"ناناین ،پیرمرد خردمند ژاپنی بود که در دوران امپراطور می جی زندگی می کرد.روزی معلمی نزد او آمد تا از خردش چیزی بیاموزد. ناناین از معلم دعوت کرد تا همراه او چای بنوشد.
او فنجان معلم را از چای پر کرد و همین طور به ریختن چای ادامه داد تا اینکه چای از فنجان سرریز شد و روی زمین ریخت. معلم که تعجب کرده بود واقعا نمی دانست چه بگوید.
ناناین گفت : تو هم مانند این فنجان، ذهنی پر از ایده ها و عقاید از پیش آموخته شده داری. چگونه می توانم تا زمانی که ذهنت مثل این فنجان پر است، از خردم چیزی در آن بریزم؟"

هنگام خواندن این داستان چه اتفاقی در شما رخ می دهد؟ چه چیزی به ذهن تان خطور می کند؟واکنش شما نسبت به این داستان، کاملا منحصر به فرد است و اگر این داستان را برای گروهی تعریف کنید، هر یک از آنها واکنشی متفاوت خواهد داشت.

داستان و استعاره به جایی در ذهن تان دسترسی پیدا می کنند که کلمات عادی از تسخیر آن جا ناتوانند. استعاره و داستان با ذهن ناخودآگاهتان حرف می زنند.
بسیاری اعتقاد دارند که زبان ذهن به ویژه ذهن ناهشیار،زبان مجازی است.

لکان می گوید ناهشیاری ساختاری شبیه یک زبان دارد. به زعم وی زبان بیمار تنها ابزار تحلیلی موجود برای ورود به ناخودآگاه اوست و از سوی دیگر تبیین و توضیح کارکرد زبان ناهشیار نیز مبتنی بر کنایه و استعاره است.

میلتون اریکسون نابغه هیپنوز، با ابداع استعاره های خلاقانه و تاثیرگذار ،بطور مستقیم با ناهشیار بیمار ارتباط برقرار می کرد.

بدون شک دلیل اصلی جذابیت و تاثیرگذاری نوشته های اروین یالوم نیز همین مساله است. یالوم  ابزار قصه و استعاره را استادانه به خدمت می گیرد و   درون مایه های ذهنیش را  با خلق داستانهای جذاب و گیرا به خوانندگان منتقل می کند و اگر بگوییم هیچ ابزار دیگری یارای رقابت با تمثیل و استعاره را نداشته و ندارد، سخن گزافی نگفته ایم.
@metaphortherapy🪴