در یکی از امنیتی‌ترین بخش‌های زندان دِمون، جایی که معمولاً اسرای فلسطینی هم نگهداری می‌شوند، اخیراً بخشی تازه راه‌اندازی شده که به یک پدیده جدید و نگران‌کننده برای دستگاه امنیتی پاسخ می‌دهد: افزایش تعداد شهروندان اسقاطیلی که به اتهام جاسوسی برای ایران بازداشت شده‌اند. این افراد نه اعضای حماس یا جهاد اسلامی، بلکه شهروندان یهودی اسقاطیلی هستند—برخی بی‌سابقه کیفری—که به ارتباط با مأموران ایرانی متهم‌اند. در پاسخ به افزایش این نوع پرونده‌ها، سازمان زندان‌ها بخشی مجزا به‌نام «بخش ۲۱» راه‌اندازی کرده که قوانین بسیار سختگیرانه‌ای دارد.

در این بخش، دوربین‌ها حتی داخل سلول‌ها نصب شده‌اند، بازدید یا تماس تلفنی وجود ندارد و همه چیز تحت نظارت شدید انجام می‌شود. ورود به این بخش فقط برای نیروهایی مجاز است که تأییدیه امنیتی ویژه دریافت کرده‌اند و پرسنل ثابت آن تغییر نمی‌کنند تا سطح بالای محرمانگی حفظ شود.

در حیاط بخش، بنری نصب شده که تصویر بمباران ایران و عنوان «ایران جدید» را نشان می‌دهد—شبیه اقدامی که در بخش‌های نگهداری اسرای فلسطینی معمول است، جایی که عکس‌هایی از خرابی‌های غزه نصب شده‌اند.

«این‌ها جاسوس به تمام معنا هستند»

زندانیان این بخش بیشتر وقت خود را صرف نوشتن دادخواست به دادگاه برای بهبود شرایط بازداشت می‌کنند. در ابتدا، شرایط آن‌ها مشابه اسرای فلسطینی بود، اما برخی از شکایات آن‌ها در دادگاه‌های محلی پذیرفته شده و موجب تغییراتی در شرایط آن‌ها شده است.

فرمانده زندان، می‌گوید: «ما با جمعیتی کاملاً متفاوت مواجه‌ایم. این‌ها شهروندانی هستند که در اسقاطیل به دنیا آمده‌اند و زندگی کرده‌اند، اما تصمیم گرفتند به سمت دشمن بروند. برخی به همکاری با اطلاعات ایران اعتراف کرده‌اند، برخی اطلاعات منتقل کرده‌اند—این خیانت به کشور 🤮 است. برای من، آن‌ها جاسوس واقعی‌اند.»

او تأکید کرد: «این‌ها افراد باهوش و فریب‌کاری هستند که می‌دانند چگونه زیر رادار بمانند. حتی وسایل پنهان نزدشان پیدا کردیم. آن‌ها بلدند مخفی کنند، بازی دهند، و این ما را وادار کرده همیشه در آماده‌باش باشیم.»

فرمانده زندان به تجربه یکی از نیروها اشاره می‌کند که هم‌زمان با حمله موشکی ایران به اسقاطیل، رو‌در‌رو با این زندانی‌ها بود: «یکی از آن‌ها از ما پرسید که اوضاع کشور ۴چطور است. نمی‌دانست دقیقاً چه اتفاقی افتاده ولی صدای انفجار را شنیده بود. نگهبانی که آنجا بود، بعد از آن نتوانست ادامه دهد—سخت است در چشم کسی که به دشمن اطلاعات داده نگاه کنی در حالی که کشور 🤮هدف حمله است.»

نگهبان زن ۲۰ساله‌ای از همین بخش گفت: «این‌ها آدم‌هایی هستند که شبیه من‌اند، حرف می‌زنند مثل من، حتی برخی نزدیک خانه من زندگی می‌کردند—ولی علیه کشور ما اقدام کردند. این خیلی پیچیده است. باید کاملاً حرفه‌ای بود، احساسات را کنار گذاشت، و هرگز ضعف نشان نداد.»


نمونه بارز این زندانی‌ها، «ارْدلِر امویِل»، ۲۳ساله از فدی است. او متهم است که برای نهادهای ایرانی اقدام به تصویربرداری، جمع‌آوری اطلاعات درباره اسلحه و حتی پیشنهاد انجام عملیات انفجاری داده است. دادگاه منطقه‌ای با تأکید بر شرایط سخت او، دستور بهبودهایی در بازداشت او داده از جمله دادن غذای بیشتر و سه نخ سیگار در روز.

در نتیجه افزایش شکایات و تغییر در احکام، سازمان زندان‌ها عنوان جدیدی برای این زندانی‌ها ایجاد کرده است: «زندانیان امنیتی خاص»—افرادی که نه در رده اسرای امنیتی فلسطینی هستند و نه زندانیان معمولی. برای آن‌ها مجموعه‌ای از محدودیت‌ها تعیین شده:

ممنوعیت تماس تلفنی

اجازه ملاقات فقط با تأیید امنیتی

انتقال نامه‌ها تنها پس از بازرسی

امکان سپرده‌گذاری ماهانه ۵۰۰ شِکِل (حدود ۱۳۵ دلار) برای خرید از فروشگاه

اجازه نگهداری ۶ کتاب پس از بررسی و برخی بازی‌های فکری

برخی از این زندانیان از شرایط خود شکایت دارند. مثلاً «ویس»، بازداشتی از بنی‌براک، می‌گوید: «۲۳ ساعت در سلولی داغ بدون تهویه، با سوسک، بدون دوش، شش نفر در یک سلول کوچک با تنها سه صندلی پلاستیکی و یک میز ۳۰ سانتی.» او خواستار میز و صندلی مناسب برای نشستن است.

امویِل می‌گوید: «بدون تلویزیون، تماس، ملاقات؛ غذا وحشتناک است.»

«آرتیوم زولتاروف» از الجلیل می‌گوید تنها دو پیراهن، دو جفت جوراب و دو شلوار زمستانی دارد که مناسب تابستان نیست.

«الکساندر سِدیکوف» از حیفا هم درخواست سه نخ سیگار در روز کرده و گفته: «۵۰ سال است سیگار می‌کشم، برایم خیلی سخت است.»


بن‌گویر، درباره شرایط این زندانیان گفت: «حکم جاسوسان ایرانی باید همچون تروریست‌ها باشد. من انتظار دارم برخی از قضات جلوی اجرای این سیاست را نگیرند و با سیاست من که تحمل صفر در برابر دشمن و مأمورانش است همراهی کنند. من از رئیس سازمان زندان‌ها، حمایت می‌کنم که زندان‌ها را از اردوگاه‌های تفریحی به زندان واقعی تبدیل کرده است.»