SpeakUP: When You're Having Surgery

WHY SHOULD I TRUST YOU?


🎙 چرا باید به تو اعتماد کنم؟ عنوان پادکست هفتگی است که به دلایل کاهش اعتماد مردم آمریکا به علم و سلامت عمومی می‌پردازد. این برنامه که توسط دو خبرنگار سابق تلویزیون و یک ویروس‌شناس اجرا می‌شود، فضایی متعادل ایجاد کرده تا هم منتقدان و هم متخصصان نظرات خود را بیان کنند.

هدف این پادکست ایجاد پلی میان مردم و جامعه علمی است تا از طریق گفت‌وگوی شفاف و صادقانه، درک بهتری از مسائل سلامتی و علمی حاصل شود.


🔍 در هر قسمت، موضوعات مهمی مانند تردید درباره واکسن‌ها، چالش‌های ارتباط بین پزشک و بیمار، و دلایل بی‌اعتمادی عمومی بررسی می‌شود.

موج چهارم پیمایش ملی ارزشها و نگرشهای ایرانیان

گزارش این پژوهش ملی که توسط وزارت ارشاد در بهمن ۱۴۰۲ رونمایی شد ولی از انتشار آن جلوگیری گردید، نشان می‌دهد هر چند در قیاس با سالهای گذشته میزان اعتماد به پزشکان کاهش پیدا کرده، اما همچنان از مورد اعتماد‌ترین گروههای اجتماعی هستند.

گزارش تحلیلی این پیمایش را میتوانید از اینجا دریافت نمایید.

نمونه مطلوب دادن خبر بد (۲) - عدم موفقیت درمان
منبع:
Center for Professionalism and Communication in Health Care
https://webcampus.med.drexel.edu/PCHC/

#communication_skill
#giving_bad_news
#doctor_patient_relationship

دستور حذف کلمات ممنوعه در مقالات

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های (CDC) امریکا به دانشمندان خود دستور داده است تا مقالات پژوهشی در حال داوری یا پذیرفته‌شده برای انتشار را پس بگیرند یا متوقف کنند تا «اصطلاحات ممنوعه» حذف شوند. در این دستور، پژوهشگران CDC موظف شده‌اند که هرگونه اشاره به اصطلاحات ممنوعه مانند «تراجنسیتی، فرد باردار، افراد باردار، جامعه ال‌جی‌بی‌تی، تراجنسی، مرد از نظر زیستی، زن از نظر زیستی» را از مقالات حذف کنند.این اقدامات بخشی از یک سانسور گسترده‌ برای محدود کردن انتشارات حوزه سلامت عمومی تلقی می‌شود.

محققین و کارشناسان CDC نمی‌دانند که چگونه این دستورات را تفسیر کنند. نگرانی از توبیخ و اخراج باعث شده است که دانشمندان به «اطاعت پیش‌دستانه» روی بیاورند، مفهومی که به معنی پیش‌دستی در سانسور قبل از هرگونه دستور رسمی است.

طبق دستور دولت ترامپ همه تصمیمات انتشار در CDC باید توسط تنها یک مقام منصوب‌شده دولت ترامپ بررسی و تأیید شوند، که موجب تأخیر و اختلال در فرآیندها شده است.

https://insidemedicine.substack.com/p/breaking-news-cdc-orders-mass-retraction?utm_source=multiple-personal-recommendations-email&utm_medium=email&triedRedirect=true

Epistemic Injustice

بی‌عدالتی معرفتی
اصطلاحی است که فیلسوفی به نام میرندا فریکر در کتابش به نام "بی‌عدالتی معرفتی: قدرت و اخلاق شناخت" در سال ۲۰۰۷ معرفی کرده است. این اصطلاح به نوعی بی‌عدالتی که در حوزه‌ی دانش و فهم رخ می‌دهد، اشاره می‌کند.

دو نوع اصلی بی‌عدالتی معرفتی عبارتند از:

1. بی‌عدالتی شهادتی Testimonial Injustice: این نوع بی‌عدالتی معرفتی زمانی رخ می‌دهد که اعتبار گوینده به دلیل پیش‌داوریها یا انگهای اجتماعی به‌طور ناعادلانه‌ای پایین است و به گفته‌ها و استدلالهای وی توجهی نمیشود.

برای مثال، اگر کسی به دلیل زن بودن، لهجه داشتن یا وضعیت اجتماعی‌اش، جدی گرفته نشود و حرفها و استدلالش جدی گرفته نشود، با بی‌عدالتی شهادتی مواجه است.

2. بی‌عدالتی تفسیری یا Hermeneutical Injustice: این بی‌عدالتی معرفتی زمانی رخ می‌دهد که کلمه یا عبارت مناسبی برای بیان و درک تجربیات افراد وجود ندارد. به این ترتیب فرد در بیان تجربیات خود مشکل دارد و به خوبی درک نمیشود.

برای مثال، پیش از اینکه اصطلاح "آزار جنسی" به‌طور گسترده‌ای شناخته شود، آزار فقط به معنی آزار فیزیکی و ضرب و شتم بود و زنانی که آن را تجربه می‌کردند اغلب در بیان تجربیات خود دچار مشکل می‌شدند زیرا این عبارت در زبان رایج نبود.

بی‌عدالتی معرفتی نشان می‌دهد که چگونه دینامیسم قدرت و پیش‌داوری می‌توانند ارتباطات و فهم را تحریف کرده و به ساکت کردن یا نادرست‌نمایی گروه‌های خاص منجر شوند.

#بی_عدالتی_معرفتی
#بی_عدالتی_شهادتی
#بی_عدالتی_تفسیری
#Epistemic_Injustice
Epistemic Injustice: Power and the Ethics of Knowing

❇️ #هلسینکست تقدیم می‌کند:

🔟 تعارض منافع

🔰 آن چه در #اپیزود دهم هلسینکست می‌شنوید:

🔷تعریف و اهمیت تعارض منافع
🔶تاثیر تعارض منافع بر پژوهش
🔷مدیریت تعارض منافع
🔶وظایف پژوهشگران و داوران و مجلات
🔷رسیدگی به تعارض منافع اعلام نشده نویسندگان

✍️ نگارش:  دکتر فریبا اصغری
📝 ویرایش: دکتر فرزانه شیرانی، فرشاد شاه‌کرمی.
🎙 گوینده: دکتر پیام کبیری
🎬 تدوین: میثم فلاحپور
🎧 اسپاتیفای | اپل پادکست | شنوتو| کست باکس

💢 این مجموعه با حمایت معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران ساخته می‌شود. 🎓

📧 Email us: [email protected]
🆔 HelsinCast on: Telegram | Instagram

«احیای نمایشی»
نشانه‌ای از سیاست‌های اخلاقا و قانونا نامناسب احیای قلبی ریوی هستند
McLennan S, Bak M, Knochel K. Slow Codes are symptomatic of ethically and legally inappropriate CPR policies. Bioethics. 2025.

اگرچه احیای قلبی ریوی (CPR) در ابتدا به‌طور بسیار انتخابی و به صلاحدید پزشکان استفاده می‌شد، استفاده از CPR به سرعت گسترش یافت تا جایی که انجام آن برای تمام بیمارانی که دچار ایست قلبی داخل بیمارستان می‌شدند، بدون توجه به شرایط زمینه ای آنها الزامی شد. این مسئله مشکلاتی ایجاد کرد چرا که CPR برای بسیاری از بیماران به وضوح غیر لازم است.

دستورهای عدم احیا (DNR) ابزاری برای فراهم آوردن فرآیندی شفاف برای تصمیم‌گیری در مورد احیا، ابتدا توسط بیماران و بعدها توسط پزشکان معرفی شدند. با این حال، طبق سیاست‌های بیمارستانی در بسیاری از کشورها، CPR همچنان دستور پیش‌فرض برای تمام بیمارانی که در بیمارستان دچار ایست قلبی می‌شوند، در صورت عدم وجود دستور DNR، احیا بدون توجه به اینکه آیا از نظر پزشکی به نفع بیمار است یا نه انجام میشود. وقتی پزشکان احساس می‌کنند CPR بی‌فایده یا نامناسب است، "احیای نمایشی" انجام میدهند که اجرای آهسته یا صرفا نمایشی احیا برای رفع تکلیف و ثبت انجام CPR هستند.

نیاز بیشتری به بررسی علت کدهای آهسته و سیاست‌هایی که انجام CPR را به عنوان اقدام پیش‌فرض میدانند، وجود دارد.
احیای نمایشی غیر اخلاقی و غیر قانونی است و سیاست‌های بیمارستانی باید اصلاح شوند تا به پزشکان اجازه داده شود در زمان ایست قلبی، مناسب بودن CPR را در نظر بگیرند.
#DNR
#CPR
#Honesty

Slow Code: The Secret Language of Doctors
CBC Radio 1

#DNR
#CPR
#Honesty

What to Say to Someone Who Is Dying
Dr. Margaret Cottle

دکتر مارگارت کاتل، پزشک متخصص مراقبت‌های تسکینی و مراقبت از بیماران در حال احتضار، توصیه‌هایی درباره نحوه صحبت با فردی که در حال مرگ است ارائه می‌دهد. او توصیه هایی مبتنی بر کرامت درمانی افراد در آستانه مرگ دارد. کرامت درمانی رویکردی همراه با ارج نهادن و حمایت افراد رو به مرگ است.

#Dignity_therapy
#patient_right
#dignity
#death

همه گیری دروغ

رییس مرکز اورژانس استان تهران که امین مردم در حفظ کیفیت خدمات اورژانس پیش بیمارستانی در این استان هستند دیروز در واکنش به خبر تجاوز و آزار جنسی در اورژانس فرموده‌اند:

" پرداختن به این موضوع، بیشتر با هدف دیده شدن انجام شده"

و همینطور افزوده اند:

"در حوادث ترافیکی، نیاز به معاینه لگن است که اگر فردی این موضوع را نداند ممکن است برداشت اشتباهی از رفتار نیروهای اورژانس داشته باشد."

آقای توکلی، کدام معاینه لگن و واژینال جلوی مرگ فوری فرد را میگیرد و شما طبق کدام آموزه علمی و اخلاقی به تکنسینهای اورژانس پیش بیمارستانی مجوز معاینه اندام تناسلی بیمار بدون اجازه وی را داده اید، که امروز این رفتارهای خارج از اخلاق پزشکی را برای مردم هنجار پزشکی معرفی میکنید؟

اعتبار و اعتماد در گرو صداقت و پذیرش خطا است و اینکه فکری برای نابسامانی انتظامی این شغل بفرمایید نه در ماله کشی و دروغ.

تخلفات اورژانس پیش بیمارستانی، اعتماد مردم را نه فقط به این حرفه که به تمام حرفه مندان سلامت و بخصوص کادر اورژانس بیمارستانی را مخدوش میکند. چرا اورژانس پیش بیمارستانی تحت هیچ نظام حرفه ای برای رسیدگی نیست؟ چرا رسیدگی انتظامی به این سوء رفتارها در اختیار نظام پزشکی نیست و هیچ رویه ای برای بررسی مجوز ادامه کار این افراد در شغلشان در این حرفه وجود ندارد؟ برای آرامش و اعتماد مردم بگویید برای ساماندهی انتظامی حرفه خود چه کرده اید؟

خداوند سایه دروغ و خشکسالی را از این کشور دور کند.

مرگ با کرامت

در سال ۲۰۱۰، دکتر یادو، جراح هندی، با تصمیمی دشوار مواجه شد: زنده نگه داشتن پدر مبتلا به سرطان لاعلاج یا احترام به خواسته او برای توقف درمان. پدرش برخلاف وصیت شفاهی‌اش در بیمارستان و در تنهایی درگذشت و تلاش‌های احیا، مرگی دردناک برای او رقم زد. این تجربه، دکتر یادو را به اهمیت وصیت‌نامه‌های پزشکی آگاه کرد، اسنادی قانونی که به افراد اجازه می‌دهد نوع مراقبت‌های پزشکی خود را در شرایط لاعلاج مشخص کنند.

در سال ۲۰۱۸، دیوان عالی هند وصیت پزشکی را قانونی اعلام کرد و اتانازی غیرفعال را مجاز دانست. بااین‌حال، وصیت‌نامه میتواند به انجام مراقبتهای پیشرفته تاکید داشته باشد. وصیت پزشکی همچنان در هند ناشناخته است، زیرا بسیاری از مردم به دلیل تابوهای فرهنگی از صحبت درباره مرگ پرهیز می‌کنند.

با تلاش انجمن‌های پزشکی، آگاهی در این زمینه در حال افزایش است. در مارس ۲۰۲۴، حدود ۳۰ نفر از انجمن درد و مراقبت تسکینی در شهر تریسور وصیت‌نامه‌های پزشکی خود را امضا کردند.  بنیان‌گذار این انجمن، می‌گوید که این اقدام با هدف ترویج این ایده در میان مردم انجام شده است. در ماه ژوئن، ایالت گوا احکام دیوان عالی در مورد وصیت‌نامه‌های پزشکی را اجرا کرد و یک قاضی دادگاه عالی اولین فردی در این ایالت شد که چنین وصیت‌نامه‌ای را ثبت کرد.

دکتر یادو و تیمش در ایالت کرالا برنامه‌ای برای آموزش مردم درباره وصیت‌نامه‌های پزشکی راه‌اندازی کردند. باوجود این پیشرفت‌ها، چالش‌های اجرایی همچنان وجود دارد. بسیاری از ایالت‌ها سازوکار مشخصی برای ثبت این اسناد ندارند. دکتر داتار، متخصص زنان از بمبئی، هنگام تنظیم وصیت‌نامه پزشکی خود دریافت که هیچ متولی رسمی برای ثبت آن وجود ندارد. او پیشنهاد ایجاد یک پایگاه دیجیتالی ملی برای ثبت و دسترسی آسان به این اسناد را مطرح کرده است.

بحث درباره مراقبت‌های تسکینی در هند در حال گسترش است و پزشکان به آموزش در این زمینه نیاز دارند. دکتر یادو تأکید می‌کند که:

«افراد در سراسر زندگی تحت تأثیر خواسته‌های دیگران قرار دارند، اما حداقل در لحظه مرگ باید انتخابی متعلق به خودشان داشته باشند. »

#وصیت_پزشکی
#مرگ_با_کرامت
#مراقبت_تسکینی
#حقوق_بیمار

رهبران سازمانهای خدمات سلامت با عملکرد بسیار مطلوب، درباره پروفشنالیسم سازمانی چه تفکری دارند؟
Agris JL, Gelmon S, Wynia MK, et al. How Leaders at High-Performing Healthcare Organizations Think About Organizational Professionalism. Journal of Law, Medicine & Ethics. 2024;52(4):922-935.

در این مقاله پژوهشگران برای بررسی اقدامات و تفکرات رهبران بهترین سازمانهای خدمات سلامت پژوهشی طراحی و اجرا کردند. جامعه مورد پژوهش، ازرهبران سازمان‌های خدمات سلامت با عملکرد بالا که سازمانشان برنده جایزه ملی کیفیت مالکوم بالدریج (MBNQA) بود انتخاب شدند و با آنها مصاحبه کیفی ترتیب داده شد.

تعداد بسیار کمی از رهبران بهداشتی قبل از مصاحبه‌ها با مفهوم پروفشنالیسم سازمانی (OP) آشنا بودند. با این حال، پس از معرفی این مفهوم، آن‌ها به سرعت ارتباطات قوی بین OP و ارزش‌های سازمانی، فرایندها و معیارهای عملکردی سازمان را تشخیص دادند و در 4 محور پروفشنالیسم سازمانی اقدامات و ارزیابیهای خود را بیان کردند که خلاصه‌ای از آنها در اینجا بیان میشود:

۱. مشارکت بیماران
مشارکت بیماران به عنوان مهم‌ترین موضوع در مصاحبه‌ها مطرح شد.
•  درگیر کردن بیماران در تصمیم‌گیری‌ها: برخی سازمان‌ها بیماران را در کمیته‌های سازمانی و فرآیندهای تصمیم‌گیری مشارکت دادند.
•  ایجاد اعتماد از طریق شفافیت: بیمارستان‌ها تلاش کردند تا اطلاعات روش‌های درمانی، هزینه‌ها و انتظارات بیماران را به وضوح ارائه دهند.
•  مدل‌های مراقبت متمرکز بر بیمار و جامعه: بسیاری از مصاحبه‌شوندگان تأکید داشتند که باید فرهنگ احترام متقابل بین بیماران و ارائه‌دهندگان خدمات ایجاد شود.

۲. فرهنگ سازمانی
رهبران تأکید کردند که پروفشنالیسم باید به عنوان یک ویژگی فرهنگی در کارکنان و جریان‌های کاری نهادینه شود.
•  پاسخگویی مشترک: کارکنان تشویق می‌شوند تا از طریق سیاست‌ها، آموزش‌ها و انتظارات اخلاقی، ارزش‌های حرفه‌ای را رعایت کنند.
•  ارزش‌های اصلی به عنوان اصول راهنما: رهبران اغلب به ارزش‌های اصلی بالدریج اشاره کردند و نحوه تأثیرگذاری آن بر عملیات روزمره را توضیح دادند.
•  تشویق ارتباطات باز: بسیاری از مصاحبه‌شوندگان تأکید کردند که پروفشنالیسم نیازمند فرهنگ سازمانی‌ای است که در آن افراد احساس راحتی کنند و بدون ترس، مشکلات را مطرح کنند.

۳. مشارکت‌های اجتماعی
•  همکاری با سازمان‌های محلی: بسیاری از بیمارستان‌ها با گروه‌های اجتماعی، نهادهای بهداشت عمومی و موسسات آموزشی همکاری داشتند.
•  ابتکارات مسئولیت اجتماعی: برخی سازمان‌ها مشارکت خود را در برنامه‌های برابری سلامت، تنوع نیروی کار و پایداری زیست‌محیطی دنبال کردند.
•  ارتباطات شفاف: رهبران از رسانه‌های اجتماعی، جلسات عمومی و نظرسنجی‌ها برای ایجاد تعامل دوطرفه با جامعه استفاده کردند.

۴. شیوه‌های کسب‌وکار
• شفافیت در صورتحساب و قیمت‌گذاری: برخی بیمارستان‌ها صورتحساب‌های روشن و قابل فهم را برای بهبود رضایت بیماران ارائه دادند.
•  روش‌های مالی اخلاقی: رهبران بر درستکاری در تصمیم‌گیری‌های مالی و روابط با تأمین‌کنندگان تأکید داشتند.
•  مسئولیت‌پذیری اجتماعی و زیست‌محیطی: برخی سازمان‌ها ردپای کربنی و معیارهای سرمایه‌گذاری اجتماعی خود را اندازه‌گیری کردند.

#تعهدحرفه‌ای_سازمانی

گزارش اعتماد از سرقت و فروش داروهای بیماران

https://www.etemaad.ir/fa/main/print/230187

«.... مردم بايد به سمت ايجاد سمن و مطالبه حق به صورت سازماني حركت كنند. در غير اين صورت، افراد به تنهايي نمي‌توانند با دولت با سيستم بيمارستاني مچ بيندازند و انتظار داشته باشند كه بتوانند حق خودشان را بگيرند. در مورد مساله حقوق بيماران به دو موضوع بايد توجه كرد؛ اول اينكه متخصصاني كه در دانشگاه روي اين موضوعات كار مي‌كنند بايد بيشتر در رسانه‌ها حضور داشته باشند و به طرح بحث و آگاهي مردم كمك كنند و دوم اينكه بايد وكالت تخصصي در مورد پرونده‌هايي اينچنيني وجود داشته باشد. وقتي اين دو، مورد غفلت قرار مي‌گيرد، چاره‌اي نداريم غير از اينكه از مردم بخواهيم كه خودشان براي دست‌يابي به حقوق خودشان تشكل‌يابي كنند و به صورت جمعي اقدام كنند.»


« اصرار به اينكه نبايد با پرداختن به موضوعاتي مانند تخلفات كادر درمان، اعتماد مردم به سيستم درمان كشور را خدشه‌دار كرد، بخشي از مشكل است....»

Communicating with Older Adults

by the Gerontology Society of America

Why talking about dying matters?

Talking openly and compassionately about death makes the end of our lives an important part of our lives, rather than something to fear.

Confidentiality
By Nelson Chan M.D

Confidentiality applies to individuals, not families

Legal and Ethical Aspects of Medicine

انجمن کالج‌های پزشکی آمریکا روز جهانی زن را با گرامیداشت زنانی که در طول تاریخ دستاوردهای چشمگیری در زمینه پزشکی داشته‌اند، جشن می‌گیرد.


هر ساله در ماه مارس، زنان روپوش سفید ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دیگر، دستاوردهای زنان در طول تاریخ را که راه را برای نسل‌های آینده هموار کرده‌اند، گرامی می‌دارند.

در سال ۱۹۰۸، زنان در شهر نیویورک راهپیمایی کردند تا شرایط کاری برابر را مطالبه کنند. پس از این رویداد تاریخی، حزب سوسیالیست آمریکا در سال ۱۹۰۹ «روز ملی زنان» را ایجاد کرد. این نامگذاری در سال ۱۹۱۰ به «روز جهانی زنان» گسترش یافت تا زنان سراسر جهان بتوانند در ۸ مارس به‌طور مشترک جشن بگیرند. هر سال، این روز به تجلیل از دستاوردهای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی زنان در تاریخ اختصاص داده می‌شود. در سال ۱۹۸۱، کنگره ایالات متحده قانونی را تصویب کرد که رئیس‌جمهور را به اعلام هفته‌ای که از ۷ مارس ۱۹۸۲ آغاز می‌شود، به عنوان «هفته تاریخ زنان» ملزم کرد.

بعدها، پروژه ملی تاریخ زنان درخواست کرد که تمام ماه مارس به عنوان «ماه تاریخ زنان» تعیین شود. از سال ۱۹۹۵، تمام رؤسای جمهور ایالات متحده ماه مارس را به عنوان ماه گرامیداشت دستاوردهای زنان به رسمیت شناختند.

برخی از تأثیرگذارترین زنان در حوزه پزشکی با فقر، کلیشه‌های عمیق و تبعیض روبرو شدند تا زنان امروز بتوانند فرصت‌هایی برای ایجاد تغییر داشته باشند. مری پوتنام جاکوبی (1842-1906) انجمن پیشرفت آموزش پزشکی زنان را تأسیس کرد تا برای آموزش مشترک دانشجویان پزشکی حمایت طلبی کند، زیرا زنان از تجربه بالینی یکسان با مردان بهره‌مند نبودند. گرِتی ترزا کوری (1896-1957) اولین زنی بود که جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را برای کشف متابولیسم گلوکز دریافت کرد که کشفی کلیدی برای درمان دیابت بود. جویسلین الدر (1933-تا اکنون) اولین جراح کل آفریقایی-آمریکایی بود. این زنان و بسیاری دیگر با تلاش‌های بی‌وقفه خود موانع جنسیتی را برای نسل‌های آینده از زنان قوی و باهوش از میان برداشتند. 

گروه زنان در پزشکی و علم (GWIMS) مشارکت و حضور کامل و موفق زنان در پزشکی دانشگاهی را با پرداختن به موضوعاتی چون برابری جنسیتی، استخدام و نگهداشت، جوایز و شناخت، و پیشرفت شغلی ترویج می‌دهد.

انجمن کالج‌های پزشکی آمریکا همچنان زنان را به دنبال کردن رؤیاهایشان برای تبدیل شدن به پزشکان، پژوهشگران و رهبران آینده در آموزش پزشکی و مراقبت‌های بهداشتی تشویق می‌کند.


https://students-residents.aamc.org/premed-navigator/international-women-s-day-celebrating-women-medicine