من در زل زدن به اسمان یا گوشسپردن به صدای باران در تاریکی اتاق، لحظات پر از آرامشی یافتهام. هرچه کمتر به چیزی نیازمَند بودم، احساس بهتری داشتم !
کاش میتونستم زیاد حرف بزنم.
کاش میتونستم مثل قبل زیاد بنویسم.
اما فقط قلبم سنگین تر میشه.
اما فقط دور تر میشم از همه.
کاش میتونستم مثل قبل زیاد بنویسم.
اما فقط قلبم سنگین تر میشه.
اما فقط دور تر میشم از همه.
مَبهوت.
the abyss inside us – floating among the stars
بی کلامای اینجا،
حرف ها دارن...
حرف ها دارن...
خستهام از تمام چیزهایی که در بیرون به پایان رسید و در درونم ادامه یافت .