مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب
همایش ملّی آذربایجان، دیپلماسی و تمامیّت ارضی ایران بزرگداشت میرزا محبعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو محورهای همایش: ۱. پنج دهه تلاش دیپلماتیک میرزا محبعلی‌خان برای حفظ تمامیّت ارضی ایران در مرزهای غربی و شرقی ۲. خاندان و تبار میرزا محبعلی‌خان ۳. نقد و…
تمدید مهلت ارسال چکیده مقاله به همایش «آذربایجان، دیپلماسی و تمامیّت ارضی ایران»
مهلت ارسال چکیده مقاله برای همایش ملّی «آذربایجان، دیپلماسی و تمامیّت ارضی ایران» در بزرگداشت میرزا محبعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو تا ۳۱ تیرماه ۱۴۰۴ تمدید شد.
https://mirasmaktoob.com/?p=48833
مهلت ارسال چکیده مقاله برای همایش ملّی «آذربایجان، دیپلماسی و تمامیّت ارضی ایران» در بزرگداشت میرزا محبعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو تا ۳۱ تیرماه ۱۴۰۴ تمدید شد.
https://mirasmaktoob.com/?p=48833
مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب
تمدید مهلت ارسال چکیده مقاله به همایش «آذربایجان، دیپلماسی و تمامیّت ارضی ایران»
مهلت ارسال چکیده مقاله برای همایش ملّی «آذربایجان، دیپلماسی و تمامیّت ارضی ایران» در بزرگداشت میرزا محبعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو تا 31 تیرماه ۱۴۰۴ تمدید شد.
ملّا عبدالنبی فخرالزّمانی قزوینی به سال ۱۰۲۸ هجری در تذکرهٔ میخانه ذیل احوال مولانا عرفی شیرازی و اخبار درگذشت و تدفین او در لاهور به سال ۹۹۹ و نحوهٔ انتقال جسد او به نجف اشرف در سال ۱۰۲۷ در تعبیر و تصدیق بیتی از اشعار وی (ص۲۲۵-۲۲۶) می‌نگارد:
بر رأی انور ارباب هنر پوشیده نماند که هنگام تحریر به تحقیق پیوست که ملک‌الشعرای خراسان، میرزا فصیحی در سنهٔ هزار و بیست و هفت، شخصی از هرات به لاهور فرستاده بود که استخوان مولوی مغفور را به مشهد مقدّس برند، ده روز قبل از آنکه کسِ میرزافصیحی به لاهور رسد، میرصابر صفاهانی که یکی از یاران اهل این ایام خجسته‌فرجام است، استخوان عرفی را به نجف اشرف روانه ساخته بود.
سبحان اللّه نتیجهٔ این بیت او به ظهور رسید:
بیت:
به کاوش مژه از گور تا نجف بروم/
اگر به هند به خاکم کنند اگر به تتار/
و مولانا رونقی همدانی به موجب الهام مضمون مصرع ثانی این بیت را تاریخ استخوان بردن مولوی به نجف اشرف پیدا کرده و به رشتهٔ نظم درآورده:
تاریخ:
یگانه گوهر دریای معرفت عرفی/
که آسمان پی پروردنش صدف آمد/
چو عمر او به سر آمد ز گردش گردون/
شکست بر صف دل‌های پر شعف آمد/
به گوش چرخ رسانید حرف جانسوزی/
که عمرم از تو چو در معرض تلف آمد/
به کاوش مژه از گور تا نجف بروم/
فگند تیر دعائی که بر هدف آمد/
رقم زد از پی تاریخ رونقی کلکم/
بکاوش مژه از هند تا نجف آمد/
«۱۰۲۷»
بر ارباب دانش و اصحاب بینش پوشیده نماند که میر مذکور از برای خاطر مسطور، جسد مولانا عرفی را به آستانهٔ متبرّکهٔ حضرت امیرالمؤمنین و امام‌المتّقین فرستاده و به نیابت جدّ خود صلهٔ شعر او را بدو رسانیده، زهی سعادتمند فرزندی که مدّاح پدر را ندیده و نشناخته از خاک مذلّت بردارد، و پس از مردن وی از گفتهٔ او کامش برآورد، و از بتکدهٔ هندش به کعبهٔ نجف رساند.
گزینش از محمدرضا ابویی مهریزی
@mirasmaktoob
.
بر رأی انور ارباب هنر پوشیده نماند که هنگام تحریر به تحقیق پیوست که ملک‌الشعرای خراسان، میرزا فصیحی در سنهٔ هزار و بیست و هفت، شخصی از هرات به لاهور فرستاده بود که استخوان مولوی مغفور را به مشهد مقدّس برند، ده روز قبل از آنکه کسِ میرزافصیحی به لاهور رسد، میرصابر صفاهانی که یکی از یاران اهل این ایام خجسته‌فرجام است، استخوان عرفی را به نجف اشرف روانه ساخته بود.
سبحان اللّه نتیجهٔ این بیت او به ظهور رسید:
بیت:
به کاوش مژه از گور تا نجف بروم/
اگر به هند به خاکم کنند اگر به تتار/
و مولانا رونقی همدانی به موجب الهام مضمون مصرع ثانی این بیت را تاریخ استخوان بردن مولوی به نجف اشرف پیدا کرده و به رشتهٔ نظم درآورده:
تاریخ:
یگانه گوهر دریای معرفت عرفی/
که آسمان پی پروردنش صدف آمد/
چو عمر او به سر آمد ز گردش گردون/
شکست بر صف دل‌های پر شعف آمد/
به گوش چرخ رسانید حرف جانسوزی/
که عمرم از تو چو در معرض تلف آمد/
به کاوش مژه از گور تا نجف بروم/
فگند تیر دعائی که بر هدف آمد/
رقم زد از پی تاریخ رونقی کلکم/
بکاوش مژه از هند تا نجف آمد/
«۱۰۲۷»
بر ارباب دانش و اصحاب بینش پوشیده نماند که میر مذکور از برای خاطر مسطور، جسد مولانا عرفی را به آستانهٔ متبرّکهٔ حضرت امیرالمؤمنین و امام‌المتّقین فرستاده و به نیابت جدّ خود صلهٔ شعر او را بدو رسانیده، زهی سعادتمند فرزندی که مدّاح پدر را ندیده و نشناخته از خاک مذلّت بردارد، و پس از مردن وی از گفتهٔ او کامش برآورد، و از بتکدهٔ هندش به کعبهٔ نجف رساند.
گزینش از محمدرضا ابویی مهریزی
@mirasmaktoob
.
کتاب روزنامۀ مأموریت اسلامبول حاوی اسنادی است که میرزا محبعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو در دفاع از حدود غربی ایران به آنها استناد کرده و گزارش دفاعیات خود را آورده است. این کتاب را میراث مکتوب در دست چاپ دارد و در همایش بزرگداشت میرزا محبعلی‌خان در تبریز ( مهر ۱۴۰۴) رونمایی خواهد شد، ان‌شاءالله.
@mirasmaktoob
.
@mirasmaktoob
.
پاداش خدمات من!
اکنون چنانکه مشهود نظر انور است، مدتی محبوس‌وار با کمال استیصال بی‌آنکه حبّه و دیناری از دیوان همایون برسد در خانهٔ تاریک نشسته مشغول معالجه و مداوای چشم خود می‌باشد. چیزی که زیادتر مایهٔ تأسّف است، این است که این‌همه خدمات و زحمات فدوی که قریب سیصد فرسخ خطّ حدود برای دولت علیّه به‌طوری که موافق معاهدات دولت علیّه و مناسب ملاحظات جغرافیّه و فنّیّه بوده باشد، با یک وجود تنهایی بی‌آنکه اقلاً یک نفر نویسندۀ همراه داشته باشد، بیان نموده و همه جوره دلایلی برای اثبات صحّت آن و بطلان خطّ ادّعایی مأمور عثمانی تحصیل و رساله‌ها ترتیب کرده بعضی را به مجلس قومسیون مذاکرات تسلیم و بعضی را به سبب تعویق مجالس مذاکره و تفرّق اجزاء قومسیون برای اجتماعات اخیره ذخیره نموده است، و در همچو مسئلهٔ مهمّه که موافق رسم معمول تمامی دول برای پیشرفت امر مأمور تحدید حدود قشون همان دولت در تمامی نقاط سرحدّیّه مکمّلاً و مسلّحاً حاضر می‌شوند که وسیلهٔ قوّت و وقر و اعتبار مذاکرات مأمور آن دولت گردیده باعث پیشرفت اظهارات او بشود، باز فدوی تمامی اهتمامات خود را مصروف به این داشته که به هر نحوی است به واسطهٔ پیدا کردن ادّلهٔ متقنه و تحصیل موافقت مأمورین واسطه بههیچوجه دولت علیه را گرفتار این مقوله مخمصه‌ها نکرده حتّی استرداد مثل قطور محالی نیز که بدون استعمال هزاران سرنیزه متصوّر نمی‌بود، تنها به نوک قلم به عمل آمده است و این‌همه خسارتی که در این راه اعمّ از احتراق منزل و تمامی اسبابی که داشتم و تحصیل کتب و تواریخی که بعض آنها جز به اهتمام جدّی و متبصّرانه با هیچ مایه و خرجی به دست نمی‌آمد، بههیچوجه در نظر اولیای دولت علیّه منظور و قابل هیچگونه مکافات و تحسین علنی نگردید؛ سهل است بی‌آنکه استفساری از مراتب خدمات و زحمات فدوی در این مأموریت بفرمایند، گویا به جرم اینکه چرا پس‌ماندهٔ مخارج ایّام مأموریتی را از دیوان اعلی مطالبه می‌نموده است، سزاوار این مقوله مجازات و عقوبت گردیده است که بعد از همهٔ آن خسارت‌های ایّام مأموریّتی امروز در دارالخلافه نیز بی‌آنکه تنخواهی از دیوان اعلی برسد گرفتار مخارج گزاف اینجا و با کسالت و پریشانی تمام مشغول مداوای نیم جان خود می‌باشم. (میرزا محبّعلی‌خان، 1404: 12/3)
مأخذ: میرزا محبّعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو. 1404. روزنامهٔ مأموریّت اسلامبول (اسناد، مکاتبات و صورت مجالس کمیسیون دوم تحدید حدود ایران و عثمانی) ۱۲۹۶-۱۲۹۱ هجری قمری. تصحیح و تحقیق نصرالله صالحی. تهران: مؤسسهٔ پژوهشی میراث مکتوب.
@mirasmaktoob
.
اکنون چنانکه مشهود نظر انور است، مدتی محبوس‌وار با کمال استیصال بی‌آنکه حبّه و دیناری از دیوان همایون برسد در خانهٔ تاریک نشسته مشغول معالجه و مداوای چشم خود می‌باشد. چیزی که زیادتر مایهٔ تأسّف است، این است که این‌همه خدمات و زحمات فدوی که قریب سیصد فرسخ خطّ حدود برای دولت علیّه به‌طوری که موافق معاهدات دولت علیّه و مناسب ملاحظات جغرافیّه و فنّیّه بوده باشد، با یک وجود تنهایی بی‌آنکه اقلاً یک نفر نویسندۀ همراه داشته باشد، بیان نموده و همه جوره دلایلی برای اثبات صحّت آن و بطلان خطّ ادّعایی مأمور عثمانی تحصیل و رساله‌ها ترتیب کرده بعضی را به مجلس قومسیون مذاکرات تسلیم و بعضی را به سبب تعویق مجالس مذاکره و تفرّق اجزاء قومسیون برای اجتماعات اخیره ذخیره نموده است، و در همچو مسئلهٔ مهمّه که موافق رسم معمول تمامی دول برای پیشرفت امر مأمور تحدید حدود قشون همان دولت در تمامی نقاط سرحدّیّه مکمّلاً و مسلّحاً حاضر می‌شوند که وسیلهٔ قوّت و وقر و اعتبار مذاکرات مأمور آن دولت گردیده باعث پیشرفت اظهارات او بشود، باز فدوی تمامی اهتمامات خود را مصروف به این داشته که به هر نحوی است به واسطهٔ پیدا کردن ادّلهٔ متقنه و تحصیل موافقت مأمورین واسطه بههیچوجه دولت علیه را گرفتار این مقوله مخمصه‌ها نکرده حتّی استرداد مثل قطور محالی نیز که بدون استعمال هزاران سرنیزه متصوّر نمی‌بود، تنها به نوک قلم به عمل آمده است و این‌همه خسارتی که در این راه اعمّ از احتراق منزل و تمامی اسبابی که داشتم و تحصیل کتب و تواریخی که بعض آنها جز به اهتمام جدّی و متبصّرانه با هیچ مایه و خرجی به دست نمی‌آمد، بههیچوجه در نظر اولیای دولت علیّه منظور و قابل هیچگونه مکافات و تحسین علنی نگردید؛ سهل است بی‌آنکه استفساری از مراتب خدمات و زحمات فدوی در این مأموریت بفرمایند، گویا به جرم اینکه چرا پس‌ماندهٔ مخارج ایّام مأموریتی را از دیوان اعلی مطالبه می‌نموده است، سزاوار این مقوله مجازات و عقوبت گردیده است که بعد از همهٔ آن خسارت‌های ایّام مأموریّتی امروز در دارالخلافه نیز بی‌آنکه تنخواهی از دیوان اعلی برسد گرفتار مخارج گزاف اینجا و با کسالت و پریشانی تمام مشغول مداوای نیم جان خود می‌باشم. (میرزا محبّعلی‌خان، 1404: 12/3)
مأخذ: میرزا محبّعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو. 1404. روزنامهٔ مأموریّت اسلامبول (اسناد، مکاتبات و صورت مجالس کمیسیون دوم تحدید حدود ایران و عثمانی) ۱۲۹۶-۱۲۹۱ هجری قمری. تصحیح و تحقیق نصرالله صالحی. تهران: مؤسسهٔ پژوهشی میراث مکتوب.
@mirasmaktoob
.
علی بن محمّد نظام تبریزی (متوفّی ۸۰۱)، در کتاب «بِلَوهَر و بُیُوذَسْف» (ص۲۰۶)، می‌نگارد:
کس بُوَد که در عهد شباب به راه صواب بازگردد و کس بود که در وقت مشیب از قبول آن ممتنع بود و کس بود که به موعظتی اندک او را یقظت حاصل شود و کس بود که به تحذیر و تذکیر بسیار اَعبای دین را حامل گردد و سبب آن اختلاف آن هم استعداداتست و مثال استخراج این میامن از مکامنِ نفوس انسان و استجلاب آن منافع از منابع قلوب ایشان مثال استنباطِ آنست از اعماق زمین؛ و تفاوتی که از موضع تا موضع حاصلست و علی‌الجمله تا فرزند آدم در قید حیاتست هم بر مَرصد هلاک و هم بر مَطلَع نجاتست نه وقوع هلاک متیقّن و نه حصولِ نجاة محقّق، «و الامور بخواتیهما».
رباعی:
تا مرد درین جهانِ فانی باشد/
موقوفِ امانت و امانی باشد/
موثوقٌ بِهْ عاقبتست ای فرزند/
تا خود به چه ختم‌ِ زندگانی باشد/
گزینش از محمدرضا ابویی مهریزی
@mirasmaktoob
.
کس بُوَد که در عهد شباب به راه صواب بازگردد و کس بود که در وقت مشیب از قبول آن ممتنع بود و کس بود که به موعظتی اندک او را یقظت حاصل شود و کس بود که به تحذیر و تذکیر بسیار اَعبای دین را حامل گردد و سبب آن اختلاف آن هم استعداداتست و مثال استخراج این میامن از مکامنِ نفوس انسان و استجلاب آن منافع از منابع قلوب ایشان مثال استنباطِ آنست از اعماق زمین؛ و تفاوتی که از موضع تا موضع حاصلست و علی‌الجمله تا فرزند آدم در قید حیاتست هم بر مَرصد هلاک و هم بر مَطلَع نجاتست نه وقوع هلاک متیقّن و نه حصولِ نجاة محقّق، «و الامور بخواتیهما».
رباعی:
تا مرد درین جهانِ فانی باشد/
موقوفِ امانت و امانی باشد/
موثوقٌ بِهْ عاقبتست ای فرزند/
تا خود به چه ختم‌ِ زندگانی باشد/
گزینش از محمدرضا ابویی مهریزی
@mirasmaktoob
.
مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب
کتاب روزنامۀ مأموریت اسلامبول حاوی اسنادی است که میرزا محبعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو در دفاع از حدود غربی ایران به آنها استناد کرده و گزارش دفاعیات خود را آورده است. این کتاب را میراث مکتوب در دست چاپ دارد و در همایش بزرگداشت میرزا محبعلی‌خان در تبریز…
از قول جناب معین‌الملک (وزیرمختار و ایلچی مخصوص ایران مقیم اسلامبول) به جناب اشرف امجد (میرزا حسین‌خان، وزیر امور خارجه و سپهسالار اعظم)، مورخهٔ شهر صفر سنهٔ ۱۲۹۲
[...] پیش از ورود مقرب‌الخاقان میرزا محبّعلی، کمترین (معین‌الملک) بههیچوجه اطّلاع بر اطراف این مسئله (تحدید حدود ایران با عثمانی) نداشتم و بدون مشارٌالیه کاری از بنده ساخته نمی‌شد، علاوه‌بر اطّلاع و احاطهٔ کاملی که [میرزا محبّعلی] بر جمیع نکات و دقایق این کار دارد، در غیرت و دولتخواهی و کفایت و کارآگاهی در این جزء زمان به مفادِ «الفضل ما شهدت به الاعدا» (فضیلت آن است که دشمن بگوید) در نزد عثمانی‌ها هم مسلّم شده و در مذاکرات مجالس اربعه مثل درویش‌پاشا لجوج و عنود را مستأصل نمود و در مقام انصاف مشارٌالیه یکی از بکارترین اسباب کار دولت جاویدآیت است و به حکم قدردانی و انصاف مسلّم جناب مستطاب اجلّ اکرم هر نوع التفات در حقّ او مبذول شود، بجا و درخور رجوع خدمات عمده است. (میرزا محبّعلی‌خان، 1404: 32/3)
مأخذ: میرزا محبّعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو. 1404. روزنامهٔ مأموریّت اسلامبول (اسناد، مکاتبات و صورت مجالس کمیسیون دوم تحدید حدود ایران و عثمانی) ۱۲۹۶-۱۲۹۱ هجری قمری. تصحیح و تحقیق نصرالله صالحی. تهران: مؤسسهٔ پژوهشی میراث مکتوب.
@mirasmaktoob
.
[...] پیش از ورود مقرب‌الخاقان میرزا محبّعلی، کمترین (معین‌الملک) بههیچوجه اطّلاع بر اطراف این مسئله (تحدید حدود ایران با عثمانی) نداشتم و بدون مشارٌالیه کاری از بنده ساخته نمی‌شد، علاوه‌بر اطّلاع و احاطهٔ کاملی که [میرزا محبّعلی] بر جمیع نکات و دقایق این کار دارد، در غیرت و دولتخواهی و کفایت و کارآگاهی در این جزء زمان به مفادِ «الفضل ما شهدت به الاعدا» (فضیلت آن است که دشمن بگوید) در نزد عثمانی‌ها هم مسلّم شده و در مذاکرات مجالس اربعه مثل درویش‌پاشا لجوج و عنود را مستأصل نمود و در مقام انصاف مشارٌالیه یکی از بکارترین اسباب کار دولت جاویدآیت است و به حکم قدردانی و انصاف مسلّم جناب مستطاب اجلّ اکرم هر نوع التفات در حقّ او مبذول شود، بجا و درخور رجوع خدمات عمده است. (میرزا محبّعلی‌خان، 1404: 32/3)
مأخذ: میرزا محبّعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو. 1404. روزنامهٔ مأموریّت اسلامبول (اسناد، مکاتبات و صورت مجالس کمیسیون دوم تحدید حدود ایران و عثمانی) ۱۲۹۶-۱۲۹۱ هجری قمری. تصحیح و تحقیق نصرالله صالحی. تهران: مؤسسهٔ پژوهشی میراث مکتوب.
@mirasmaktoob
.
مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب
کتاب روزنامۀ مأموریت اسلامبول حاوی اسنادی است که میرزا محبعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو در دفاع از حدود غربی ایران به آنها استناد کرده و گزارش دفاعیات خود را آورده است. این کتاب را میراث مکتوب در دست چاپ دارد و در همایش بزرگداشت میرزا محبعلی‌خان در تبریز…
از قول جناب معین‌الملک (وزیرمختار و ایلچی مخصوص ایران مقیم اسلامبول) به جناب اشرف امجد (میرزا حسین‌خان، وزیر امور خارجه و سپهسالار اعظم)، مورخهٔ شهر صفر سنهٔ ۱۲۹۲
[...] بالجمله، باز در همان مجلس اوّل فهمیدم [اگر] وکیلی از طرف دول واسطه در مجالس مذاکرات [ما با عثمانی‌ها] نباشد، جلو مزخرفات مأمورین عثمانی را نمی‌توان گرفت، چنانکه در همان مجالس سخنان چند می‌گفتند که اگر ثالثی بود قطعاً اسباب استهزا و تمسخر می‌شد. این بود که با تلغراف، لزوم حضور وکیل دول واسطه را عرض و استدعای اقدامات سریعه نمودم. (میرزا محبّعلی‌خان، 1404: 31)
مأخذ: میرزا محبّعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو. 1404. روزنامهٔ مأموریّت اسلامبول (اسناد، مکاتبات و صورت مجالس کمیسیون دوم تحدید حدود ایران و عثمانی) ۱۲۹۶-۱۲۹۱ هجری قمری. تصحیح و تحقیق نصرالله صالحی. تهران: مؤسسهٔ پژوهشی میراث مکتوب.
@mirasmaktoob
.
[...] بالجمله، باز در همان مجلس اوّل فهمیدم [اگر] وکیلی از طرف دول واسطه در مجالس مذاکرات [ما با عثمانی‌ها] نباشد، جلو مزخرفات مأمورین عثمانی را نمی‌توان گرفت، چنانکه در همان مجالس سخنان چند می‌گفتند که اگر ثالثی بود قطعاً اسباب استهزا و تمسخر می‌شد. این بود که با تلغراف، لزوم حضور وکیل دول واسطه را عرض و استدعای اقدامات سریعه نمودم. (میرزا محبّعلی‌خان، 1404: 31)
مأخذ: میرزا محبّعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو. 1404. روزنامهٔ مأموریّت اسلامبول (اسناد، مکاتبات و صورت مجالس کمیسیون دوم تحدید حدود ایران و عثمانی) ۱۲۹۶-۱۲۹۱ هجری قمری. تصحیح و تحقیق نصرالله صالحی. تهران: مؤسسهٔ پژوهشی میراث مکتوب.
@mirasmaktoob
.
جناب علی صفری آق‌قلعه در فهرست نسخه‌های خطّی فارسی کتابخانهٔ کنگره آمریکا در واشنگتن در معرّفی نسخهٔ «مقتل حسین بن علی ع»، (ص۲۶-۲۷)، می‌نگارد:
«مقتل حسین بن علی ع»
پدیدآورنده: ناشناس.
متن شناسی:
اثر منثور فارسی مبسوطی در شهادت امام حسین ع که از «مشکوة پنجم: در کیفیّت وداع و خروج سیّدالشّهدا»، آغاز شده و تا بخشی از «مصباح دویم از مشکاة هفتم در شهادت زهیر بن حسان» را در بر گرفته است و باید بخشی از یک اثر بسیار بزرگ باشد.
اشعاری به فارسی و عربی در خلال متن آورده شده است؛ از جمله شعر فیّاض لاهیجی در آغاز اثر و نیز قصیدهٔ عربی میرزا قوام‌الدّین قزوینی (قرن ۱۳ق) موسوم به مساکب‌الغبرات در مرثیهٔ حسین بن علی ع با ترجمهٔ فارسی منظوم در بخشی از متن (گ۱۲۳پ) درج شده است.
از این اثر نسخهٔ دیگری در کتابخانهٔ آیت‌اللّه العظمی مرعشی نگهداری می‌شود که شامل مشکاة پنجم تا نهم کتاب است (حسینی ۱۳۵۴: ۴۳/۵).
آغاز:
«مشکوة پنجم: در کیفیّت وداع و خروج سیّد‌الشّهداء از مدینه ... نحمدک اللّهمّ یا من اعظم زرّیتنا بمصیبة سبط خیر الانبیاء ...).
انجام [موجود]:
... بجهة آن حضرت ساختند در ظرفی که مشک بسیار دران بود و در خیمهٔ مخصوصی درآمد مشغول نوره ... [افتادگی نسخه]».
انجامه: ندارد.
نسخه‌شناسی:
شمار برگه‌ها: ۱۵۲گ؛ شمار سطرها: ۱۸س؛ اندازهٔ جلد: ۲۰۷×۱۵۰مم)؛ اندازهٔ نوشته: ۱۵۰×۱۰۰مم؛ تاریخ کتابت؛ بی‌تا [حدود سدهٔ ۱۳]، خط متن: نسخ کتابتی؛ عناوین: نسخ کتابتی با جوهر سرخ؛ کاتب: بی‌کا؛ جایگاه کتابت: بی‌جا؛ ابرهٔ جلد؛ گالینگور صورتی با طرح برجسته با عطف و گوشهٔ چرمی قهوه‌ای؛ آستر جلد: کاغذ بنفش ساده.
آرایه: ندارد.
برافزوده‌ها:
برگهٔ کتابخانهٔ کنگره با نشان مدوّر با تاریخ 1800 و یک عقاب بر فراز آن بر آستر دقّهٔ آغاز نسخه چسبانده شده است.
توضیحات:
مهر نام کتابخانهٔ کنگره بر آغاز نسخه پانچ شده است.
[Call Number BP 183. N36 1800z | Control Number 20165035881 Persian manuscript, M128].
گزینش از محمدرضا ابویی مهریزی
@mirasmaktoob
.
«مقتل حسین بن علی ع»
پدیدآورنده: ناشناس.
متن شناسی:
اثر منثور فارسی مبسوطی در شهادت امام حسین ع که از «مشکوة پنجم: در کیفیّت وداع و خروج سیّدالشّهدا»، آغاز شده و تا بخشی از «مصباح دویم از مشکاة هفتم در شهادت زهیر بن حسان» را در بر گرفته است و باید بخشی از یک اثر بسیار بزرگ باشد.
اشعاری به فارسی و عربی در خلال متن آورده شده است؛ از جمله شعر فیّاض لاهیجی در آغاز اثر و نیز قصیدهٔ عربی میرزا قوام‌الدّین قزوینی (قرن ۱۳ق) موسوم به مساکب‌الغبرات در مرثیهٔ حسین بن علی ع با ترجمهٔ فارسی منظوم در بخشی از متن (گ۱۲۳پ) درج شده است.
از این اثر نسخهٔ دیگری در کتابخانهٔ آیت‌اللّه العظمی مرعشی نگهداری می‌شود که شامل مشکاة پنجم تا نهم کتاب است (حسینی ۱۳۵۴: ۴۳/۵).
آغاز:
«مشکوة پنجم: در کیفیّت وداع و خروج سیّد‌الشّهداء از مدینه ... نحمدک اللّهمّ یا من اعظم زرّیتنا بمصیبة سبط خیر الانبیاء ...).
انجام [موجود]:
... بجهة آن حضرت ساختند در ظرفی که مشک بسیار دران بود و در خیمهٔ مخصوصی درآمد مشغول نوره ... [افتادگی نسخه]».
انجامه: ندارد.
نسخه‌شناسی:
شمار برگه‌ها: ۱۵۲گ؛ شمار سطرها: ۱۸س؛ اندازهٔ جلد: ۲۰۷×۱۵۰مم)؛ اندازهٔ نوشته: ۱۵۰×۱۰۰مم؛ تاریخ کتابت؛ بی‌تا [حدود سدهٔ ۱۳]، خط متن: نسخ کتابتی؛ عناوین: نسخ کتابتی با جوهر سرخ؛ کاتب: بی‌کا؛ جایگاه کتابت: بی‌جا؛ ابرهٔ جلد؛ گالینگور صورتی با طرح برجسته با عطف و گوشهٔ چرمی قهوه‌ای؛ آستر جلد: کاغذ بنفش ساده.
آرایه: ندارد.
برافزوده‌ها:
برگهٔ کتابخانهٔ کنگره با نشان مدوّر با تاریخ 1800 و یک عقاب بر فراز آن بر آستر دقّهٔ آغاز نسخه چسبانده شده است.
توضیحات:
مهر نام کتابخانهٔ کنگره بر آغاز نسخه پانچ شده است.
[Call Number BP 183. N36 1800z | Control Number 20165035881 Persian manuscript, M128].
گزینش از محمدرضا ابویی مهریزی
@mirasmaktoob
.
مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب
همایش ملّی آذربایجان، دیپلماسی و تمامیّت ارضی ایران بزرگداشت میرزا محبعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو محورهای همایش: ۱. پنج دهه تلاش دیپلماتیک میرزا محبعلی‌خان برای حفظ تمامیّت ارضی ایران در مرزهای غربی و شرقی ۲. خاندان و تبار میرزا محبعلی‌خان ۳. نقد و…
تمدید مهلت ارسال چکیده مقاله به همایش «آذربایجان، دیپلماسی و تمامیّت ارضی ایران»
مهلت ارسال چکیده مقاله برای همایش ملّی «آذربایجان، دیپلماسی و تمامیّت ارضی ایران» در بزرگداشت میرزا محبعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو تا ۳۱ تیرماه ۱۴۰۴ تمدید شد.
https://mirasmaktoob.com/?p=48833
مهلت ارسال چکیده مقاله برای همایش ملّی «آذربایجان، دیپلماسی و تمامیّت ارضی ایران» در بزرگداشت میرزا محبعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو تا ۳۱ تیرماه ۱۴۰۴ تمدید شد.
https://mirasmaktoob.com/?p=48833
مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب
تمدید مهلت ارسال چکیده مقاله به همایش «آذربایجان، دیپلماسی و تمامیّت ارضی ایران»
مهلت ارسال چکیده مقاله برای همایش ملّی «آذربایجان، دیپلماسی و تمامیّت ارضی ایران» در بزرگداشت میرزا محبعلی‌خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو تا 31 تیرماه ۱۴۰۴ تمدید شد.
Forwarded from کانال خوشنویسی مهدی قربانی
شعر ترکی عثمانی در رثای سیدالشهداء علیه‌السلام به خط #ثلث_جلی اثر راشد افندی
● ترجمه: مپندار سرخی شفق صبحگاهی از خورشید است/ بلکه خورشید هر سحر بر خون حسین خون می‌گرید.
@MehdiQorbani
● ترجمه: مپندار سرخی شفق صبحگاهی از خورشید است/ بلکه خورشید هر سحر بر خون حسین خون می‌گرید.
@MehdiQorbani
اندیشه‌ی امامان، در همه‌ی شئونات زندگی، حتی در پدیده‌های طبیعت نیز وارد و جلوه‌گر شده است! – 1324 ه.ق.
اساس معتقدات مذهبی شیعیان را، آئین‌های برگزاری مراسم عزاداری خاندان [حسین] مظلوم، تشکیل می‌دهد که از نظر ایرانیان شیعی، بشریت سعادت ابدی‌اش را و ایران ملیت و وحدت خود را مدیون شهادت آن خاندان است. غیر از بعضی از افراد، که اسامی قهرمانان شاهنامه را روی فرزندان خود گذاشته‌اند، تقریباً همه‌ی ایرانیان از اسامی امامان برای نامگذاری استفاده می‌کنند. بعضی‌ها نیز کلماتی از قبیل «عبد» یا «غلام» یا «قلی»، که همه‌ی آنها به معنای «بنده» است، به اول یا آخر اسم‌شان اضافه کرده‌اند. (مانند: عبدالحسین، غلام‌علی، حسنقلی...) کارگران هنگامی که کار پُرمشقتی را انجام می‌دهند، اسم امامان را یاد می‌کنند و از آنها مدد می‌گیرند. درویشان، باخواندن اشعاری در مدح آنان، نان درمی‌آورند. در بالای دَرِ خانه‌ها اسامی مقدس الله، محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین، نقش بسته است. یعنی در واقع اسم خالق با اسامی کسانی که این جهان به خاطر آنان خلق شده، در یک جا آمده است. در خانه‌های گلین روستائیان، شمائل‌هائی از علی و حسین و حسن به دیوار اطاق می‌زنند که روی صورت آنان را نقابی پوشانده و دورِ سَرِ هر تصویر هاله‌ای از نور متجلی است. در زیر شمائل نیز [حضرت] محمد سوار بر اسبش «براق» در حال معراج به آسمان‌ها است. در مسجدها، مقبره‌ها، یا در مدرسه‌ها تابلوهائی آویخته‌اند و سه قهرمان صدر اسلام: سلمان، قنبر و بلال – که هر سه سخت مورد علاقه شیعیان هستند، در آن تابلوها، در مقابل [حضرت] على و دو فرزندش، نشسته‌اند، در خانقاه درویشان، یک محراب واقعی دیدم که در آن، در برابر شمائل علی (ع)، شمعهای بزرگی روشن کرده بودند. در بازار تهران، سقاخانه‌ای هست به نام سقاخانه‌ی «نوروزخان» که بر سردر آن صحنه‌ای از شهادت [ابوالفضل] عباس را کشیده‌اند و داخل سقاخانه پر است از انواع نذر و نیاز و شمع و چراغ. اندیشه‌ی امامان، در همه‌ی شئونات زندگی، حتی در پدیده‌های طبیعت نیز وارد و جلوه‌گر شده است. مثلاً وقتی، هنگام غروب، از رنگ شفق سرتاسر آسمان، چون آتش برافروخته می‌گردد، ایرانیان در خلال رنگ‌های سرخ آن، جوشش خون حسین را مجسم می‌کنند. (اوبن، 1362: 2/181)
مأخذ: اوبن، اوژن. 1362. ایران امروز. ترجمه علی‌اصغر سعیدی. تهران: کتابفروشی زوّار.
@mirasmaktoob
.
اساس معتقدات مذهبی شیعیان را، آئین‌های برگزاری مراسم عزاداری خاندان [حسین] مظلوم، تشکیل می‌دهد که از نظر ایرانیان شیعی، بشریت سعادت ابدی‌اش را و ایران ملیت و وحدت خود را مدیون شهادت آن خاندان است. غیر از بعضی از افراد، که اسامی قهرمانان شاهنامه را روی فرزندان خود گذاشته‌اند، تقریباً همه‌ی ایرانیان از اسامی امامان برای نامگذاری استفاده می‌کنند. بعضی‌ها نیز کلماتی از قبیل «عبد» یا «غلام» یا «قلی»، که همه‌ی آنها به معنای «بنده» است، به اول یا آخر اسم‌شان اضافه کرده‌اند. (مانند: عبدالحسین، غلام‌علی، حسنقلی...) کارگران هنگامی که کار پُرمشقتی را انجام می‌دهند، اسم امامان را یاد می‌کنند و از آنها مدد می‌گیرند. درویشان، باخواندن اشعاری در مدح آنان، نان درمی‌آورند. در بالای دَرِ خانه‌ها اسامی مقدس الله، محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین، نقش بسته است. یعنی در واقع اسم خالق با اسامی کسانی که این جهان به خاطر آنان خلق شده، در یک جا آمده است. در خانه‌های گلین روستائیان، شمائل‌هائی از علی و حسین و حسن به دیوار اطاق می‌زنند که روی صورت آنان را نقابی پوشانده و دورِ سَرِ هر تصویر هاله‌ای از نور متجلی است. در زیر شمائل نیز [حضرت] محمد سوار بر اسبش «براق» در حال معراج به آسمان‌ها است. در مسجدها، مقبره‌ها، یا در مدرسه‌ها تابلوهائی آویخته‌اند و سه قهرمان صدر اسلام: سلمان، قنبر و بلال – که هر سه سخت مورد علاقه شیعیان هستند، در آن تابلوها، در مقابل [حضرت] على و دو فرزندش، نشسته‌اند، در خانقاه درویشان، یک محراب واقعی دیدم که در آن، در برابر شمائل علی (ع)، شمعهای بزرگی روشن کرده بودند. در بازار تهران، سقاخانه‌ای هست به نام سقاخانه‌ی «نوروزخان» که بر سردر آن صحنه‌ای از شهادت [ابوالفضل] عباس را کشیده‌اند و داخل سقاخانه پر است از انواع نذر و نیاز و شمع و چراغ. اندیشه‌ی امامان، در همه‌ی شئونات زندگی، حتی در پدیده‌های طبیعت نیز وارد و جلوه‌گر شده است. مثلاً وقتی، هنگام غروب، از رنگ شفق سرتاسر آسمان، چون آتش برافروخته می‌گردد، ایرانیان در خلال رنگ‌های سرخ آن، جوشش خون حسین را مجسم می‌کنند. (اوبن، 1362: 2/181)
مأخذ: اوبن، اوژن. 1362. ایران امروز. ترجمه علی‌اصغر سعیدی. تهران: کتابفروشی زوّار.
@mirasmaktoob
.