افزایش ۲۰۰٪ تماس‌های اضطراری روانی: جنگ با ایران روان جامعه اسقاطیل را متزلزل کرده است
سازمان‌های حمایت روانی که از ۷ اکتبر به‌شدت مشغول پاسخگویی به نیازهای مردم هستند، از زمان آغاز نبرد علیه ایران بار دیگر با موجی سنگین از تماس‌ها و درخواست‌های کمک مواجه شده‌اند. مدیران این نهادها درباره نوع تماس‌ها، پرسش‌ها، نگرانی‌ها و راهکارهایی که برای آرام‌سازی مراجعان به کار می‌برند، توضیح می‌دهند.
دکتر شیری دانیئلس، مدیر حرفه‌ای ملی سازمان اورژانس کمک روانی می‌گوید:
«از زمان آغاز حمله به ایران، حدود ۱۰ هزار تماس اضطراری دریافت کرده‌ایم – افزایشی معادل ۲۰۰ درصد نسبت به مدت مشابه قبل از این تنش. بلافاصله با استفاده از داوطلبان‌مان از داخل اسقاطیل و همچنین از آمریکا و استرالیا، خطوط پاسخگویی را تقویت کردیم و حالا در تمام ساعات شبانه‌روز پاسخ می‌دهیم.»
او می‌افزاید:
«بیشتر تماس‌ها مربوط به اضطراب هستند: افراد تنها، سالمندان یا افراد دارای معلولیت که احساس ناتوانی می‌کنند چون دسترسی سریع به پناهگاه ندارند. کسانی که صدای آژیرها آن‌ها را به یاد خاطرات دردناک می‌اندازد، از جمله بازماندگان حملات ۷ اکتبر و نظامیانی که در جنگ شرکت داشتند. همچنین آسیب‌دیدگان از اختلال استرسی پس از سانحه دوباره در قلب بحران قرار گرفته‌اند. تماس‌هایی هم از والدین داریم که نگران کودکان‌شان هستند و همزمان نگران والدین سالمندشان نیز هستند.»
او به تماس‌هایی از افرادی اشاره می‌کند که خانه یا محیط اطراف‌شان در اثر حملات موشکی آسیب دیده، یا سربازان ذخیره‌ای که احضاریه دریافت کرده‌اند و درباره فشار بازگشت به میدان صحبت می‌کنند. «اسقاطیلی‌هایی که در خارج از کشور گرفتار شده‌اند هم تماس می‌گیرند، و خانواده‌هایشان که احساس ناتوانی می‌کنند نیز همین‌طور.»
دانیئلس ادامه می‌دهد: «وضعیت کلی جامعه پر از اضطراب، بی‌ثباتی و بلاتکلیفی است. ما در جنگی چندجبهه‌ای هستیم، هنوز اسرا در دست دشمن‌اند، هنوز درگیری در غزه ادامه دارد. احساس ناتوانی فراگیر و عمیق است. امید گرفتن سخت شده.»
گیلی گَمیش، مددکار اجتماعی بالینی و مدیر خطوط کمک در سازمان حمایت روانی از آسیب‌دیدگان جنگ و ترور نیز از افزایش تماس‌ها خبر می‌دهد:
«از آغاز عملیات، ۲۳۸۵ تماس داشتیم – افزایشی ۲۰۰ درصدی نسبت به هفته پیش از آن. تنها در روز اول، ۳۰۰ تماس دریافت شد. آژیرها، تلفات انسانی، و ضربات مستقیم موجب انفجار تماس‌ها شدند. افراد می‌خواهند کسی باشد که به آن‌ها گوش دهد و آرام‌شان کند.»
او می‌گوید بسیاری از تماس‌گیرندگان افراد تنها هستند که در خانههایشان تجهیزات ایمنی ندارند. «برخی حتی در زمان آژیرها از داخل پناهگاه تماس می‌گیرند، با اضطراب بسیار شدید. گاهی حتی توان صحبت ندارند، یا برعکس، سریع و مضطرب صحبت می‌کنند. برخی بزرگسالان گزارش می‌دهند که چند روز است از پناهگاه خارج نشده‌اند و آن را به محل زندگی دائم بدل کرده‌اند.»
گَمیش شرح می‌دهد: «یکی از تماس‌گیرندگان، بازمانده‌ای از جنوب، از ۷ اکتبر گفت: از زمان حمله به ایران، دچار بازگشت خاطرات شده‌ام، از پناهگاه خارج نمی‌شوم، از مرگ می‌ترسم. زنی با سه کودک و همسری در ذخیره، پرسید اگر حمله مستقیم به خانه‌مان شود، چه کنم؟ یکی از سخت‌ترین تماس‌ها از مردی بود که گفت در روستایش، پناهگاه جا برای همه ندارد و باید اولویت‌بندی کنند: ابتدا زنان و نوزادان وارد می‌شوند، مردان بیرون می‌مانند. این ترس زیادی در او ایجاد کرده بود.»
دانیئلس: «واضح است که شدت اضطراب به فوریت و آشنایی با تهدید بستگی دارد. جنگ با ایران با ابهام کامل آغاز شد: مثلاً اینکه چه نوع سلاح‌هایی به کار خواهد رفت. مرتب به ما گفته می‌شود این وضعیت «با قبل فرق دارد». همه این عوامل اضطراب را تشدید می‌کنند. کل کشور 🤮 به یک جبهه جنگی تبدیل شده و این وضعیت بسیار ناپایدار است. پس از حمله آمریکا به ایران، مردم نگرانند که اوضاع وخیم‌تر شود و نمی‌دانند باید چه انتظاری داشته باشند. برخی حتی مرددند که در خانههایشان بمانند یا به جای دیگری نقل مکان کنند.»
به گفته دانیئلس، «بسیاری دیگر قادر نیستند مکانیزم‌های دفاعی روانی خود را – که در هفته‌های قبل فعال کرده بودند – همچنان حفظ کنند. تهدید ایران غیرقابل پیش‌بینی است، نامشخص است و از نظر زمانی نیز محدود نیست. این وضع باعث فرسودگی می‌شود.»
گَمیش نیز شباهتی میان وضعیت ایران و حملات ۷ اکتبر می‌بیند: «در هر دو مورد مردم دچار ترس واقعی از نابودی شدند، با بی‌اطمینانی شدید. اضطراب همیشه منطقی نیست، اما در این موارد، ترس از نابودی واقعی وجود دارد. نگرانی برای خود و عزیزان. هر بحران پیک دارد، و ما در دو بحران ادامه‌دار هستیم. ما با لایه‌های پیاپی از تروما روبه‌رو هستیم.»
سازمان‌های حمایت روانی که از ۷ اکتبر به‌شدت مشغول پاسخگویی به نیازهای مردم هستند، از زمان آغاز نبرد علیه ایران بار دیگر با موجی سنگین از تماس‌ها و درخواست‌های کمک مواجه شده‌اند. مدیران این نهادها درباره نوع تماس‌ها، پرسش‌ها، نگرانی‌ها و راهکارهایی که برای آرام‌سازی مراجعان به کار می‌برند، توضیح می‌دهند.
دکتر شیری دانیئلس، مدیر حرفه‌ای ملی سازمان اورژانس کمک روانی می‌گوید:
«از زمان آغاز حمله به ایران، حدود ۱۰ هزار تماس اضطراری دریافت کرده‌ایم – افزایشی معادل ۲۰۰ درصد نسبت به مدت مشابه قبل از این تنش. بلافاصله با استفاده از داوطلبان‌مان از داخل اسقاطیل و همچنین از آمریکا و استرالیا، خطوط پاسخگویی را تقویت کردیم و حالا در تمام ساعات شبانه‌روز پاسخ می‌دهیم.»
او می‌افزاید:
«بیشتر تماس‌ها مربوط به اضطراب هستند: افراد تنها، سالمندان یا افراد دارای معلولیت که احساس ناتوانی می‌کنند چون دسترسی سریع به پناهگاه ندارند. کسانی که صدای آژیرها آن‌ها را به یاد خاطرات دردناک می‌اندازد، از جمله بازماندگان حملات ۷ اکتبر و نظامیانی که در جنگ شرکت داشتند. همچنین آسیب‌دیدگان از اختلال استرسی پس از سانحه دوباره در قلب بحران قرار گرفته‌اند. تماس‌هایی هم از والدین داریم که نگران کودکان‌شان هستند و همزمان نگران والدین سالمندشان نیز هستند.»
او به تماس‌هایی از افرادی اشاره می‌کند که خانه یا محیط اطراف‌شان در اثر حملات موشکی آسیب دیده، یا سربازان ذخیره‌ای که احضاریه دریافت کرده‌اند و درباره فشار بازگشت به میدان صحبت می‌کنند. «اسقاطیلی‌هایی که در خارج از کشور گرفتار شده‌اند هم تماس می‌گیرند، و خانواده‌هایشان که احساس ناتوانی می‌کنند نیز همین‌طور.»
دانیئلس ادامه می‌دهد: «وضعیت کلی جامعه پر از اضطراب، بی‌ثباتی و بلاتکلیفی است. ما در جنگی چندجبهه‌ای هستیم، هنوز اسرا در دست دشمن‌اند، هنوز درگیری در غزه ادامه دارد. احساس ناتوانی فراگیر و عمیق است. امید گرفتن سخت شده.»
گیلی گَمیش، مددکار اجتماعی بالینی و مدیر خطوط کمک در سازمان حمایت روانی از آسیب‌دیدگان جنگ و ترور نیز از افزایش تماس‌ها خبر می‌دهد:
«از آغاز عملیات، ۲۳۸۵ تماس داشتیم – افزایشی ۲۰۰ درصدی نسبت به هفته پیش از آن. تنها در روز اول، ۳۰۰ تماس دریافت شد. آژیرها، تلفات انسانی، و ضربات مستقیم موجب انفجار تماس‌ها شدند. افراد می‌خواهند کسی باشد که به آن‌ها گوش دهد و آرام‌شان کند.»
او می‌گوید بسیاری از تماس‌گیرندگان افراد تنها هستند که در خانههایشان تجهیزات ایمنی ندارند. «برخی حتی در زمان آژیرها از داخل پناهگاه تماس می‌گیرند، با اضطراب بسیار شدید. گاهی حتی توان صحبت ندارند، یا برعکس، سریع و مضطرب صحبت می‌کنند. برخی بزرگسالان گزارش می‌دهند که چند روز است از پناهگاه خارج نشده‌اند و آن را به محل زندگی دائم بدل کرده‌اند.»
گَمیش شرح می‌دهد: «یکی از تماس‌گیرندگان، بازمانده‌ای از جنوب، از ۷ اکتبر گفت: از زمان حمله به ایران، دچار بازگشت خاطرات شده‌ام، از پناهگاه خارج نمی‌شوم، از مرگ می‌ترسم. زنی با سه کودک و همسری در ذخیره، پرسید اگر حمله مستقیم به خانه‌مان شود، چه کنم؟ یکی از سخت‌ترین تماس‌ها از مردی بود که گفت در روستایش، پناهگاه جا برای همه ندارد و باید اولویت‌بندی کنند: ابتدا زنان و نوزادان وارد می‌شوند، مردان بیرون می‌مانند. این ترس زیادی در او ایجاد کرده بود.»
دانیئلس: «واضح است که شدت اضطراب به فوریت و آشنایی با تهدید بستگی دارد. جنگ با ایران با ابهام کامل آغاز شد: مثلاً اینکه چه نوع سلاح‌هایی به کار خواهد رفت. مرتب به ما گفته می‌شود این وضعیت «با قبل فرق دارد». همه این عوامل اضطراب را تشدید می‌کنند. کل کشور 🤮 به یک جبهه جنگی تبدیل شده و این وضعیت بسیار ناپایدار است. پس از حمله آمریکا به ایران، مردم نگرانند که اوضاع وخیم‌تر شود و نمی‌دانند باید چه انتظاری داشته باشند. برخی حتی مرددند که در خانههایشان بمانند یا به جای دیگری نقل مکان کنند.»
به گفته دانیئلس، «بسیاری دیگر قادر نیستند مکانیزم‌های دفاعی روانی خود را – که در هفته‌های قبل فعال کرده بودند – همچنان حفظ کنند. تهدید ایران غیرقابل پیش‌بینی است، نامشخص است و از نظر زمانی نیز محدود نیست. این وضع باعث فرسودگی می‌شود.»
گَمیش نیز شباهتی میان وضعیت ایران و حملات ۷ اکتبر می‌بیند: «در هر دو مورد مردم دچار ترس واقعی از نابودی شدند، با بی‌اطمینانی شدید. اضطراب همیشه منطقی نیست، اما در این موارد، ترس از نابودی واقعی وجود دارد. نگرانی برای خود و عزیزان. هر بحران پیک دارد، و ما در دو بحران ادامه‌دار هستیم. ما با لایه‌های پیاپی از تروما روبه‌رو هستیم.»
❤14🔥12👍2
أخٌ‌في‌الله
افزایش ۲۰۰٪ تماس‌های اضطراری روانی: جنگ با ایران روان جامعه اسقاطیل را متزلزل کرده است سازمان‌های حمایت روانی که از ۷ اکتبر به‌شدت مشغول پاسخگویی به نیازهای مردم هستند، از زمان آغاز نبرد علیه ایران بار دیگر با موجی سنگین از تماس‌ها و درخواست‌های کمک مواجه…
موشه نوتوویچ، مددکار اجتماعی بالینی و مدیر خطوط اضطراری در انجمنی که حمایت‌های پزشکی-روانی ارائه می‌دهد، می‌گوید:
«از زمان فاجعه مرون، ما خط ویژه روانی در شرایط اضطراری داریم، با پرسنل آموزش‌دیده. ما نهادی مذهبی هستیم، ولی پاسخگوی کل جمعیت. از ۱۳ ژوئن، متوجه شدیم با یک بحران پیچیده روبه‌رو هستیم و حتی در شبات، به دلیل پیکوح نفش، خطوط را باز نگه داشتیم – و تماس‌هایی هم دریافت شد.»
او ادامه می‌دهد:
«در آغاز، تماس‌ها برای دریافت اطلاعات بود. مثلاً افراد نمی‌دانستند باید چه کنند. نیمی از جمعیت مذهبی تلفن هوشمند دارند و قبل از آژیرها باخبر می‌شوند، ولی بقیه وابسته به اطرافیان‌اند. در بنی براک مثلاً از بلندگوهایی که زمان شبات را اعلام می‌کنند، برای هشدار استفاده شد.»
«با آغاز حملات، تماس‌ها پر از ترس شدند. مثلاً مادری شب تماس گرفت و گفت موشکی نزدیک خانه‌شان افتاده، بچه دوساله‌اش گریه می‌کند، و پرسید چگونه آرامش دهد. ما ابتدا مادر را آرام کردیم، چون اضطراب مادر به کودک منتقل می‌شود.»
«وقتی موشکی به بنی‌براک اصابت کرد، تماس‌ها فوراً افزایش یافت. کسی تماس گرفت و گفت خانه‌اش از موج انفجار آسیب دیده، نمی‌تواند صدای انفجارها را تحمل کند. این نوعی تروماست و باید درست پردازش شود.»
«در چنین مواردی، ما ساختار رویداد را توضیح می‌دهیم – اینکه حادثه تمام شده، هرچند بدن و ذهن هنوز در حالت خطر است. برخی را با استفاده از ایمان آرام می‌کنیم، ولی همیشه مؤثر نیست. مثلاً مادری تماس گرفت و گفت دختر نوجوانش در پناهگاه هیستریک می‌شود. وقتی به او می‌گویند 'یه سوره از مزامیر بخون'، بیشتر عصبی می‌شود.»
«پس با والدین کار می‌کنیم که چگونه به‌درستی کمک کنند. اینکه دختر بداند دارد درست تلاش می‌کند. ما درباره چیزهایی که در اختیارمان هست و نیست صحبت می‌کنیم. روزانه ده‌ها تماس داریم، حتی تا نیمه‌شب.»
«خیلی‌ها فقط می‌خواهند بدانند واکنش‌شان طبیعی است – اینکه تپش قلب دارند، می‌ترسند. در جامعه مذهبی، برخی خجالت می‌کشند بگویند می‌ترسند چون اطرافیان‌شان نمی‌ترسند. ما به آن‌ها توضیح می‌دهیم که ترس طبیعی است – و همین، باعث بازگشت به عملکرد می‌شود.»
«از زمان فاجعه مرون، ما خط ویژه روانی در شرایط اضطراری داریم، با پرسنل آموزش‌دیده. ما نهادی مذهبی هستیم، ولی پاسخگوی کل جمعیت. از ۱۳ ژوئن، متوجه شدیم با یک بحران پیچیده روبه‌رو هستیم و حتی در شبات، به دلیل پیکوح نفش، خطوط را باز نگه داشتیم – و تماس‌هایی هم دریافت شد.»
او ادامه می‌دهد:
«در آغاز، تماس‌ها برای دریافت اطلاعات بود. مثلاً افراد نمی‌دانستند باید چه کنند. نیمی از جمعیت مذهبی تلفن هوشمند دارند و قبل از آژیرها باخبر می‌شوند، ولی بقیه وابسته به اطرافیان‌اند. در بنی براک مثلاً از بلندگوهایی که زمان شبات را اعلام می‌کنند، برای هشدار استفاده شد.»
«با آغاز حملات، تماس‌ها پر از ترس شدند. مثلاً مادری شب تماس گرفت و گفت موشکی نزدیک خانه‌شان افتاده، بچه دوساله‌اش گریه می‌کند، و پرسید چگونه آرامش دهد. ما ابتدا مادر را آرام کردیم، چون اضطراب مادر به کودک منتقل می‌شود.»
«وقتی موشکی به بنی‌براک اصابت کرد، تماس‌ها فوراً افزایش یافت. کسی تماس گرفت و گفت خانه‌اش از موج انفجار آسیب دیده، نمی‌تواند صدای انفجارها را تحمل کند. این نوعی تروماست و باید درست پردازش شود.»
«در چنین مواردی، ما ساختار رویداد را توضیح می‌دهیم – اینکه حادثه تمام شده، هرچند بدن و ذهن هنوز در حالت خطر است. برخی را با استفاده از ایمان آرام می‌کنیم، ولی همیشه مؤثر نیست. مثلاً مادری تماس گرفت و گفت دختر نوجوانش در پناهگاه هیستریک می‌شود. وقتی به او می‌گویند 'یه سوره از مزامیر بخون'، بیشتر عصبی می‌شود.»
«پس با والدین کار می‌کنیم که چگونه به‌درستی کمک کنند. اینکه دختر بداند دارد درست تلاش می‌کند. ما درباره چیزهایی که در اختیارمان هست و نیست صحبت می‌کنیم. روزانه ده‌ها تماس داریم، حتی تا نیمه‌شب.»
«خیلی‌ها فقط می‌خواهند بدانند واکنش‌شان طبیعی است – اینکه تپش قلب دارند، می‌ترسند. در جامعه مذهبی، برخی خجالت می‌کشند بگویند می‌ترسند چون اطرافیان‌شان نمی‌ترسند. ما به آن‌ها توضیح می‌دهیم که ترس طبیعی است – و همین، باعث بازگشت به عملکرد می‌شود.»
🔥23❤2
پس از آسیب دیدن ۱۰۷ ساختمان در رمات‌گان در اثر حملات موشکی ایران، شهرداری این شهر عملیات تخریب را آغاز کرده است. صبح امروز یک ساختمان سه‌طبقه که در سومین نقطه برخورد آسیب دیده بود، به‌طور کنترل‌شده تخریب شد. پیش‌تر نیز چهار ساختمان دیگر که شدیداً آسیب دیده بودند، تخریب شده بودند.
شهردار رمات‌گان، کرمل شاما هکوهن، اعلام کرد که بازسازی سریع شهر و نوسازی مناطق آسیب‌دیده پاسخی قاطع به ایران است. او وعده داد که در همکاری با دولت و نهادهای مربوطه، ساخت‌وسازهای جدید با کیفیت بالا برای خانواده‌ها و جوانان جایگزین بناهای ویران‌شده خواهد شد.
او همچنین تأکید کرد که کمک به تخلیه‌شدگان تا بازگشت امن به خانههایشان ادامه خواهد داشت.
شهردار رمات‌گان، کرمل شاما هکوهن، اعلام کرد که بازسازی سریع شهر و نوسازی مناطق آسیب‌دیده پاسخی قاطع به ایران است. او وعده داد که در همکاری با دولت و نهادهای مربوطه، ساخت‌وسازهای جدید با کیفیت بالا برای خانواده‌ها و جوانان جایگزین بناهای ویران‌شده خواهد شد.
او همچنین تأکید کرد که کمک به تخلیه‌شدگان تا بازگشت امن به خانههایشان ادامه خواهد داشت.
👎27🤬15👍4❤3
أخٌ‌في‌الله
بازسازی سریع شهر و نوسازی مناطق آسیب‌دیده پاسخی قاطع به ایران است
خیلی مطمئن نباش وقتشو پیدا کنی
❤42👍19🔥10