واقعیتی تلخ

جمهوری اسلامی، مهرهء مطلوب قدرت‌های جهانی برای حکومت طولانی بر ایران است. موجودیتی تخریبگر، ضدملی و مطیع که در نهایت ایران را طبق خواسته‌های غرب، به ورطهء نیستی خواهد افکند.

بازیگری زالوصفت که از خون ایران ارتزاق کرده و جوّی غبارآلود را بر منطقه و کشورهای محصول پیمان سایکس-پیکو حاکم می‌کند.
در این فضا و با حضور لات محله، آن‌ها نیز ناچارند تا حرف‌شنو و گوش به فرمان غرب و دیگر قدرت‌ها باشند.

بازندهء نهایی این بازی، ایرانیان هستند که چنانچه معجزه‌ای زمینی رخ ندهد، به پایان دوران تاریخی خود به عنوان یک کشور و ملت و هویت تاریخی خواهند رسید و آیندگان تنها در سطور مکتوب، خاطره‌ای محو از ایشان را مرور خواهند نمود.

می‌توانید در بخش واکنش‌ها و دیدگاه‌ها، نگارنده را نکوهش کنید. اما حقیقت تغییری نخواهد کرد.

#برای_ثبت_در_تاریخ

😐😞

🌱
جهت اطلاع
دژهای مرزبانی شرقی ساسانیان، در کاشغر قرار داشته است.
امروزه بازمانده‌های این دژها در شمال سرچشمه‌های سِند، واقع در استان سین‌کیانگ چین، دیده می‌شود.

@midhistor

🌱
بسی رنج بردم در این سال سی...

#فردوسی
@midhistor

🌱

بسی رنج بردم درین سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی

نظامی عروضی در کتاب «چهار مقاله» آورده که چون فردوسی از ناچیزی صلهٔ سلطان محمود غزنوی رنجید، از غزنه گریخت و به طبرستان نزد سپهبد شهریار از آل‌باوند رفت و محمود را هجو گفت.
اما به خواست سپهبد، آن هجونامه را نابود کرد و تنها شش بیت از آن باقی ماند که نظامی عروضی آن را در «چهار مقاله» نقل کرده است.

اما ادبای امروزی، به دلایل مختلف و از جمله سستی ابیاتِ در دسترس از هجونامه و ناهمخوانی آن با زبان فردوسی، گرفته تا ناهمخوانی تعداد ابیات آن با گزارش نظامی عروضی، در انتساب این ابیات به فردوسی تردید کرده و آن را در شأن او ندانسته‌اند.

هر آن کس که شعر مرا کرد پست
نگیردش گردون گردنده دست
چو فردوسی اندر زمانه نبود
بد آن بد که بختش جوانه نبود
بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی
به دانش نبد شاه را دستگاه
و گر نه مرا برنشاندی به گاه
اگر شاه را شاه بودی پدر
به سر بر نهادی مرا تاج زر
اگر مادر شاه بانو بُدی
مرا سیم و زر تا به زانو بُدی
چون اندر تبارش بزرگی نبود
نیارست نام بزرگان شنود...
به سی سال بردم به شهنامه رنج
که شاهم ببخشد بسی تاج و گنج
به پاداش من گنج را در گشاد
به من جز بهای فقاعی نداد
فقاعی نیَرزیدم از گنج شاه
از آن من فقاعی خریدم به راه
که سفله خداوند هستی مباد
جوانمرد را تنگدستی مباد
سر ناسزایان برافراشتن
وز ایشان امید بهی داشتن
سر رشتهٔ خویش گم کردن است
به جیب اندرون مار پروردن است...
ز بداصل، چشم بهی داشتن
بُوَد خاک در دیده انباشتن
ز ناپارسایان مدارید امید
که زنگی به شستن نگردد سپید
ز بدگوهران بد نباشد عجب
سیاهی نشاید بریدن ز شب
پرستارزاده نیاید به کار
و گر چند باشد پدر شهریار
پشیزی بِه از شهریاری چنین
که نه کیش دارد نه آیین و دین

@midhistor

🌱
ایجاز سعدی

ایجاز یعنی خلاصه‌گویی و یا پیراستن شعر از کلمات زاید و اضافی. دوری از عبارت‌پردازی‌های بیهوده‌ای که نه تنها نقش خاصی در ساختار کلی شعر ندارد، بلکه از زیبایی کلام نیز می‌کاهد.

ایجاز در شعر و کلام سعدی، نقش ویژه‌ای دارد. این ایجاز که در نهایت زیبایی است، منجر به اغراق‌های ظریف تخیلی و تغزلی می‌شود و زبان شعر را از غنایی بیشتر برخوردار می‌کند. در شعر سعدی، هیچ کلمه‌ای بدون دلیل اضافه یا کم نمی‌شود.

گفتم آهن دلی کنم چندی
ندهم دل به هیچ دلبندی
به دلت کز دلم به در نکنم
سخت‌تر زین مخواه سوگندی
ریش فرهاد بهترک می‌بود
گر نه شیرین نمک پراکندی
کاشکی خاک بودمی در راه
تا مگر سایه بر من افکندی...

ایجاز سعدی، ایجاز میان‌تهی و سبک نیست، بلکه پر از اندیشه و درد است. در دو حکایت زیر از «گلستان» به خوبی مشاهده می‌شود که سعدی چه اندازه از معنا را در چه مقدار از سخن می‌گنجاند.

پادشاهی، پارسایی را دید، گفت: «هیچت از ما یاد آید؟» گفت: «بلی، وقتی که خدا را فراموش می‌کنم.»

یکی از ملوک بی‌انصاف، پارسایی را پرسید: «از عبادت‌ها کدام فاضل‌تر است؟» گفت: «تو را خواب نیمروز، تا در آن یک نفس خلق را نیازاری.»

@midhistor

🌱
بخش کوچکی از ستارگان کهکشان آندرومدا

باشه گلم، باشه
فقط خورشید سیاره داره و فقط روی زمین حیات پیدا میشه!

@midhistor

🌱
هواپیمایی ملی ایران (هما)

ادوارد زهرابیان، طراح نشان هما (ایران ایر) که هنوز یکی از برترین نشان‌واره‌های هواپیمایی جهان است.

زهرابیان در سال ۱۳۴۰ (۱۹۶۱) که ۲۱ ساله بود، آگهی مسابقه برای طراحی نشان شرکت هواپیمایی ایران را در روزنامه‌ها دیده و در این مسابقه شرکت کرده بود، که در نهایت طرح او برندهء این مسابقه شد.

@midhistor
‌‌@World5History

🌱
گیتی ما، درون گیتی دیگر

فیزیکدانانی از مجارستان و ایالات متحده، بر اساس یک برداشت جدید علمی می‌گویند، ممکن است سراسر گیتی ما در مرکز یک سیاهچاله درون گیتی دیگری در حال چرخش باشد.

بر اساس دانش امروز ما از کیهان، نه تنها زمین، بلکه خورشید و کهکشان میزبان ما نیز در حال چرخش‌‌اند. اکنون یک فرض جدید پیشنهاد می‌کند که فراتر از این‌ها، اساسا تمام گیتی نیز ممکن است در حال چرخش باشد.

@midhistor
@dw_farsi

🌱
محمود پاشا عدنی

محمود پاشا صدراعظم عثمانی (درگذشته ۸۷۹ ق.)، در صربستان یا کرواسی به دنیا آمده بود.
وقتی كودک بوده، عثمانی‌ها در یکی از حمله‌های خود، او را ربوده و به ادرنه (پایتخت آن دوران عثمانی ) برده و در آنجا تربيت کرده بودند.

او حامی و ممدوح شعر و ادب حامدی اصفهانی بوده و خود نیز به پیروی از حافظ، شعر می‌گفته است.
حامدی عجم یا حامدی اصفهانی شاعر ایرانی دربار عثمانیان در زمان سلطان محمد فاتح بود.

رخت ز آه دلم گر نهان کنی چه عجب
کسی چگونه نهاد شمع در دریچهء باد

-ریاحی، محمدامین، زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی

@midhistor

🌱
گندی شاپور
بیمارستانی ۱۷۰۰ ساله‌ با کتابخانه‌ای ۴۰۰ هزار جلدی

#ساسانی
#هوشواره
@midhistor

🌱

عمر که بی‌عشق رفت، هیچ حسابش مگیر
آب حیات‌ست عشق، در دل و جانش پذیر
هر که جز این عاشقان، ماهیِ بی‌آب دان
مرده و پژمرده است، گر چه بُود او وزیر
عشق چو بگشاد رخت، سبز شود هر درخت
برگ جوان بر دمد، هر نفس از شاخ پیر
هر که شود صید عشق، کی شود او صید مرگ
چون سپرش مه بُود، کی رسدش زخم تیر
سر ز خدا تافتی، هیچ رهی یافتی
جانب ره بازگرد، یاوه مرو خیر خیر
تنگ شکر خر بلاش، ور نخری سرکه باش
عاشق این میر شو، ور نشوی رو بمیر
جملهٔ جان‌های پاک، گشته اسیران خاک
عشق فروریخت زر، تا برهاند اسیر
ای که به زنبیل تو، هیچ کسی نان نریخت
در بن زنبیل خود، هم بطلب ای فقیر
چست شو و مرد باش، حق دهدت صد قماش
خاک سیه گشت زر، خون سیه گشت شیر
مفخر تبریزیان، شمس حق و دین بیا
تا برهد پای دل، ز آب و گل همچو قیر

مولانا، دیوان شمس

خواننده: وحید تاج
رهبر: آرش فولادوند
مقر یونسکو

@midhistor

🌱
شاهنامه فردوسی
در ساعت‌های ۱۴ میلیارد تومانی

ساعت مچی ژژه لکوتر با طرح شاهنامه نمای جلو. Reverso. صفحه مدل دارای الگوی «گیلوچه» زیگزاگی است که زیرِ مینای نیمه‌شفاف به رنگ آبی روشن قرار دارد.

@midhistor

🌱
چو خر‌، گوش افکنَد در بردبار‌ی
کند هر کودکی بر وی سواری
چو شاهین‌، باز مانْد از پریدن
ز گنجشکان لگد باید چشیدن
شتر کز هم جدا گردد قطار‌ش
ز خاموشی کِشد موشی مهار‌ش
کسی کاو جنگ شیران آزماید
چو شیر آن بِه که دندانی نماید
سگان وقتی که وحشت‌ساز گردند
ز یکدیگر به دندان باز گردند

"خسرو و شیرین"

حکیم ابومحمد الیاس بن یوسف بن زکی ابن مؤید نظامی، شاعر معروف ایرانی در قرن ششم است.
وی میان سال‌های ۵۳۰ تا ۵۴۰ هجری در شهر گنجه متولد شد. نظامی از فنون حکمت و علوم عقلی و نقلی و طب و ریاضی و موسیقی بهره‌ای کامل داشته و از علمای فلسفه و حکمت به شمار می‌آمده است.
مهمترین اثر او «پنج گنج» یا «خمسه» است. دیوان اشعار او مشتمل بر قصاید، غزلیات، قطعات و رباعیات است. نظامی میان سال‌های ۵۹۹ تا ۶۰۲ هجری وفات یافت.

@midhistor

🌱
داداشمون ۵۰ سال از زمان خودش جلوتر بود.

@midhistor

🌱
من از دخت مهراب گریان شدم
چو بر آتش تیز بریان شدم
ستاره شب تیره یار منست
من آنم که دریا کنار منست
به رنجی رسیدستم از خویشتن
که بر من بگرید همه انجمن

#زال_و_رودابه

@midhistor

🌱

استخدام طلاب در وزارت آموزش و پرورش از طریق آزمون استخدامی، و با استفاده از همکاری معاونت تبلیغ و امور فرهنگی حوزه علمیه و جامعه الزهرا در قالب طرح امین انجام می‌پذیرد.

هر چه اساتید گفتند آخوندها را به آموزش و پرورش نفرستید، گوش ندادید. حالا شدند مسخرهء دانش‌آموزان پرروی مدارس، با سوالات مسخره‌ای که به عمد می‌پرسند.

@midhistor