برای شروع یک رابطه خوب موارد زیر را در نظر بگیرید:

▫️خود مراقبتی را در اولویت قرار دهید (در رابطه ذوب نشوید)

▫️مراقب وانمود خوب باشید (سعی کنید خود واقعی‌تان را نشان دهید)

▫️اگر چیزی اذیتتان می‌کند جراتمندانه بیان کنید.

▫️ انتظاراتتان را شفاف بیان کنید.

▫️سعی کنید در اولین فرصت به مشکلات در چارچوب  مذاکره بپردازید.

▫️همه وجوه طرف مقابل را ببینید و نه صرفاً جنبه‌های مثبت را (ایده‌آل سازی نکنید).

" آیا کسی آنقدر دوستت دارد که از جهان نترسی؟ "
ترسیده ای؟
از كه؟
از جهان؟
من جهانت.
از گرسنگی؟
من گندمت.
از بیابان؟
من بارانت.
از زمان؟
من كودكیت.
از سرنوشت؟
آه، من هم از سرنوشت می‌ترسم ...

در روان‌درمانی، همین‌که داستان زندگیِ فرد شنیده می‌شه، ما می‌فهمیم بسیاری از رفتارها تلاش‌هایی خام و پرهزینه برای بقای فرد هستن.
‏روان‌درمانی به ما می‌آموزه که پشت هر واکنش، روایتی دفن شده و شنیدن اون روایت، قضاوت رو به فهم بدل می‌کنه.

هيچگاه انسان سالم، دیگری را شکنجه
نمی‌کند. این انسان آزار دیده است که
آزار می‌رساند.
زخم خورده‌ها علاقه‌ی عجیبی به
زخم زدن به دیگران دارند.
آنها که از عزت نفس پایینی برخوردارند
میل عجیبی به تحقیر کردن و گرفتن
اعتماد به نفس و عزت نفس دیگران
دارند. تو هیچ‌ گاه کنار آن‌ها بزرگ
نمی‌شوی، فقط تحقیر می‌شوی. چون
یک فرد ناسالم، هرچیز در اطرافش را
بیمار می‌کند.

ای که رویت چون گل و زلفِ تو چون شمشادست
جانم آن لحظه که غمگینِ تو باشم شادست

یکی از شجاعانه ترین تصمیم ها ، رها کردن آن چیزیست که به روان شما آسیب میرساند ...!

هیچ‌کس و هیچ‌چیز بر زنی که با خواندنِ #کتاب و شعر، گوش دادن به موسیقی و نوشیدن #قهوه حالش خوب می شود، غالب نخواهد شد.

لطفا حواستون باشه همکار رو با دوست قاطی نکنید آشنا رو با دوست اشتباه نگیرین دوست دوستتون رو دوست فرض نکنین کسی که فقط وقت پر کنه رو با دوست یکی نکنید.

عادت کنید وقتی از رابطه ها حرف میزنید از کلمات دقیق تری استفاده کنید به همه نگید دوست خیلی وقتها کسی که بهش میگید دوست، اصلا دوستتون نیست به همین دلیله که مدام در روابطتون ناامید و مایوس میشید.

چون به اشتباه اسم دوست رو روی آدمهایی گذاشتید که اصلا در این دسته نمی گنجند.

آنهایی که چشم و گوشِ خود را از جنجال و هیاهویِ عقایدِ روزانه‌ی عامه‌ی مردم بسته‌اند، خواهند توانست به گسترشِ ژرفایِ درونِ خویش و پرورشِ روحِ خود بپردازند.

پرستاران جوانِ یکی از بخشهای بیمارستانی چنان زیبا و جذاب بودند که گویی همگی در مسابقات دختر شایسته ی جهان شرکت میکنند. ولی یکی از بیماران وقتی این پرستارها را میدید با شدت و غلظت میگفت “آشغال...!

بیمار کنار تخت او نمیتوانست این را درک کند و عاقبت از او پرسید، این پرستارهای بسیار زیبا از تو مراقبت میکنند و تو فقط میگویی «آشغال!» چرا؟ "بیمار با اندوه گفت: به پرستارها فکر نمیکردم "به زنم فکر میکردم...!"

آری اینگونه است...زن تو هرگز زیبا به نظر نمیرسد؛ شوهر تو هرگز زیبا به نظر نمیرسد. زیرا وقتی باهم آشنا شوید و معاشرت کنید کم کم آن زیبایی از بین میرود.

زن و مرد باید اجازه داشته باشند تا بقدر کافی باهم زندگی کنند تا با همدیگر آشنا شوند و حتی اگر بخواهند ازدواج کنند، نباید اجازه داشته باشند. آنوقت طلاق در دنیا از بین خواهد رفت.

طلاق به این سبب وجود دارد که ازدواجها اشتباه و هیجانی هستند. دلیل طلاقها این است که ازدواج ها در حالت خیالی و عاشقانه و توهمی صورت میگیرند. 

فرد نباید در یک حالت شاعرانه با زن یا مردی ازدواج کند. بگذار وضعیت نثر حاکم باشد. آنوقت مستقر شوید زیرا زندگی روزمره بیشتر حالت نثر دارد تا شعر. فرد باید بقدر کافی بالغ شود.

بلوغ یعنی انسان دیگر یک احمق عاشق پیشه نیست؛ زندگی را درک کرده و مسئولیتهای زندگی را فهمیده و پذیرفته است. بلوغ یعنی فرد مشکلات بودن با فردی دیگر را درک کرده است. او تمام مشکلات را پذیرفته و با این حال تصمیم میگیرد که با دیگری زندگی کند

او امید این را ندارد که همه چیز مانند بهشت و گل سرخ خواهد بود. او امیدهای واهی و بی معنی ندارد؛ میداند که واقعیت سخت و دشوار است. گلهای سرخ وجود دارند ولی در میان آنها خارهای بسیار هم هستند.

وقتی از تمام این مشکلات هشیار شدی و باز هم تصمیم گرفتی که بودن با آن فرد ارزش مخاطره را دارد و بهتر از تنها بودن است، آنوقت ازدواج کنید. آنوقت ازدواج هرگز عشق را نمیکُشد، زیرا این عشقی واقع گراست.

ازدواج فقط عشقهای تخیلی و رمانتیک را از بین میبرد و مردم عشقهای احساساتی را توله عشق puppy love میخوانند! فرد نباید به آن متکی باشد. نباید بعنوان تغذیه به آن فکر کند، شاید مانند بستنی باشد!

می توانی گاهی بستنی بخوری ولی خوراک تو بستنی نیست. زندگی باید واقعی تر و بیشتر مانند نثر باشد نه شعر...

پس آگاه باش که خود ازدواج هرگز چیزی را نابود نمیکند، ازدواج فقط چیزهای پنهان شده در تو را بیرون می آورد. اگر در درونت عشق پنهان شده باشد، ازدواج آن را بیرون میکشاند. اگر عشق فقط یک تظاهر، فقط یک طعمه بوده است؛ دیر یا زود باید که نابود شود. و آنوقت واقعیتِ تو، شخصیتِ زشت تو بیرون میزند. ازدواج فقط یک فرصت است تا هرآنچه که باید بیرون بیاید، بیرون بزند.

پس من نمیگویم که عشق با ازدواج از بین میرود، عشق توسط کسانی از بین می رود که نمیدانند چگونه عشق بورزند، عشق به این سبب از بین میرود که از همان ابتدا عشق نبوده و تو در رویا زندگی میکردی.

شبنم
وصال ‌گُل طلبید
آب شد ز شرم!

از هرکه هرچه می‌طلبی
اینچنین طلب