🔴 بدانید:

وقتی در موقعیت خطرناکی قرار گرفتید که مورد تهدید قرار دارید و قادر به صحبت نیستید، کافی ست یک پیامک به شماره ۱۱۰۱۱۰ بزنید.
پلیس با نقطه زنی تلفن همراه بلافاصله شما رو پیدا خواهد کرد.

فروید می‌گوید: «تمدن از آنجا آغاز شد که انسان به جای سنگ، کلمه پرتاب کرد.»

انگار انسان متمدن فهمیده بود سنگ‌ها به‌اندازه کافی دردناک نیستند و دیگر پاسخگوی پرخاشگری او نخواهند بود.

کلمات متنوع‌تر از سنگ‌ها بودند، می‌شد قبل از پرت کردن، انتخاب کرد که چقدر دردآور یا ویرانگر باشند. از سنگ‌ها می‌شد گریخت اما از کلمات نه. درد سنگ‌ها و کبودی‌شان فقط تا چند روز باقی می‌ماندند اما کلمات می‌توانستند تا آخر عمر همراه روز و شب و خواب و بیداری باشند و چنان چسبنده و پنهان در گوشه‌ای از روانمان زندگی کنند که دست هیچ روان‌درمانگری در هیچ جلسه درمانی به آن‌ها نرسد. کدام سنگ چنین قدرتمند بود؟

ما سنگ‌هایمان را پشت درهای تمدن جا گذاشتیم، اما آموختیم که چگونه آن حجم از خشونت و بیزاری و نفرت را در ابزار دقیق‌ترمان که کلمات بودند، بگنجانیم. یاد گرفتیم که چطور گوشه‌هایشان را تیز کنیم، لحن را به آن اضافه کنیم و طوری پرتابشان کنیم که حتی به نظر پیام دوستی بیایند!

انسان متمدن امروز در برابر کلمات بی‌دفاع‌تر است چون دیگر سپری در کار نیست.

یادمان باشد قبل از پرتاب سنگ‌ها، به این فکر کنیم که هیچ انسانی رویین‌روان نیست! حرف باد هوا نیست، حرف آسیب می‌زند. حرف می‌کشد و‌ زنده می‌کند با همین کلمات به قول حمید_مصدق «می‌توانی تو به من زندگانی بخشی، یا را می‌بخشی»

کلمات را به‌دقت، با احتیاط و مشفقانه انتخاب کنیم.
امروز باید از خود بپرسیم: آیا واقعاً از پرتاب سنگ به پرتاب کلمه، عبور کرده‌ایم؟ یا فقط ابزار خشونت‌مان را مدرن‌تر کرده‌ایم؟
بیایید فراموش نکنیم که اگر واقعاً به آینده‌ای روشن برای ایران می‌اندیشیم، نخستین قدم، پذیرش تنوع اندیشه و سلایق است. ایران متعلق به همه ایرانیان است، با هر فکر، مرام، دین، قوم و زبان. با هر مدلی از حکومت، فقط در سایه‌ی گفت‌وگو، احترام متقابل، پذیرش جمعی و پرهیز از خشونت  چه فیزیکی  و چه کلامی می‌توان مشروع و پایدار بود.
آیا خشونت کلامی مخرب‌تر از خشونت فیزیکی نیست؟
@metaphortherapy🪴