرت صادقی شد.غلامحسین ساعدی درباره صادقی نوشته است «نويسنده تازه‌ای پا به ميدان گذاشته بود.

«کوپن فیلم کاناپه»

«کوپن پیرنگ» یکی از سازه‌های روایت‌ساز برای داستان است. در داستان‌ها و فیلم‌نامه‌های کوپن‌محور، نویسنده می‌آید وسیله‌ای یا شیئی را در مرکز روایت می‌گذارد و قصه را پیرامون آن وسیله و شیء پیش می‌برد؛ ازاین‌دید، کوپنِ قصه است که  پیرنگ را چفت‌وبست‌‌دارتر می‌کند.
‌
در فیلم «کاناپه» کیانوش عیاری، نویسنده و کارگردان فیلم، کاناپه‌ای را در مرکز روایت می‌گذارد. عیاری با این ترفندش بیننده را با کاناپه‌ای فرسوده هم با گیروگرفت‌هایِ زندگی‌گذرانی یک خانوادۀ طبقۀ میانۀ ایرانی در دهۀ نود آشنا می‌سازد هم در فرازوفرودهای داستان به هیجان می‌رساند و سپس سرگرم می‌کند.
‌
داستان را نمی‌توانم حتی کوتاه روایت کنم؛ چون به‌محض سخن گفتن از هر بخش از قصۀ کاناپه، کشش فیلم برای بیننده از بین می‌رود.
فیلم را ببینید و چند ساعتی لذتش را مزمزه کنید.
مسعود هوشیار
۱۵اسفند۱۴۰۳